ILPB4/423-416/14-3/DS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 24 lipca 2014 r. (data wpływu 18 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od nabywanych motocykli - jest prawidłowe.

W dniu 18 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od nabywanych motocykli.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka została założona w lipcu 2013 r. i prowadzi działalność gospodarczą polegającą m.in. na szkoleniach z zakresu jazdy sportowej na motocyklu oraz na wynajmie motocykli użytkownikom toru wyścigowego. Na cele tej działalności dokonała zakupu motocykla, który zaliczyła do grupy 740 Klasyfikacji Środków Trwałych. W przyszłości Spółka planuje zakup kolejnych motocykli.

Wartość przychodów Spółki za rok 2013 nie przekroczyła limitu, o którym mowa w przepisie art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka spełnia przesłanki do uznania jej za małego podatnika.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Spółka może dokonać jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od nabywanych motocykli.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest stan faktyczny. Natomiast w zakresie zdarzenia przyszłego wniosek zostanie rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z przepisem art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do dyspozycji przepisu art. 16k ust. 7 ww. ustawy podatnicy w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Wartość przychodów Spółki ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) w roku 2013 nie przekroczyła kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro. zatem Spółka jest małym podatnikiem, o którym mowa w przepisie art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nie zachodzą również przesłanki określone w przepisie art. 16k ust. 11 ww. ustawy, które wyłączałyby możliwość zastosowania jednorazowej amortyzacji.

Jak wynika z przytoczonych przepisów jednorazowych odpisów amortyzacyjnych nie stosuje się do samochodów osobowych.

Zgodnie z definicją określoną w przepisie art. 4a pkt 9a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych samochodem osobowym jest pojazd samochodowy w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z określonymi w tym przepisie wyjątkami.

Zgodnie z przepisem art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym pojazdem samochodowym jest pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h, przy czym określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Dalej ustawodawca rozróżnia pojęcia samochodu osobowego oraz motocykla, kwalifikując obydwa typy pojazdów jako pojazdy samochodowe. Samochodem osobowym, zgodnie z przepisem art. 2 pkt 40 ww. ustawy, jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

Natomiast motocyklem, na mocy punktu 45 ww. przepisu, jest pojazd samochodowy zaopatrzony w silnik spalinowy o pojemności skokowej przekraczającej 50 cm³, dwukołowy lub z bocznym wózkiem - wielośladowy; określenie to obejmuje również pojazd trójkołowy o symetrycznym rozmieszczeniu kół.

Przy tak sformułowanych definicjach należy stwierdzić, że pojęcie samochodu osobowego na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych obejmuje swoim zakresem również motocykle. Podkreślenia wymaga jednak okoliczność, iż zmiana definicji samochodu osobowego w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych służyła dostosowaniu brzmienia przepisów tej ustawy do korekt podatku naliczonego dokonywanych na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Spółki, dla celów ustalenia sposobu dokonywania amortyzacji, należy uwzględnić Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych, do którego zapisów odnosi się zresztą przepis art. 16k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. We wskazanym wyżej rozporządzeniu zostały odrębnie wyszczególnione grupowania: 740 motocykle, przyczepy i wózki widłowe oraz 741 samochody osobowe.

Spółka zaliczyła zakupiony motocykl do grupy 740 KŚT. Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Spółki, samochodami osobowymi wyłączonymi z dyspozycji przepisu art. 16k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. wyłączonymi z zakresu jednorazowych odpisów amortyzacyjnych, są jedynie pojazdy zakwalifikowane do grupy 741 KŚT. Tym samym w przedstawionym stanie faktycznym Spółka, jako mały podatnik, ma prawo dokonać jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od zakupionego motocykla. O sposobie dokonywania odpisu amortyzacyjnego powinna decydować klasyfikacja środków trwałych, ponieważ do niej wprost odwołuje się ustawodawca, określając zasady jednorazowej amortyzacji środków trwałych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka w celu prowadzenia działalności gospodarczej zakupiła motocykl, który zaliczyła do grupy 740 Klasyfikacji Środków Trwałych. Wartość przychodów Spółki za rok 2013 nie przekroczyła limitu, o którym mowa w przepisie art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka spełnia przesłanki do uznania jej za małego podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Zatem kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, której celem jest osiągnięcie przychodów bądź zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Na podstawie art. 15 ust. 6 ww. ustawy: kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Natomiast art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że: amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Treść tej regulacji oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie.

Wobec takiego opisu nabyty motocykl spełnia definicję środka trwałego, którego koszty uzyskania przychodów rozlicza się przez odpisy amortyzacyjne.

W myśl art. 4a ust. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: ilekroć w ustawie jest mowa o samochodzie osobowym - oznacza to pojazd samochodowy w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:

Zgodnie z art. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w:

Stosownie do art. 16d ust. 2 zdanie pierwsze tej ustawy: składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania.

Przepis art. 16i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że: odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Zgodnie z art. 16k ust. 7 tej ustawy: podatnicy w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Na mocy art. 4a pkt 10 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.): ilekroć w ustawie jest mowa o małym podatniku - oznacza to podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Z treści tej regulacji wynika, że możliwość skorzystania z tzw. jednorazowej amortyzacji przysługuje:

* podatnikom rozpoczynającym działalność, z wyjątkiem utworzonych w sposób określony w art. 16k ust. 11 powołanej ustawy, w ich pierwszym roku podatkowym, oraz

* małym podatnikom, czyli - w myśl art. 4a pkt 10 tej ustawy - podatnikom, u których wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Z zastosowaniem tej szczególnej metody mogą być amortyzowane środki trwałe zaliczone do grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych, niebędące samochodami osobowymi, w roku podatkowym, w którym zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Jednocześnie należy mieć na uwadze, że jednorazowy odpis amortyzacyjny dokonywany jest od wartości początkowej środka trwałego. Przy czym, jego wartość początkową ustala się - w razie odpłatnego nabycia - na podstawie ceny nabycia (art. 16g ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 16g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Stosownie natomiast do art. 16k ust. 8 tej ustawy: podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 7, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, lub stosować zasady określone w art. 16h ust. 4. Od następnego roku podatkowego podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych zgodnie z ust. 1 lub art. 16i; suma odpisów amortyzacyjnych, w tym dokonanych w pierwszym roku podatkowym oraz niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1, nie może przekroczyć wartości początkowej tych środków trwałych.

Z powyższej regulacji wynika, że amortyzując dany środek trwały podatnik może dokonać jednorazowego odpisu amortyzacyjnego już w miesiącu wprowadzenia tego środka do ewidencji bądź też dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego.

Łączna wartość odpisów amortyzacyjnych dokonanych z wykorzystaniem omawianej metody nie może przekroczyć w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro.

Ponadto jak stanowi art. 16k ust. 9 omawianej ustawy: przy określaniu limitu, o którym mowa w ust. 7, nie uwzględnia się odpisów amortyzacyjnych od nieprzekraczającej 3500 zł wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16f ust. 3.

Pomoc, o której mowa w ust. 7, stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis (art. 16k ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Należy także wskazać, że zastosowanie zasady dokonywania odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych wymaga prawidłowego określenia symbolu Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) - która została wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. Nr 242, poz. 1622) - dla amortyzowanego środka trwałego.

Klasyfikacja Środków Trwałych jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustaleniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych.

Przez środki trwałe rozumie się w Klasyfikacji Środków Trwałych rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki lub oddane do używania na podstawie najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

Ponadto - zgodnie z komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) - zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane, według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Natomiast w przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania m.in. środka trwałego według Klasyfikacji Środków Trwałych, zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego, który udziela informacji w zakresie stosowania takiej klasyfikacji.

Mając na względzie powyższe wyjaśnienia należy przypomnieć, że organ podatkowy nie jest uprawniony do dokonywania klasyfikacji środków trwałych do odpowiedniej grupy. Klasyfikacji tej powinien dokonać sam podmiot gospodarczy przy ewentualnej pomocy uprawnionego organu statystycznego.

W załączniku nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, będącym "Wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych", w poz. 07 stawką 20% objęto środki trwałe o symbolach:

* 740 KŚT "Motocykle, przyczepy i wózki motocyklowe",

* 741 KŚT "Samochody osobowe",

* 742 KŚT "Samochody ciężarowe",

* 744 KŚT "Autobusy i autokary",

* 782 KŚT "Szybowce".

Z powyższego wynika, że motocykle, przyczepy i wózki motocyklowe oznaczone symbolem KŚT 740, wykazane są jako samodzielna grupa środków transportu, odrębna od grupy "samochodów osobowych" oznaczonych symbolem KŚT 741, co świadczy o tym, że dla potrzeb odpisów amortyzacyjnych motocykle są traktowane jako środki trwałe inne niż samochody osobowe.

W myśl ww. rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych w grupie 7 - Środki transportu, podgrupie 74 - Pojazdy mechaniczne Klasyfikacji Środków Trwałych, rodzaj 740 "Motocykle, przyczepy i wózki motocyklowe" wskazano na:

* motocykle i skutery, włącznie z przyczepami pasażerskimi,

* motocykle i riksze towarowe, włącznie z przyczepami ciężarowymi.

Obiektem jest poszczególny pojazd mechaniczny wraz z normalnym wyposażeniem.

Zatem od motocykli odpisów amortyzacyjnych dokonywać można według podstawowej rocznej stawki amortyzacyjnej 20% zgodnie z art. 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych lub według stawki 40% tj. przy użyciu współczynnika 2,0 zgodnie z art. 16k ust. 1 tej ustawy. Jednocześnie należy mieć na uwadze, że zgodnie z art. 16k ust. 7 omawianej ustawy podatnicy którzy rozpoczęli działalność oraz mali podatnicy mogą od nabytych motocykli jednorazowo dokonywać odpisów amortyzacyjnych.

Zatem, skoro Wnioskodawca na moment nabycia motocykla spełniał przesłanki do uznania go za małego podatnika, o których mowa w art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to może on dokonać jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od nabytego motocykla.

Reasumując - w przedstawionym stanie faktycznym Spółka może dokonać jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od nabytego motocykla.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.