ILPP1/443-1005/14-4/NS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 27 października 2014 r. (data wpływu 30 października 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 stycznia 2015 r. (data wpływu 26 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług udzielania pożyczek - jest prawidłowe.

W dniu 30 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług udzielania pożyczek. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 21 stycznia 2015 r. (data wpływu 26 stycznia 2015 r.) o informacje doprecyzowujące opisane zdarzenie przyszłe.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu z dnia 21 stycznia 2015 r.).

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT oraz firmą faktoringową świadczącą swoje usługi wyłącznie dla innych podmiotów gospodarczych (sektor B2B). Firma zamierza wyemitować obligacje zgodnie z ustawą o obligacjach i z uzyskanych z emisji środków świadczyć usługi faktoringu i udzielać pożyczek inwestycyjnych spłacanych faktoringiem. Z tytułu udzielanych pożyczek inwestycyjnych Spółka będzie pobierała prowizję przygotowawczą zgodnie z ustaleniami zawartymi w umowie pożyczki oraz wynagrodzenie w postaci odsetek od udzielonego kapitału w wysokości ustalonej w umowie. Na prowizję oraz odsetki od umów pożyczek inwestycyjnych Zainteresowany będzie wystawiał faktury VAT ze stawką ZW zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy pożyczki inwestycyjne udzielone przez emitenta ze środków uzyskanych z emisji obligacji, które firma nalicza swoim klientom, będą korzystały ze zwolnienia podatkowego w podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane w stanie sprawy czynności polegające na udzieleniu przez emitenta pożyczek ze środków uzyskanych z obligacji będą podlegały ustawie o podatku od towarów i usług lecz będą zarazem korzystały ze zwolnienia od tego podatku.

Punktem wyjścia dla rozważań w niniejszej sprawie jest przytoczenie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm. - dalej u.p.t.u.). Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Zdaniem Wnioskodawcy, czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem można identyfikować i zaliczać do działalności gospodarczej tej jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług.

Jest tak, bowiem udzielanie pożyczek jako świadczenie usług nie budzi wątpliwości na gruncie przepisów u.p.t.u. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u., opodatkowaniu podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez świadczenie usług rozumie się, zgodnie z treścią art. 8 ust. 1 u.p.t.u., każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 u.p.t.u.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 u.p.t.u., usługi te (tekst jedn.: udzielania pożyczek) są zaliczane do usług finansowych, zgodnie z terminologią stosowaną w polskiej ustawie o podatku od towarów i usług. Tak więc w przypadku udzielenia pożyczki, zdaniem Wnioskodawcy, mamy niewątpliwie do czynienia z usługą finansową, objętą zakresem przedmiotowym u.p.t.u.

Dla rozstrzygnięcia kwestii, czy świadczenie polegające na udzieleniu pożyczki podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, niezbędne jest ustalenie, czy udzielając pożyczki (pożyczkodawca) działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Poprzednie zdanie należy rozumieć w ten sposób, że podmiot udzielający pożyczki nie tylko, że w ogóle jest podatnikiem (np. z racji prowadzonej działalności gospodarczej), ale działa jako podatnik obowiązany do odprowadzenia podatku z tytułu tej czynności, to jest udzielenia pożyczki.

Nim zostaną przedstawione dalsze wywody istotnym jest również stwierdzić, że ustawodawca nie uzależnił uznania udzielonej pożyczki za czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług od źródła finansowania tej pożyczki pochodzącego z wcześniej wyemitowanych obligacji, przeto kwestia ta nie będzie miała dla sprawy zasadniczego znaczenia - znaczenie takie ma natomiast, czy udzielenie pożyczki było czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, a pożyczkodawca działał w charakterze podatnika.

Przede wszystkim, jak wskazano powyżej, Zainteresowany zauważa, że czynność - świadczenie usług finansowych na rzecz innego podmiotu polegająca na udzieleniu pożyczki przez Spółkę (pożyczkodawcę) stanowi czynność podlegającą podatkowi od towarów i usług. Po drugie, udzielenie pożyczki następuje w ramach prowadzonej przez tę Spółkę działalności gospodarczej, a więc pożyczkodawca występuje w ramach opisywanej transakcji w charakterze podatnika podatku od towarów i usług z tytułu wykonania przedmiotowych czynności. Szczególnie ten aspekt wymaga szerszego naświetlenia. Wnioskodawca wskazuje, że podmiot udzielający pożyczki dokonuje tego w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, nawet, jeśli nie wskazał tego rodzaju czynności jako przedmiotu swojej działalności. O tym, czy dany podmiot wykonuje, czy też nie wykonuje czynności, które można uznać za działalność gospodarczą, a tym samym za czynności opodatkowane, i podmiot ten za podatnika (od tej czynności) nie decydują deklaracje tego podmiotu, lecz spełnienie prawem przewidzianych przesłanek (zasadniczo wynikających z u.p.t.u.) do uznania danej czynności za działalność gospodarczą podlegającą podatkowi od towarów i usług, a podmiot ją wykonujący za podatnika (od tej czynności). Zatem udzielenie pożyczki spełnia przesłanki do uznania tej czynności za świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 u.p.t.u. i tym samym czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a podmiot udzielający pożyczki za podatnika podatku od towarów i usług w tym zakresie.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza między innymi interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 21 sierpnia 2013 r. (sygn. IPPP3/443-480/13-2/IG). W sprawie będącej przedmiotem przywołanej interpretacji prawa podatkowego podmiotami występującymi w stanie faktycznym były wprawdzie spółki będące podmiotami powiązanymi, lecz zdaniem Wnioskodawcy, istotne jest to, że w tamtej sprawie emitent wyemitował obligacje, a następnie udzielił innemu podmiotowi pożyczek wykorzystując środki pozyskane z emisji tych obligacji. Jest to, zdaniem Wnioskodawcy, element wystarczający, by na zasadzie analogii będącej powszechnie stosowanym sposobem wnioskowania prawniczego sięgnąć do przytoczonej interpretacji prawa podatkowego dla uzasadnienia stanowiska Podatnika. W interpretacji tej, co jest wnioskiem kluczowym, organ podatkowy potwierdził, że czynność polegająca na udzieleniu pożyczki przez Spółkę będzie podlegała podatkowi od towarów i usług, a zarazem będzie korzystała ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 38 u.p.t.u.

Prezentowane przez Wnioskodawcę stanowisko znajduje potwierdzenie również w orzecznictwie polskich sądów administracyjnych. Dla przykładu, w wyroku z dnia 13 marca 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 3554/06 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej: WSA w Warszawie) rozpatrywał sprawę opodatkowania umowy pożyczki zawartej pomiędzy podmiotami, których zakres działalności nie obejmował działalności finansowej w sytuacji, gdy udzielona pożyczka miała charakter wyłącznie jednorazowy. Tytułem wyjaśnienia jest to dla tej sprawy o tyle ważne, że nie podważa opodatkowania podatkiem od towarów i usług udzielania pożyczek okoliczność, że np. udzielanie takich pożyczek nie jest przedmiotem działalności wskazanym przez podatnika lub inna podobna przesłanka. Konkluzja wypływająca z tego wyroku WSA w Warszawie sprowadza się do stwierdzenia, że podatnikiem podatku od towarów i usług jest podmiot wykorzystujący pieniądze w celu uzyskiwania z tego tytułu stałego dochodu, czyli udzielający pożyczki.

Stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę podzielane jest również przez organy podatkowe. Tytułem przykładu, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 12 kwietnia 2012 r. (sygn. IPPP1/443-145/12-2/IGo) wskazał, że udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Powyższe stanowisko znajduje poparcie również w szeregu innych interpretacji podatkowych wydanych w imieniu Ministra Finansów w ostatnich latach - np. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 kwietnia 2012 r. (sygn. IPPP1/443-158/12-4/IGo), interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 12 września 2012 r. (sygn. ITPP1/443-709/12/AT) i inne.

Podsumowując dotychczasowy wywód, z analizy przepisów u.p.t.u. jak również orzecznictwa sądów administracyjnych oraz interpretacji indywidualnych wydanych przez organy podatkowe jednoznacznie wynika, że udzielenie przez podatnika podatku od towarów i usług pożyczki stanowi element prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jeśli więc mamy do czynienia w przedmiotowej sprawie z czynnością wykonywaną przez podatnika i podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług polegającą na udzielaniu pożyczek pieniężnych, to tym samym spełnione zostały przesłanki do zastosowania zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 38 u.p.t.u.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Ponadto, art. 8 ust. 1 ustawy określa, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z kolei oceniając, czy dane świadczenie ma charakter usługi należy mieć na względzie fakt, że ustawodawca - jak wynika z treści art. 8 ust. 1 ustawy - uznaje za usługę każde świadczenie wykonane przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności, które nie jest dostawą towarów, podkreślając tym samym powszechność opodatkowania. Zatem na zachowanie to (świadczenie) składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź tolerowanie - znoszenie określonych stanów rzeczy). Ponadto, do uznania danej czynności za usługę, konieczne jest istnienie odbiorcy wykonywanego świadczenia (beneficjenta czynności) i występowanie związku między tą czynnością a otrzymywanym od niego wynagrodzeniem, będącym świadczeniem wzajemnym. W konsekwencji, usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument - odbiorca świadczenia, odnoszący z niego korzyść (choćby potencjalną).

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy dla uznania, że świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bezwzględnym warunkiem jest "odpłatność" za daną czynność.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane będą przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy towarów lub świadczenia usług mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT oraz firmą faktoringową świadczącą swoje usługi wyłącznie dla innych podmiotów gospodarczych (sektor B2B). Firma zamierza wyemitować obligacje zgodnie z ustawą o obligacjach i z uzyskanych z emisji środków świadczyć usługi faktoringu i udzielać pożyczek inwestycyjnych spłacanych faktoringiem. Z tytułu udzielanych pożyczek inwestycyjnych Spółka będzie pobierała prowizję przygotowawczą zgodnie z ustaleniami zawartymi w umowie pożyczki oraz wynagrodzenie w postaci odsetek od udzielonego kapitału w wysokości ustalonej w umowie. Na prowizję oraz odsetki od umów pożyczek inwestycyjnych Zainteresowany będzie wystawiał faktury VAT ze stawką ZW zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Na tle powyższego Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy udzielanie ww. pożyczek, będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.). Zgodnie z ww. przepisem, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług.

W efekcie, udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnianiu kapitału na wskazany w umowie okres. Czynność udzielenia pożyczki w zamian za wynagrodzenie w postaci odsetek lub prowizji z tytułu korzystania z cudzego kapitału traktowana jest jako świadczenie usług.

W związku z udzieloną pożyczką pobierane jest wynagrodzenie w postaci ustalonych odsetek i prowizji, czy innych opłat z tytułu udostępnionego kapitału. Opłaty te pobierane przez pożyczkodawcę są ściśle związane z uzyskaniem korzyści przez pożyczkobiorcę. Zaznaczyć należy, że skoro czynność udzielenia pożyczki jest na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, uznana za świadczenie usług podlegające tej ustawie, zatem wszelkie opłaty związane z zawartą umową pożyczki podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej niejednokrotnie podkreślał w swoim orzecznictwie, że podstawę opodatkowania świadczenia usług powinna stanowić wyłącznie wartość świadczenia należnego usługodawcy w zamian za świadczoną usługę, a nie całkowita kwota otrzymana/należna od kontrahenta w związku ze świadczeniem usługi. W tym świetle, nie podlega doliczeniu do podstawy opodatkowania zwrot kwoty kapitału udostępnionego kredytobiorcy w ramach świadczenia usług udzielenia kredytów.

Usługa, którą zamierza świadczyć Wnioskodawca, tj. odpłatna usługa udzielania pożyczki, stanowić będzie realizację istniejących pomiędzy stronami stosunków cywilnoprawnych. Stosunki te składają się z dwustronnych zobowiązań stron transakcji do wykonania skonkretyzowanych świadczeń - z jednej strony świadczenia Spółki (które w tym przypadku polegać będzie na czasowym udostępnieniu kapitału pożyczkobiorcy), a z drugiej strony świadczenia usługobiorcy w zamian za udostępnienie kapitału, tj. zapłata wynagrodzenia w formie odsetek i prowizji od udzielonych pożyczek, stanowiących wynagrodzenie za wyświadczoną przez Zainteresowanego usługę. O odpłatnym charakterze usług Wnioskodawcy przesądza zatem istnienie po stronie usługobiorcy obowiązku spełnienia na jego rzecz świadczenia w zamian za tę usługę, tj. zapłaty wynagrodzenia (odsetek i prowizji) w zamian za możliwość czasowego korzystania z kapitału udostępnionego przez Zainteresowanego. Zwrot Spółce udostępnionego usługobiorcy kapitału nie może być traktowany jako element świadczenia należnego w zamian (wynagrodzenia) za usługę wyświadczoną przez Wnioskodawcę, gdyż nie gwarantuje on pożyczkodawcy nic ponad to, co posiadałby, gdyby danej usługi w ogóle nie wyświadczył. Tym samym powtórne przeniesienie na pożyczkodawcę własności środków udostępnionych w ramach usługi udostępnienia środków pieniężnych, nie przesądza o odpłatnym charakterze świadczonej usługi. Korzyść z tytułu wyświadczonej usługi zapewniają natomiast pożyczkodawcy należne mu odsetki i prowizje. Z tego względu wyłącznie kwota odsetek i prowizji stanowi zapłatę "w zamian" za świadczoną usługę, która powinna być uwzględniona w podstawie opodatkowania podatkiem VAT.

W konsekwencji, na podstawie zaprezentowanych powyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, czynność udzielenia pożyczki spełnia definicję usług zawartą w art. 8 ust. 1 ustawy, można bowiem zidentyfikować beneficjenta świadczenia, którym będzie pożyczkobiorca, mogący korzystać z kapitału udostępnionego przez pożyczkodawcę, tj. Wnioskodawcę. Zatem czynność udzielenia przez Spółkę pożyczki będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Podkreślić należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

W myśl art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41 ustawy, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14 ustawy).

Ponadto, zgodnie z zapisem art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13 nie mają zastosowania do:

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy winny być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które mają na celu uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu podatku VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu podatku VAT.

Powyższe regulacje stanowią implementację do krajowego porządku prawnego zapisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L Nr 347, str. 1, z późn. zm.). Zgodnie z regulacją zawartą w art. 135 ust. 1 lit. b Dyrektywy 2006/112/WE Rady, Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę.

Z brzmienia art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, wyraźnie wynika, że intencją ustawodawcy było objęcie zwolnieniem usług udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych, zarówno tych wykonywanych przez banki, jak również świadczonych przez inne podmioty pośredniczące w ich udzielaniu. Należy stwierdzić, że wymienione zwolnienie ma charakter przedmiotowy, gdzie przede wszystkim istotną przesłanką do skorzystania ze zwolnienia jest rodzaj świadczonej usługi, cechy które ją rozróżniają. Ustawodawca szczególny nacisk położył na stronę przedmiotową, nie dokonując zawężenia omawianego zwolnienia wyłącznie do określonej grupy podmiotów.

Jak wskazał Wnioskodawca, w związku z tym, że będzie dysponował wolnymi środkami pieniężnymi, uzyskanymi z emisji obligacji (wyemitowanych zgodnie z ustawą o obligacjach) planuje udzielanie pożyczek inwestycyjnych. Z tytułu udzielanych pożyczek inwestycyjnych Spółka będzie pobierała prowizję przygotowawczą zgodnie z ustaleniami zawartymi w umowie pożyczki oraz wynagrodzenie w postaci odsetek od udzielonego kapitału w wysokości ustalonej w umowie.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że przyszłe udzielanie przez Wnioskodawcę oprocentowanych pożyczek należy uznać za wykonywanie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, w konsekwencji czego przyszłe udzielanie pożyczek uznać należy za świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy. Udzielenie pożyczki przez podatnika podatku VAT będzie czynnością mieszczącą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatne świadczenie usług, przy czym korzystać będzie ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

Podsumowując, usługa udzielenia przez Spółkę pożyczek inwestycyjnych ze środków uzyskanych z emisji obligacji będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług udzielania pożyczek. Natomiast kwestie dotyczące zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych oraz w podatku od czynności cywilnoprawnych zostały rozstrzygnięte odrębnymi pismami.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.