ILPB4/423-453/14-4/ŁM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 22 sierpnia 2014 r. (data wpływu 15 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zatorów płatniczych w odniesieniu do umowy leasingu finansowego:

* jest nieprawidłowe - w części dotyczącej braku objęcia leasingu finansowego normą art. 15b ust. 6 i 7 ustawy,

* jest prawidłowe - w pozostałej części.

W dniu 15 września 2014 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z 5 grudnia 2014 r. (data wpływu 10 grudnia 2014 r.) #8722; o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zatorów płatniczych w odniesieniu do umowy leasingu finansowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na terytorium Polski od całych swoich dochodów.

W prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca korzysta z hali produkcyjnej na podstawie umowy leasingu finansowego zawartej na zasadach określonych w art. 709 (1)#8722;709 (9) ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (dalej: k.c.). Zawarta umowa spełnia warunki wymienione w art. 17f ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: uCIT), tj.:

Wnioskodawca amortyzuje halę na postawie art. 16a ust. 2 pkt 3 uCIT i dokonuje odpisów amortyzacyjnych zgodnie ze stawkami określonymi w tej ustawie, począwszy od dnia następującego po miesiącu wprowadzenia środka trwałego do ewidencji. Łączny termin płatności rat leasingowych w umowie leasingu, jest dłuższy niż 60 dni. Raty obejmują spłatę wynagrodzenia (część kapitałowa rat) powiększonego o koszty finansowania (część odsetkowa rat).

Pierwsza spłata przedmiotu leasingu realizowana jest poprzez tzw. ratą balonową (Rata balonowa), która jest wyższa od rat pozostałych i stanowi wyłącznie spłatę części kapitałowej. Dodatkowo strony umowy ustaliły tzw. Ratę 0, przez którą rozumie się podatek VAT wyliczony według zasad właściwych dla leasingu finansowego, termin płatności rat leasingu określa harmonogram płatności uzgodniony z finansującym.

Harmonogram określa, co do zasady, miesięczne okresy rozliczeniowe i terminem płatności poszczególnych rat na koniec danego okresu rozliczeniowego z tym, że płatności Raty 0, Raty balonowej i raty nr 1 zostały ustalone odpowiednio na 23, 24 i 24 dzień okresu rozliczeniowego.

Umowa jest zawarta na okres oznaczony, obejmujący 10 lat.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w przypadku terminowego regulowania rat leasingowych (tekst jedn.: zgodnie z harmonogramem uzgodnionym z finansującym), u Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek korygowania rozpoznanych odpisów amortyzacyjnych na podstawie art. 15b uCIT.

2. Jak należy dokonać ewentualnej korekty odpisów amortyzacyjnych, jeżeli Wnioskodawca spóźni się z ich zapłatą ponad terminy określone w art. 15b uCIT.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli będzie on w umownym terminie regulował raty leasingowe (tekst jedn.: nie wystąpi zwłoka w zapłacie poszczególnych rat leasingowych w stosunku do terminów określonych w harmonogramie), nie powstanie obowiązek korygowania odpisów amortyzacyjnych na podstawie art. 15b uCIT.

W szczególności Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do wyłączania z kosztów podatkowych takiej części odpisów amortyzacyjnych, jaka przypada na jeszcze niespłaconą wartość początkową środka trwałego będącego przedmiotem umowy leasingu.

W ocenie Wnioskodawcy w zakresie korekty odpisów amortyzacyjnych jako kosztu uzyskania przychodów nie znajdują zastosowania regulacje art. 15b ust. 6 i 7 uCIT. Wnioskodawca bowiem nie nabywa ani nie wytwarza środków trwałych, a wyłącznie je użytkuje. Zdaniem Wnioskodawcy, zastosowanie znajdą tutaj jednak przepisy ogólne art. 15b ust. 1#8722;5 uCIT. Zgodnie z ich treścią obowiązek korekty kosztów może wystąpić wyłącznie w przypadku, gdy Wnioskodawca dopuści się zwłoki w płatności, w analizowanym przypadku określonych rat leasingowych, tj. gdy ich nie ureguluje w terminach wynikających z uzgodnionego z finansującym harmonogramu. Opłaty leasingowe mają charakter świadczenia okresowego.

Leasingobiorca (korzystający) zawierając umowę leasingu zobowiązuje się do zapłaty na rzecz leasingodawcy (finansującego) #8722; z tytułu używania rzeczy #8722; wynagrodzenie pieniężne w określonych ratach (art. 709 (1) ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r.k.c.). Przesądza to, że poszczególne raty należy traktować jako odrębne zobowiązania, których termin płatności rozpoczyna bieg dopiero z upływem okresu, za który dana rata staje się należna. Oznacza to, iż termin płatności, do których odnosi się przepis art. 15b ust. 1 i 2 uCIT, powinien być liczony od końca okresu, za który wymagalna jest dana rata.

W efekcie, jeżeli termin płatności pokrywać się będzie z końcem okresu rozliczeniowego, dla potrzeb stosowania art. 15b ust. 1 i 2 omawianej ustawy, należy przyjąć, że:

i. termin płatności jest krótszy niż 60 dni;

ii. a w sytuacji, gdy Wnioskodawca będzie w zwłoce w płatności rat przekraczającej 30 dni w stosunku do terminów określonych w harmonogramie, dla Spółki powstanie obowiązek korekty rozpoznanych odpisów amortyzacyjnych.

Jak czytamy w uzasadnieniu wprowadzonych przez Ustawodawcę regulacji o korekcie kosztów, jego intencją jest likwidacja zatorów płatniczych w gospodarce. Zatem cel ten zostanie osiągnięty wyłącznie w sytuacji braku terminowej płatności raty. Okresowe rozliczenia opłat wynikających z umowy leasingu są istotą tego rodzaju umów. Trudno więc racjonalnie uzasadniać celowość korekty odpisów amortyzacyjnych, gdy nie wystąpi zwłoka w regulowaniu opłat leasingowych. Odmienne rozumienie podważyłoby ekonomiczny sens umów leasingu finansowego.

Reasumując przy założeniu, iż leasing finansowy nie jest objęty normą art. 15b ust. 6 i 7 uCIT, obowiązek korekty odpisów amortyzacyjnych może wystąpić wyłącznie w sytuacji, gdy podatnik dopuści się zwłoki w płatności rat leasingowych, tzn. nie będzie ich uregulować w terminach wynikających z harmonogramu spłat. W przypadku sukcesywnego zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodów, w tym poprzez odpisy amortyzacyjne, nie powinno mieć miejsca proporcjonalne pomniejszanie kosztów. Zatem, jeśli do dnia upływu terminów, o których mowa w art. 15b ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. 30 dni od terminu płatności (i 90 dni od zaliczenia wydatku do kosztów), zaliczona do kosztów część zobowiązania znajduje pokrycie w płatnościach, to nie powinno mieć miejsce pomniejszenie kosztów.

Przenosząc powyższe na grunt rozliczania amortyzacji przedmiotu leasingu finansowego, każdorazowo należy porównać wysokość dokonywanych odpisów amortyzacyjnych z dokonywanymi płatnościami z tytułu umowy leasingowej. Jeżeli wartość dokonanych odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środka trwałego będącego przedmiotem umowy leasingu finansowego znajdzie pokrycie w uregulowanych płatnościach, korekta kosztów podatkowych z tego tytułu nie wystąpi. Jeżeli jednak wartość zaliczonych do kosztów odpisów amortyzacyjnych nie znajdzie pokrycia w płatnościach i podatnik nie ureguluje tej kwoty w odpowiednim terminie wskazanym w przepisach, będzie zobowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę tego odpisu amortyzacyjnego.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Zdaniem Wnioskodawcy obowiązek korekty rozpoznanych odpisów amortyzacyjnych wystąpi wyłącznie w przypadku, jeżeli rata leasingowa nie zostanie zapłacona w umówionym terminie. Obowiązek korekty wystąpi z upływem 30 dniowego terminu liczonego od końca okresu, za który dana rata jest należna (opcjonalnie: z upływem 30 dniowego terminu liczonego od daty upływu terminu płatności wynikającego z harmonogramu spłat).

W ocenie Wnioskodawcy z uwagi na okoliczność, iż nie nabywa ani nie wytwarza środków trwałych, a wyłącznie je użytkuje, do korekty odpisów amortyzacyjnych nie znajdują zastosowania postanowienia art. 15b ust. 6 i 7 uCIT. Zważywszy jednak, iż odpis amortyzacyjny dokonywany jest od wartości początkowej, na którą składa się suma rat kapitałowych, przesądza to, iż brak terminowej zapłaty raty w części kapitałowej, będzie skutkował koniecznością proporcjonalnej korekty już dokonanych odpisów amortyzacyjnych. Korekta ta jednak będzie dokonywana na podstawie art. 15b ust. 1#8722;5 uCIT.

Do wyliczenia takiej korekty, można więc zastosować następujący algorytm:

Wysokość korekty = (Kwota nieopłaconej raty/Wartość początkowa śr. trwałego) * wysokość dokonanych odpisów amortyzacyjnych.

Jak wskazano w stanie faktycznym, harmonogram płatności rat przewiduje miesięczne okresy rozliczeniowe z terminem płatności, co do zasady, na koniec okresu rozliczeniowego. Wobec powyższego i mając na uwadze, że każdą ratę należy traktować oddzielnie, dla określenia momentu dokonania ewentualnej korekty odpisów amortyzacyjnych należy posłużyć się normą art. 15b ust. 1 uCIT. Mianowicie korekta winna mieć miejsce w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności danej raty leasingowej. Korekta taka zawsze wystąpi, gdy wartość spłaconych rat kapitałowych będzie niższa od sumy naliczonych odpisów amortyzacyjnych i podatnik nie ureguluje tych rat z upływem 30 dni licząc od terminu ich płatności.

W ocenie Wnioskodawcy takiej korekty odpisów należy dokonać jednorazowo w tym miesiącu, w którym upływa 30 dni od dnia wymagalności danej raty leasingowej. Z kolei w miesiącu, w którym podatnik ureguluje zaległą ratę, będzie on uprawniony do jednorazowego zwiększenia kosztów o kwotę dokonanego zmniejszenia.

Powyższe stanowisko potwierdza odpowiedź Ministra Finansów na interpelację poselską nr 1477. Minister Finansów stanął w niej na stanowisku, iż nieuregulowanie w odpowiednim terminie spłaty wartości początkowej powinno skutkować wyłączeniem z kosztów odpowiedniej części odpisów amortyzacyjnych od środka trwałego amortyzowanego przez korzystającego. Pod względem terminów płatności każda rata powinna być bowiem ustalana i rozliczana odrębnie. Po uregulowaniu zobowiązań korzystający ma prawo do zaliczenia do kosztów podatkowych dokonanych wcześniej zmniejszeń.

Dodatkowo należy podkreślić, iż raty leasingowe w części odsetkowej będą u korzystającego kosztem podatkowym w dacie ich uiszczenia, gdyż w tym zakresie przepisy o zatorach płatniczych nie znajdują bezpośrednio zastosowania. Koszty odsetkowe, zgodnie z zasadami ogólnymi, powstają bowiem w dacie faktycznej zapłaty tej części raty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie zatorów płatniczych w odniesieniu do umowy leasingu finansowego:

* jest nieprawidłowe - w części dotyczącej braku objęcia leasingu finansowego normą art. 15b ust. 6 i 7 ustawy,

* jest prawidłowe - w pozostałej części.

Zasady opodatkowania stron umowy leasingu podatkiem dochodowym od osób prawnych reguluje rozdział 4a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu #8722; rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Stosownie do treści art. 17f ust. 1 ww. ustawy: do przychodów finansującego, z zastrzeżeniem ust. 3, i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1, w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:

Spełnienie przez umowę powyższych warunków powoduje, że do przychodów finansującego i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. Przychodem i kosztem stron umowy jest w tym przypadku tzw. odsetkowa część raty leasingowej. Dla korzystającego kosztem podatkowym są odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej przedmiotu leasingu.

Mocą art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r. poz. 1342) ustawodawca z 1 stycznia 2013 r. wprowadził do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych regulacje zmierzające do likwidacji tzw. "zatorów płatniczych".

I tak #8722; stosownie do brzmienia art. 15b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) - kwoty wynikającej z umowy albo innego dokumentu, i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów.

Z treści art. 15b ust. 2 ww. ustawy wynika natomiast, że: jeżeli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni, zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z dokumentów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie została ona uregulowana w tym terminie.

Zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, dokonuje się w miesiącu, w którym upływa termin określony w tych przepisach (art. 15b ust. 3 tej ustawy).

Zgodnie z art. 15b ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: jeżeli po dokonaniu zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, zobowiązanie zostanie uregulowane, podatnik w miesiącu, w którym uregulował zobowiązanie, zwiększa koszty uzyskania przychodów o kwotę dokonanego zmniejszenia.

Jeżeli w miesiącu, w którym podatnik ma obowiązek dokonać zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, podatnik nie ponosi kosztów uzyskania przychodów lub poniesione koszty są niższe od kwoty zmniejszenia, wówczas ma obowiązek zwiększyć przychody o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone koszty uzyskania przychodów (art. 15b ust. 5 tej ustawy).

Z kolei, w myśl art. 15b ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: przepisy ust. 1#8722;5 stosuje się odpowiednio, w przypadku nabycia lub wytworzenia środków trwałych albo nabycia wartości niematerialnych i prawnych, do tej części odpisów amortyzacyjnych, które podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15b ust. 7 tejże ustawy: w przypadku nabycia lub wytworzenia środków trwałych albo nabycia wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli termin, o którym mowa w ust. 1 lub 2, upływa nie później niż w miesiącu następującym po miesiącu wprowadzenia ich do ewidencji, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się odpisy amortyzacyjne od tych środków trwałych lub wartości niematerialnych prawnych w części, w jakiej ich cena nabycia lub koszt wytworzenia wynikający z dokumentów, o których mowa w ust. 1, zostały uregulowane w terminie określonym w ust. 1 lub 2. Jeżeli zobowiązanie zostało uregulowane w terminie późniejszym, podatnik w miesiącu uregulowania tego zobowiązania zwiększa koszty uzyskania przychodów o kwotę odpisów amortyzacyjnych, które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie zdania pierwszego.

Wprowadzenie regulacji zmierzających do likwidacji zatorów płatniczych nie oznacza odstąpienia od stosowania zasady memoriałowej, gdyż generalnie w dalszym ciągu podatnicy stosują ją do kwalifikowania ponoszonych kosztów do kosztów uzyskania przychodów. Natomiast w sytuacji, gdy nie dokonają zapłaty w odpowiednim terminie, wówczas są zobowiązani do dokonania stosownej korekty kosztów.

Rozwiązania te wprowadziły zmiany, na podstawie których podatnik będący dłużnikiem jest obowiązany do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów w przypadku nieuregulowania kwoty wynikającej z faktury (innego dokumentu) w ciągu 30 dni od upływu terminu płatności ustalonego przez strony. W celu uniknięcia sytuacji, gdy podatnik wykorzystuje swoją dominującą pozycję wobec dostawcy usług lub towarów przez narzucenie długich terminów płatności, wprowadzono rozwiązanie polegające na wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów kwot nieopłaconych w terminie 90 dni od dnia zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów. Korekta kosztów jest dokonywana "na bieżąco", a więc w miesiącu, w którym upłynęły wskazane w ustawie podatkowej terminy.

Powyższe regulacje mają odpowiednie zastosowanie do odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Tym samym z kosztów uzyskania przychodów są wyłączone odpisy amortyzacyjne, w tej części, która odpowiada nieuregulowanym płatnościom składającym się na wartość początkową. W przypadku kiedy termin ten upływa w kolejnych miesiącach i odnosi się do całości zobowiązania, podatnik ma prawo do uwzględnienia w kosztach odpisów amortyzacyjnych pod warunkiem uregulowania zobowiązania we wskazanych terminach.

Odnosząc się do poruszonego przez Spółkę zagadnienia należy zauważyć, że uregulowania wynikające z art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mają zastosowanie do tych kwot wynikających z faktur (innych dokumentów), które są zaliczane do kosztów podatkowych od 1 stycznia 2013 r. Jednocześnie nie dokonano w tym zakresie żadnych wyłączeń. Tym samym mają one zastosowanie do umów leasingu finansowego, które zostały przez Spółkę zawarte po tym dniu. Należy w tym miejscu również wskazać, że w przypadku leasingu finansowego podatkowym kosztem są m.in. odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej przedmiotu leasingu. Zatem w tym przypadku leasing finansowy objęty jest normą art. 15b ust. 6 i 7 z uwzględnieniem zasad wynikających z art. 15b ust. 1#8722;5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Warto podkreślić, że raty leasingowe w części odsetkowej są u korzystającego (tu: u Spółki) kosztem podatkowym w dacie ich uiszczenia, a zatem w tym zakresie przepisy o zatorach płatniczych nie mają bezpośrednio zastosowania, ponieważ koszty podatkowe z tego tytułu - wg zasad ogólnych - powstają w dacie faktycznej zapłaty tej części raty. Natomiast nieuregulowanie w odpowiednim terminie (tekst jedn.: określonym w art. 15b ust. 1 lub 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) spłaty wartości początkowej (tekst jedn.: części kapitałowej raty leasingowej) powinno skutkować wyłączeniem z kosztów odpowiedniej części odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych amortyzowanych przez podatnika. Pod względem terminów płatności każda rata leasingowa w części dotyczącej spłaty wartości początkowej powinna być ustalana i rozliczana odrębnie. Po uregulowaniu zobowiązań podatnik ma prawo do zaliczenia do kosztów podatkowych dokonanych wcześniej zmniejszeń.

Zatem zaliczenie odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych używanych na podstawie umów leasingu finansowego do kosztów uzyskania przychodów powinno odbywać się z uwzględnieniem przepisów art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Mając na uwadze powyższe, w przypadku sukcesywnego zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodów, w tym przez odpisy amortyzacyjne, nie powinno mieć miejsca proporcjonalne pomniejszanie kosztów. Zatem, jeśli do dnia upływu terminów, o których mowa w art. 15b ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. 30 dni od terminu płatności i 90 dni od zaliczenia wydatku do kosztów, zaliczona do kosztów część zobowiązania znajduje pokrycie w płatnościach, to nie powinno mieć miejsce zmniejszenie tych kosztów.

Stąd należy porównać wysokość dokonywanych odpisów amortyzacyjnych z dokonywanymi płatnościami z tytułu umowy leasingowej. Oznacza to, że jeżeli wartość dokonanych odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środka trwałego będącego przedmiotem umowy leasingu finansowego znajduje pokrycie w uregulowanych płatnościach, korekta kosztów podatkowych z tego tytułu nie wystąpi. Jeżeli jednak wartość zaliczonych do kosztów odpisów amortyzacyjnych nie znajdzie pokrycia w płatnościach i podatnik nie ureguluje tej kwoty w odpowiednim terminie wskazanym w przepisach o zatorach płatniczych, to będzie zobowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę tego odpisu amortyzacyjnego.

Należy również podkreślić, że - pod względem terminów płatności - każda rata leasingowa w części dotyczącej spłaty wartości początkowej jest rozliczana odrębnie, ponieważ stanowi każdorazowo odrębne zobowiązanie do uregulowania.

Spółka opisując stan sprawy wskazała, że harmonogram określa miesięczne okresy rozliczeniowe z terminem płatności poszczególnych rat na koniec danego okresu rozliczeniowego.

Wobec powyższego, w celu określenia momentu dokonania ewentualnej korekty odpisów amortyzacyjnych znajdzie zastosowanie art. 15b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. korekta winna mieć miejsce w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności raty leasingowej.

Tym samym w niniejszej sprawie korekty kosztów uzyskania przychodów z tytułu dokonywanych odpisów amortyzacyjnych od przedmiotu umowy leasingu finansowego należy dokonać w przypadku nieuregulowania raty leasingowej w części dotyczącej spłaty wartości początkowej w terminie 30 dni od upływu terminu jej płatności.

Reasumując - art. 15b ust. 6 i 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych znajduje zastosowanie do odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych używanych na podstawie opisanego przez Spółkę leasingu finansowego. Jednocześnie w sytuacji, gdy Spółka będzie terminowo regulowała raty leasingowe (tekst jedn.: Spółka będzie płacić poszczególne raty leasingowe zgodnie z harmonogramem uzgodnionym z finansującym), nie powstanie obowiązek korygowania kosztów uzyskania przychodów z tytułu rozpoznanych odpisów amortyzacyjnych. Korekta taka będzie mieć miejsce wówczas, gdy wartość spłaconych rat kapitałowych będzie niższa od sumy naliczonych odpisów amortyzacyjnych i Spółka nie ureguluje tych rat z upływem 30 dni licząc od terminu ich płatności.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.