ILPP1/443-1015/13-2/NS - Możliwość zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży przez gminę działek niezabudowanych w celu poprawy warunków zagospodarowania działek sąsiednich.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 5 lutego 2014 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP1/443-1015/13-2/NS Możliwość zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży przez gminę działek niezabudowanych w celu poprawy warunków zagospodarowania działek sąsiednich.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2013 r. (data wpływu 8 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek niezabudowanych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek niezabudowanych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawcy zwrócili się o sprzedaż nieruchomości niezabudowanych będących własnością Gminy w drodze bezprzetargowej w celu poprawy warunków zagospodarowania działek będących ich własnością, a które bezpośrednio przylegają do ich nieruchomości, które dotychczas dzierżawili jako pasy zieleni.

Zgodnie z art. 37 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.) nieruchomość jest zbywana w drodze bezprzetargowej, jeżeli przedmiotem zbycia jest nieruchomość lub jej część, niezbędne do poprawienia warunków zagospodarowania nieruchomości przyległej, stanowiącej własność lub oddanej w użytkowanie wieczyste osobie, która zamierza tę nieruchomość lub jej część nabyć, jeżeli nie mogą być zagospodarowane jako odrębne. Działki te nie stanowią samodzielnych działek budowlanych, powiększą nieruchomość zabudowaną nabywcy, w związku z czym staną się działkami budowlanymi.

Zgodnie z nieobowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Miasta X zatwierdzonym Uchwałą Rady Miejskiej w X Nr (...) z dnia 16 lutego 1991 r. - aktualizacja Płaszczyzna III szczegółowego planu zagospodarowania terenów budownictwa mieszkaniowego, opublikowana w Dzienniku Urzędowym Województwa Y Nr 4 poz. 35 z dnia 22 kwietnia 1991 r. przedmiotowe nieruchomości znajdują się na terenie zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej.

W studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego opracowanego dla Miasta X, zatwierdzonym uchwałą Rady Miejskiej w X Nr (...) z dnia 23 lutego 2011 r. przedmiotowe nieruchomości znajdują się na terenie zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. Natomiast w ewidencji gruntów i budynków jedna nieruchomość oznaczona jest symbolem R (grunty orne), a druga Bi (inne tereny zabudowane).

Dla nieruchomości tych nie były wydawane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Zgodnie art. 2 pkt 33 ustawy o VAT i pismem Ministerstwa Finansów nr PT10/033/12/207/WLI/13/RD 58639 z dnia 14 czerwca 2013 r. od 1 kwietnia 2013 r. dostawa terenu niezabudowanego, nieobjętego planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług. Brak jest interpretacji w kwestii opodatkowania nieruchomości w przypadku, gdy na danym terenie obowiązuje tylko studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Jednakże pomimo tego, że przedmiotowe nieruchomości nie są samodzielnymi działkami budowlanymi i powiększą nieruchomość budowlaną to należy stwierdzić fakt, że w momencie sprzedaży (dostawy) będą terenem niezabudowanym nieobjętym planem zagospodarowania przestrzennego oraz brak jest wydanej dla nich decyzji o warunkach zabudowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy działki te winny być opodatkowane podatkiem od towarów i usług (potraktowane jako tereny budowlane) czy też podlegają zwolnieniu z tego tytułu (jako teren niezabudowany, nieobjęty planem oraz decyzją o warunkach zabudowy).

Zdaniem Wnioskodawcy, pomimo tego, że przedmiotowe nieruchomości nie są samodzielnymi działkami budowlanymi, w momencie sprzedaży (dostawy) będą terenem niezabudowanym, nieobjętym planem zagospodarowania przestrzennego oraz brak jest wydanej dla nich decyzji o warunkach zabudowy, to powiększą istniejącą nieruchomość zabudowaną nabywcy i winny być potraktowane w momencie zbycia jako dostawa terenu budowlanego - opodatkowanego podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami, według art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem w świetle przytoczonych powyżej przepisów, grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6, a jego sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Należy ponadto zauważyć, że na podstawie art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 listopada 2013 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1608) w art. 146a ustawy wprowadzenie do wyliczenia - z dniem 31 grudnia 2013 r. - otrzymało następujące brzmienie: "W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f".

Tym samym termin obowiązywania ww. stawki został przedłużony do dnia 31 grudnia 2016 r.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym itp.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Wskazać jednocześnie należy, że kluczowa dla sprawy regulacja stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. k Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE. L Nr 347, poz. 1 z późn. zm.), zgodnie z którym, państwa członkowskie zwalniają z VAT dostawy terenów niezabudowanych, inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b Dyrektywy.

Należy ponadto zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 647 z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1.

lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;

2.

sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - "teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę".

Tym samym również w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Przepis art. 2 pkt 33 ustawy w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. Bez znaczenia zatem pozostaje klasyfikacja według ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawcy zwrócili się o sprzedaż nieruchomości niezabudowanych będących własnością Gminy w drodze bezprzetargowej w celu poprawy warunków zagospodarowania działek będących ich własnością, a które bezpośrednio przylegają do ich nieruchomości i które dotychczas dzierżawili jako pasy zieleni. Zgodnie z nieobowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Miasta X przedmiotowe nieruchomości znajdują się na terenie zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. W studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego opracowanego dla Miasta X ww. nieruchomości znajdują się na terenie zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. Natomiast w ewidencji gruntów i budynków jedna nieruchomość oznaczona jest symbolem R (grunty orne), a druga Bi (inne tereny zabudowane). Dla nieruchomości tych nie były wydawane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Podkreślić należy, że analiza powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) innych niż tereny budowlane.

Jak wynika z opisu sprawy, działki mające być przedmiotem sprzedaży nie posiadają opracowanego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jak również decyzji o warunkach zabudowy.

Wobec powyższego wskazać należy, że sprzedaż wskazanych działek niezabudowanych będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Jak wyjaśniono bowiem powyżej, przedmiotowa regulacja zwalnia od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Przesłanka ta w niniejszej sprawie zostanie spełniona, gdyż działki mające być przedmiotem dostawy nie zostały objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i nie wydano względem nich decyzji o warunkach zabudowy. Nie mogą być one zatem uznane - w świetle art. 2 pkt 33 ustawy - za teren budowlany. Skutkiem powyższego, opisane działki należy traktować jako tereny niezabudowane inne niż tereny budowlane, a ich sprzedaż - zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy - będzie zwolniona od podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że dostawa wskazanych działek niezabudowanych, przy braku ważnego planu zagospodarowania przestrzennego terenu, na którym nieruchomości gruntowe się znajdują oraz braku aktualnych decyzji o warunkach zabudowy dla przedmiotowych działek, będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, jako dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl