ILPB4/4510-1-43/16-2/ŁM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 4 lutego 2016 r. (data wpływu 11 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 11 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

"A" spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) zawarła umowę spółki komandytowej, w której jest jedynym komplementariuszem. Wnioskodawcy przysługuje określony w umowie procentowy udział w zysku spółki komandytowej. Ponadto, zgodnie z umową spółki komandytowej, Wnioskodawcy należne będzie wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki #8722; zgodnie z art. 46 i 37 Kodeksu spółek handlowych (dalej: k.s.h.).

Wysokość i warunki wynagrodzenia Wnioskodawcy zostały określone w uchwale wspólników. Spółka komandytowa będzie wypłacać na rzecz Wnioskodawcy ustaloną kwotę wynagrodzenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki wypłacane Wnioskodawcy przez spółkę komandytową będzie kosztem uzyskania przychodów u Wnioskodawcy (zgodnie z przysługującym mu udziałem w zysku spółki komandytowej).

Zdaniem Wnioskodawcy wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki komandytowej wypłacane Wnioskodawcy przez spółkę komandytową będzie stanowiło dla niego koszt uzyskania przychodu, zgodnie z przysługującym mu udziałem w zysku spółki komandytowej.

Zgodnie z k.s.h. spółką komandytową jest spółka osobowa, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona (art. 102 k.s.h.). Spółkę komandytową reprezentują komplementariusze, których z mocy umowy spółki albo prawomocnego orzeczenia sądu nie pozbawiono prawa reprezentowania spółki (art. 117 k.s.h.). Komplementariusz jest zatem co do zasady przedstawicielem ustawowym spółki komandytowej i ma obowiązek reprezentowania spółki.

Przepis art. 103 k.s.h. stanowi, iż w sprawach nieuregulowanych do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej. Zgodnie z art. 46 k.s.h. za prowadzenie spraw spółki wspólnik nie otrzymuje wynagrodzenia. Jednakże przepis ten ma charakter dyspozytywny (zgodnie z art. 37 § 1 k.s.h. przepisy niniejszego rozdziału mają zastosowanie, jeżeli umowa spółki nie stanowi inaczej). W związku z tym w umowie spółki komandytowej można zastrzec, że świadczenie pracy lub usług przez wspólnika na rzecz spółki odbywa się za wynagrodzeniem.

W sytuacji będącej przedmiotem niniejszego wniosku umowa spółki komandytowej przewiduje, że komplementariuszowi przysługuje wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki.

Z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (zwanej dalej ustawą o PIT) wynika, że objęte opodatkowaniem tym podatkiem zostały tylko osoby fizyczne. W art. 8 tej ustawy dodatkowo stwierdzono, że dochody z udziału w spółce nie będącej osobą prawną (np. w spółce komandytowej) ze wspólnej własności, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania źródła przychodów, opodatkowuje się osobno u każdej osoby w stosunku do jej udziału. Te zasady stosuje się również do rozliczenia strat powstałych z tych źródeł.

W związku z tym na gruncie ustawy o PIT spółka komandytowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, tylko jej wspólnicy, którzy zgodnie z posiadanym udziałem w zysku i rozdziałem kosztów opodatkowują dochód uzyskiwany w ramach prowadzenia działalności gospodarczej w spółce komandytowej.

Wobec tego, że ustawodawca nie opodatkował dochodu samej spółki komandytowej, tylko dochód osiągany przez każdego ze wspólników, to należy dojść do wniosku, że do ustalenia przychodu i kosztu każdego ze wspólników należy stosować odrębne reguły przewidziane w ustawie o PIT lub w ustawie o CIT. Jeżeli wspólnikiem takiej spółki jest osoba prawna, to dochód z udziału w tej spółce podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zatem podatnik ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów różnych wydatków, pod warunkiem że:

W katalogu wyłączeń znajduje się przepis, który mógłby mieć zastosowanie, a mianowicie art. 16 ust. 1 pkt 13c ustawy o CIT. Zgodnie z tym przepisem nie uważa się za koszty uzyskania przychodu u podatnika będącego wspólnikiem spółki niebędącej osobą prawną #8722; wartości pracy własnej będących osobami fizycznymi innych wspólników tej spółki; przepis stosuje się odpowiednio do wartości pracy małżonków i małoletnich dzieci wspólników spółki niebędącej osobą prawną.

Z literalnego brzmienia przepisu wyraźnie wynika, że nie stanowi kosztu uzyskania przychodu wartość pracy własnej będących osobami fizycznymi innych wspólników tej spółki. Co w konsekwencji oznacza, że przedmiotowy przepis nie ma zastosowania do stanu faktycznego opisanego w sprawie. W niniejszej sprawie wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki otrzymuje spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (osoba prawna).

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż wynagrodzenie wypłacane będącemu osobą prawną wspólnikowi (komplementariuszowi) za prowadzenie spraw spółki komandytowej stanowi koszt uzyskania przychodu nie tylko pozostałych wspólników spółki, ale również tego właśnie wspólnika (w części określonej w art. 5 ust. 2 w zw. z art. 5 ust. 1 ustawy o CIT). W rezultacie uzyskane przez spółkę komandytową przychody oraz poniesione koszty uzyskania przychodów podlegają rozliczeniu u jej wspólników proporcjonalnie do ich udziałów w zyskach tej spółki.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza również szereg indywidualnych interpretacji podatkowych, przykładowo:

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 24 lipca 2013 r. sygn. IBPBI/2/423-531/13/AK

"Mając na względzie powyższe, w ocenie tut. Organu, wydatki które spółka komandytowa poniesie w związku z wypłaconym komplementariuszowi wynagrodzeniem z tytułu prowadzenia jej spraw można uznać za koszty uzyskania przychodów. W rezultacie, poniesione przez spółkę komandytową koszty uzyskania przychodów podlegają rozliczeniu u jej wspólników proporcjonalnie do ich udziałów w zyskach tej spółki.

W świetle powyższych przepisów oraz w oparciu o przedstawione zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wypłacone Mu wynagrodzenie za prowadzenie spraw Spółki komandytowej, w takiej części/proporcji, w jakiej zostało to ustalone w umowie spółki komandytowej".

A także:

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 września 2015 r. sygn. IPPB5/4510-555/15-4/IŚ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ponadto w odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.