ILPP1/443-103/08-7/AK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 17 kwietnia 2008 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP1/443-103/08-7/AK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Urzędu Gminy i Miasta X przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2008 r. (data wpływu do Biura KIP: 22 stycznia 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 lutego 2008 r. (data wpływu do Biura KIP: 4 marca 2008 r.) oraz pismem z dnia 27 marca 2008 r. (data wpływu do Biura KIP: 1 kwietnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży dworu renesansowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 stycznia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowani sprzedaży dworku renesansowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca sprzedał w trybie przetargowym zabytkowy dwór renesansowy. Nieruchomość przeznaczona jest na cele usługowo - komercyjne. Od sprzedaży został naliczony podatek VAT w wysokości 22%.

Ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta i Gminy X, uchwalonego uchwałą Nr XXII (...) Rady Miejskiej Gminy X z dnia 28 lutego 1996 r. wynika, iż działka nr 9 (...), obręb M posiada następujące przeznaczanie: "tereny zabudowy mieszkaniowej w (...)." Dla miejscowości M brak jest aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego.

W uzupełnieniu do wniosku, Wnioskodawca oświadczył, iż dwór renesansowy jest towarem używanym w rozumieniu art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, ponieważ od końca roku, w którym ukończono jego budowę minęło 5 lat. Gmina nie ponosiła również wydatków na ulepszenie budynku, które stanowiłyby co najmniej 30% jego wartości początkowej. Nabycie przedmiotowego dworu przez Gminę nie było obłożone podatkiem. Dwór wraz z przynależnym gruntem trafił do Państwowego Funduszu Ziemi Gminy X decyzją Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 13 maja 1985 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy należało naliczyć podatek VAT od sprzedaży w trybie przetargowym nieruchomości zabudowanej dworem renesansowym z przeznaczeniem na cele komercyjno - usługowe.

Zdaniem Wnioskodawcy, do ceny sprzedaży nieruchomości przeznaczonej na cele inne niż mieszkaniowe należało naliczyć podatek VAT w wysokości 22%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Art. 7 ust. 1 ustawy definiuje dostawę towaru jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast towarami, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z powyższego wynika, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega dostawa gruntów zabudowanych jak i niezabudowanych.

Podstawowa stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT - wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 cyt. ustawy zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę.

Jeśli zaś chodzi o dostawę terenów zabudowanych, na których położone są budynki lub budowle, zastosowanie znajduje art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, zgodnie z którym, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Przepis ten należy interpretować w ten sposób, że do dostawy gruntu, na którym posadowiony jest trwale związany z tym gruntem budynek lub budowla, stosuje się taką samą stawkę podatku VAT, jaka jest właściwa dla tych budynków, budowli lub ich części. Jeżeli zatem dostawa budynków, budowli albo ich części podlega zwolnieniu od podatku VAT, to ze zwolnienia korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekty te są posadowione.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy zwalnia z podatku VAT dostawę obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyjątkiem obiektów i ich części, które mają być zasiedlone lub zamieszkane po raz pierwszy; zwolnienie nie dotyczy części budynków przeznaczonych na cele inne niż mieszkaniowe.

Z kolei budynki przeznaczone na cele inne niż mieszkaniowe mogą być objęte zwolnieniem zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. W myśl art. 43 ust. 2 za towary używane uznaje się:

1.

budynki i budowle lub ich części - jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat;

2.

pozostałe towary, z wyjątkiem gruntów, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 6 ustawy zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie stosuje się do dostawy towarów wymienionych w ust. 2 pkt 1, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik:

1.

miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków;

2.

użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca sprzedał w trybie przetargowym dwór renesansowy. Przedmiotowa nieruchomość przeznaczona jest na cele usługowo-komercyjne. Dwór renesansowy spełnia definicję towarów używanych, gdyż od zakończenia jego budowy minęło więcej niż 5 lat oraz przy jego nabyciu nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Ponadto Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie budynku, które stanowiłyby co najmniej 30% jego wartości początkowej.

W związku z faktem, iż opisany budynek wyczerpuje przesłanki określone w powołanych przepisach stwierdzić należy, iż zbycie nieruchomości zabudowanej dworem renesansowym korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl