ILPP1/443-1010/14-4/MK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 27 stycznia 2015 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP1/443-1010/14-4/MK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 23 października 2014 r. (data wpływu 31 października 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 stycznia 2015 r. (data wpływu 19 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 100% podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na opłacenie rat leasingowych, paliwa, oraz pozostałych wydatków eksploatacyjnych pojazdu, a także podlegania obowiązkom określonym w art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 100% podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na opłacenie rat leasingowych, paliwa, oraz pozostałych wydatków eksploatacyjnych pojazdu, a także podlegania obowiązkom określonym w art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług. Dnia 19 stycznia 2015 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu stanu sprawy oraz brakującą opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka (dalej: "Wnioskodawca") prowadzi działalność gospodarczą w zakresie budownictwa oraz zarządzania obiektami handlowymi. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wykorzystuje pojazdy samochodowe. Zainteresowany zamierza zawrzeć umowę leasingu operacyjnego, którego przedmiotem będzie pojazd samochodowy w rozumieniu przepisów ustawy o ruchu drogowym (art. 2 pkt 33 ustawy - Prawo o ruchu drogowym). Pojazd ten jest bowiem pojazdem silnikowym, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h i nie jest to ciągnik rolniczy. Należy jednak podkreślić, że masa całkowita przedmiotowego pojazdu przekracza 3,5 tony. Zgodnie ze specyfikacją przedstawioną przez autoryzowanego dealera masa całkowita pojazdu wynosi 4,6 tony. Niezależnie od faktu, że masa całkowita przekracza 3,5 tony pojazd ten jest określany w specyfikacji producenta jako osobowy. Z informacji przekazanych Wnioskodawcy przez autoryzowanego dealera wynika, że tego typu pojazdy są rejestrowane w Polsce jako osobowe.

Podsumowując, Wnioskodawca wskazuje, że przedmiotowy pojazd jest pojazdem samochodowym w rozumieniu przepisów ustawy o ruchu drogowym. Nie jest jednak pojazdem samochodowym w rozumieniu art. 2 pkt 34 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wyżej opisany pojazd Wnioskodawca zamierza wykorzystywać wyłącznie w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej.

Dnia 19 stycznia 2015 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego wskazując, że:

1. Pojazd opisany we wniosku to M. model G - 5.4 benzyna.

2. Pojazd będzie służyć Wnioskodawcy do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w rozpatrywanym stanie faktycznym:

1. Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do odliczenia 100% podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na opłacenie:

a.

rat leasingowych z tytułu umowy leasingu operacyjnego,

b.

paliwa wykorzystywanego do napędu tego pojazdu,

c.

pozostałych wydatków związanych z eksploatacją pojazdu.

2. Wnioskodawca będzie podlegał ograniczeniom w zakresie możliwości dokonywania odliczenia podatku naliczonego, o których mowa w art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: "ustawa") oraz czy będzie zobowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu i złożenie naczelnikowi urzędu skarbowego informacji o tym pojeździe zgodnie z art. 86a ust. 12 ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługiwać mu będzie prawo do odliczenia 100% podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na opłacenie:

a.

rat leasingowych z tytułu umowy leasingu operacyjnego,

b.

paliwa wykorzystywanego do napędu tego pojazdu,

c.

pozostałych wydatków związanych z eksploatacją pojazdu.

Jednocześnie Wnioskodawca nie będzie podlegał ograniczeniom wynikającym z art. 86a ustawy, a także obowiązkowi prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu oraz nie będzie miał obowiązku składania naczelnikowi urzędu skarbowego informacji o tym pojeździe.

Uzasadniając niniejsze stanowisko Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie natomiast z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a.

nabycia towarów i usług;

b.

dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

W art. 86 ust. 1 ustawy, wskazana została zasada neutralności podatku od towarów i usług. Ta podstawowa zasada podatku VAT wyraża się tym, że poprzez realizację prawa do odliczenia podatku naliczonego, podatnik nie ponosi faktycznie podatku. Oznacza to, że podatek nie powinien obciążać podatników uczestniczących w obrocie towarami i usługami, którzy nie są ich ostatecznymi odbiorcami, gdyż ciężarem tego podatku powinien być obciążony ostateczny ich beneficjent, czyli konsument będący ostatnim ogniwem obrotu.

W rozpatrywanym stanie faktycznym Wnioskodawca spełnia wszelkie kryteria dające prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu:

a.

rat leasingowych wynikających z umowy leasingu operacyjnego,

b.

nabycia paliwa wykorzystywanego do napędu tego pojazdu,

c.

pozostałych wydatków związanych z eksploatacją pojazdu.

W pierwszej kolejności należy podkreślić, że wnioskodawca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy. Po drugie Wnioskodawca będzie wykorzystywał nabyte towary i usługi dotyczące pojazdu, w zakresie w jakim są one wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego pojazd będzie wykorzystywany przez wnioskodawcę wyłącznie w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Tym samym będzie występował związek pomiędzy nabytymi towarami i usługami, a czynnościami opodatkowanymi wynikającymi z prowadzonej działalności gospodarczej.

Jednocześnie Wnioskodawca nie będzie podlegał ograniczeniom w zakresie możliwości odliczenia 100% podatku naliczonego, o których mowa w art. 86a ustawy oraz pozostałym obowiązkom wynikającym z tego przepisu, tj. przekazania informacji o pojeździe naczelnikowi urzędu skarbowego oraz prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, uzasadniając niniejsze stanowisko. Wnioskodawca wskazuje, że art. 86a ustawy dotyczy pojazdów samochodowych. Z kolei zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 34 ustawy, przez pojazdy samochodowe rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. W konsekwencji tej definicji ograniczenie możliwości odliczenia podatku naliczonego wynikające z art. 86a ustawy, nie dotyczy pojazdów samochodowych o masie całkowitej powyżej 3,5 tony.

W rozpatrywanym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę leasingu operacyjnego pojazdu samochodowego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy - Prawo o ruchu drogowym. Pojazd ten jest bowiem pojazdem silnikowym, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h i nie jest to ciągnik rolniczy. Jednocześnie masa całkowita pojazdu wynosi 4,6 tony. Niezależnie od faktu, iż pojazd ten jest rejestrowany jako osobowy nie spełnia on podstawowego kryterium wynikającego z art. 2 pkt 34 ustawy, tj. jego masa całkowita przekracza 3,5 tony. Przedmiotowy pojazd nie jest zatem pojazdem samochodowym w rozumieniu przepisów ustawy. Tym samym art. 86a ustawy nie znajdzie zastosowania w niniejszym przypadku.

W związku z powyższym Wnioskodawca nie będzie podlegał żadnym ograniczeniom w zakresie możliwości odliczania podatku naliczonego z tytułu:

a.

rat leasingowych wynikających z umowy leasingu operacyjnego,

b.

nabycia paliwa wykorzystywanego do napędu tego pojazdu,

c.

pozostałych wydatków związanych z eksploatacją pojazdu.

Skoro art. 86a ustawy, nie będzie miał zastosowania do planowanego zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca nie będzie podlegał również obowiązkowi zgłoszenia naczelnikowi urzędu skarbowego informacji o pojeździe oraz obowiązkowi prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy - kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a.

nabycia towarów i usług,

b.

dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Jak wynika z ww. przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem, spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

I tak, na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowi podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Powyższe oznacza, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze, jednak transakcja nie podlega opodatkowaniu.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy - w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. - obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się (...) do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Od dnia 1 kwietnia 2014 r. mocą ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312), zwanej dalej: "ustawą nowelizującą" wprowadzono nowe zasady odliczania podatku VAT od wydatków dotyczących samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony.

Podstawą wprowadzonych zmian jest przede wszystkim decyzja wykonawcza Rady z dnia 17 grudnia 2013 r. upoważniająca Rzeczpospolitą Polską do stosowania środków stanowiących odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a i art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 353 z 28 grudnia 2013, str. 51).

Zmiany wynikają również z konieczności dostosowania przepisów o podatku od towarów i usług do tez wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 19 lipca 2012 r. w sprawie C-160/11 Bawaria Motors.

Mocą art. 1 pkt 1 ustawy nowelizującej od dnia 1 kwietnia 2014 r. do ustawy o podatku od towarów i usług w art. 2 pkt 34 wprowadzono definicję pojazdów samochodowych - rozumie się przez to pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Z powyższego przepisu wynika zatem, że pojazdem samochodowym - według regulacji podatku od towarów i usług - jest pojazd samochodowy w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym, którego masa własna nie przekracza 3,5 tony. Kryterium wagi jest tu jednym z istotnych elementów, skutkiem czego pojazdy o masie większej niż ustawowe 3,5 tony nie są uznawane za pojazdy samochodowe w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137, z późn. zm.)"pojazd samochodowy" to pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Podsumowując dwie powołane definicje zauważyć należy, że podatkowa definicja pojazdu samochodowego jest szersza, gdyż zawiera dodatkowe kryterium dotyczące dopuszczalnej masy własnej.

Jak wynika z treści art. 86a ust. 1 ustawy - w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2014 r. - w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1.

wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;

2.

należnego z tytułu:

a.

świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,

b.

dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,

c.

wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;

3.

należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;

4.

wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

W świetle art. 86a ust. 2 ustawy - w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2014 r. - do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1.

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;

2.

używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;

3.

nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Stosownie natomiast do art. 86a ust. 3 ustawy - w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2014 r. - przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1.

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:

a.

wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub

b.

konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

2.

do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Zgodnie z art. 86a ust. 4 ustawy - w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2014 r. - pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1.

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub

2.

konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

W myśl art. 86a ust. 5 ustawy - w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2014 r. - warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

1.

przeznaczonych wyłącznie do:

a.

odprzedaży,

b.

sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,

c.

oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze

- jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;

2.

w odniesieniu do których:

a.

kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub

b.

podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Jak wynika z treści art. 86a ust. 6 ustawy, ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności.

Przepis art. 86a ust. 12 ustawy stanowi, że podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

Z kolei, stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej - obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

1.

samochodów osobowych;

2.

innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:

a.

1 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,

b.

2 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,

c.

3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.

Z okoliczności sprawy wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie budownictwa oraz zarządzania obiektami handlowymi. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wykorzystuje pojazdy samochodowe. Zainteresowany zamierza zawrzeć umowę leasingu operacyjnego, którego przedmiotem będzie pojazd samochodowy w rozumieniu przepisów ustawy o ruchu drogowym (art. 2 pkt 33 ustawy - Prawo o ruchu drogowym). Pojazd ten jest bowiem pojazdem silnikowym, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h i nie jest to ciągnik rolniczy. Należy jednak podkreślić, że masa całkowita przedmiotowego pojazdu przekracza 3,5 tony. Zgodnie ze specyfikacją przedstawioną przez autoryzowanego dealera masa całkowita pojazdu wynosi 4,6 tony. Analizowany pojazd nie jest jednak pojazdem samochodowym w rozumieniu, art. 2 pkt 34 ustawy o podatku od towarów i usług. Niezależnie od faktu, że masa całkowita przekracza 3,5 tony pojazd ten jest określany w specyfikacji producenta jako osobowy. Pojazd ten wykorzystywany jest do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą: prawa do odliczenia 100% podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na opłacenie: (a) rat leasingowych z tytułu umowy leasingu operacyjnego, (b) paliwa wykorzystywanego do napędu tego pojazdu, (c) pozostałych wydatków związanych z eksploatacją pojazdu oraz czy Wnioskodawca będzie podlegał ograniczeniom w zakresie możliwości dokonywania odliczenia podatku naliczonego, o których mowa w art. 86a ustawy a także czy będzie zobowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu i złożenia naczelnikowi urzędu skarbowego informacji o tym pojeździe zgodnie z art. 86a ust. 12 ustawy.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że wszelkie ograniczenia dotyczące prawa do odliczenia podatku VAT związanego z nabyciem i eksploatacją pojazdów samochodowych dotyczą jedynie pojazdów o masie nieprzekraczającej 3,5 tony. Podstawowe zasady dotyczące odliczenia podatku VAT powstałego w takich sytuacjach zdefiniowane zostały w przepisach art. 86a ust. 1 do ust. 10 ustawy, a każdy z tych przepisów dotyczy pojazdów samochodowych. Za te z kolei - na mocy art. 2 pkt 34 ustawy - uznaje się jedynie pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie nie przekraczającej 3,5 tony. Konsekwencją powyższego powołane przepisy art. 86a ustawy nie są adresowane do planowanego przez Wnioskodawcę nabycia samochodu.

Skutkiem powyższego Wnioskodawca w związku z planowanym zakupem pojazdu samochodowego marki Mercedes-Benz model G63 nie podlega ograniczeniom w zakresie możliwości odliczenia podatku od towarów i usług zawartych w art. 86a ust. 1 do ust. 10 ustawy. Wnioskodawca nie jest także zobligowany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu oraz złożenia naczelnikowi urzędu skarbowego informacji o nabytym pojeździe, gdyż obowiązki te nakłada art. 86a ust. 6 i ust. 12 ustawy (nie mający zastosowania w niniejszej sprawie), i odnoszą się one do pojazdów samochodowych o masie mniejszej niż 3,5 tony.

W świetle powyższego w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT zastosowanie znajdzie art. 86 ust. 1 ustawy. Na podstawie tego przepisu Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do odliczenia 100% podatku VAT związanego z wydatkami poniesionymi na opisany we wniosku samochód. Powyższe uprawnienie wynika z faktu, że spełnione zostaną przesłanki określone w art. 86 ust. 1 ustawy, zawierające ogólną i podstawową zasadę prawa do odliczenia podatku VAT. Przepis ten umożliwia odliczenie podatku od towarów i usług powstałego z nabycia towarów, gdy odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług a zakup tego towaru ma służyć do realizacji czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Z okoliczności sprawy wynika, że wskazane przesłanki zostały w niniejszej sprawie spełnione, co umożliwia Wnioskodawcy odliczenie podatku w całości od opisanych czynności/zakupów.

Podsumowując, w rozpatrywanym stanie sprawy:

1. Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do odliczenia 100% podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na opłacenie:

a.

rat leasingowych z tytułu umowy leasingu operacyjnego,

b.

paliwa wykorzystywanego do napędu tego pojazdu,

c.

pozostałych wydatków związanych z eksploatacją pojazdu.

2. Wnioskodawca nie będzie podlegał ograniczeniom w zakresie możliwości dokonywania odliczenia podatku naliczonego, o których mowa w art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług oraz nie będzie zobowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu i złożenia naczelnikowi urzędu skarbowego informacji o tym pojeździe zgodnie z art. 86a ust. 12 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl