ILPB4/4510-1-89/15-2/MC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowanej przez pełnomocnika przedstawione we wniosku z dnia 18 lutego 2015 r. (data wpływu 24 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku poboru podatku u źródła - jest prawidłowe.

W dniu 24 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku poboru podatku u źródła.

We wniosku przedstawiono następujące następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest polską spółką kapitałową, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

W 2011 r. Wnioskodawca zawarł umowę kredytu (dalej: "Umowa Kredytu") z A. S.A., podmiotem działającym jako bank na podstawie zezwolenia Komisji Nadzoru Finansowego (dalej: "Bank"). Spłata wierzytelności z Umowy Kredytu została zabezpieczona przez gwarancje i poręczenia udzielone przez podmioty powiązane z Wnioskodawcą, a także hipoteki ustanowione na nieruchomościach Wnioskodawcy. Na dzień złożenia niniejszego wniosku Wnioskodawca nie posiada zaległości w spłacie zadłużenia wynikającego z Umowy Kredytu.

Bank należał do międzynarodowej grupy kapitałowej (dalej: "Grupa"), której spółką dominującą jest holenderski bank B. (dalej: "Centrala"). Centrala działała (i dalej działa) w formie spółdzielni utworzonej zgodnie z prawem holenderskim i posiadającej osobowość prawną. Wnioskodawca otrzyma od Centrali certyfikat rezydencji, potwierdzający, iż Centrala jest rezydentem podatkowym w Holandii (i będzie go aktualizował zgodnie z przepisami ustawy o p.d.o.p.).

W dniu 18 czerwca 2014 r. doszło do połączenia Banku z Bankiem C. S.A., podmiotem działającym jako bank na podstawie zezwolenia Komisji Nadzoru Finansowego (dalej: "Bank Przejmujący") kontrolowanym przez Centralę na podstawie art. 492 § 1 pkt 1 Kodeksu spółek handlowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1030 z późn. zm.) (łączenie się przez przejęcie), przy czym Bank występował w charakterze spółki przejmowanej. W związku z przejęciem całego majątku Banku, Bank Przejmujący stał się stroną Umowy Kredytu z Wnioskodawcą.

W kolejnych miesiącach 2014 r. Centrala przeprowadziła restrukturyzację polskich podmiotów należących do Grupy, tj. większościowy pakiet akcji w Banku Przejmującym został sprzedany na rzecz spółki należącej do innej międzynarodowej grupy bankowej. W związku z restrukturyzacją została podjęta decyzja o odpłatnym przeniesieniu wynikających z Umowy Kredytu praw i obowiązków Banku Przejmującego na rzecz niemieckiego oddziału Centrali prowadzącego w Niemczech działalność bankową (dalej: "Oddział"). Oddział jest zarejestrowany w Niemczech jako czynny podatnik niemieckiego podatku od wartości dodanej.

W związku z powyższym w dniu 29 grudnia 2014 r. pomiędzy Wnioskodawcą, Bankiem Przejmującym oraz Oddziałem została zawarta umowa przeniesienia kredytu terminowego (dalej: "Umowa Przeniesienia"). Umowa Przeniesienia przewidywała m.in.:

* przeniesienie wierzytelności kredytowej zgodnie z art. 509 Kodeksu cywilnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121, dalej jako: "Kodeks cywilny") przez Bank Przejmujący na rzecz Oddziału,

* przejęcie długu, tj. zobowiązań kredytodawcy, zgodnie z art. 519 Kodeksu cywilnego, przez Oddział,

* zapłatę ceny z tytułu przeniesienia praw i obowiązków wynikających z Umowy Kredytu, oraz

* przeniesienie zabezpieczeń (w tym hipotek), z wyjątkiem zabezpieczenia w formie poręczeń i gwarancji, które wygasną i zostaną udzielone na nowo, na rzecz nowego wierzyciela, tj. Oddziału.

Przeniesienie wierzytelności kredytowej przez Bank Przejmujący na rzecz Oddziału zostanie dokonane w momencie dokonania ostatniego wpisu Oddziału jako nowego wierzyciela hipotecznego w księgach wieczystych prowadzonych przez właściwe sądy rejonowe (dalej: "Dzień Przeniesienia"). Przeniesienie wierzytelności kredytowej przez Bank Przejmujący na rzecz Oddziału będzie miało jednak skutek, zgodnie z art. 29 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece, na dzień złożenia do właściwych sądów rejonowych ostatniego z wniosków dotyczących hipotek (dalej: "Dzień Skutku"). Spodziewany Dzień Skutku, o ile sądy rejonowe nie postanowią inaczej, to 7 stycznia 2015 r.

Po zawarciu Umowy Przeniesienia do Dnia Przeniesienia spłaty kredytu są dokonywane przez Wnioskodawcę do Banku Przejmującego. Bank Przejmujący jest jednak zobowiązany do przekazywania każdorazowo w ciągu 3 dni roboczych takich wpłat na rzecz Oddziału. W praktyce, zgodnie z przyjętymi procedurami przelewów międzynarodowych, płatności na rzecz Oddziału są dokonywane poprzez rachunek prowadzony przez Bank Przejmujący dla irlandzkiego banku należącego do Grupy występującego w charakterze agenta płatniczego (dalej: "Agent Płatniczy"). Agent Płatniczy po otrzymaniu środków na tym rachunku, zgodnie z międzynarodowymi standardami, niezwłocznie przelewa je na właściwe konto Oddziału utrzymywane przez Agenta Płatniczego (tzw. rachunek loro z perspektywy Agenta Płatniczego).

Również w okresie po dniu Przeniesienia w proces przekazywania płatności odsetek na rzecz Oddziału będzie zaangażowany Agent Płatniczy. W tym okresie Wnioskodawca będzie wpłacał odsetki bezpośrednio na rachunek prowadzony przez Bank Przejmujący dla Agenta płatniczego (tzw. rachunek nostro z perspektywy Agenta Płatniczego), który zgodnie z międzynarodowymi standardami przekazuje otrzymywane środki na właściwe konto Oddziału utrzymywane przez Agenta Płatniczego.

Agent Płatniczy nie będzie stroną Umowy Kredytu ani Umowy Przeniesienia, a jego udział w powyższym procesie będzie podyktowany przyczynami natury techniczno-organizacyjnej.

Zgodnie z postanowieniami Umowy Kredytu spłata odsetek następuje w okresach miesięcznych, w ostatnim dniu każdego miesiąca kalendarzowego. Od dnia zawarcia Umowy Przeniesienia Wnioskodawca dokonał już jednej spłaty odsetek w dniu 31 grudnia 2014 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca jako płatnik jest zobowiązany do pobierania i wpłacania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu odsetek wypłacanych z tytułu Umowy Kredytu na rzecz Oddziału w okresie po podpisaniu Umowy Przeniesienia do Dnia Przeniesienia oraz po Dniu Przeniesienia.

Zdaniem Wnioskodawcy nie jest on jako płatnik zobowiązany do pobierania i wpłacania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu odsetek wypłacanych z tytułu Umowy Kredytu na rzecz Oddziału w okresie po podpisaniu Umowy Przeniesienia do Dnia Przeniesienia oraz po Dniu Przeniesienia.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy.

Uwagi wstępne.

W opinii Wnioskodawcy wszystkie płatności odsetek z tytułu Umowy Kredytu w okresie po podpisaniu Umowy Przeniesienia do Dnia Przeniesienia oraz po Dniu Przeniesienia powinny być traktowane jako wykonywane na rzecz Centrali działającej poprzez swój Oddział w Niemczech. Płatności te będą bowiem zawsze przekazywane do Oddziału - tylko początkowo za pośrednictwem Banku Przejmującego i Agenta Płatniczego, a po dniu Przeniesienia jedynie za pośrednictwem Agenta Płatniczego. To zatem Centrala poprzez Oddział będzie uzyskiwała przedmiotowe odsetki i w konsekwencji powinna być traktowana jako podatnik podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu przedmiotowych płatności.

Ogólne zasady opodatkowania odsetek wypłacanych przez polskiego podatnika na rzecz nierezydenta.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. w przypadku podatników niemających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej odsetek ustala się w wysokości 20% przychodów.

Jednocześnie w myśl art. 21 ust. 2 ustawy o p.d.o.p. powyższy przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska. Natomiast zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. (w tym odsetek) są obowiązane jako płatnicy pobierać z pewnymi zastrzeżeniami w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. W związku z tym, kluczowe na tle przedstawionego stanu faktycznego jest ustalenie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, która znajdzie zastosowanie.

Wypłata odsetek przez Wnioskodawcę z tytułu Umowy Kredytu - określenie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z art. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu z dnia 13 lutego 2002 r. (dalej: "PL-NL UPO") ma ona zastosowanie do osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym lub w obu umawiających się państwach. Zgodnie z art. 3 PL-NL UPO określenie "osoba" oznacza osoby fizyczne, spółki oraz każde inne zrzeszenie osób. Natomiast określenie "spółka" oznacza osobę prawną lub inną jednostkę organizacyjną, którą dla celów podatkowych traktuje się jako osobę prawną. Dodatkowo, zgodnie z art. 4, pojęcie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, każdą jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny; jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie, w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie. Pojęcie "osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę" w Holandii (tzn. "rezydenta podatkowego" Holandii) obejmuje zatem osobę, która podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w tym kraju ze względu na jedno z kryteriów wskazanych powyżej (np. rejestrację), a nie jest opodatkowana jedynie z tytułu dochodów osiąganych z terytorium tego kraju.

Podobne brzmienie ma art. 4 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku z dnia 14 maja 2003 r. (dalej: "PL-RFN UPO"), zgodnie z którym określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, każdą jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny; jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie, w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie. Pojęcie "osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę" w Niemczech (tzn. "rezydenta podatkowego" Niemiec) obejmuje zatem osobę, która podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w tym kraju ze względu na jedno z kryteriów wskazanych powyżej (np. rejestrację), a nie jest opodatkowana jedynie z tytułu dochodów osiąganych z terytorium tego kraju.

Jak wynika z postanowień powyższych umów w odniesieniu do odsetek wypłacanych przez Wnioskodawcę na podstawie Umowy Kredytu powinna mieć zastosowanie PL-NL UPO, ponieważ to Centrala będąca odbiorcą odsetek podlega w Holandii nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (tzn. posiada holenderską rezydencję podatkową). Posiadanie przez Centralę oddziału w Niemczech nie oznacza uzyskania przez Centralę rezydencji podatkowej w Niemczech. Oddział nie jest bowiem osobą w rozumieniu PL-RFN UPO i nie może posiadać statusu rezydenta podatkowego w Niemczech. Oddział, w opinii Wnioskodawcy, stanowi jedynie zakład holenderskiej Centrali w Niemczech, wskutek czego dochód osiągnięty przez Centralę w związku z działalnością Oddziału jest przypisywany do niemieckiego zakładu i opodatkowany w tym kraju. Jednakże podmioty, które podlegają w Niemczech opodatkowaniu jedynie w zakresie dochodu ze źródeł w tym państwie nie stanowią "osób" w rozumieniu PL-RFN UPO. Jak wynika z art. 4 PL-RFN UPO umowa ta nie może mieć zatem zastosowania do odsetek wypłacanych przez Wnioskodawcę na podstawie Umowy Kredytu, gdyż Oddział (jako niemiecki oddział przedsiębiorstwa holenderskiego) nie posiada statusu samodzielnego rezydenta podatkowego w Niemczech.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w praktyce organów podatkowych. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 25 czerwca 2010 r. (sygn. IPPB5/423-150/10-4/PS) stwierdził " (...) utworzenie na terytorium danego państwa zakładu, nie powoduje powstania nowego podmiotu podatkowego w tym państwie. Zakład nie jest bowiem podmiotem podatkowym, gdyż podmiotem takim pozostaje przedsiębiorca zagraniczny. (...) W rezultacie mając na uwadze dotychczasowe ustalenia należy stwierdzić, iż oddział banku będący jedynie jednostką organizacyjną, która nie posiada osobowości prawnej, nie jest rezydentem w rozumieniu umowy polsko-francuskiej (jest zakładem w świetle art. 5 umowy). W związku z tym do opodatkowania należności uzyskiwanych przez Bank na terytorium Polski, a wypłacanych na rzecz jednostek organizacyjnych działających w innych krajach (innych niż Francja) zastosowanie znajdzie wyłącznie certyfikat rezydencji wydany dla tej osoby prawnej przez podatkową administrację francuską".

Ponadto powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w następujących interpretacjach indywidualnych:

* interpretacjach indywidualnych z dnia 2 czerwca 2011 r. wydanych przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi (sygn. IPTPB3/423-101/12-4/IR i IPTPB3/423-101/12-5/IR), oraz

* interpretacji indywidualnej z dnia 5 maja 2009 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (sygn. IBPBI/2/423-488/09/BG), oraz

* interpretacji indywidualnej z dnia 14 grudnia 2007 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IP-PB3-423-253/07-2/IK), oraz

* interpretacji prawa podatkowego z dnia 15 grudnia 2005 r. wydanej przez Pierwszy Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie (sygn. 1471/DPZ/423/30/05/HT), oraz

* interpretacji prawa podatkowego z dnia 6 kwietnia 2005 r. wydanej przez Pierwszy Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie (sygn. 1471/DPD2/423/8/05/HT/7).

Podsumowując, w związku z tym, że Wnioskodawca otrzyma od Centrali holenderski certyfikat rezydencji (i będzie go aktualizował zgodnie z przepisami ustawy o p.d.o.p.), Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania w stosunku do odsetek wypłacanych na podstawie Umowy Kredytu postanowień (zasad) wynikających z PL-NL UPO.

Możliwość zastosowania zwolnienia zgodnie z art. 11 ust. 3 lit. c PL-NL UPO.

Zgodnie z art. 11 ust. 2 PL-NL UPO odsetki wypłacane przez polskiego podatnika na rzecz holenderskiego rezydenta podatkowego będącego osobą uprawnioną do odsetek (ang. beneficial owner) podlegają podatkowi u źródła. Z kolei zgodnie z art. 11 ust. 3 lit. c PL-NL UPO odsetki wypłacane na rzecz osoby uprawnionej do odsetek w związku z jakąkolwiek pożyczką udzieloną przez bank podlegają zwolnieniu z podatku u źródła.

Z powyższych przepisów wynika, że aby odsetki płacone przez Wnioskodawcę z tytułu Umowy Kredytu mogły korzystać ze zwolnienia przewidzianego przez art. 11 ust. 3 lit. c PL-NL UPO konieczne jest spełnienie dwóch warunków:

Ad. a)

PL-NL UPO nie zawiera definicji "osoby uprawnionej do odsetek". Dlatego, zdaniem Wnioskodawcy, w celu ustalenia znaczenia pojęcia osoby uprawnionej należy się odwołać do Komentarza do Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku (dalej: "Komentarz OECD"). Modelowa Konwencja, jak i komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę jak należy interpretować postanowienia umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Za przeważające uważa się stanowisko, że interpretacja postanowień poszczególnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania powinna odbywać się w świetle komentarza obowiązującego w dacie stosowania danej umowy (tzw. wykładnia dynamiczna).

Komentarz OECD podkreśla, że określenie "osoba uprawniona" nie powinno być stosowane w wąskim znaczeniu, lecz powinno być rozumiane w kontekście i w świetle przedmiotu i celu Konwencji. Wskazuje się, iż za taką "osobę uprawnioną" nie mogą być uznane podmioty, które nie mają prawa do swobodnego decydowania o tym, kto i w jakim zakresie używa lub ma prawo dysponować danym majątkiem (odsetkami). W Komentarzu OECD wskazano również, iż za osobę uprawnioną nie można uznać podmiotu, który tylko formalnie rozporządza płatnością i dysponuje jedynie ograniczonymi prawami, których zakres czyni z niego tylko powiernika lub zarządcę. Z tego względu rozstrzygając, czy dana osoba jest faktycznym odbiorcą czy też tylko pośrednikiem należy brać pod uwagę zakres praw, jakie przysługują odbiorcy odsetek w stosunku do kwoty, w związku z którą odsetki są wypłacane - jeśli odbiorca jest jej właścicielem można uznać, iż mamy do czynienia z ostatecznym beneficjentem (tekst jedn.: "osobą uprawnioną").

Stanowisko powyższe znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej z dnia 14 października 2014 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy (sygn. ITPB4/423-79/14/PST), w której stwierdzono, iż "W szczególności warto również wskazać, że oficjalny komentarz do Konwencji opublikowany przez OECD wprost wyłącza możliwość potraktowania za osobę uprawnioną podmioty działające w charakterze przedstawicieli czy też powierników (agents, nominees) innych osób: »W sytuacji gdy dochód jest uzyskany przez rezydenta państwa strony Konwencji działającego w charakterze agenta lub przedstawiciela (powiernika), nie byłoby zgodne z celem Konwencji, aby państwo źródła udzielało zwolnienia z podatku tylko na tej podstawie, że pośrednik otrzymujący dochód jest rezydentem państwa strony Konwencji. W takim przypadku pośrednik otrzymujący dochód ma status rezydenta, ale nie zachodzi problem podwójnego opodatkowania, bowiem podmiot otrzymujący dochód nie jest traktowany jako właściciel tego dochodu dla celów podatkowych w państwie swojej rezydencji« (Komentarz do art. 11 Konwencji, pkt 10)".

W świetle powyższego należy zatem stwierdzić, że "osobą uprawnioną" do odsetek wypłacanych przez Wnioskodawcę na podstawie Umowy Kredytu będzie Centrala otrzymująca przedmiotowe odsetki poprzez swój Oddział w Niemczech, mimo że płatności będą dokonywane za pośrednictwem Banku Przejmującego i Agenta Płatniczego (w okresie od dnia podpisania Umowy Przeniesienia do Dnia Przeniesienia) oraz jedynie za pośrednictwem Agenta Płatniczego (w okresie po Dniu Przeniesienia).

Powyższe wynika z faktu, że udział Banku Przejmującego oraz Agenta płatniczego w procesie płatności odsetek będzie podyktowany przyczynami natury techniczno-organizacyjnej. W szczególności Bank Przejmujący ani Agent płatniczy nie będą mieli prawa do dowolnego dysponowania odsetkami, lecz będą zobowiązane do ich przekazania na zagraniczne konto Oddziału. Zdaniem Wnioskodawcy podatnikiem z tytułu odsetek, a zarazem właścicielem odsetek wypłacanych na podstawie Umowy Kredytu (tekst jedn.: "osobą uprawnioną") w rozumieniu PL-NL UPO jest zatem Centrala, która dysponuje tymi odsetkami poprzez Oddział.

Ad. b)

PL-NL UPO nie zawiera definicji pojęcia "jakakolwiek pożyczka udzielona przez bank". Pojęcie to nie zostało również jasno zdefiniowane w Komentarzu OECD. Zdaniem Wnioskodawcy pojęcie to należy zatem interpretować literalnie jako obejmujące wszelkie formy finansowania (udostępniania środków pieniężnych na dany okres czasu) za wynagrodzeniem.

Wskazówki co do sposobu stosowania warunku wskazanego w art. 11 ust. 3c) PL-NL UPO można jednak znaleźć w interpretacjach indywidualnych wydanych przez Ministra Finansów. Przykładowo w interpretacji z dnia 6 marca 2012 r. (sygn. IPPB5/423-1118/11-4/PS) wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie na tle zdarzenia przyszłego podobnego do stanu faktycznego opisanego przez Wnioskodawcę stwierdza się, iż "Dyspozycją art. 11 ust. 3 omawianych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania objęte są wyłącznie odsetki powstałe na skutek korzystania przez określoną osobę z kapitału banku. Pojęcie »z tytułu« nie może oznaczać niczym nieograniczonego tytułu. W kontekście Komentarza do Modelowej Konwencji OECD pojęcie »tytuł« należy odnosić wyłącznie do odsetek wypłaconych na podstawie umowy zawartej z bankiem. Powyższy pogląd znalazł aprobatę w orzecznictwie sądowoadministracyjnym".

Podobny pogląd został wyrażony w interpretacji indywidualnej z dnia 12 kwietnia 2011 r. (sygn. IBPBI/2/423-50/11/BG) wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach: "Dokonując interpretacji użytego w art. 11 ust. 3 lit. d) konwencji sformułowania »w związku z jakąkolwiek pożyczką udzieloną przez bank«, należy mieć na uwadze przede wszystkim stronę podmiotową stosunku zobowiązaniowego, po zaistnieniu okoliczności, o których mowa powyżej.

Prawodawca używając pojęcia »w związku z jakąkolwiek pożyczką udzieloną przez bank« odnosi się bezpośrednio do strony podmiotowej stosunku zobowiązaniowego. Takie odwołanie wskazuje, iż dyspozycją rzeczonej regulacji objęte są wyłącznie odsetki wypłacane na podstawie stosunku zobowiązaniowego (jakiejkolwiek pożyczki), której stroną jest bank".

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, spełnienie warunku wynikającego z art. 11 ust. 3c) PL-NL UPO powinno być rozpatrywane na moment wypłaty odsetek przez Wnioskodawcę. W momencie wypłaty odsetek przez Wnioskodawcę na podstawie Umowy Kredytu stroną Umowy Kredytu (kredytodawcą) była i będzie Centrala działająca poprzez swój Oddział, prowadząca działalność bankową na podstawie odpowiedniej licencji zarówno w Holandii, jak i w Niemczech. Dlatego, zdaniem Wnioskodawcy, znajdzie zastosowanie art. 11 ust. 3 lit. c PL-NL UPO. Niemiej nawet w razie przyjęcia interpretacji, zgodnie z którą, aby stosować zwolnienie na podstawie art. 11 ust. 3 lit. c PL-NL UPO, pożyczka (kredyt) powinna być udzielona przez podmiot traktowany jako bank w momencie jej zawarcia, przedmiotowe zwolnienie powinno również mieć zastosowanie w analizowanej sytuacji. W momencie udzielania kredytu Wnioskodawcy, Bank Przejmujący posiadał bowiem licencję bankową.

Dodatkowo Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że pojęcia "jakakolwiek pożyczka udzielona przez bank" nie można utożsamiać wyłącznie z umową pożyczki w rozumieniu Kodeksu Cywilnego. W opinii Wnioskodawcy w zakresie pojęcia "jakakolwiek pożyczka udzielona przez bank" mieszczą się również umowy kredytu. Pogląd taki znajduje potwierdzenie m.in. w cytowanej już powyżej interpretacji indywidualnej z dnia 6 marca 2012 r. (sygn. IPPB5/423-1118/11-4/PS) wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w której Dyrektor stwierdził, iż "Dyspozycją art. 11 ust. 3 omawianych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania objęte są wyłącznie odsetki powstałe na skutek korzystania przez określoną osobę z kapitału banku. (...) W kontekście Komentarza do Modelowej Konwencji OECD pojęcie »tytuł« należy odnosić wyłącznie do odsetek wypłaconych na podstawie umowy zawartej z bankiem". Również Minister Finansów stwierdził w interpretacji ogólnej z dnia 23 listopada 2011 r. (sygn. DD7/8213/154/KSU/11/DD-418/2011), że na gruncie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych przez Polskę "określenie »odsetki« oznacza dochód z wszelkiego rodzaju wierzytelności, zarówno zabezpieczonych, jak i niezabezpieczonych hipoteką, w tym dochody z państwowych papierów wartościowych, dochody z obligacji lub skryptów dłużnych".

Podsumowanie.

Podsumowując, na tle przedstawionego stanu faktycznego są spełnione wszystkie warunki przewidziane przez PL-NL UPO do zastosowania zwolnienia z podatku u źródła dla odsetek wypłacanych przez Wnioskodawcę. Z tego powodu Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nie będzie zobowiązany jako płatnik do pobierania i wpłacania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu odsetek wypłacanych z tytułu Umowy Kredytu na rzecz Oddziału w okresie po podpisaniu Umowy Przeniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu natomiast do powołanych przez Spółkę interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.