ILPP1/443-10/10-4/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 29 grudnia 2009 r. (data wpływu 4 stycznia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 lutego 2010 r. (data wpływu 3 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 4 stycznia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości. Powyższy wniosek uzupełniono pismem z dnia 26 lutego 2010 r. o doprecyzowanie stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest długoletnim pracownikiem sfery budżetowej i nigdy nie prowadziła, jak również nie zamierza w przyszłości prowadzić działalności gospodarczej.

W miesiącu sierpniu 2009 r. Zainteresowana kupiła od innej osoby fizycznej, również nieprowadzącej działalności gospodarczej, nieruchomość składającą się z działki zabudowanej o pow. 0,35 ha oraz czterech działek niezabudowanych o łącznej pow. 1,28 ha i oznaczonych w ewidencji gruntów jako łąki trwałe. Wszystkie działki położone są obok siebie. Dla jednej z działek niezabudowanych, sąsiadującej bezpośrednio z działką zabudowaną, została wydana w sierpniu 2008 r. - przez Wójta Gminy - decyzja o warunkach zabudowy.

Ponieważ Wnioskodawczyni nie miała żadnych planów co do dalszego wykorzystania i użytkowania działek niezabudowanych, w miesiącu grudniu 2009 r. sprzedała cztery działki niezabudowane, wspólnie dwóm osobom fizycznym, które nie były właścicielami ani dzierżawcami nieruchomości rolnej oraz nie spełniały warunków do nabycia nieruchomości rolnej zgodnie z art. 5 i art. 6 ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego. Osoby te nabyły całą nieruchomość w udziałach po 1/2 z majątków osobistych, ponieważ w ich małżeństwie obowiązuje ustrój rozdzielności majątkowej. Sprzedana przez Zainteresowaną przedmiotowa nieruchomość stanowi jej majątek osobisty, ponieważ nabyła ją z majątku osobistego. Zgodnie z uzyskanym zaświadczeniem z Urzędu Gminy, w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy (Gmina nie posiada planu przestrzennego zagospodarowania), sprzedane działki położone są na terenie użytków rolnych.

Wnioskodawczyni podkreśla, że sprzedaż części nieruchomości ma charakter jednorazowy i już więcej się nie powtórzy. Zamiarem Zainteresowanej było pozbycie się części nieruchomości, której i tak nigdy by już nie użytkowała, ani nie wykorzystała dla własnych celów.

W uzupełnieniu z dnia 26 lutego 2010 r. Wnioskodawczyni wskazała, iż przedmiotowy grunt został nabyty na własne cele mieszkaniowe, jako część całej nieruchomości, łącznie z działką zabudowaną. Grunt został sprzedany w wyniku ciężkiej sytuacji materialnej i niemożności utrzymania całej nieruchomości. Zainteresowana informuje, iż nie posiadała i nie posiada statusu rolnika ryczałtowego, w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. od towarów i usług. Nie udostępniała ani nie udostępnia gruntu innym osobom, na podstawie umowy dzierżawy. z przedmiotowego gruntu Wnioskodawczyni nie dokonywała i nie dokonuje zbioru płodów rolnych. w roku 1998 sprzedała grunty rolne, w ewidencji gruntów oznaczone jako łąki. Na jedną z czterech działek - będących przedmiotem sprzedaży - została wydana decyzja o warunkach zabudowy. Na pozostałe działki Gmina nie przewiduje możliwości wydania warunków zabudowy, w studium są one przeznaczone pod zalesienie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od przeprowadzonej transakcji sprzedaży części nieruchomości Wnioskodawczyni ma odprowadzić podatek VAT.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą. Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujący na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Uwzględniając powyższe przepisy należy podkreślić, że przedstawione okoliczności sprzedaży nieruchomości gruntowej, w niczym nie potwierdzają zamiaru wykonywania przez Zainteresowaną tego rodzaju czynności, w sposób zorganizowany i częstotliwy, co mogłoby charakteryzować działalność gospodarczą. Ponieważ Wnioskodawczyni nie zakupiła przedmiotowych działek z zamiarem ich dalszej odsprzedaży, nie podejmuje również działań typowych dla prowadzenia działalności w zakresie obrotu nieruchomościami, nie dokonuje także zakupu nowych gruntów w celu dalszej sprzedaży, a dokonana sprzedaż przedmiotowych działek nie stanowi źródła utrzymania. Zdaniem Wnioskodawczyni, jeżeli sprzedaje majątek osobisty i nie występuje jako podatnik podatku od towarów i usług, transakcja ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z kolei art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z uwagi na powyższe uregulowania, sprzedaż gruntu jest dostawą towarów.

Jednakże samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem, w przedmiotowej sprawie podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy nieruchomość była wykorzystywana w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Podkreślić przy tym należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można pominąć, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez osobę fizyczną majątku prywatnego. Sprzedaż majątku nabytego na własne potrzeby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, iż Wnioskodawczyni nigdy nie prowadziła, jak również nie zamierza prowadzić działalności gospodarczej. w miesiącu sierpniu 2009 r. Zainteresowana kupiła nieruchomość składającą się z działki zabudowanej o pow. 0,35 ha oraz czterech działek niezabudowanych o łącznej pow. 1,28 ha. Ww. grunt został nabyty na własne cele mieszkaniowe. Następnie w miesiącu grudniu 2009 r., w wyniku ciężkiej sytuacji materialnej i niemożności utrzymania całej nieruchomości, Wnioskodawczyni sprzedała cztery działki niezabudowane, które stanowiły jej majątek osobisty. Zgodnie z uzyskanym zaświadczeniem z Urzędu Gminy, w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy (Gmina nie posiada planu przestrzennego zagospodarowania), sprzedane działki położone są na terenie użytków rolnych. Dla jednej z działek niezabudowanych, sąsiadującej bezpośrednio z działką zabudowaną, została wydana w sierpniu 2008 r. - przez Wójta Gminy - decyzja o warunkach zabudowy. Dokonana sprzedaż części nieruchomości miała charakter jednorazowy i już więcej się nie powtórzy.

Ponadto, Zainteresowana podaje, iż nie posiadała i nie posiada statusu rolnika ryczałtowego. Ww. grunt nie był i nie jest wykorzystywany w działalności gospodarczej. z przedmiotowego gruntu nie był ani nie jest dokonywany zbiór i sprzedaż płodów rolnych. Posiadane nieruchomości nie były ani nie są udostępniane innym osobom na podstawie umowy dzierżawy.

Grunt spełnia definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

W przedmiotowej sprawie Zainteresowanej nie można jednak uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami, nie można stwierdzić bowiem, iż nabywając grunt działała w charakterze handlowca. Mając na uwadze cel nabycia przedmiotowego gruntu - własne potrzeby mieszkaniowe, nie można uznać, że nieruchomość tą zakupiono w celu dalszej odsprzedaży.

Należy również zaznaczyć, iż w przypadku gdy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku prywatnego - nieruchomości gruntowej, a czynność tą wykona jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja ta nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cyt. wyżej art. 15 ust. 2 ustawy.

W przedmiotowej sprawie okoliczności towarzyszące transakcji sprzedaży nieruchomości gruntowych, nie wskazują iż miałyby być one czynione z zamiarem wykonywania w sposób częstotliwy. Wnioskodawczyni bowiem dokonała zakupu nieruchomości na cele mieszkaniowe. Jednakże w chwili obecnej, w związku z ciężką sytuacją materialną i niemożnością utrzymania całej nieruchomości sprzedała 4 działki, przy czym - jak wskazała Zainteresowana - była to transakcja jednorazowa, która więcej się nie powtórzy. Tym samym, należy uznać, iż dokonana sprzedaż części gruntu nie była czynnością wykonywaną w sposób częstotliwy i nie może być uznana za istotę prowadzenia działalności gospodarczej.

Ponadto, Wnioskodawczyni wskazała, iż nie wykorzystywała gruntu do prowadzenia działalności gospodarczej, nie dokonywała dostawy produktów rolnych, jak również grunt nie był przedmiotem umowy dzierżawy, a Zainteresowana nie była i nie jest rolnikiem ryczałtowym. Powyższe dowodzi, iż przedmiotowy grunt nie był wykorzystywany w celach zarobkowych.

Reasumując, Wnioskodawczyni dokonując transakcji sprzedaży działek nie działała w charakterze podatnika, a czynność ta nie nosiła znamion działalność gospodarczej. Tym samym, dostawa przedmiotowych działek nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT i Zainteresowana nie miała obowiązku odprowadzenia podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.