ILPB4/423-357/11-2/DS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 26 września 2011 r. (data wpływu 27 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości obniżenia stosowanych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych amortyzowanych metodą liniową - jest prawidłowe.

W dniu 27 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* możliwości obniżenia stosowanych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych amortyzowanych metodą liniową,

* możliwości obniżenia stawek amortyzacyjnych dla nowych środków trwałych przyjmowanych po raz pierwszy do używania w trakcie roku podatkowego,

* skutków podatkowych związanych z powrotem do wcześniej stosowanych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych amortyzowanych metodą liniową.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji, handlu i świadczenia usług w odniesieniu do artykułów spożywczych. Działalność produkcyjna Spółki w całości prowadzona jest na terenie SSE (dalej: "SSE" lub "Strefa") na podstawie Zezwolenia z dnia 16 grudnia 1999 r. (dalej: "Zezwolenie"), zmienionego decyzją z dnia 29 lutego 2008 r.

Spółka posiada środki trwałe już wprowadzone do ewidencji środków trwałych, które podlegają amortyzacji według metody liniowej, wskazanej w art. 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z zastosowaniem stawek amortyzacyjnych wynikających z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącego załącznik nr I do ww. ustawy (dalej: "Wykaz"). Spółka zamierza także wprowadzić nowo nabyte środki trwałe do ewidencji i dokonywać ich amortyzacji powyżej wskazaną metodą.

Spółka planuje obniżyć wysokość stawek amortyzacyjnych dla niektórych środków trwałych działając w oparciu o art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W przypadku posiadanych już środków trwałych, Spółka zamierza obniżyć stawki amortyzacyjne począwszy od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego. Dla nowych środków trwałych wprowadzanych do ewidencji, Spółka zamierza dokonać zmiany stawki amortyzacyjnej poprzez jej obniżenie do wysokości niższej niż w Wykazie, począwszy od miesiąca, w którym te środki zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych. Stawki amortyzacyjne mogą zostać obniżone w różnym stopniu (nawet do 0,1% rocznie).

Natomiast w przyszłości Spółka zamierza zwiększyć tak obniżone stawki amortyzacyjne, podwyższając je do różnych wysokości, lecz nie wyższych niż stawki amortyzacyjne przewidziane w Wykazie dla poszczególnych środków trwałych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 1. Wniosek Spółki w zakresie pytań nr 2 oraz nr 3 został rozpatrzony odrębnymi interpretacjami indywidualnymi wydanymi w dniu 21 grudnia 2011 r. odpowiednio nr ILPB4/423-357/11-3/DS oraz nr ILPB4/423-357/11-4/DS.

Zdaniem Wnioskodawcy, stawki amortyzacyjne obniżone na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą być ustalone na dowolnie niskim poziomie, np. 0,1% rocznie. Ustawodawca w żaden sposób nie określił limitu, do wysokości którego stawki amortyzacyjne mogą być obniżane. W opinii Spółki, oznacza to, iż ustawodawca celowo dał podatnikom możliwość dowolnego kształtowania wysokości odpisów amortyzacyjnych, w ramach metody liniowej.

Stanowisko zaprezentowane przez Spółkę, potwierdzone jest również wykładnią historyczną omawianego przepisu. Należy bowiem wskazać, iż do końca 2002 r., podatnicy mogli obniżać stawki amortyzacyjne nie więcej niż o połowę wartości wynikającej z Wykazu. Z kolei, art. 16 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w obecnym brzmieniu (wprowadzony ustawą z 27 lipca 2002 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - Dz. U.02.141.1179) nie zawiera żadnego ograniczenia w zakresie wysokości zastosowanego obniżenia stawki amortyzacji. Skoro zatem ustawodawca zrezygnował z ograniczenia wysokości obniżenia stawek, należy uznać, iż począwszy od 2003 r., podatnicy mogą obniżać stawki amortyzacyjne nawet do względnie znikomej wysokości (tj. przykładowo do 0,1%). Już w samym uzasadnieniu do nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wprowadzającej powyższą zmianę ustawodawca stwierdził, iż zmiana regulacji "podyktowana była koniecznością dostosowania ustaw podatkowych z rozwiązaniami przyjętymi w ustawie o rachunkowości oraz stworzenia mocniejszego elementu polityki podatkowej prowadzonej przez podatników. Podatnicy będą mogli w okresie ponoszenia strat podatkowych zaplanować maksymalnie obniżone stawki amortyzacyjne i powrócić do stawek, tj. wyższych kosztów podatkowych, w okresie osiągania dochodów, a tym samym odpowiednio wpływać na wysokość straty podatkowej i dochodu do opodatkowania".

Należy podkreślić, iż jednocześnie ustawodawca nie przewiduje w tym zakresie żadnych dodatkowych obostrzeń, w szczególności nie wskazuje minimalnego poziomu stawek amortyzacyjnych, które mogłyby być zastosowane przez podatnika, ani żadnych dodatkowych warunków.

Również interpretacje prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach podatników potwierdzają wyżej przedstawiony pogląd. Podkreślają one w szczególności, że możliwość obniżania stawek amortyzacyjnych nie zależy od wystąpienia jakichkolwiek okoliczności, a decyzja w tym zakresie należy do podatnika. Przykładowo, jak potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach: "Podatnik ma możliwość wyboru stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla poszczególnych środków trwałych na każdy rok podatkowy. Podstawowym warunkiem jest, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w wykazie. Wysokość obniżenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika".

Podobnie Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie podkreślił, iż: "Spółka może obniżyć stawki amortyzacyjne dla środków trwałych wykorzystywanych w działalności gospodarczej, przy czym wysokość obniżenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna. Spółka ma prawo stosować obniżoną stawkę jedynie do wybranych przez siebie środków trwałych, pozostałe zaś amortyzować według dotychczas stosowanych stawek".

Także zdaniem Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego, "cytowany przepis (...) nie limituje obniżenia stawki amortyzacyjnej, jak również nie wymienia kategorii środków trwałych w stosunku, do których może mieć zastosowanie i warunków, od których spełnienia zależy zastosowanie obniżonej stawki amortyzacyjnej. (...) Podatnik może na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych obniżyć dla samochodów osobowych stawkę amortyzacyjną wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych do 1%. Spółka sama decyduje, czy oraz o jaką wartość obniżyć stawkę amortyzacyjną danego środka trwałego".

Takie stanowisko znajduje również potwierdzenie w informacji Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2003 r. (odpowiedź Ministerstwa Finansów z 15 lipca 2003 r. na pytanie DOBREJ FIRMY, opubl. Rzeczpospolita - DOBRA FIRMA z 24 lipca 2003 r.), zgodnie z którą uprawnienie podatnika do obniżenia stawki wynikającej z Wykazu dotyczy również "przyjęcia maksymalnie obniżonej stawki i w konsekwencji niedokonywania w danym okresie odpisów amortyzacyjnych". Ministerstwo Finansów wręcz wypowiedziało się, że można obniżyć stawkę amortyzacyjną do 0%. W tym miejscu Spółka pragnie podkreślić, że nie jest Jej celem zaprzestanie dokonywania odpisów amortyzacyjnych, ale jedynie obniżenie stawek amortyzacyjnych dla poszczególnych środków trwałych.

W związku z powyższym, Spółka stoi na stanowisku, iż jest uprawniona dokonywać obniżenia stawek amortyzacyjnych w ramach metody liniowej, przy czym obniżenie stawek może być dokonane w dowolnej, uznanej przez Spółkę, wysokości.

Zgodnie z przepisem art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, obniżenie stawek może przy tym nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego, a zatem nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu jest istnienie pomiędzy nim, a osiągnięciem przychodu związku przyczynowo - skutkowego, czyli wykazanie, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, jego zabezpieczenie lub zachowanie.

Stosownie bowiem do art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zamieszczone zostały w przepisach art. 16a-16 m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Treść powyższego przepisu oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1 - 3 oraz w art. 16b. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3500 zł W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16 m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Stosownie do art. 16h ust. 2 ww. ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16I i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Dodatkowo zauważyć należy, iż zgodnie z art. 16h ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 16i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji do końca tego roku podatkowego.

Jak stanowi art. 16i ust. 1 tej ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Stosownie zaś do treści art. 16i ust. 5 ww. ustawy, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Zatem, powołany w zdaniu poprzednim przepis nie zabrania obniżenia stawki amortyzacyjnej danego środka trwałego nawet kilka razy. Podatnik może zatem dokonać zmiany stawki, tj. jej zmniejszenia począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Ma On w tej sytuacji możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym tylko zastrzeżeniem, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Zmiana stawek amortyzacyjnych przewidziana w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pomimo że nie została ograniczona przez ustawodawcę żadnym limitem, powinna być dokonywana z uwzględnieniem pozostałych przepisów ustawy. Z powyższego wynika zatem, że możliwość obniżania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. Ponadto, wysokość obniżenia dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika. Może On, na podstawie art. 16i ust. 5 ww. ustawy, obniżyć dla poszczególnych środków trwałych stawkę amortyzacyjną wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych, począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego, jednak zmiana wysokości stawki winna zapewnić realizację zasady współmierności przychodów i odpowiadających im kosztów uzyskania przychodów unormowanej w art. 7 ww. ustawy. Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż podatnik ma prawo obniżyć stawkę amortyzacyjną również do poziomu 0,1%.

Należy przy tym pamiętać, iż wysokość zmienionej stawki amortyzacyjnej winna być ustalona z uwzględnieniem okresu efektywnej użyteczności gospodarczej danego środka trwałego oraz zasad prowadzonej polityki podatkowej.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka prowadząc działalność gospodarczą posiada środki trwałe już wprowadzone do ewidencji środków trwałych, które podlegają amortyzacji według metody liniowej, z zastosowaniem stawek amortyzacyjnych wynikających z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych. Spółka planuje obniżyć wysokość stawek amortyzacyjnych dla niektórych środków trwałych. W przypadku posiadanych już środków trwałych, Spółka zamierza dokonać tego obniżenia począwszy od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego. Stawki amortyzacyjne mogą zostać przez Spółkę obniżone w różnym stopniu (nawet do 0,1% rocznie).

Odnosząc powyższe do przedstawionych przepisów prawa podatkowego, stwierdzić należy, iż zmiana (obniżenie) stawek amortyzacyjnych może nastąpić m.in. w odniesieniu do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji, przy czym zmiana ta (obniżenie stawki amortyzacyjnej) powinna nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Reasumując, stosownie do art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka może obniżyć stawki amortyzacyjne dla wybranych środków trwałych amortyzowanych metodą liniową, przy czym wysokość obniżenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w Jej gestii (również do wysokości 0,1%). Ponadto, należy zaznaczyć, iż Spółka będzie mogła dokonać zmiany stawek amortyzacyjnych począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych i postanowień, stwierdzić należy, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.