ILPB4/423-97/11-4/DS - Obowiązek dokonania korekty kosztów podatkowych przez spółkę kapitałową w sytuacji przedterminowego rozwiązania umowy leasingu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 21 marca 2011 r. (data wpływu 23 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku dokonania korekty kosztów podatkowych w sytuacji przedterminowego rozwiązania umów leasingu - jest prawidłowe.

W dniu 23 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 27 maja 2011 r. - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* obowiązku dokonania korekty kosztów podatkowych w sytuacji przedterminowego rozwiązania umów leasingu,

* zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nierozliczonej kwoty dotyczącej wstępnej opłaty leasingowej w sytuacji przedterminowego rozwiązania umów leasingu,

* zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów dodatkowej opłaty (Kwoty Rozliczeniowej) w przypadku przedterminowego rozwiązania umów leasingu,

* wystąpienia przychodu podatkowego w związku z ewentualnym zwrotem Kwoty Rozliczeniowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka jest stroną umów, podatkowo rozumianych jako umowy leasingowe (tj. spełniające warunki określone w art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, których przedmiotem jest użytkowanie samochodów osobowych, a umowy zostały zawarte na czas oznaczony stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji samochodów osobowych oraz sumy ustalonych w nich opłat spełniały warunki określone w art. 17b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Opłaty manipulacyjne i wstępne są przez Spółkę rozliczane proporcjonalnie do okresu trwania umowy.

W związku z obecną sytuacją finansową Spółki, rozważa Ona rozwiązanie powyższych umów leasingowych przed upływem okresu, o którym mowa w art. 17b ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Rozwiązanie umowy leasingu może (ale nie musi) obligować Spółkę do rozliczenia z Leasingodawcą tych umów, co może powodować konieczność zapłaty na rzecz Leasingodawcy Kwoty Rozliczeniowej.

Pismem z dnia 27 maja 2011 r. Spółka doprecyzowała opis zdarzenia przyszłego poprzez wskazanie, iż:

W związku z powyższym zadano następujące pytania w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 1. Jednocześnie, wniosek Spółki w zakresie pytań nr 2, 3 i 4 został rozpatrzony odrębnymi interpretacjami wydanymi w dniu 1 czerwca 2011 r. odpowiednio nr ILPB4/423-97/11-5/DS, ILPB4/423-97/11-6/DS i ILPB4/423-97/11-7/DS.

Zdaniem Wnioskodawcy, zawarł On umowy leasingu, które w momencie zawarcia spełniały warunki określone w art. 17b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Umowy te upoważniały do zaliczenia rat leasingowych, ponoszonych w trakcie ich trwania, do kosztów podatkowych. Nie zmienia tego fakt wcześniejszego rozwiązania umowy leasingu. Zapłacone dotychczas raty leasingowe stanowią koszt uzyskania przychodów, a Spółka nie jest obowiązana do korekty tych kosztów.

Powyższe potwierdzają liczne interpretacje organów podatkowych, wśród których można wymienić choćby interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 9 kwietnia 2009 r. (sygn. IBPBI/2/423-37/09/AP), czy interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie wydaną w dniu 13 maja 2009 r. (sygn. IPPB3/423-136/09-2/GJ).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Podatnik ma możliwość odliczenia od przychodów kosztów ich uzyskania, pod tym jednak warunkiem, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma, bądź też może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów lub służyć zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów. Warunkiem zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest również to, aby dany wydatek nie był zawarty w katalogu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zasady opodatkowania stron umowy leasingu podatkiem dochodowym od osób prawnych reguluje rozdział 4a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 17a pkt 1 tej ustawy, ilekroć w rozdziale tym jest mowa o umowie leasingu - rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

Zgodnie z art. 17a pkt 2 wyżej cytowanej ustawy, przez podstawowy okres umowy leasingu rozumie się czas oznaczony, na jaki została zawarta umowa, z wyłączeniem czasu, na który może być przedłużona lub skrócona.

Zdefiniowany w ustawie podstawowy okres umowy leasingu stanowi zatem przedział czasowy, na jaki umowa została pierwotnie zawarta, a nie faktyczny czas trwania umowy. Niezależnie od tego, czy nastąpiłoby skrócenie okresu obowiązywania umowy w jej trakcie, podstawowym okresem umowy zawsze jest ten, który ustalony został przez strony umowy przed jej wejściem w życie. Powyższy wniosek wynika z wykładni gramatycznej art. 17a pkt 2 ustawy, który wyłącza z podstawowego okresu umowy czas jej przedłużenia lub skrócenia.

Stosownie do treści art. 17b ust. 1 ww. ustawy, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

W myśl natomiast art. 17b ust. 2 tej ustawy, jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

Jak wynika z powyższego, jeżeli zawarto umowę leasingu spełniającą wymienione wyżej warunki, to ponoszone na jej podstawie opłaty stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego.

Regulacje ujęte w rozdziale 4a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie określają natomiast skutków podatkowych związanych ze skróceniem umowy leasingu. Zatem, w celu prawidłowego zaliczenia wydatków związanych z przedmiotem leasingu do kosztów uzyskania przychodów, oprócz spełnienia warunków umowy, należy mieć na uwadze generalną zasadę kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów, o której mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jednocześnie, analizując art. 16 ust. 1 ww. ustawy, stanowiący katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów, nie znaleziono w nim rat leasingowych zapłaconych z tytułu korzystania z przedmiotu leasingu w trakcie obowiązywania podatkowej umowy leasingu operacyjnego, gdy następuje jej wcześniejsze rozwiązanie.

W przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego Spółka wskazała, iż jest stroną umów, podatkowo rozumianych jako umowy leasingowe (tj. spełniające warunki określone w art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, których przedmiotem jest użytkowanie samochodów osobowych, a umowy zostały zawarte na czas oznaczony stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji samochodów osobowych oraz sumy ustalonych w nich opłat spełniały warunki określone w art. 17b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Obecnie, na skutek zmiany uwarunkowań gospodarczych, w tym zaostrzeniu konkurencji, leasingowane samochody nie są w takim stopniu wykorzystywane, w jakim Spółka by oczekiwała i utrzymywanie tak dużej bazy transportowej kumuluje znaczne koszty. Wobec powyższego, Spółka działając w celu zabezpieczenia i zachowania źródła przychodów poprzez uniknięcie nadmiernych kosztów związanych z użytkowaniem leasingowanych samochodów, rozważa rozwiązanie powyższych umów leasingowych przed upływem okresu, o którym mowa w art. 17b ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wobec powyższego, opłaty z tytułu umów leasingu dotyczących użytkowania samochodów osobowych stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki. Sytuacji tej nie zmieni zaistniałe później zdarzenie wcześniejszego rozwiązania którejkolwiek z umów leasingu. Wydatki poniesione przez Spółkę jako leasingobiorcę w okresie, w którym używała przedmioty leasingu, były dokonane w celu uzyskania przychodów i nie podlegają wyłączeniu na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Tym samym, spełniają przesłanki przewidziane w art. 15 ust. 1 tejże ustawy i nadal stanowić będą koszt uzyskania przychodów.

Reasumując, Spółka nie ma obowiązku korygowania kosztów uzyskania przychodów z tytułu opłat leasingowych o dotychczas poniesione opłaty leasingowe z tytułu umów leasingu, które to umowy uległyby rozwiązaniu przed ich upływem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto, tut. Organ podatkowy informuje, że w odniesieniu do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, iż rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą sprawy konkretnego zainteresowanego i nie są wiążące dla Organu wydającego przedmiotową interpretację.

Jednocześnie dodaje się, że wniosek Spółki w zakresie przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego w części dotyczącej podatku od towarów i usług zostanie rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem w terminie późniejszym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.