ILPP1/443-1014/09-6/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 17 sierpnia 2009 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu: 24 sierpnia 2009 r., data wpływu do Biura KIP w Lesznie: 27 sierpnia 2009 r.), uzupełnionym pismami z dnia 26 października 2009 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu: 29 października 2009 r., data wpływu do Biura KIP w Lesznie: 2 listopada 2009 r.) oraz z dnia 16 listopada 2009 r. (data wpływu: 20 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku należnego w związku z wystawieniem faktury korygującej, której nie uznał dłużnik - jest prawidłowe.

W dniu 24 sierpnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku należnego w związku z wystawieniem faktury korygującej, której nie uznał dłużnik. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 29 października 2009 r. i 20 listopada 2009 r. o doprecyzowanie stanu faktycznego oraz o brakującą opłatę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w ramach zawartej umowy, w okresie od dnia 30 marca 2007 r. do dnia 25 października 2007 r. dokonał sprzedaży usług, stanowiących całość zleconych prac dla firmy X, za co wystawione zostały faktury VAT (nr x, y i z). Kontrahent nie uregulował płatności w uzgodnionym terminie, natomiast Spółka rozliczyła i uregulowała należny podatek VAT w obowiązujących terminach.

Ponieważ usługobiorca zalegał z płatnością za faktury, Spółka wystąpiła na drogę sądową o zapłatę wierzytelności. Wyrokiem Sądu Okręgowego w Białymstoku dłużnik zobowiązany został do zapłaty należności głównej w wysokości 288.804,26 zł (faktura x i y) oraz należnych odsetek i kosztów postępowania sądowego.

Dodatkowo Zainteresowany zgłosił do Sądu wierzytelność (faktura z) w kwocie 186.615,10 zł, co do której dłużnik wniósł swoje zastrzeżenia. Ostatecznie w dniu 13 lutego 2009 r. zawarto ugodę, zgodnie z którą dłużnik uznał całość ciążącego na nim długu w wysokości 475.419,36 zł i zobowiązał się do zapłaty kwoty 330.000,00 zł. Jednocześnie obie strony potwierdziły, że wiążą je postanowienia umowy realizacyjnej w zakresie odpowiedzialności Wierzyciela za ilość i jakość wykonanych prac oraz umowy konsorcjum i kontraktu - umowy generalnej. Zapłata zobowiązania wynikającego z ugody nastąpiła w uzgodnionym terminie.

W dniu 15 kwietnia 2009 r. Spółka zawiadomiła dłużnika (listem poleconym za zwrotnym potwierdzeniem odbioru) o zamiarze skorygowania podatku VAT w ramach tzw. "ulgi na złe długi". W odpowiedzi dłużnik zakwestionował stanowisko Wnioskodawcy odnośnie zasadności uznania części długu przekraczającej kwotę ugody jako wierzytelność nieściągalną.

Wobec zdecydowanie negatywnego stanowiska dłużnika co do możliwości zastosowania "ulgi na złe długi" Spółka zdecydowała się na inne rozwiązanie. W dniu 15 czerwca 2009 r. wystawiła i wysłała dłużnikowi (Wnioskodawca posiada potwierdzenie odbioru) fakturę korygującą do faktury "z" obniżającą cenę sprzedaży o kwotę 145.419,36 zł. Powyższa faktura korygująca została Spółce zwrócona (kopia i oryginał) z adnotacją o braku jej zasadności i niezaksięgowaniu.

W złożonym w dniu 29 października 2009 r. uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany oświadczył, iż pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem nie istnieje związek o którym mowa w art. 32 ust. 2-4 ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast, w uzupełnieniu złożonym w dniu 20 listopada 2009 r. Zainteresowany skorygował datę, od której rozpoczął świadczyć usługę, zmieniając ją z dnia 30 marca 2008 r. na dzień 30 marca 2007 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy biorąc pod uwagę fakt, że dłużnik nie uznał faktury korygującej i nie posiada jej w swoich zbiorach Wnioskodawca powinien wprowadzić korektę do rejestru VAT i uwzględnić w deklaracji VAT jako ujemny podatek należny.

Zdaniem Wnioskodawcy, wystawienie i wysłanie do odbiorcy faktury korygującej jest równoznaczne z wprowadzeniem jej do obrotu i skutkować będzie zmniejszeniem podstawy opodatkowania (obrotu) i podatku należnego VAT w rejestrze i deklaracji VAT zgodnie z art. 29 ust. 4a, a brak posiadania faktury przez odbiorcę nie wpływa na możliwość przeprowadzenia korekty podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do art. 29 ust. 4 ustawy, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Na podstawie art. 29 ust. 4a ustawy, w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Na mocy art. 29 ust. 4b ustawy, warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia odbioru korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi nie stosuje się:

Przepis ust. 4a stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia korekty faktury do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna (art. 29 ust. 4c ustawy).

Powołane wyżej regulacje art. 29 ust. 4a i ust. 4c ustawy, jasno stanowią, iż kwoty, o które zmniejsza się podstawę opodatkowania oraz podatek należny muszą zostać udokumentowane fakturą korygującą. Faktura korygująca, bez potwierdzenia jej odbioru nie stanowi wystarczającej podstawy do obniżenia podatku należnego - dopiero potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę powoduje możliwość zmiany wartości zawartych na fakturze i daje prawo do takiego obniżenia.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca w ramach zawartej umowy dokonał sprzedaży usług i wystawił faktury VAT - nr x, y i z. Spółka rozliczyła i uregulowała należny podatek VAT, jednakże kontrahent nie uregulował płatności w uzgodnionym terminie.

Zainteresowany wystąpił na drogę sądową o zapłatę wierzytelności i wyrokiem Sądu dłużnik zobowiązany został do zapłaty należności głównej - faktura nr x i y - oraz należnych odsetek i kosztów postępowania sądowego. Spółka zgłosiła również do Sądu wierzytelność - faktura nr z - w kwocie 186.615,10 zł, co do której dłużnik wniósł swoje zastrzeżenia. W dniu 13 lutego 2009 r. zawarto ugodę, zgodnie z którą dłużnik uznał całość ciążącego na nim długu w wysokości 475.419,36 zł i zobowiązał się do zapłaty kwoty 330.000,00 zł. Zapłata zobowiązania wynikającego z ugody nastąpiła w uzgodnionym terminie.

W dniu 15 kwietnia 2009 r. Wnioskodawca zawiadomił dłużnika (listem poleconym za zwrotnym potwierdzeniem odbioru) o zamiarze skorygowania podatku VAT w ramach tzw. "ulgi na złe długi". W odpowiedzi dłużnik zakwestionował stanowisko Spółki co do zasadności uznania części długu przekraczającej kwotę ugody jako wierzytelność nieściągalną.

W dniu 15 czerwca 2009 r. Zainteresowany wystawił i wysłał dłużnikowi fakturę korygującą do faktury nr z, obniżającą cenę sprzedaży o kwotę 145.419,36 zł. Spółka posiada potwierdzeni odbioru. Faktura korygująca została zwrócona przez dłużnika (kopia i oryginał) z adnotacją o braku jej zasadności i niezaksięgowaniu.

Biorąc pod uwagę obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego oraz opisany we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że Wnioskodawca obniżył dłużnikowi cenę wyświadczonej usługi, czyli inaczej udzielił mu rabatu, o którym mowa w art. 29 ust. 4 ustawy. Należy zauważyć, że pod pojęciem rabatu rozumie się zniżkę od ustalonej ceny określonego towaru lub usługi, wyrażoną procentowo lub kwotowo. Rabat udzielony po sprzedaży i wystawieniu faktury, w której dokonano pierwotnego określenia obrotu wymaga wystawienia faktury korygującej, zgodnie z uregulowaniami zawartymi w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337).

Artykuł 106 ust. 1 ustawy określa, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

Zgodnie z § 13 ust. 1 ww. rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008 r., w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

Stosownie do § 13 ust. 2 rozporządzenia, faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:

Przepisy ust. 1 i ust. 2 stosuje się odpowiednio w przypadku:

W myśl § 14 ust. 1 rozporządzenia, fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Faktura korygująca dotycząca podwyższenia ceny - w myśl ust. 2 powołanego wyżej przepisu - powinna zawierać co najmniej:

Faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Uregulowanie zawarte w art. 29 ust. 4a ustawy, ma na celu uniknięcie sytuacji, w której zmniejszenie podstawy opodatkowania i tym samym kwoty podatku należnego u sprzedawcy nie znajduje odzwierciedlenia w zmniejszeniu kwoty podatku naliczonego u nabywcy towarów i usług. Podatek należny u sprzedawcy jest bowiem podatkiem naliczonym u nabywcy towarów i usług.

Oznacza to, że faktura korygująca musi dotrzeć do nabywcy, nabywca musi potwierdzić ten fakt, by wystawca miał możliwość obniżenia podatku należnego w związku z wystawieniem tej faktury. Ustawodawca nie sprecyzował, w jakiej formie nabywca ma dokonać potwierdzenia odbioru faktury korygującej. Zatem, potwierdzenie może mieć dowolną formę, która pozwoli na jednoznaczne stwierdzenie, iż sprzedawca to potwierdzenie otrzymał. Dopiero posiadanie takiego potwierdzenia uprawnia sprzedawcę do stosownego obniżenia podstawy opodatkowania oraz podatku należnego.

W świetle przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego oraz obowiązującego stanu pranego należy stwierdzić, że jeżeli Wnioskodawca udokumentował udzielenie rabatu lub innego rodzaju zniżki ceny usługi poprzez wystawienie faktury korygującej i posiada potwierdzenie jej odbioru, to może skorygować (zmniejszyć) podstawę opodatkowania i podatek należny wykazane w deklaracji VAT-7 i rejestrze sprzedaży.

Korekty tej Wnioskodawca powinien dokonać w terminie wskazanym w art. 29 ust. 4a ustawy, tj. w rozliczeniu za dany okres rozliczeniowy, w którym:

Należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie posiadanie pisemnego potwierdzenia odbioru faktury korygującej - mimo późniejszego odesłania tej faktury - stanowi dowód tego, że faktura dotarła do nabywcy.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w zakresie korekty podatku należnego w związku z wystawieniem faktury korygującej, której nie uznał dłużnik. Kwestia dotycząca stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku należnego w związku z nieuregulowanymi wierzytelnościami została rozstrzygnięta w odrębnej interpretacji nr ILPP1/443-1014/09-5/AK z dnia 20 listopada 2009 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.