ILPB4/4510-1-39/16-2/DS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowanej przez pełnomocnika przedstawione we wniosku z dnia 4 lutego 2016 r. (data wpływu 11 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 11 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) zawarła umowę spółki komandytowej, w której jest komandytariuszem. Wnioskodawcy przysługuje określony w umowie procentowy udział w zysku spółki komandytowej.

Komplementariuszem w spółce komandytowej jest "A" spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Komplementariusz). Komplementariuszowi będzie przysługiwał określony w umowie procentowy udział w zysku spółki. Ponadto zgodnie z umową spółki komandytowej Komplementariuszowi należne będzie również wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki - zgodnie z art. 46 i 37 Kodeksu spółek handlowych (dalej: k.s.h.). Wysokość wynagrodzenia Komplementariusza zostanie określona w uchwale wspólników. Spółka komandytowa będzie wypłacać na rzecz Komplementariusza ustaloną miesięczną kwotę wynagrodzenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki wypłacane przez spółkę komandytową na rzecz Komplementariusza będzie stanowiło dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu (zgodnie z przysługującym mu udziałem w zysku spółki komandytowej).

Zdaniem Wnioskodawcy wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki wypłacane przez spółkę komandytową na rzecz Komplementariusza będzie stanowiło dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu (zgodnie z przysługującym mu udziałem w zysku spółki komandytowej).

Zgodnie z k.s.h. spółką komandytową jest spółka osobowa, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona (art. 102 k.s.h.). Spółkę komandytową reprezentują komplementariusze, których z mocy umowy spółki albo prawomocnego orzeczenia sądu nie pozbawiono prawa reprezentowania spółki (art. 117 k.s.h.). Komplementariusz jest zatem co do zasady przedstawicielem ustawowym spółki komandytowej i ma obowiązek reprezentowania spółki.

Przepis art. 103 k.s.h. stanowi, iż w sprawach nieuregulowanych do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej. Zgodnie z art. 46 k.s.h. za prowadzenie spraw spółki wspólnik nie otrzymuje wynagrodzenia. Jednakże przepis ten ma charakter dyspozytywny (zgodnie z art. 37 § 1 k.s.h. przepisy niniejszego rozdziału mają zastosowanie, jeżeli umowa spółki nie stanowi inaczej). W związku z tym w umowie spółki komandytowej można zastrzec, że świadczenie pracy lub usług przez wspólnika na rzecz spółki odbywa się za wynagrodzeniem.

W sytuacji będącej przedmiotem niniejszego wniosku umowa spółki komandytowej przewiduje, że Komplementariuszowi przysługuje wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki.

Z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (zwanej dalej ustawą o PIT) wynika, że objęte opodatkowaniem tym podatkiem zostały tylko osoby fizyczne. W art. 8 tej ustawy dodatkowo stwierdzono, że dochody z udziału w spółce nie będącej osobą prawną (np. w spółce komandytowej) ze wspólnej własności, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania źródła przychodów, opodatkowuje się osobno u każdej osoby w stosunku do jej udziału. Te zasady stosuje się również do rozliczenia strat powstałych z tych źródeł.

W związku z tym na gruncie ustawy o PIT spółka komandytowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych tylko jej wspólnicy, którzy zgodnie z posiadanym udziałem w zysku i rozdziałem kosztów opodatkowują dochód uzyskiwany w ramach prowadzenia działalności gospodarczej w spółce komandytowej.

Wobec tego, że ustawodawca nie opodatkował dochodu samej spółki komandytowej, tylko dochód osiągany przez każdego ze wspólników, to należy dojść do wniosku, że do ustalenia przychodu i kosztu każdego ze wspólników należy stosować odrębne reguły przewidziane w ustawie o PIT lub w ustawie o CIT. Jeżeli wspólnikiem takiej spółki jest osoba prawna, to dochód z udziału w tej spółce podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zatem Wnioskodawca ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów różnych wydatków, pod warunkiem że:

Powyższe oznacza, że Wnioskodawca ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy), pod warunkiem że wykaże ich bezpośredni lub pośredni związek z prowadzoną działalnością i ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodu, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ustawy.

W katalogu wyłączeń znajduje się przepis, który mógłby mieć zastosowanie, a mianowicie art. 16 ust. 1 pkt 13c ustawy o CIT. Zgodnie z tym przepisem nie uważa się za koszty uzyskania przychodu u podatnika będącego wspólnikiem spółki niebędącej osobą prawną - wartości pracy własnej będących osobami fizycznymi innych wspólników tej spółki; przepis stosuje się odpowiednio do wartości pracy małżonków i małoletnich dzieci wspólników spółki niebędącej osobą prawną.

Z literalnego brzmienia przepisu wyraźnie wynika, że nie stanowi kosztu uzyskania przychodu wartość pracy własnej będących osobami fizycznymi innych wspólników tej spółki. Co w konsekwencji oznacza, że przedmiotowy przepis nie ma zastosowania do stanu faktycznego opisanego w sprawie. W niniejszej sprawie wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki otrzymuje spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (osoba prawna).

Zgodnie z powyższym wynagrodzenie Komplementariusza nie zostało wymienione w katalogu wydatków nieuznawanych za koszty. W konsekwencji stanowi ono dla będącego spółką z o.o. komandytariusza koszt uzyskania przychodu i zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy o CIT - należy uwzględniać go proporcjonalnie do posiadanego przez Wnioskodawcę udziału w zyskach spółki komandytowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.