ILPB4/423-385/11-4/MC
Pismo z dnia 8 grudnia 2011 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB4/423-385/11-4/MC
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 12 sierpnia 2011 r. (data wpływu 22 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia:
* przychodu i momentu jego powstania z tytułu odsprzedaży wierzytelności nabytej od cedenta oraz momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatku na nabycie tej wierzytelności - jest prawidłowe,
* wysokości kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 22 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:
* momentu powstania przychodu z tytułu nabycia przez Spółkę wierzytelności w celu jej dalszej odsprzedaży,
* określenia przychodu i momentu jego powstania z tytułu odsprzedaży wierzytelności nabytej od cedenta oraz momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatku na nabycie tej wierzytelności,
* określenia przychodu i momentu jego powstania z tytułu windykacji wierzytelności od dłużnika oraz momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatku na nabycie tej wierzytelności od cedenta,
* określenia przychodu i momentu jego powstania w przypadku wykorzystania wierzytelności uprzednio nabytej od cedenta do zapłaty komornikowi za sprzedawane przez niego nieruchomości oraz momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatku na nabycie wierzytelności od cedenta,
* określenia przychodu i momentu jego powstania w przypadku wykorzystania wierzytelności uprzednio nabytej od cedenta do zapłaty dłużnikowi tej wierzytelności za nabywany od niego towar, usługę lub środek trwały oraz zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatku na nabycie tej wierzytelności od cedenta,
* powstania przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 5a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z istnieniem powiązań.
W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące opisy zdarzeń przyszłych.
Na wstępie Spółka prosi tutejszą Izbę Skarbową o rzetelną analizę opisanej przez Nią sytuacji i zadanych pytań, a tym samym praktyczną realizację zasady zaufania obywatela wobec Państwa, a nie bezkrytyczne powielanie innych interpretacji lub powoływanie się na wyroki sądów, w sprawach związanych z wierzytelnościami, w sytuacji, gdy dotyczą one tylko częściowo podobnych stanów faktycznych lub przyszłych niż przez Spółkę przedstawione w niniejszym wniosku.
Ponadto Wnioskodawca wyjaśnia, że Jego zdaniem, w niniejszym wniosku o wydanie interpretacji przedstawił On 6 zdarzeń przyszłych, stąd uiszczona przez Niego opłata wynosi 6 x 40 zł = 240 zł:
* definitywne nabycie przez Spółkę od wierzyciela (cedenta) jego wierzytelności własnej przeterminowanej, na podstawie umowy przelewu wierzytelności (cesji),
* odpłatna odsprzedaż osobie trzeciej wierzytelności uprzednio definitywnie nabytej przez Spółkę od cedenta,
* windykację od dłużnika we własnym imieniu, na własną rzecz, rachunek i ryzyko, wierzytelności uprzednio definitywnie nabytej przez Spółkę od cedenta,
* wykorzystanie wierzytelności uprzednio definitywnie nabytej przez Spółkę od cedenta do zapłaty komornikowi za sprzedawane przez niego środki trwałe, w szczególności nieruchomości, które zajął tytułem egzekucji temu dłużnikowi, w stosunku do którego Spółka ma roszczenie z tytułu ww. nabytej przez Nią wierzytelności,
* wykorzystanie wierzytelności uprzednio definitywnie nabytej przez Spółkę od cedenta do zapłaty dłużnikowi tej wierzytelności za nabywany przez Spółkę od niego towar, usługę lub środek trwały,
* sprzedaż przez Spółkę Jej wierzytelności własnej.
Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym.
Spółka zamierza poszerzyć zakres faktycznie wykonywanej działalności gospodarczej o nabywanie od osób trzecich ich własnych wierzytelności przeterminowanych i dalszą ich odsprzedaż. Ponadto, w ramach Jej działalności, nabywane od cedentów ich przeterminowane wierzytelności własne, Spółka zamierza wykorzystywać także w inny sposób, w szczególności zamierza je windykować od dłużników we własnym imieniu, na własną rzecz, rachunek, koszt i ryzyko lub wykorzystać je do zapłaty dłużnikowi za nabyte od niego, w późniejszym terminie, towary, usługi lub środki trwałe, w tym nieruchomości lub płacić nimi komornikowi za środki trwałe, w szczególności nieruchomości, sprzedawane przez niego w ramach egzekucji majątku tego dłużnika, w stosunku do którego ma roszczenie z tytułu ww. nabytej przez Nią wierzytelności.
Istota planowanej działalności będzie polegać na tym, że w pierwszym kroku, na podstawie umowy przelewu wierzytelności w rozumieniu art. 509 Kodeksu cywilnego (tzw. cesja wierzytelności), Spółka będzie, jako cesjonariusz nabywać odpłatnie i definitywnie od cedentów, będących podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą lub osobami fizycznymi nie prowadzącymi działalności gospodarczej, ich przeterminowane wierzytelności własne, czyli wierzytelności, jakie te podmioty posiadają w stosunku do swoich dłużników z tytułu sprzedaży im towarów, usług, czy z tytułu udzielonych im pożyczek.
Innymi słowy, w wyniku każdej takiej umowy przelewu (cesji) wierzytelności, nastąpi definitywne i odpłatne przeniesienie na Spółkę (cesjonariusza) prawa do wierzytelności, jakie posiadał wobec dłużnika dotychczasowy wierzyciel (cedent). W konsekwencji, na Spółkę zostanie przeniesione, definitywnie i bezpowrotnie, zarówno uprawnienie do otrzymania od dłużnika świadczenia wynikającego z nabytej przez Spółkę wierzytelności, jak i ryzyko nie otrzymania tego świadczenia w całości lub w części.
Przez odpłatne przeniesienie na Spółkę wierzytelności rozumie się sytuacje, w której dotychczasowemu posiadaczowi wierzytelności Spółka zapłaci za nabytą od niego wierzytelność, a kwota tej zapłaty będzie z reguły mniejsza (niekiedy znacznie), chociaż niekiedy może być równa, ale nigdy nie większa, od nominalnej wartości nabywanej przez Nią wierzytelności.
Przez definitywne i bezpowrotne nabycie wierzytelności, Spółka rozumie sytuację, w której płaci dotychczasowemu wierzycielowi (cedentowi) za nabytą od niego wierzytelność niezwłocznie po jej nabyciu, zapłata nie podlega zwrotowi ani w całości, ani w części i jest niezależna od tego, jakie będą dalsze kroki czynione przez Nią w stosunku do nabytej wierzytelności, w szczególności jest niezależna od tego:
* czy wierzytelność tę Spółka będzie próbować egzekwować od dłużnika we własnym imieniu i na własną rzecz oraz czy egzekucja ta będzie skuteczna w całości lub części lub
* czy wierzytelność tę Spółka sprzeda osobie trzeciej lub
* czy wierzytelnością tą Spółka zapłaci za towary lub usługi nabywane później od dłużnika, którego ta wierzytelność dotyczy lub
* czy wierzytelnością tą Spółka zapłaci za towary nabywane od komornika, który zajął je u dłużnika, którego ta wierzytelność dotyczy.
Innymi słowy, nabywając wierzytelność od cedenta, Spółka będzie przejmowała na siebie pełne ryzyko z tym związane, a cedent w żadnej sytuacji nie będzie miał obowiązku zwracać Jej całości, ani części otrzymanej od Niej zapłaty za wierzytelność.
Spółka podkreśla, że celem zawieranych przez Nią umów o przelew wierzytelności będzie wyłącznie nabycie wierzytelności od cedenta, a nie na przykład ich windykacja lub sprzedaż w imieniu cedenta lub na rzecz cedenta lub w imieniu i na rzecz cedenta.
W związku z nabyciem wierzytelności od cedenta, Spółka nie będzie wykonywać na jego rzecz żadnej usługi, w szczególności usługi factoringu, czy windykacji wierzytelności w imieniu lub na rzecz lub w imieniu i na rzecz cedenta, ani też cedent nigdy nie będzie Spółce płacił z żadnego innego tytułu żadnego wynagrodzenia lub prowizji związanych z faktem, że Spółka nabyła od niego wierzytelność.
Spółka podkreśla, że niniejszy wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczy wyłącznie nabywania od cedentów ich wierzytelności własnych (pierwotnych), czyli posiadanych przez nich z tytułu sprzedaży towarów lub usług lub z tytułu udzielonych przez nich pożyczek, a nie dotyczy wierzytelności, które oni uprzednio nabyli na podstawie umowy przelewu wierzytelności (cesji) od innych osób czy podmiotów.
Ponadto, w ocenie Spółki, wierzytelności są zaliczane do praw majątkowych.
W związku z powyższym zadano następujące pytania w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.
Czy nabycie przez Spółkę (cesjonariusza) wierzytelności od cedenta na warunkach podanych w opisie do niniejszego wniosku o wydanie interpretacji, w celu dalszej odsprzedaży tej wierzytelności lub jej wykorzystania na jeden ze sposobów podanych w opisie, powoduje, że już w momencie nabycia tej wierzytelności Spółka uzyska przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a w szczególności przychód w wysokości nominalnej wartości nabytej przez Nią wierzytelności lub przychód w wysokości różnicy pomiędzy nominalną wartością nabytej przez Nią wierzytelności a kwotą, jaką zapłaciła cedentowi za nabycie od niego tej wierzytelności.
W sytuacji, w której w ramach działalności Spółki jako cesjonariusz nabędzie Ona od cedenta jego wierzytelność własną i dokona jej dalszej odsprzedaży osobie trzeciej, we własnym imieniu, na własną rzecz, rachunek i ryzyko, to:
* czy uzyskany przez Spółkę przychód z tytułu tej odsprzedaży będzie przychodem z tytułu sprzedaży praw majątkowych, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czy przychodem związanym z działalnością gospodarczą, o którym mowa w art. 12 ust. 3 tej ustawy,
* jaką kwotę należy uznać za przychód i kiedy ten przychód powstanie oraz
* kiedy wydatek, jaki Spółka poniosła na nabycie tej wierzytelności od cedenta będzie mogła zaliczyć w koszty uzyskania przychodów.
Czy powstanie u Wnioskodawcy przychód, a jeśli tak, to co będzie Jego przychodem z tytułu dokonania windykacji wierzytelności od dłużnika, jaka będzie wartość tego przychodu, do jakiego źródła przychodów Wnioskodawca powinien ten przychód zaliczyć, jaki jest moment powstania tego przychodu oraz kiedy wydatek poniesiony przez Niego na nabycie tej wierzytelności od cedenta będzie mógł zaliczyć w koszty uzyskania przychodów - jeżeli dokona windykacji od dłużnika przysługującej Mu w stosunku do niego wierzytelności uprzednio przez Wnioskodawcę definitywnie nabytej od cedenta, a windykacja od dłużnika będzie wykonana w Jego imieniu, na Jego rzecz, koszt i ryzyko.
Czy powstanie u Wnioskodawcy przychód, a jeśli tak, to do jakiego źródła przychodów Wnioskodawca powinien go zaliczyć, jaki jest moment powstania tego przychodu, jaka będzie jego wartość oraz kiedy Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć w koszty uzyskania przychodów wydatek, jaki Wnioskodawca poniósł na nabycie wierzytelności od cedenta w przypadku, kiedy przysługującym Mu prawem majątkowym w postaci wierzytelności o wartości nominalnej 100.000,- zł uprzednio przez Niego definitywnie nabytej od cedenta za kwotę 10.000,- zł, zapłaci komornikowi za sprzedaną przez niego nieruchomość o ustalonej przez niego cenie sprzedaży 100.000,- zł, którą to nieruchomość zajął tytułem egzekucji temu dłużnikowi, w stosunku do którego Wnioskodawca ma roszczenie z tytułu ww. wierzytelności.
Czy powstanie u Spółki przychód, a jeśli tak, to do jakiego źródła przychodów Spółka powinna go zaliczyć, jaki jest moment powstania tego przychodu i jaka będzie jego wartość oraz co będzie kosztem uzyskania tego przychodu w przypadku, kiedy przysługującym Spółce prawem majątkowym w postaci wierzytelności uprzednio przez Nią definitywnie nabytej od cedenta, zapłaci w całości lub części, dłużnikowi tej wierzytelności, czyli podmiotowi w stosunku do którego ma roszczenie z tytułu ww. wierzytelności, za nabywane przez Nią od niego towary lub usługi.
Czy jeżeli opinia biegłego, o której mowa w art. 14 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wykaże, że ustalona przez Spółkę wartość rynkowa wierzytelności jest poprawna, czyli nie odbiega znacząco od wartości rynkowej ustalonej przez biegłego, to na ustalenie przez organ podatkowy, że jednak rynkowa wartość wierzytelności została przez Nią zaniżona i w związku z tym, wystąpił w Spółce przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 5a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, będzie miał wpływ sam fakt, że pomiędzy Spółką (cesjonariuszem) a cedentem występuje powiązanie osobowe polegające na tym, że cedent jest prokurentem Spółki, mężem prezesa Spółki i synem jedynego wspólnika Spółki. Innymi słowy, jeżeli wycena rynkowa wierzytelności dokonana przez biegłego będzie taka sama jak zastosowana przez Spółkę cena jej nabycia, lub nie będzie od tej ceny znacząco odbiegała, to czy sam fakt istnienia ww. powiązań, może spowodować to, że organ podatkowy ustali, że wystąpił w Spółce przychód z tytułu częściowo odpłatnie nabytych praw majątkowych, o którym mowa w art. 12 ust. 5a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w wysokości różnicy pomiędzy wartością wierzytelności uznaną przez organ podatkowy za jej wartość rynkową a zapłaconą przez Spółkę ceną za nabycie tej wierzytelności, wynikającą z ustalonej pomiędzy Spółką (cesjonariuszem) a cedentem wartości rynkowej tej wierzytelności.
Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie drugie.
Wniosek Spółki w zakresie pozostałych pytań został rozpatrzony odrębnymi rozstrzygnięciami, i tak:
* w zakresie pytania pierwszego wydano interpretację indywidualną w dniu 8 grudnia 2011 r. nr ILPB4/423-385/11-3/MC,
* w zakresie pytania trzeciego wydano interpretację indywidualną w dniu 8 grudnia 2011 r. nr ILPB4/423-385/11-5/MC,
* w zakresie pytania czwartego i piątego wydano postanowienie o pozostawieniu tej części wniosku bez rozpatrzenia w dniu 8 grudnia 2011 r. nr ILPB4/423-385/11-6/MC,
* w zakresie pytania szóstego wydano postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania w dniu 8 grudnia 2011 r. nr ILPB4/423-385/11-7/MC.
Zdaniem Wnioskodawcy, przychody z tytułu odsprzedaży przez Spółkę ww. wierzytelności będą przychodami z tytułu sprzedaży praw majątkowych, o których mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:
* wartością uzyskanego przychodu z tytułu tej odsprzedaży będzie, zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wartość, za jaką Spółka odsprzeda wierzytelność wyrażona w cenie określonej w umowie odsprzedaży,
* przychód z tytułu tej odsprzedaży powstanie w Spółce już z chwilą podpisania przez Nią umowy odsprzedaży wierzytelności, a nie dopiero z chwilą otrzymania przez Nią zapłaty za odsprzedaną wierzytelność,
* wydatek, jaki Spółka poniosła na nabycie tej wierzytelności od cedenta, będzie Ona mogła zaliczyć w całości w koszty uzyskania przychodów z chwilą uzyskania przez Nią przychodu z tytułu odsprzedaży tej wierzytelności.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:
* prawidłowe - w zakresie określenia przychodu i momentu jego powstania z tytułu odsprzedaży wierzytelności nabytej od cedenta oraz momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatku na nabycie tej wierzytelności,
* nieprawidłowe - w zakresie określenia wysokości kosztów uzyskania przychodów.
Kwestia cesji wierzytelności uregulowana została w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.).
Zgodnie z art. 509 § 1 tej ustawy, wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. W myśl § 2 tego artykułu, wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.
Stosownie natomiast do treści art. 510 § 1 ww. ustawy, przeniesienie wierzytelności może nastąpić w wyniku wykonania umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności, która przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.
Artykuł 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397) stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.
W myśl art. 12 ust. 3 wskazanej ustawy, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.
Na podstawie przepisu art. 12 ust. 3a ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:
wystawienia faktury albo
uregulowania należności.
Przepis powyższy wprowadza ogólną zasadę decydującą o dacie powstania przychodu. Powstanie przychodu następuje w dniu zaistnienia ww. zdarzeń, a jeżeli wystąpią one po dniu wystawienia faktury, czy po dniu dokonania zapłaty należności, o momencie powstania przychodu decydują te dni, a nie fakt zaistnienia konkretnego zdarzenia.
Natomiast na mocy art. 14 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.
Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika m.in., iż Spółka zamierza poszerzyć zakres faktycznie wykonywanej działalności gospodarczej o nabywanie od osób trzecich ich własnych wierzytelności przeterminowanych i dalszą ich odsprzedaż.
W związku z powyższym, stwierdzić należy, że na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Wnioskodawca osiągnie przychód z odpłatnego zbycia wierzytelności odpowiadający cenie określonej w umowie, o ile cena bez uzasadnionej przyczyny nie będzie znacznie odbiegać od wartości rynkowej. Przychód ten powstanie w dacie sprzedaży przedmiotowych wierzytelności, zgodnie z art. 12 ust. 3a tej ustawy.
Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają art. 15 i 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 tej ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).
Powyższe oznacza, iż podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo - skutkowy.
Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.
Jak wynika z kolei z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.
Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru. Również w przypadku podatników prowadzących działalność gospodarczą polegającą na obrocie wierzytelnościami, wydatki związane z ich zakupem stanowić będą koszty uzyskania przychodów w momencie uzyskania przychodu, tj. w momencie ich sprzedaży. Dopiero w tym momencie poniesione wydatki z powyższego tytułu pozostają w związku z uzyskanym przychodem.
Należy mieć również na uwadze art. 16 ust. 1 pkt 39 ww. ustawy, stosownie do którego nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności, chyba że wierzytelność ta uprzednio, na podstawie art. 12 ust. 3, została zarachowana jako przychód należny.
Powyższe oznacza, że strata powstała z odpłatnego zbycia wierzytelności może być kosztem uzyskania przychodu, tylko wówczas jeżeli zbyta wierzytelność stanowiła przychód z działalności gospodarczej lub przychód z działów specjalnych produkcji rolnej oraz została wcześniej zarachowana do przychodów należnych.
Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika m.in., iż Spółka zamierza nabywać od osób trzecich ich własne wierzytelności przeterminowane w celu ich dalszej odsprzedaży.
Wobec powyższego, stwierdzić należy, iż co do zasady wydatki na nabycie przedmiotowych wierzytelności stanowić będą koszty podatkowe w całości, tj. w sytuacji, gdy cena sprzedaży będzie wyższa bądź równa poniesionym wydatkom na ich nabycie. Natomiast w przypadku, gdy wydatki poniesione przez Spółkę na nabycie wierzytelności przekraczać będą cenę ich odsprzedaży, to przepis art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych znajdzie w przedmiotowej sytuacji zastosowanie. Skoro bowiem wierzytelności zostaną przez Spółkę nabyte (Spółka poniesie wydatek na ich nabycie), to wierzytelności te nie będą mogły zostać zarachowane jako przychody należne na podstawie art. 12 ust. 3 ww. ustawy. Wówczas wydatki na nabycie tych należności w kwocie przekraczającej otrzymaną cenę za ich zbycie, nie będą stanowić kosztów uzyskania przychodów Spółki.
Reasumując, w niniejszym opisie zdarzenia przyszłego, w momencie zbycia wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów Spółka może zaliczyć wydatki poniesione na ich nabycie, jednakże mając na względzie ograniczenie wynikające z cyt. art. 16 ust. 1 pkt 39 ww. ustawy, tylko do wysokości przychodu, uzyskanego z tytułu zbycia wierzytelności.
Jednocześnie informuje się, iż w części dot. podatku od towarów i usług zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.