ILPB4/423-438/13-4/DS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 23 października 2013 r. (data wpływu 7 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku podatkowego w Polsce - jest prawidłowe.

W dniu 7 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem, które wpłynęło do Organu 30 stycznia 2014 r. (brak daty wypełnienia uzupełnienia wniosku) - o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku podatkowego w Polsce.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w X działalność rozpoczęła od 1 czerwca 2009 r., której udziałowcem do 15 czerwca 2012 r. był Pan R. Zarząd spółki - jednoosobowy, tj. w skład Zarządu wchodził: Prezes Zarządu -R - posiadający 100% udziałów - posiadający obywatelstwo francuskie, rezydent fiskalny francuski.

Dnia 13 maja 2009 r. Pan R udzielił pełnomocnictwa notarialnego Panu G - posiadający obywatelstwo polskie do prowadzenia wszelkich spraw Spółki (w załączeniu Akt notarialny udzielonego pełnomocnictwa).

Dnia 15 czerwca 2012 r. Pan R sprzedał swoje 100% udziałów spółce akcyjnej A - z siedzibą w Y. Został powołany nowy zarząd i obecnie funkcję Prezesa Zarządu pełni S.

Spółka prowadzi działalność w zakresie handlu samochodami osobowymi na terenie kraju oraz dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do kontrahentów na terenie Unii Europejskiej, w szczególności do Francji, Belgii, Niemiec.

Schemat działalności Spółki wygląda następująco:

- w zakresie obrotu samochodami, Spółka nabywa pojazdy głównie nowe od dostawców krajowych. Pojazdy sprzedawane są zarówno w kraju, jak i za granicę. Każda transakcja zakupu towaru poprzedzona jest zamówieniem towaru, obejmującym jego specyfikację. Płatność za towar może nastąpić na podstawie zamówienia, faktury proformy lub faktury VAT. Spółka dokonując zakupu towaru od dostawcy wcześniej posiada przedpłatę na poczet przyszłej dostawy od ostatecznego odbiorcy. Obsługą administracyjną w tym zakresie oraz gromadzeniem dokumentacji formalno-technicznej dotyczącej pojazdów zajmują się pracownicy oddziału w Y. Dokumenty księgowe, rozliczeniowe i przewozowe są przesyłane do siedziby Spółki. Spółka całą swoją działalność prowadzi w Polsce i na terenie Francji, Niemiec, czy Belgii nie posiada zakładu.

W ramach prowadzonych działalności, zgodnie z ustawą z dnia 19 września 1994 r. o rachunkowości, księgi rachunkowe są prowadzone w Polsce w siedzibie Spółki, a podatek dochodowy od uzyskanego przychodu ze sprzedaży towaru w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów Spółka deklaruje i opłaca w Polsce.

Pismem, które wpłynęło do Organu 30 stycznia 2014 r. Spółka uzupełniła opis sprawy odnośnie do stanu faktycznego dotyczącego miejsca faktycznego zarządu i wyjaśniła, iż miejscem jej faktycznego zarządu, tj. miejscem podejmowania kluczowych decyzji w sprawach Spółki niezbędnych do prowadzenia działalności przedsiębiorstwa, jest siedziba Spółki znajdująca się (...) w Polsce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Spółka zwraca się o wydanie interpretacji, czy w świetle przytoczonego we wniosku z dnia 23 października 2013 r. schematu działania prowadzonej działalności w ramach realizowanych transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (samochodów osobowych) na rynek francuski, belgijski i niemiecki prawidłowo interpretuje, iż przychody Spółki uzyskane ze sprzedaży towarów są deklarowane i opłacane w Polsce, stosownie do treści art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), zgodnie z którym, podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Treść powyższego pytania wynika z ww. pisma (data wpływu 30 stycznia 2014 r.) stanowiącego uzupełnienie wniosku.

Zdaniem Wnioskodawcy podatek od dochodów uzyskanych ze sprzedaży towarów (samochodów osobowych) na rynek francuski, belgijski i niemiecki w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów został prawidłowo zadeklarowany i zapłacony w Polsce, ponieważ stosownie do treści art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), siedziba i zarząd Spółki znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a więc przychody Spółki podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości jej dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Ponadto na gruncie zapisów zawartych w art. 7 ust. 1 umowy polsko-francuskiej, zyski polskiego przedsiębiorstwa podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność we Francji poprzez położony tam zakład.

Wobec faktu, iż Spółka nie posiada zagranicznego zakładu, w myśl definicji zawartej w art. 5 ust. 1 umowy polsko-francuskiej, który oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo wykonuje się działalność przedsiębiorstwa, dochody uzyskane z realizacji sprzedaży z kontrahentami francuskimi w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (samochodów osobowych), zdaniem Spółki, podlegają obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Spółka stoi na stanowisku, iż podobnie zyski przedsiębiorstwa z tytułu sprzedaży i wywozu towarów - samochodów osobowych do Belgii podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce na podstawie art. 7 ust. 1 umowy polsko-belgijskiej, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w Belgii działalność gospodarczą poprzez położony tam zakład. Z uwagi na brak zakładu zgodnego z jego definicją zawartą w art. 5 ust. 1 ww. umowy, Spółka uważa, iż postępuje prawidłowo opodatkowując przychody uzyskane z wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do Belgii w Polsce.

W myśl zapisu art. 7 ust. 1 umowy polsko-niemieckiej, zyski polskiego przedsiębiorstwa podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w Niemczach poprzez położony tam zakład zgodny z definicją zawartą w art. 5 ust. 1, 2. Spółka nie posiada takiego zakładu na terenie Niemiec, wobec czego uważa, iż przychody z transakcji sprzedaży towarów (pojazdów samochodowych) do Niemiec w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów prawidłowo wykazuje i odprowadza z tego tytułu podatek dochodowy w Polsce.

Powyższa treść oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego wynika z uzupełnienia wniosku, które wpłynęło 30 stycznia 2014 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ponadto należy zauważyć, że Spółka do wniosku dołączyła kserokopię Aktu notarialnego Repertorium A nr (...). Należy jednak wyjaśnić, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działający w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego (np. dokonania szczegółowej analizy zapisów zawartych w dokumentach), w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem podanym we wniosku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.