ILPB4/4510-1-152/15-2/DS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 13 kwietnia 2015 r. (data wpływu 20 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 20 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (Spółka) w związku z planowaną inwestycją dokonała rozbiórki częściowo zamortyzowanego wcześniej budynku. W miejscu wyburzonego budynku Spółka zamierza wybudować nowy obiekt.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dotychczas niezamortyzowana wartość wyburzonego budynku może być zaliczona bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu, a koszty jego wyburzenia będą podwyższać wartość początkową nowego budynku.

Zdaniem Wnioskodawcy dotychczas niezamortyzowana wartość wyburzonego budynku powinna zostać zaliczona bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu, natomiast koszty wyburzenia starego budynku będą podwyższały wartość początkową nowego obiektu.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż niezamortyzowana wartość początkowa starego budynku powinna zostać zaliczona bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu, w dniu zakończenia likwidacji środka trwałego.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zwanej dalej ustawą o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. A więc do kosztów można zliczyć wszystko co jest związane z osiągnięciem przychodów, z wyłączeniem kosztów określonych w art. 16.

Artykuł 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.

Decyzja o wyburzeniu istniejącego budynku i wybudowaniu nowego obiektu nie była podyktowana zmianą zakresu działalności firmy. Była ona związana przede wszystkim z planami inwestycyjnymi Wnioskodawcy i miała na celu zwiększenie w przyszłości przychodów firmy. W związku z tym należy stwierdzić, iż Spółka może zaliczyć bezpośrednio do pozostałych kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowaną wartość wyburzonego budynku w miesiącu zakończenia jego fizycznej likwidacji.

Jak już wspomniano decyzja o likwidacji starego budynku była związana z planami inwestycyjnymi Spółki wybudowania w tym miejscu nowego obiektu, dlatego też, zdaniem Wnioskodawcy, koszty likwidacji budynku są kosztami bezpośrednio związanymi z budową nowego budynku.

W takim przypadku koszty rozbiórki związane z wyburzeniem budynku będą składową wartości początkowej nowo wytworzonego środka trwałego.

Zgodnie bowiem z art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia.

Przy czym za koszt wytworzenia, stosownie do treści art. 16g ust. 4 ww. ustawy, uważa się wartość w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się kosztów ogólnego zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Stanowisko takie potwierdził m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 08.11.2011 nr IBPBI/2/423-997/11/MS, w której stwierdził:

Koszty wyburzenia starego środka trwałego, na którym ma powstać nowy, będą zwiększać wartość początkową nowego środka trwałego. Nie będzie jej natomiast zwiększać niezamortyzowana część wartości początkowej starego środka trwałego.

Potwierdzenie stanowiska Wnioskodawcy stanowi również wyrok NSA z dnia 2 lutego 2011 r. (sygn. II FSK 1744/09), w którym Sąd orzekł następująco:

Sąd pierwszej instancji prawidłowo wywiódł, że niezamortyzowana wartość likwidowanego środka trwałego jako pozostały koszt operacyjny, stanowi koszt uzyskania przychodu, jak również, że koszt likwidacji środka trwałego nie jest pozostałym kosztem operacyjnym, a kosztem związanym z wytworzeniem środka trwałego.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, straty z tytułu likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, spowodowane zdarzeniami niezwiązanymi ze zmianą rodzaju działalności, mogą być uznane jednorazowo za koszty uzyskania przychodu w wysokości niezamortyzowanej wartości tych środków.

Natomiast koszty związane z wyburzeniem starego budynku nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu wystawienia faktury za rozbiórkę, lecz na podstawie art. 16g ust. 4 ustawy o CIT zwiększą wartość początkową nowego budynku i będą podlegały zaliczeniu w koszty podatkowe poprzez odpisy amortyzacyjne od nowo wytworzonego środka trwałego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ponadto należy wskazać, że powołane w treści wniosku orzeczenie sądu administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości niniejszej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że - zdaniem Organu - teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w tym postępowaniu. W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że zapadła ona w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.