ILPB4/4510-1-555/15-2/DS

Pisma urzędowe

Status: Nieoceniane

Pismo z dnia 12 stycznia 2016 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB4/4510-1-555/15-2/DS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez pełnomocnika przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2015 r. (data wpływu 13 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* możliwości obniżenia stawek amortyzacyjnych dla nowych środków trwałych - jest prawidłowe,

* możliwości obniżenia stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych już wprowadzonych do ewidencji - jest prawidłowe,

* możliwości obniżenia stawek amortyzacyjnych do dowolnej wysokości - jest prawidłowe,

* istnienia związku stosowanych stawek amortyzacyjnych z okresem ekonomicznej użyteczności środków trwałych - jest prawidłowe,

* zaliczania odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów w związku z wydłużonym okresem amortyzacji - jest prawidłowe,

* zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatkowej wartości netto środków trwałych w momencie ich sprzedaży lub likwidacji - jest prawidłowe,

* możliwości obniżenia stawek amortyzacyjnych dla niektórych/wybranych środków trwałych z danej grupy czy rodzaju - jest prawidłowe,

* możliwości dalszego obniżenia lub podwyższenia obniżonych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* możliwości obniżenia stawek amortyzacyjnych dla nowych środków trwałych,

* możliwości obniżenia stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych już wprowadzonych do ewidencji,

* możliwości obniżenia stawek amortyzacyjnych do dowolnej wysokości,

* istnienia związku stosowanych stawek amortyzacyjnych z okresem ekonomicznej użyteczności środków trwałych,

* zaliczania odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów w związku z wydłużonym okresem amortyzacji,

* zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatkowej wartości netto środków trwałych w momencie ich sprzedaży lub likwidacji,

* możliwości obniżenia stawek amortyzacyjnych dla niektórych/wybranych środków trwałych z danej grupy czy rodzaju,

* możliwości dalszego obniżenia lub podwyższenia obniżonych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej: Spółka) prowadzi działalność na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej.

W stosunku do środków trwałych obecnie ujętych w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (dalej: Ewidencja) dla celów podatkowych Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych metodą liniową przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych wynikających z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiącego Załącznik nr 1 do ustawy o p.d.o.p. (dalej: Wykaz).

Spółka planuje obniżyć przyjęte stawki amortyzacyjne w oparciu o art. 16i ustawy o p.d.o.p. Dodatkowo Spółka planuje także w stosunku do nowo nabytych środków trwałych stosować stawki amortyzacyjne niższe niż wynikające z Wykazu już od momentu ich wprowadzenia do Ewidencji. Jednocześnie Spółka rozważa obniżenie stawek amortyzacyjnych, jak i stosowanie obniżonych stawek w stosunku do nowo nabytych środków trwałych, w stosunku do wszystkich środków trwałych albo do niektórych/wybranych środków trwałych.

Jednocześnie w przyszłości Spółka planuje modyfikować tak obniżone stawki amortyzacyjne poprzez ich podwyższanie lub obniżanie, jednakże w żadnym przypadku nie dojdzie w wyniku takiej modyfikacji do zmiany stawki na stawkę wyższą niż stawka przewidziana w ustawie o p.d.o.p. w Wykazie.

Zarówno nowo nabyte środki trwałe, jak i te już ujęte przez Spółkę w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, przez cały okres amortyzacji wykorzystywane będą przez Spółkę na potrzeby związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą. Ponadto w stosunku do odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wskazanych środków trwałych nie znajdą zastosowania ograniczenia w możliwości rozpoznania ich jako kosztów uzyskania przychodu, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 63 i 64 ustawy o p.d.o.p.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka będzie mogła zastosować obniżone stawki amortyzacyjne w stosunku do nowo nabytych środków trwałych od samego początku, czyli począwszy od miesiąca, w którym środki te zostaną wprowadzone do Ewidencji.

2. Czy Spółka będzie mogła dokonać obniżenia stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych znajdujących się w Ewidencji począwszy od pierwszego miesiąca każdego kolejnego roku podatkowego.

3. Czy obniżenie stawek amortyzacyjnych, o którym mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o p.d.o.p., może zostać dokonane do dowolnej wysokości (np. nawet do poziomu 0,01%).

4. Czy wymagane jest istnienie związku stosowanych stawek amortyzacyjnych dla celów podatkowych z faktycznym okresem ekonomicznej użyteczności środków trwałych.

5. Czy odpisy amortyzacyjne dokonane w wydłużonym okresie amortyzacji (w porównaniu do okresu standardowego amortyzacji według stawek wynikających z Wykazu) będą w każdym przypadku stanowić koszty uzyskania przychodu.

6. Czy w momencie sprzedaży bądź likwidacji wybranych środków trwałych Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów podatkową wartość netto tych środków trwałych (równą wydatkom na ich nabycie lub wytworzenie, pomniejszoną o sumy odpisów amortyzacyjnych dokonywanych zgodnie z przepisami podatkowymi) także w sytuacji, gdy z uwagi na odmienne stawki amortyzacji przyjęte dla potrzeb podatkowych i rachunkowych wartość ta będzie różnić się od księgowej wartości netto danych aktywów.

7. Czy Spółka będzie mogła obniżyć stawki amortyzacyjne tylko dla niektórych/wybranych środków trwałych z danej grupy czy rodzaju począwszy od pierwszego miesiąca kolejnego roku podatkowego lub od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do Ewidencji, amortyzując pozostałe środki trwałe należące do tej samej grupy czy rodzaju według stawek amortyzacyjnych dotychczas stosowanych.

8. Czy Spółka będzie mogła począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego dokonać dalszego obniżenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych lub dowolnego podwyższenia jednakże do poziomu nie wyższego niż wynika to z Wykazu.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Zdaniem Spółki będzie ona mogła stosować obniżone stawki amortyzacyjne w stosunku do nowych środków trwałych od samego początku, czyli począwszy od miesiąca wprowadzenia ich do Ewidencji.

Zgodnie z art. 16i ust. 1 ustawy o p.d.o.p. odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych. Natomiast na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o p.d.o.p. podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Powyższy przepis art. 16i ust. 5 ustawy o p.d.o.p. wskazuje, iż obniżenie stawek amortyzacyjnych dotyczy zarówno środków trwałych wprowadzanych po raz pierwszy do ewidencji, jak i środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji. W odniesieniu do nowych środków trwałych wprowadzanych do ewidencji zmiana stawek amortyzacyjnych (tekst jedn.: ich obniżenie do wartości niższych niż określone w Wykazie) może nastąpić począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do Ewidencji. W praktyce oznacza to, iż obniżenie stawek amortyzacyjnych dla wprowadzanych do ewidencji po raz pierwszy środków trwałych może nastąpić w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. W konsekwencji, zdaniem Spółki, brak jest podstaw do przyjęcia odmiennego stanowiska niż zaprezentowane powyżej.

Spółka chciałaby wskazać, że przyjęte przez nią stanowisko znajduje swoje odzwierciedlenie m.in. w:

* interpretacji indywidualnej nr IBPBI/2/423-1725/13/SD wydanej dnia 31 marca 2014 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, w której organ podatkowy uznał stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe w pełnym zakresie i odstąpił od uzasadnienia prawnego stanowiska podatnika, a tym samym potwierdził, że "Spółka (...) będzie mogła dokonać obniżenia stawek amortyzacyjnych, o którym mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o p.d.o.p., dla środków trwałych wprowadzanych do rejestru środków trwałych począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji";

* interpretacji indywidualnej sygn. ITPB3/423-511a/13/PST wydanej dnia 17 stycznia 2014 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, w której to organ podatkowy potwierdził, że "zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy podatnik ma prawo (...) obniżyć stawkę amortyzacyjną dla nowych środków trwałych począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji";

* interpretacji indywidulanej nr IPPB3/423-24/13-2/MS1 wydanej dnia 22 lutego 2013 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w której organ podatkowy uznał stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe w pełnym zakresie i odstąpił od uzasadnienia prawnego stanowiska podatnika, a tym samym potwierdził, że "zmiana stawek amortyzacyjnych może zatem nastąpić (...) w odniesieniu do środków trwałych wprowadzanych do ewidencji po raz pierwszy (wówczas ma to miejsce począwszy od miesiąca, w którym środki trwałe wprowadzono do ewidencji)".

Podsumowując, w opinii Spółki, Spółka będzie mogła stosować obniżone stawki amortyzacyjne w stosunku do nowych środków trwałych, wprowadzanych po raz pierwszy do ewidencji środków trwałych począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały ujęte w Ewidencji.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Spółka stoi na stanowisku, że będzie mogła obniżyć stawki amortyzacyjne dla środków trwałych znajdujących się już w Ewidencji począwszy od pierwszego miesiąca każdego kolejnego roku podatkowego.

Zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o p.d.o.p. podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Drugie zdanie przywołanego powyżej przepisu stanowi, że podatnik może obniżyć stawki amortyzacyjne dla środków trwałych znajdujących się w ewidencji od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Jednocześnie ustawodawca nie przewiduje jakichkolwiek innych ograniczeń czasowych w zakresie możliwości obniżenia stawek amortyzacyjnych stosowanych dla potrzeb amortyzacji środków trwałych już znajdujących się w ewidencji. W konsekwencji, zdaniem Spółki, stanowisko jej należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowo Spółka chciałaby wskazać, że przyjęte przez nią stanowisko znajduje swoje odzwierciedlenie m.in. w:

* interpretacji indywidualnej nr IBPBI/2/423-1727/13/SD wydanej dnia 31 marca 2014 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, w której organ podatkowy w uznał stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe w pełnym zakresie i odstąpił od uzasadnienia prawnego stanowiska podatnika, a tym samym potwierdził, że "zmiana stawek amortyzacyjnych (...) może być dokonana od pierwszego miesiąca każdego roku podatkowego, nie później jednak niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku podatkowym odpisu amortyzacyjnego";

* interpretacji indywidualnej sygn. ILPB3/423-511b/13/PST wydanej dnia 17 stycznia 2014 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, w której organ podatkowy uznał, iż "zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy podatnik ma prawo (...) obniżyć stawkę amortyzacyjną (...) dla środków trwałych już wprowadzonych do ewidencji począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego";

* interpretacji indywidualnej nr ILPB4/423-33/13-2/ŁM wydanej dnia 25 kwietnia 2013 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, w którym organ podatkowy wskazał, iż "powołany w zdaniu pierwszym przepis nie zabrania obniżenia stawki amortyzacyjnej danego środka trwałego nawet kilka razy. Podatnik może zatem dokonać zmiany stawki (tekst jedn.: jej zmniejszenia bądź zwiększenia uprzednio obniżonej) począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego".

W związku z powyższym, w opinii Spółki, w stosunku do środków trwałych już znajdujących się w Ewidencji Spółka będzie mogła zastosować obniżone stawki amortyzacyjne od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3.

Zdaniem Spółki ustawa o p.d.o.p. nie określa jaka jest dopuszczalna granica obniżenia wysokości stawek amortyzacyjnych, a zatem Spółka będzie mogła obniżyć stawkę amortyzacyjną nawet do poziomu 0,01%.

W myśl art. 16i ust. 5 ustawy o p.d.o.p. podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego.

W opinii Spółki przepis ten wyraża generalną zasadę zezwalającą podatnikom na obniżanie stawek amortyzacyjnych stosowanych w odniesieniu do środków trwałych. Jednocześnie ustawodawca nie przewiduje w tym zakresie żadnych dodatkowych obostrzeń, w szczególności nie wskazuje w jakichkolwiek regulacjach obowiązujących w zakresie ustawy o p.d.o.p. minimalnego poziomu stawek amortyzacyjnych, które mogłyby być zastosowane przez podatnika w przypadku ich obniżenia. W konsekwencji brak jest jakiegokolwiek limitu, do którego podatnik może obniżyć wysokość stawek amortyzacyjnych, co pozwala na dowolne ustalenie ich poziomu, przy założeniu że będą one nie wyższe niż stawki określone w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych.

Spółka chciałaby wskazać, że przyjęte przez nią stanowisko znajduje swoje odzwierciedlenie m.in. w:

* interpretacji indywidualnej sygn. IBPBI/1/423-68/14/ZK wydanej dnia 28 stycznia 2015 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, w której organ podatkowy wyraźnie stwierdził, iż "Stawki amortyzacyjne dotyczące tych środków mogą być obniżone nawet do poziomu 0%, przy czym wysokość obniżenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika";

* interpretacji indywidualnej sygn. IPPB3/423-94/14-2/MS1 wydanej dnia 11 kwietnia 2014 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w której organ podatkowy uznał stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe w pełnym zakresie i odstąpił od uzasadnienia prawnego stanowiska podatnika, a tym samym potwierdził, że "Spółka może obniżać stosowane obecnie stawki amortyzacyjne równe stawkom z Wykazu lub niższe od stawek z Wykazu do dowolnej wysokości (w tym do 0%)";

* interpretacji indywidualnej sygn. IBPBI/2/423-1718/SD wydanej dnia 31 marca 2014 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, w której organ potwierdził prawidłowość stanowiska wnioskodawcy, zgodnie z którym "w konsekwencji brak jest jakiegokolwiek limitu, do którego podatnik może obniżyć wysokość stawek amortyzacyjnych, co pozwala na dowolne ustalenie ich poziomu, w tym do 0%".

Reasumując, zdaniem Spółki, ma ona dowolność w kształtowaniu poziomu obniżonych stawek amortyzacyjnych w stosunku do środków trwałych.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4.

W ocenie Spółki nie jest wymagane istnienie związku stosowanych stawek amortyzacyjnych dla celów podatkowych z faktycznym okresem ekonomicznej użyteczności środków trwałych, w wyniku czego stawki amortyzacyjne stosowane przez Spółkę mogą kształtować się na dowolnym, ustalonym przez Spółkę poziomie (przy założeniu, że nie będą wyższe niż stawki określone w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiącym załącznik do ustawy o p.d.o.p.).

Artykuł 16i ust. 5 ustawy o p.d.o.p. stanowiący podstawę prawną dla obniżenia stawek amortyzacyjnych nie wskazuje na konieczność występowania związku pomiędzy określaną przez podatnika obniżoną stawką amortyzacyjną a okresem ekonomicznej użyteczności środka trwałego, dla którego stawka amortyzacyjna jest obniżana. Również inne przepisy ustawy o p.d.o.p. nie formułują obowiązku uwzględniania okresu ekonomicznej użyteczności środka trwałego przy określaniu przez podatnika stawki amortyzacyjnej dla danego środka trwałego. W związku z powyższym, w ocenie Spółki, stawki amortyzacyjne mogą być kształtowane według uznania podatnika, jednak na poziomie nie wyższym niż wynikałoby to z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, niezależnie od okresu ekonomicznej użyteczności danego środka trwałego.

Spółka chciałaby jednocześnie wskazać, że zaprezentowane przez Spółkę stanowisko znajduje swoje odzwierciedlenie m.in. w:

* interpretacji indywidualnej sygn. ITPB3/423-511d/13/PST wydanej dnia 17 stycznia 2014 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, w której organ podatkowy uznał, że "zmiana stawki amortyzacji dla danego środka trwałego jest dowolne i pozostaje w gestii podatnika, zatem nie pozostaje w związku z faktycznym okresem ekonomicznej użyteczności środków trwałych";

* interpretacji indywidualnej sygn. IPPB5/423-1236/12-2/RS wydanej dnia 19 lutego 2013 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w której organ podatkowy stwierdził, że podatnik "może niezależnie od obowiązujących w Spółce zasad rachunkowości obniżać do dowolnej wysokości (nawet bliskiej zeru) stawki amortyzacji podatkowej w stosunku do stawek amortyzacyjnych wynikających z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych".

W konsekwencji stawki amortyzacyjne mogą być obniżane według uznania podatnika, niezależnie od okresu ekonomicznej użyteczności danego środka trwałego.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 5.

Zdaniem Spółki odpisy amortyzacyjne dokonane w wydłużonym okresie amortyzacji (w porównaniu do okresu standardowego amortyzacji według stawek wynikających z Wykazu) będą w każdym przypadku stanowić koszty uzyskania przychodu. W szczególności, zdaniem Spółki, nie wystąpi w takim przychodu konieczność odniesienia kosztu odpisów amortyzacyjnych do okresu, w którym wystąpił przychód z tytułu wyprodukowanych z wykorzystaniem środków trwałych wyrobów/usług.

Powyższe wynika wprost z art. 15 ust. 6 ustawy o p.d.o.p., zgodnie z którym kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Należy pokreślić, że planowane przez Spółkę obniżanie/podwyższanie stawek amortyzacyjnych będzie przeprowadzane zgodnie z powołanymi powyżej przepisami ustawy o p.d.o.p. W konsekwencji dokonywane odpisy amortyzacyjne, bez względu na zastosowaną dla ich kalkulacji w danym roku podatkowym stawkę amortyzacyjną (zgodną z obowiązującymi przepisami), będą stanowiły dla Spółki koszty uzyskania przychodu w okresie, za który dokonywany jest odpis. Bez znaczenia pozostanie przy tym poziom czy rodzaj przychodów generowanych w okresie stosowania stawek obniżonych czy stawek podstawowych z Wykazu.

Jednocześnie, jak zostało to wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, nie powstaną okoliczności powodujące brak możliwości zaliczenia wskazanych odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodu, gdyż zarówno nowo nabyte środki trwałe, jak i te już ujęte przez Spółkę w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych przez cały okres amortyzacji wykorzystywane będą przez Spółkę na potrzeby związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą. Ponadto w stosunku do odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wskazanych środków trwałych nie znajdą zastosowania ograniczenia w możliwości rozpoznania ich jako kosztów uzyskania przychodu, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 63 i 64 ustawy o p.d.o.p.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 6.

Zdaniem Spółki, w momencie sprzedaży bądź likwidacji wybranych środków trwałych, będzie miała ona prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów podatkową wartość netto tych środków trwałych (równą wydatkom na ich nabycie lub wytworzenie, pomniejszonym o sumę odpisów amortyzacyjnych dokonywanych zgodnie z przepisami podatkowymi). Jednocześnie Spółce będzie przysługiwało to prawo również w sytuacji, gdy z uwagi na odmienne stawki amortyzacji przyjęte dla potrzeb podatkowych i rachunkowych podatkowa wartość netto będzie różnić się od księgowej wartości netto danych aktywów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawa o p.d.o.p. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p.

Jak wynika z przepisu art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,

nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,

ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy o p.d.o.p. powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o p.d.o.p., są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Mając powyższe na względzie, do kosztów uzyskania przychodów w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych zalicza się wydatki na ich nabycie lub wytworzenie (zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami), pomniejszone o dokonane do momentu zbycia środka trwałego odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o p.d.o.p. Powyższe ma również zastosowanie w odniesieniu do możliwości rozpoznania kosztów uzyskania przychodów, w przypadku gdy likwidacja nie jest związana z utratą przez środki trwałe przydatności gospodarczej na skutek zmiany rodzaju prowadzonej działalności.

Jednocześnie Wnioskodawca chciałby zaznaczyć, że zarówno w przypadku sprzedaży, jak i likwidacji nieumorzona wartość środka trwałego dla celów podatkowych będzie mogła różnić się od nieumorzonej wartości środka trwałego dla celów rachunkowych. W konsekwencji powyższego, w przypadku likwidacji lub sprzedaży wybranych środków trwałych, wartość rozpoznana przez Wnioskodawcę jako koszt uzyskania przychodów, zgodnie z zasadami przedstawionymi powyżej, będzie mogła różnić się od kwoty kosztów wykazanych z tego tytułu dla potrzeb rachunkowych. W ocenie Spółki różnica ta będzie wynikać z odrębności przepisów prawa podatkowego i rachunkowego. Niemniej jednak w kontekście zagadnienia będącego przedmiotem tego pytania ww. różnica nie będzie miała wpływu na przysługujące Wnioskodawcy prawo do rozpoznania wysokości kosztów uzyskania przychodów.

Spółka chciałaby podkreślić, że w rozważanym zdarzeniu przyszłym będzie ona miała prawo do rozpoznania jako koszt uzyskania przychodu wartości początkowej pomniejszonej o dokonane odpisy amortyzacyjne wg przyjętych stawek amortyzacyjnych dla celów podatkowych.

Stanowisko Wnioskodawcy znalazło swoje odzwierciedlenie m.in. w:

* interpretacji indywidualnej sygn. ILPB4/423-467/14-2/DS wydanej dnia 12 grudnia 2014 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, w której organ podatkowy uznał stanowisko podatnika za prawidłowe w pełnym zakresie i odstąpił od uzasadnienia prawnego stanowiska podatnika, a tym samym potwierdził, że " (...) w przypadku likwidacji lub sprzedaży wybranych środków trwałych, wartość rozpoznana przez Spółkę jako koszt uzyskania przychodów (...) może różnić się od kwoty kosztów wykazanych z tego tytułu dla potrzeb rachunkowych. (...) różnica ta wynika z odrębności przepisów podatkowych i rachunkowych w analizowanym zakresie i nie będzie wpływać na prawo Spółki do rozpoznania wysokości kosztów uzyskania przychodów";

* interpretacji indywidualnej sygn. ITPB3/423-511g/13/PST wydanej dnia 17 stycznia 2014 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, w której organ podatkowy uznał, że " (...) Treść tego przepisu (art. 9 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. - przyp. Wnioskodawcy) przesądza o bezpośrednim podporządkowaniu ewidencji księgowej (rachunkowej) potrzebom podatkowym. (...) Spółka winna mieć na uwadze, pierwszeństwo zasad zawartych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych oraz w przepisach wykonawczych tej ustawy. Biorąc pod uwagę powyższe rozważania (...) należy stwierdzić, że w sytuacji sprzedaży środka trwałego kosztem uzyskania przychodów będzie wartość jego nabycia bądź wytworzenia, przy czym w przypadku, gdy środek trwały podlega amortyzacji koszty te zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami są pomniejszane o dokonane odpisy amortyzacyjne - bez znaczenia pozostaje fakt różnicy między wartością dla potrzeb podatkowych i rachunkowych (bilansowych) wynikająca z zastosowania zmienionych podatkowych stawek amortyzacyjnych. Natomiast w sytuacji likwidacji środka trwałego, spowodowanej zdarzeniami niezwiązanymi ze zmianą rodzaju działalności Spółki, koszty mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 w wysokości niezamortyzowanej wartości środka trwałego (strata), także w tym przypadku bez znaczenia pozostaje fakt różnicy między wartością dla potrzeb podatkowych i rachunkowych (bilansowych) wynikająca z zastosowania zmienionych podatkowych stawek amortyzacyjnych".

Reasumując, w momencie sprzedaży bądź likwidacji wybranych środków trwałych, Spółka będzie miała prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów podatkową wartość netto tych środków trwałych (równą wydatkom na ich nabycie lub wytworzenie, pomniejszonym o sumę odpisów amortyzacyjnych dokonywanych zgodnie z przepisami podatkowymi). Jednocześnie Spółce będzie przysługiwało to prawo również w sytuacji, gdy z uwagi na odmienne stawki amortyzacji przyjęte dla potrzeb podatkowych i rachunkowych podatkowa wartość netto środka trwałego będzie różnić się od księgowej wartości netto danego środka trwałego.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 7.

Spółka stoi na stanowisku, że będzie mogła obniżyć stawki amortyzacyjne tylko dla niektórych/wybranych środków trwałych z danej grupy czy rodzaju począwszy od pierwszego miesiąca kolejnego roku podatkowego lub od miesiąca, w którym wprowadzono je po raz pierwszy do Ewidencji.

W opinii Spółki art. 16i ust. 5 ustawy o p.d.o.p. wyraża generalną zasadę zezwalającą podatnikom na obniżanie stawek amortyzacyjnych stosowanych w odniesieniu do poszczególnych środków trwałych. Jednocześnie ustawodawca nie przewiduje w tym zakresie żadnych dodatkowych obostrzeń, w szczególności nie wskazuje, że w przypadku obniżenia stawek amortyzacyjnych musi ono zostać zastosowane do wszystkich środków trwałych zaklasyfikowanych do określonej grupy czy rodzaju. Użycie przez ustawodawcę sformułowania "dla poszczególnych środków trwałych" wskazuje na możliwość indywidualnego obniżenia stawki amortyzacyjnej dla każdego indywidualnie wybranego przez Spółkę środka trwałego. W związku z powyższym, zdaniem Spółki, możliwe jest obniżanie stawek amortyzacyjnych indywidualnie dla poszczególnych środków trwałych. W praktyce oznacza to, że środki trwałe zaklasyfikowane do tej samej grupy/rodzaju mogą być amortyzowane według różnych stawek amortyzacyjnych.

Spółka chciałaby wskazać, że przyjęte przez nią stanowisko znajduje swoje odzwierciedlenie m.in. w:

* interpretacji indywidualnej sygn. IBPBI/2/423-1723/13/SD wydanej dnia 31 marca 2014 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, w której organ podatkowy uznał stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe w pełnym zakresie i odstąpił od uzasadnienia prawnego stanowiska podatnika, a tym samym potwierdził, że "Spółka będzie mogła dokonać obniżenia stawek amortyzacyjnych, o którym mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o p.d.o.p., jedynie w odniesieniu do wybranych/pojedynczych środków trwałych zaklasyfikowanych do danej grupy czy rodzaju, amortyzując pozostałe środki trwałe należące do tej samej grupy, czy rodzaju przy użyciu stawek amortyzacyjnych dotychczas stosowanych";

* interpretacji indywidualnej sygn. ITPB3/423-511e/13/PST wydanej dnia 17 stycznia 2014 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, w której organ podatkowy uznał, iż "obniżenie stawki dla danego środka trwałego jest dowolne i pozostaje w gestii podatnika. Mając na uwadze (...) przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, iż zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy podatnik ma prawo (...) obniżyć stawkę amortyzacyjną od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego (lub w momencie pierwszego wprowadzenia do ewidencji) jedynie w odniesieniu do wybranych/pojedynczych środków trwałych zaklasyfikowanych do danej grupy czy rodzaju, amortyzując pozostałe środki trwałe należące do tej samej grupy czy rodzaju przy użyciu stawek amortyzacyjnych dotychczas stosowanych";

* interpretacji indywidualnej sygn. IPPB3/423-24/13-2/MS1 wydanej dnia 22 lutego 2013 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w której organ podatkowy w uznał stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe w pełnym zakresie i odstąpił od uzasadnienia prawnego stanowiska podatnika, a tym samym potwierdził, że Spółka może według własnego uznania - z zachowaniem terminów, o których mowa w art. 16i ust. 5 u.p.d.o.p. - obniżyć do dowolnej wysokości (nawet bliskiej zeru) stawki amortyzacji podatkowej w stosunku do stawek amortyzacyjnych wynikających z Wykazu, dla poszczególnych wybranych lub wszystkich środków trwałych (tekst jedn.: zarówno w odniesieniu do nowo wprowadzonych do ewidencji środków trwałych jaki takich, które już podlegają amortyzacji dla celów podatkowych), dla których przyjęto liniową metodę amortyzacji".

W związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, iż od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego lub w momencie pierwszego wprowadzenia do Ewidencji Spółka może dokonać obniżenia stawek amortyzacyjnych, o którym mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o p.d.o.p., jedynie w odniesieniu do wybranych/pojedynczych środków trwałych zaklasyfikowanych do danej grupy czy rodzaju, amortyzując pozostałe środki trwałe należące do tej samej grupy czy rodzaju przy użyciu stawek amortyzacyjnych dotychczas stosowanych.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 8.

Zdaniem Spółki będzie ona mogła począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego dokonać dowolnego podwyższenia lub dalszego obniżenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych jednakże do poziomu nie wyższego niż wynika to z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych.

Artykuł 16i ust. 5 ustawy o p.d.o.p. stanowi, że podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Zdaniem Spółki podatnicy mogą stosować stawki amortyzacyjne w przedziale mieszczącym się pomiędzy stawkami określonymi w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącymi górną ich granicę a wartością ustaloną na najniższym poziome, tj. w praktyce równą zero. Jednocześnie cytowany powyżej przepis nie wprowadza jakichkolwiek ograniczeń w zakresie modyfikowania (tekst jedn.: zwiększenia lub dalszego zmniejszania) uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej, jednakże w żadnym przypadku wartość nowej zmodyfikowanej stawki nie może przekroczyć wartości stawki wykazanej w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych. Spółka pragnie przy tym wskazać, iż jedyne ograniczenia wprowadzone przez ustawodawcę w omawianym zakresie dotyczą momentu, od którego podatnik może dokonać zmiany stosowanych stawek amortyzacyjnych, określonego jako pierwszy miesiąc każdego następnego roku podatkowego. W praktyce oznacza to, iż zmiana stawek amortyzacyjnych według zasad wskazanych powyżej może być dokonana od pierwszego miesiąca każdego roku podatkowego, nie później jednak niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku podatkowym odpisu amortyzacyjnego.

Mając na uwadze powyższe Spółka stoi na stanowisku, iż stawki amortyzacyjne mogą być zmieniane i ustalane na dowolnym poziomie, pod warunkiem że ich wysokość nie przekroczy wartości określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, przy czym jak wskazano powyżej zmiana ich wysokości może być dokonana od pierwszego miesiąca każdego roku podatkowego nie później jednak niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku podatkowym odpisu amortyzacyjnego.

Stanowisko Spółki znalazło swoje odzwierciedlenie m.in. w:

* interpretacji indywidualnej sygn. IBPBI/2/423-1726/13/SD wydanej dnia 31 marca 2014 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, w której organ podatkowy w uznał stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe w pełnym zakresie i odstąpił od uzasadnienia prawnego stanowiska podatnika, a tym samym potwierdził, że "stawki amortyzacyjne mogą być zmieniane i ustalane na dowolnym poziomie pod warunkiem, że ich wysokość nie przekroczy wartości określonych w Wykazie, przy czym (...) zmiana ich wysokości może być dokonana od pierwszego miesiąca każdego roku podatkowego, nie później jednak niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku podatkowym odpisu amortyzacyjnego";

* interpretacji indywidualnej sygn. ILPB4/423-352/13-2/MC wydanej dnia 28 listopada 2013 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, zgodnie z którą "od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego Spółka może dokonać dalszego dowolnego obniżenia wcześniej już obniżonych stawek amortyzacyjnych lub podwyższenia stawek amortyzacyjnych, jednakże do poziomu nie wyższego niż wynika to z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiącego Załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych";

* interpretacji indywidualnej sygn. ITPB3/423-261a/13/MK wydanej dnia 10 września 2013 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, w której organ podatkowy wskazał, iż "przedsiębiorca, który wybrał metodę amortyzacji określoną w art. 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ma możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy. Podstawowym warunkiem jest to, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w ww. Wykazie. Wysokość obniżenia/podwyższenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika. Dla środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji, zmiana stawki amortyzacyjnej powinna nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego".

W konsekwencji, zdaniem Spółki, będzie ona mogła dokonać dowolnego podwyższenia lub dalszego obniżenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych jednakże do poziomu nie wyższego niż wynika to z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych począwszy od pierwszego miesiąca kolejnego roku podatkowego.

Odpowiedź w zakresie pytania nr 1.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie możliwości obniżenia stawek amortyzacyjnych dla nowych środków trwałych jest prawidłowe.