ILPB4/423-99/13-2/DS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 22 marca 2013 r. (data wpływu 28 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości obniżenia stawek amortyzacyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 28 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości:

* obniżenia stawek amortyzacyjnych,

* podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest produkcja systemów kontroli i bezpieczeństwa do pojazdów użytkowych. Spółka prowadzi działalność na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: "SSE") i korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych w zakresie wynikającym z przyznanych zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE (dalej: "zezwolenia strefowe") nr xx z dnia 24 stycznia 2005 r., nr XXX z dnia 31 maja 2012 r. oraz nr XXX z dnia 19 grudnia 2012 r.

Spółka uzyskuje również przychody z działalności nieobjętej zakresem zezwolenia strefowego. Wnioskodawca zamierza w najbliższym czasie zrealizować nowe projekty inwestycyjne w SSE (dotyczące rozbudowy i modernizacji zakładu Spółki, jak również budowy nowego zakładu produkcyjnego), prowadzone na podstawie drugiego i trzeciego zezwolenia strefowego. Wnioskodawca nie wyklucza również możliwości przeprowadzenia kolejnych inwestycji w przyszłości.

Spółka posiada w ewidencji środków trwałych szereg składników majątkowych, stanowiących środki trwale wykorzystywane w działalności gospodarczej. W momencie przekazywania składników majątkowych do używania w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka wprowadza te składniki do ewidencji środków trwałych i rozpoczyna - od następnego miesiąca - dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od ich wartości początkowej. Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych metodą liniową (tekst jedn.: zgodnie z metodą opisaną w art. 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Odpisy amortyzacyjne naliczane są w równych ratach co miesiąc. W związku z nowymi inwestycjami, w przyszłości Spółka będzie nabywać lub wytwarzać we własnym zakresie nowe środki trwałe, a następnie wprowadzać je do ewidencji środków trwałych w celu amortyzacji, zgodnie z opisanymi powyżej zasadami.

Spółka rozważa obniżenie stawek amortyzacji podatkowej dla wybranych środków trwałych wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej w stosunku do stawek przewidzianych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: "Wykaz stawek amortyzacyjnych").

W przyszłości Spółka przewiduje możliwość podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych w odniesieniu do niektórych (lub wszystkich) środków trwałych. Wysokość stawek amortyzacyjnych po ich podwyższeniu nie przekroczy jednak maksymalnych stawek wskazanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Rok podatkowy Spółki trwa od 1 stycznia do 31 grudnia.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka może według własnego uznania - z zachowaniem terminów, o których mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - obniżyć do dowolnej wysokości stawki amortyzacji podatkowej przewidziane w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych dla wybranych środków trwałych (zarówno w odniesieniu do nowo wprowadzonych do ewidencji środków trwałych, jak i tych, które już podlegają amortyzacji dla celów podatkowych), dla których przyjęto liniową metodę amortyzacji.

2. Czy Spółka może według własnego uznania podwyższyć od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego uprzednio obniżone stawki amortyzacji podatkowej dla wybranych środków trwałych amortyzowanych metodą liniową, do dowolnej wysokości, nie wyższej jednak niż stawki amortyzacyjne wskazane w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź w zakresie pytania nr 1. Wniosek Spółki w zakresie pytania nr 2 został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną w dniu 24 czerwca 2013 r. nr ILPB4/423-99/13-3/DS.

Zdaniem Wnioskodawcy, może On według własnego uznania - z zachowaniem terminów, o których mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - obniżyć do dowolnej wysokości stawki amortyzacji podatkowej przewidziane w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych dla wybranych środków trwałych (zarówno w odniesieniu do nowo wprowadzonych do ewidencji środków trwałych, jak i tych, które już podlegają amortyzacji dla celów podatkowych), dla których przyjęto liniową metodę amortyzacji.

Zdaniem Spółki, będzie Ona uprawniona do obniżenia stawek amortyzacyjnych dla poszczególnych środków trwałych wykorzystywanych na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej do dowolnego poziomu, począwszy od miesiąca, w którym te środki trwale zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych Spółki (w odniesieniu do nowo przyjmowanych do używania środków trwałych) albo od pierwszego miesiąca każdego kolejnego roku podatkowego (w odniesieniu do już uprzednio amortyzowanych środków trwałych).

Zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą obniżać przewidziane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Obniżenie stawek amortyzacji podatkowej nie jest uzależnione w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych od spełnienia jakichkolwiek warunków i pozostaje całkowicie w gestii podatnika. Przepis art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie określa także dolnej granicy obniżenia stawek przez podatnika. Posługując się zatem wykładnią językową wspomnianego przepisu należy uznać, że podatnik ma prawo obniżyć stawkę amortyzacji do dowolnego poziomu i takie działanie jest zgodne z brzmieniem przepisów omawianej ustawy.

W ocenie Spółki, należy uznać, że skoro ustawodawca w przepisie art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wprowadził żadnej dolnej granicy w odniesieniu do wysokości stawek amortyzacji podatkowej, podatnik jest uprawniony do obniżenia ich do dowolnego poziomu. Przyjęcie przeciwnego stanowiska (tekst jedn.: wprowadzenie limitu obniżenia stawek amortyzacji podatkowej niewskazanego w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), byłoby sprzeczne z brzmieniem przepisu art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Powyższy wniosek potwierdza również wykładnia historyczna analizowanego przepisu. W brzmieniu obowiązującym do dnia 1 stycznia 2003 r. art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowił bowiem, iż podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla środków trwałych nie więcej niż o połowę ich wysokości. W poprzednio obowiązującym brzmieniu ustawy, ustawodawca określił zatem poziom, do którego podatnik mógł obniżyć stosowane stawki amortyzacyjne. Od dnia 1 stycznia 2003 r. przepis art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie określa już takiego limitu. Skoro zatem ustawodawca zrezygnował z wprowadzenia takiego ograniczenia, należy wnioskować, iż jego zamiarem było pozostawienie podatnikom możliwości obniżenia stawek amortyzacji podatkowej do dowolnej wysokości. Za taką interpretacją analizowanych przepisów przemawia także uzasadnienie do projektu ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (zgodnie z którym nadano art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych obecnie obowiązujące brzmienie). Stwierdza się w nim, iż "Wprowadzono też możliwość zmniejszenia stawek amortyzacyjnych z Wykazu w dowolnej wysokości oraz w wybranym przez podatnika momencie. Taka zmiana podyktowana była koniecznością dostosowania ustaw podatkowych z rozwiązaniami przyjętymi w ustawie o rachunkowości oraz stworzenia mocniejszego instrumentu polityki podatkowej prowadzonej przez podatników. Podatnicy będą mogli w okresie ponoszenia strat podatkowych zaplanować maksymalnie obniżone stawki amortyzacyjne i powrócić do stawek, tj. wyższych kosztów podatkowych, w okresie osiągania dochodów, a tym samym odpowiednio wpływać na wysokość straty podatkowej i dochodu do opodatkowania". Z powyższego uzasadnienia, zdaniem Spółki, wynika jednoznacznie, że celem zmiany przepisu art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, było wprowadzenie dla podatników możliwości swobodnego kształtowania polityki podatkowej oraz obniżania wysokości ponoszonych kosztów uzyskania przychodów.

Stanowisko Spółki wielokrotnie potwierdzał Minister Finansów, wskazując, iż "Stosownie (...) do treści art. 16i ust. 5 podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego" (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 10 maja 2012 r. sygn. IPTPB3/423-79/12-5/PM).

Ponadto, " (...) powołany w zdaniu pierwszym przepis nie zabrania obniżenia stawki amortyzacyjnej danego środka trwałego nawet kilka razy" (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 10 maja 2012 r. sygn. IPTPB3/423-79/12-I0/PM).

Jednocześnie, należy zauważyć, że obniżenie stawek amortyzacji podatkowej na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie prowadzi do zmiany stosowanej przez podatnika metody amortyzacji dla poszczególnych środków trwałych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu jest istnienie pomiędzy nim, a osiągnięciem przychodu związku przyczynowo - skutkowego, czyli wykazanie, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, jego zabezpieczenie lub zachowanie.

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zamieszczone zostały w przepisach art. 16a-16 m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie bowiem do art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Treść powyższego przepisu oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1 - 3 oraz w art. 16b. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16 m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Stosownie do art. 16h ust. 2 ww. ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16I i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Dodatkowo zauważyć należy, iż zgodnie z art. 16h ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 16i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji do końca tego roku podatkowego.

W konsekwencji, to podatnicy dokonując wyboru metody amortyzacji, dokonują tym samym wyboru stawki amortyzacyjnej, która stanowi integralną część metody amortyzacji i która co do zasady nie może ulec zmianie w jej trakcie. Zatem, podatnik kierując się racjonalną oceną skutków podejmowanej decyzji może dokonać wyboru metody amortyzacji, która winna mieć wpływ na jego sytuację gospodarczą.

Jak stanowi art. 16i ust. 1 tej ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Stosownie zaś do treści art. 16i ust. 5 ww. ustawy, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Zatem, powołany w zdaniu poprzednim przepis nie zabrania obniżenia stawki amortyzacyjnej danego środka trwałego nawet kilka razy. Podatnik może zatem dokonać zmiany stawki, tj. jej zmniejszenia począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Ma on w tej sytuacji możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym tylko zastrzeżeniem, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Zmiana stawek amortyzacyjnych przewidziana w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pomimo że nie została ograniczona przez ustawodawcę żadnym limitem, powinna być dokonywana z uwzględnieniem pozostałych przepisów ustawy. Z powyższego wynika zatem, że możliwość obniżania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. Ponadto, wysokość obniżenia dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika. Może on, na podstawie art. 16i ust. 5 ww. ustawy, obniżyć dla poszczególnych środków trwałych stawkę amortyzacyjną wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych, począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego, jednak zmiana wysokości stawki winna zapewnić realizację zasady współmierności przychodów i odpowiadających im kosztów uzyskania przychodów unormowanej w art. 7 ww. ustawy. Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż podatnik ma prawo obniżyć stawkę amortyzacyjną również do poziomu 1%.

Należy przy tym pamiętać, iż wysokość zmienionej stawki amortyzacyjnej winna być ustalona z uwzględnieniem okresu efektywnej użyteczności gospodarczej danego środka trwałego oraz zasad prowadzonej polityki podatkowej.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka posiada w ewidencji środków trwałych szereg składników majątkowych, stanowiących środki trwałe wykorzystywane w działalności gospodarczej. W momencie przekazywania składników majątkowych do używania, Spółka wprowadza te składniki do ewidencji środków trwałych i rozpoczyna - od następnego miesiąca - dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od ich wartości początkowej. Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych metodą liniową. Odpisy amortyzacyjne naliczane są w równych ratach co miesiąc. W związku z nowymi inwestycjami, w przyszłości Spółka będzie nabywać lub wytwarzać we własnym zakresie nowe środki trwałe, a następnie wprowadzać je do ewidencji środków trwałych w celu amortyzacji, zgodnie z opisanymi powyżej zasadami. Spółka rozważa obniżenie stawek amortyzacji podatkowej dla wybranych środków trwałych wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej w stosunku do stawek przewidzianych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych.

Odnosząc powyższe do przedstawionych przepisów prawa podatkowego, stwierdzić należy, iż zmiana (obniżenie) stawek amortyzacyjnych w stosunku do tych z Wykazu może nastąpić zarówno w odniesieniu do środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji, jak i środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji. Dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji zmiana stawki amortyzacyjnej, tj. jej obniżenie, może nastąpić w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Natomiast dla środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji, zmiana stawki amortyzacyjnej powinna nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Reasumując, Spółka może według własnego uznania - z zachowaniem terminów, o których mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - obniżyć do dowolnej wysokości stawki amortyzacji podatkowej przewidziane w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych dla wybranych środków trwałych (zarówno w odniesieniu do nowo wprowadzonych do ewidencji środków trwałych, jak i tych, które już podlegają amortyzacji dla celów podatkowych), dla których przyjęto liniową metodę amortyzacji.

Jednocześnie, w odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji, stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.