ILPP1/443-10/11-5/NS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 27 grudnia 2010 r. (data wpływu 31 grudnia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 marca 2011 r. (data wpływu 10 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego przy aporcie samochodów - jest prawidłowe.

W dniu 31 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego przy aporcie samochodów. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 7 marca 2011 r. (data wpływu 10 marca 2011 r.) o informacje doprecyzowujące opisane zdarzenie przyszłe oraz o podpis osoby upoważnionej do reprezentowania Wnioskodawcy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe. (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu z dnia 7 marca 2011 r.).

Gmina jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług tylko w zakresie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych, zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) i posiada numer identyfikacji podatkowej. W roku 2003 zakończyła inwestycję - budowa oczyszczalni ścieków: budynki, budowle i majątek ruchomy w postaci: maszyn, urządzeń, środków transportu. Wnioskodawca miał zamiar po zakończeniu inwestycji, na powstałym majątku utworzyć zakład budżetowy, który zajmować miał się gospodarką ściekową na terenie miasta. W trakcie budowy Zainteresowany skorzystał ze środków pomocowych PHARE. W roku 2003, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym rozdział 8 § 15 i rozdział 9 § 27, Gmina na złożony wniosek w Urzędzie Skarbowym otrzymała zwrot podatku od towarów i usług w formie zaliczki od zakupów inwestycyjnych. Zakończoną inwestycję przyjęto na stan środków trwałych Wnioskodawcy, zgodnie z klasyfikacją środków trwałych. Do dnia 31 sierpnia 2004 r. Zainteresowany rozliczał i obciążał mieszkańców z pobranej wody, odprowadzania ścieków i wykazywał w deklaracjach VAT podatek należny z tego tytułu. Gmina nie ponosiła żadnych wydatków na ulepszenie środków trwałych (budynków, budowli, maszyn, urządzeń, środków transportu) stanowiących powstałą oczyszczalnię ścieków. Z dniem 1 września 2004 r. powołano zakład budżetowy pod nazwą "A" i oddano nieodpłatnie w trwały zarząd budynki, budowle, maszyny, urządzenia stanowiące majątek wybudowanej oczyszczalni. Czynność ta nie była opodatkowana podatkiem VAT. Zakład zajmował się gospodarką ściekową na terenie miasta. Tylko samochody pozostały na stanie Wnioskodawcy. Od dnia 1 grudnia 2005 r. do dnia 31 grudnia 2010 r. były one dzierżawione przez Spółkę Y na podstawie umowy dzierżawy. Zainteresowany raz w miesiącu obciążał Spółkę fakturą VAT z tytułu tej dzierżawy.

Z dniem 31 grudnia 2010 r. nastąpiła likwidacja zakładu budżetowego "A". Całe mienie po likwidacji wróciło na stan Gminy.

W dniu 2 listopada 2010 r. (data podpisania aktu notarialnego) Wnioskodawca wniósł aportem rzeczowym budynek BOT i samochody do nowej spółki z udziałem Gminy "B" Sp. z o.o. W zamian za wniesiony aport rzeczowy Zainteresowany obejmie udziały w Spółce z o.o. na zasadach określonych uchwałą Rady Miasta w sprawie zasad wnoszenia udziałów do spółek gminnych i spółek z udziałem gminy przez Burmistrza.

Faktyczne wydanie samochodów do nowej Spółki "Z" nastąpiło z dniem 2 stycznia 2011 r. na podstawie PT - przekazanie środka trwałego. Pozostałe budowle, urządzenia, maszyny po likwidacji "A", wprowadzone na stan środków trwałych Gminy, są wydzierżawione z dniem 1 stycznia 2011 r. na podstawie umowy dzierżawy zawartej ze Spółką "B". Przeniesienie własności nieruchomości: budynku BOT i jego wydanie nastąpiło aktem notarialnym w dniu 22 lutego 2011 r.

Wniesienie aportem budynku BOT do Spółki z o.o. nie będzie dokonywane w ramach pierwszego zasiedlenia. Wnioskodawca nie ponosił żadnych nakładów na ulepszenie przedmiotowego budynku. Przy realizacji inwestycji - budowa oczyszczalni ścieków - Zainteresowany korzystał z pomocy środków PHARE i otrzymał zwrot podatku naliczonego w formie zaliczki od zakupów inwestycyjnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Kiedy powstaje obowiązek wykazania aportu samochodów w deklaracji VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu z dnia 7 marca 2011 r.), aport samochodów (towar używany) korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, a obowiązek wykazania w deklaracji VAT aportu samochodów to data aktu notarialnego - umowa Spółki z o.o., czyli listopad 2010 r.

W przedstawionym stanie sprawy, w wyniku wniesienia wkładu niepieniężnego (aportu) przez Wnioskodawcę, Spółka staje się właścicielem samochodów, a w konsekwencji może nimi rozporządzać jak właściciel w dacie zawarcia aktu notarialnego - umowa Spółki z dnia 2 listopada 2010 r., mimo że dokument PT - przekazanie środka trwałego jest z datą 2 stycznia 2011 r. Z datą umowy Spółki (2 listopada 2010 r.) występuje obowiązek wystawienia faktury VAT i obowiązek ujęcia aportu w deklaracji VAT za listopad 2010 r., jako sprzedaż zwolniona.

Reasumując, w opinii Zainteresowanego, aport samochodów powinien być wykazany w deklaracji za listopad 2010 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., nadanym ustawą z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476), rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Nadmienia się, iż do dnia 31 grudnia 2010 r., na mocy ww. przepisu, przez towary rozumiało się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Według art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Przedmiotem wkładu niepieniężnego może być wszystko, co nie będąc pieniądzem, przedstawia jakąkolwiek wartość ekonomiczną mogącą się składać na kapitał zakładowy.

Za aport uważa się wkład niepieniężny wniesiony do spółki na pokrycie kapitału zakładowego, w postaci wartości niematerialnych (praw) lub rzeczy. Wniesienie wkładu wiąże się z przeniesieniem na spółkę wszelkich praw do przedmiotu wkładu, a więc także prawa własności, jeżeli przysługuje ono wspólnikowi.

Wniesienie aportu w postaci nieruchomości lub rzeczy ruchomych do spółki prawa handlowego lub cywilnego spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów zawartej w art. 7 ust. 1 ustawy, a tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy uznawane jest za sprzedaż, ponieważ dostawa ta odbywa się za wynagrodzeniem (wniesienie aportu spełnia przymiot odpłatności, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów a otrzymanym wynagrodzeniem w formie wyrażonych pieniężnie udziałów), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, zatem podlega opodatkowaniu.

Na mocy art. 106 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., nadanym ustawą z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332), podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Natomiast, w świetle art. 106 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2011 r., podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Na podstawie delegacji zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy, szczegółowe zasady dotyczące faktur uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwanym dalej rozporządzeniem.

W oparciu o § 9 ust. 1 rozporządzenia, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12.

Jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część lub całość należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymano część lub całość należności od nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 (§ 10 ust. 1 rozporządzenia).

Nadmienić należy, iż ww. rozporządzenie Ministra Finansów obowiązuje od dnia 1 kwietnia 2011 r. i zastąpiło rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.), które straciło moc obowiązującą z dniem 31 marca 2011 r. Natomiast ww. przepisy § 9 ust. 1 oraz § 10 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. są odpowiednikami tych samych przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r.

Analiza powołanych wyżej przepisów wskazuje, że podatnicy są obowiązani dokumentować zdarzenia gospodarcze fakturami VAT. Faktura VAT jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno-prawna faktury VAT zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt nabycia określonych towarów lub usług.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, iż podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Podstawowa zasada dotycząca powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług została sformułowana w art. 19 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi - art. 19 ust. 4 ustawy.

Powyższe przepisy nie definiują pojęcia "dzień wydania". Dokonując jednak wykładni tego przepisu, należy mieć na uwadze fakt, iż określony w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy zakres opodatkowania tym podatkiem to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Dostawa towarów zdefiniowana została w art. 7 ust. 1 ustawy, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Należy podkreślić, że przepis ten nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności. W tym kontekście zdarzenia, w związku z wystąpieniem których należy wiązać moment powstania obowiązku podatkowego, winny mieć charakter faktyczny i ekonomiczny.

W myśl art. 158 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.), jeżeli wkładem do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w celu pokrycia udziału ma być w całości albo w części wkład niepieniężny (aport), umowa spółki powinna szczegółowo określać przedmiot tego wkładu oraz osobę wspólnika wnoszącego aport, jak również liczbę i wartość nominalną objętych w zamian udziałów.

Stosownie do treści art. 257 § 1 ww. ustawy, jeżeli podwyższenie kapitału zakładowego następuje nie na mocy dotychczasowych postanowień umowy spółki przewidujących maksymalną wysokość podwyższenia kapitału zakładowego i termin podwyższenia, może ono nastąpić jedynie przez zmianę umowy spółki.

Jeżeli podwyższenie kapitału zakładowego następuje na podstawie dotychczasowych postanowień umowy spółki, przy zachowaniu wymagań określonych w § 1, oświadczenia dotychczasowych wspólników o objęciu nowych udziałów wymagają formy pisemnej pod rygorem nieważności (art. 257 § 3 cyt. ustawy).

Natomiast w świetle art. 262 § 1 i § 4 tej ustawy, podwyższenie kapitału zakładowego zarząd zgłasza do sądu rejestrowego. Podwyższenie kapitału zakładowego następuje z chwilą wpisania do rejestru.

Na podstawie ww. przepisów należy przyjąć, że towary będące przedmiotem aportu, które wspólnik wnosi do spółki, uznaje się za przeniesione na spółkę. Zobowiązanie wspólnika w umowie spółki co do wniesienia wkładów oznacza, że z tą chwilą są one własnością spółki. Spółka ma prawo żądania wydania danego prawa, jak również pożytków, które ono niesie. Zatem z chwilą zawarcia umowy spółki (zmiany umowy spółki), wspólnik uzyskuje korzyść w postaci udziałów w tej spółce. Natomiast regulacja zawarta w przepisie art. 262 k.s.h. wymaga od zarządu spółki złożenia do sądu rejestrowego wniosku o zarejestrowanie podwyższenia kapitału zakładowego, który musi zostać złożony wraz z wymaganymi dokumentami, po zaistnieniu zdarzenia uzasadniającego dokonanie wpisu, tj. po zawarciu umowy spółki, bądź zmiany tej umowy.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług powyższe oznacza, iż w dacie zawarcia umowy spółki lub w dacie zmiany tej umowy, dochodzi do przeniesienia prawa własności do przedmiotu wkładu, a wspólnik otrzymuje zapłatę (udziały) w zamian za wniesiony wkład rzeczowy (aport).

Z opisu sprawy wynika, iż Gmina, będąca czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w zakresie czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych, w roku 2003 zakończyła inwestycję - budowa oczyszczalni ścieków: budynki, budowle i majątek ruchomy w postaci: maszyn, urządzeń, środków transportu. W trakcie budowy Zainteresowany skorzystał ze środków pomocowych PHARE. W roku 2003, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym rozdział 8 § 15 i rozdział 9 § 27, Gmina na złożony wniosek w Urzędzie Skarbowym otrzymała zwrot podatku od towarów i usług w formie zaliczki od zakupów inwestycyjnych. Zakończoną inwestycję przyjęto na stan środków trwałych Wnioskodawcy, zgodnie z klasyfikacją środków trwałych. Do dnia 31 sierpnia 2004 r. Zainteresowany rozliczał i obciążał mieszkańców z pobranej wody, odprowadzania ścieków i wykazywał w deklaracjach VAT podatek należny z tego tytułu. Gmina nie ponosiła żadnych wydatków na ulepszenie środków trwałych (budynków, budowli, maszyn, urządzeń, środków transportu) stanowiących powstałą oczyszczalnię ścieków. Z dniem 1 września 2004 r. powołano zakład budżetowy pod nazwą "A" i oddano nieodpłatnie w trwały zarząd budynki, budowle, maszyny i urządzenia stanowiące majątek wybudowanej oczyszczalni. Czynność ta nie była opodatkowana podatkiem VAT. Tylko samochody pozostały na stanie Wnioskodawcy. Od dnia 1 grudnia 2005 r. do dnia 31 grudnia 2010 r. były one dzierżawione przez Spółkę z o.o. na podstawie umowy dzierżawy. Zainteresowany raz w miesiącu obciążał Spółkę fakturą VAT z tytułu tej dzierżawy. Z dniem 31 grudnia 2010 r. nastąpiła likwidacja zakładu budżetowego "A". Całe mienie po likwidacji wróciło na stan Gminy. W dniu 2 listopada 2010 r. (data podpisania aktu notarialnego - umowa Spółki z o.o.) Wnioskodawca wniósł aportem rzeczowym budynek BOT i samochody do nowej spółki z udziałem Gminy "B" Sp. z o.o. W zamian za wniesiony aport rzeczowy Zainteresowany obejmie udziały w Spółce z o.o. na zasadach określonych uchwałą Rady Miasta w sprawie zasad wnoszenia udziałów do spółek gminnych i spółek z udziałem gminy przez Burmistrza. Faktyczne wydanie samochodów do nowej Spółki "B" nastąpiło z dniem 2 stycznia 2011 r. na podstawie PT - przekazanie środka trwałego.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz odnosząc się do przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że moment powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług dla czynności wniesienia aportem przedmiotowych samochodów do Spółki z o.o., powstaje w sposób określony w art. 19 ust. 4 ustawy, tj. z chwilą wystawienia faktury, nie później niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania przedmiotu aportu. Zatem, aport samochodów powinien zostać wykazany w deklaracji za listopad 2010 r.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej momentu powstania obowiązku podatkowego przy aporcie samochodów. Wniosek w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego przy aporcie budynku został rozstrzygnięty w interpretacji indywidualnej z dnia 8 kwietnia 2011 r. nr ILPP1/443-10/11-6/NS. Natomiast kwestia dotycząca możliwości zastosowania zwolnienia od podatku przy aporcie budynku oraz samochodów zostanie załatwiona odrębnym pismem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.