ILPB4/423-6/10-2/DS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 24 maja 2010 r. (data wpływu 28 maja 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 28 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Prezes Zarządu Spółki został powołany Uchwałą Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników w styczniu 2010 r. Jest pracownikiem Spółki, lecz nie jest Jej udziałowcem. Prezes jest nierezydentem i ma miejsce zamieszkania poza siedzibą Spółki w miejscowości oddalonej o kilkaset kilometrów (w Niemczech).

Spółka wynajmuje dla niego mieszkanie i ponosi koszty wynajmu tego mieszkania (opłaty za czynsz i media).

Kwota opłat za wynajmowane mieszkanie nie stanowi dla Prezesa przychodu ze stosunku pracy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy czynsz i opłaty za media poniesione z tytułu wydatków poniesionych na rzecz Prezesa Zarządu z tytułu wynajmu mieszkania są dla Spółki kosztem uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty za czynsz i media należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, gdyż obecność Prezesa w Firmie jest niezbędna. Jego nieobecność niekorzystnie odbija się na funkcjonowaniu Spółki, a codzienny dojazd do Firmy z miejsca zamieszkania jest niemożliwy ze względu na zbyt dużą odległość między miejscowościami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Stosownie do tych uregulowań, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, iż wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zatem za koszty uzyskania przychodów należy uznać wszelkie wydatki - po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, tj. wymienionych w negatywnym katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów - o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z przychodami. Mowa tu o kosztach bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanym przychodem oraz o kosztach dot. całokształtu działalności podatnika, czyli związanych z funkcjonowaniem firmy.

W negatywnym katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów ustawodawca wymienił:

W myśl art. 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), pracownikiem jest osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę.

Ze stanu faktycznego sprawy wynika, iż Prezes Zarządu Spółki został powołany na podstawie Uchwały Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników. Jest On pracownikiem Spółki, lecz nie jest Jej udziałowcem. Prezes jest nierezydentem podatkowym, który ma miejsce zamieszkania na terenie Niemiec. w związku z faktem, iż siedziba Spółki oddalona jest od miejsca zamieszkania Prezesa o kilkaset kilometrów, Spółka wynajmuje dla niego mieszkanie i ponosi koszty tego wynajmu (opłaty za czynsz i media).

Zatem przepisy art. 16 ust. 1 pkt 38 i pkt 38a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie będą miały zastosowania, bowiem Prezes Zarządu Spółki nie jest udziałowcem, lecz pracownikiem Spółki. Natomiast Zarząd nie jest organem stanowiącym, lecz organem zarządzającym Spółką.

W świetle powyższego, wydatki będące przedmiotem wniosku stanowią koszty uzyskania przychodów po spełnieniu unormowania zawartego w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie należy zauważyć, iż przepis art. 15 ust. 1 ww. ustawy należy interpretować łącznie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który zobowiązuje podatników do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami w sposób zapewniający ustalenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i należnego podatku. Stąd podkreślenia wymaga, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest nie tylko wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, ale także prawidłowym udokumentowaniem. Zatem, to na podatniku ciąży obowiązek odpowiedniego udokumentowania ponoszonych wydatków oraz wykazania, że wydatek ten jest uzasadniony z punktu widzenia prowadzonej działalności gospodarczej.

Reasumując, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z wynajmem mieszkania dla Prezesa Zarządu pod warunkiem spełnienia ogólnych przesłanek wynikających z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i ich właściwego udokumentowania.

W tym miejscu należy jednak wskazać, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. w szczególności dotyczy to określenia, czy wydatki ponoszone przez Spółkę z tytułu ponoszenia kosztów zakwaterowania Prezesa Zarządu stanowią składnik Jego wynagrodzenia, o czym stanowi art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.