ILPB4/423-89/11-4/ŁM - Opodatkowanie u źródła usług zagranicznych prawników.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2011 r. (data wpływu 17 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu usług prawnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 10 maja 2011 r. (data wpływu 18 maja 2011 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu usług prawnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka skorzystała z usług prawnych świadczonych przez Kancelarię Prawną (osobę prawną) z siedzibą w Niemczech. Ww. Kancelaria Prawna reprezentuje Spółkę w procedurze upadłościowej firmy niemieckiej z siedzibą w Niemczech. Za ww. usługi, które zostały wykonane w Niemczech, Kancelaria Prawna (osoba prawna) wystawiła faktury. Spółka, dokonując płatności za faktury z tytułu wykonania usług prawnych na terenie Niemiec, potrąciła zryczałtowany podatek w wysokości 5%, zgodnie z umową między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku z dnia 14 maja 2003 r. Spółka jest w posiadaniu zaświadczenia (certyfikatu rezydencji) wydanego przez właściwy organ administracji.

Powyższy stan faktyczny uwzględnia jego treść przedstawioną w piśmie z dnia 10 maja 2011 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku ORD-IN.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy istnieje obowiązek zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 5% kwoty wynagrodzenia zapłaconego Kancelarii Prawnej (osobie prawnej) z siedzibą w Niemczech za usługi wykonane w tym państwie.

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód z tytułu świadczenia przez podmiot zagraniczny usług prawnych podlega obowiązkowi podatkowemu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z uwzględnieniem art. 12 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie natomiast do art. 21 ust. 1 pkt 2a tej ustawy, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - ustala się w wysokości 20% przychodów.

Spółka we wniosku wskazała, iż skorzystała z usług prawnych świadczonych na terenie Niemiec przez Kancelarię Prawną (osobę prawną) z/s w Niemczech. Kancelaria ta reprezentowała Spółkę w procedurze upadłościowej firmy niemieckiej. Kancelaria Prawna z tytułu przedmiotowych usług wystawiała faktury, na podstawie których Spółka dokonywała płatności.

Wobec powyższego, stwierdzić należy, iż przedmiotowe wynagrodzenia z tytułu świadczenia usług prawnych wypłacane przez Spółkę na rzecz niemieckiej Kancelarii Prawnej mieszczą się w kategorii należności wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie, w myśl art. 21 ust. 2 ww. ustawy, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z uwagi na okoliczność, że podmiotem uzyskującym należności z tytułu usług prawnych jest niemiecka osoba prawna będąca niemieckim rezydentem podatkowym, należy uwzględnić postanowienia umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku z dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 tej umowy, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Jednakże, na podstawie art. 7 ust. 7 ww. umowy, jeżeli w zyskach mieszczą się dochody, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach niniejszej umowy, to postanowienia tych innych artykułów nie będą naruszane przez postanowienia niniejszego artykułu.

Do takich odrębnie uregulowanych dochodów należą m.in. należności licencyjne, o których mowa w art. 12 omawianej umowy międzynarodowej.

I tak, stosownie do art. 12 ust. 1 umowy polsko - niemieckiej, należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże należności licencyjne, o których mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z jego ustawodawstwem, ale jeżeli osoba uprawniona do należności licencyjnych ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto należności licencyjnych (art. 12 ust. 2 ww. umowy).

Na mocy art. 12 ust. 3 tejże umowy, określenie "należności licencyjne" użyte w niniejszym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej. Postanowienie to stosuje się odpowiednio do wszelkiego rodzaju wypłat za użytkowanie lub prawo do użytkowania nazwy, zdjęcia lub innych podobnych praw osobistych oraz do wypłat otrzymywanych jako wynagrodzenie za nagranie przez radio lub telewizję występów sportowców lub artystów.

W związku z wyżej cytowanymi zapisami umowy polsko - niemieckiej, stwierdzić należy, iż należności płacone za świadczenie usług prawnych nie mieszczą się w cytowanej definicji należności licencyjnych. Nie stanowią również dochodów, które zostały odrębnie uregulowane w innych niż art. 7 regulacjach tej umowy.

W tym miejscu wskazać należy na regulację art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którą osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Spółka przedstawiając stan faktyczny wskazała, iż jest w posiadaniu certyfikatu rezydencji podmiotu niemieckiego (Kancelarii Prawnej) wydanego przez właściwy organ podatkowy.

Zatem, zapłata wynagrodzenia na rzecz Kancelarii Prawnej z/s w Niemczech z tytułu nabywanych przez Spółkę usług prawnych nie stanowi - w świetle art. 12 umowy polsko - niemieckiej - zapłaty należności licencyjnej. Jednocześnie spełniony został warunek niepobrania przez płatnika podatku, zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania, wynikający z art. 26 ust. 1 zdanie 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z tym, iż kwoty otrzymane przez podmiot niemiecki nie stanowią "należności licencyjnych", w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdą postanowienia art. 7 umowy polsko - niemieckiej dotyczące opodatkowania zysków przedsiębiorstwa, tj. kwoty te stanowić będą dla niemieckiej Kancelarii Prawnej zysk z prowadzenia przedsiębiorstwa opodatkowany w Niemczech.

Reasumując, zapłata przez Spółkę na rzecz Kancelarii Prawnej (osoby prawnej) z siedzibą w Niemczech wynagrodzenia z tytułu nabywanych usług prawnych nie powoduje powstania po stronie Spółki - jako płatnika - obowiązku poboru podatku u źródła z tytułu należności licencyjnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.