ILPB4/423-348/12-2/MC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 12 października 2012 r. (data wpływu 15 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zasad amortyzacji środków trwałych - jest prawidłowe.

W dniu 15 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zasad amortyzacji środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka zamierza wybudować nowy budynek w miejsce dotychczasowego obiektu w ramach tej samej działalności gospodarczej - świadczenie usług motoryzacyjnych. Wyburzanie starego budynku (rozpoczęte we wrześniu 2012 r.) przebiega sukcesywnie tak, aby w pomieszczeniach jeszcze istniejących nadal móc prowadzić działalność i nie rezygnować z części przychodów do momentu całkowitej fizycznej likwidacji środka trwałego. W obecnej chwili udało się zachować i nadal wykorzystywać ok. 10% dotychczasowego budynku (90% już zostało wyburzone) i taki stan Spółka ma zamiar utrzymać jak najdłużej, do I kwartału 2013 r.

Istniejąca jeszcze część obiektu (1 pomieszczenie) posiada wszystkie niezbędne elementy do całkowicie samodzielnego funkcjonowania, co pozwala na kontynuowanie w niej świadczenia usług motoryzacyjnych.

Wyburzany obiekt nie został całkowicie zamortyzowany.

Na okoliczność wyburzenia 90% środka trwałego został sporządzony stosowny protokół.

Zgodnie z założeniami Spółki, wybudowanie nowego obiektu wiąże się docelowo z całkowitym wyburzeniem dotychczasowego budynku.

Wartość początkowa została ustalona dla całego obiektu. Nie ma możliwości odrębnego ustalenia wartości początkowej dla istniejącego jeszcze pomieszczenia oraz dla części już zlikwidowanych, ewentualnie statystycznie można rozliczyć proporcjonalnie do powierzchni budynku przed likwidacją.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w momencie likwidacji 90% budynku należy:

* rozliczyć proporcjonalnie amortyzację na część już wyburzoną i jeszcze istniejącą i wtedy część istniejącą (10%) od X.2012 r. dalej amortyzować od odpowiednio niższej wartości początkowej, a niezamortyzowaną wartość dotyczącą części wyburzonej odnieść w koszty uzyskania przychodów w dacie likwidacji, czy też

* naliczać amortyzację na dotychczasowych zasadach, a zakończyć ją w miesiącu całkowitej 100% fizycznej likwidacji środka trwałego i wtedy też odnieść w koszty niezamortyzowaną jeszcze wartość.

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 16g ust. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie dotyczy przedstawionej sytuacji z tego względu, że nie nastąpiło trwałe odłączenie części składowej od danego środka trwałego, ale ma miejsce na razie częściowa likwidacja tego środka trwałego. Pozostała część ma cechy kompletności i zdatności do dalszego wykorzystywania w działalności.

Przepisy podatkowe takiej sytuacji, jak częściowa likwidacja środka trwałego, nie uwzględniają, co wskazuje na to, że należy nadal budynek amortyzować, zgodnie z art. 16h pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, od całkowitej wartości początkowej (jakby w ogóle nie był wyburzany) aż do momentu, jak zostanie on zupełnie fizycznie unicestwiony. Wtedy też, nierozliczona część amortyzacji może być ujęta w kosztach podatkowych (w przedstawionym przypadku w I kwartale 2013 r.), bowiem art. 16 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy nie ma tu zastosowania ze względu na kontynuowanie tej samej działalności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Z powyższego wynika zatem, że o możliwości zaliczenia określonego wydatku do kosztów uzyskania przychodów decyduje łączne spełnienie następujących warunków:

* pomiędzy tym wydatkiem a przychodami istnieje związek przyczynowo - skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zachowanie już istniejącego źródła przychodów;

* wydatek nie został wymieniony w art. 16 ust. 1, zawierającym katalog wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że do uznania poniesionych wydatków za koszty podatkowe niezbędne jest łączne spełnienie obu wymienionych powyżej przesłanek. Sam fakt, że określony wydatek nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zawierającym katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów, nie może przesądzać o możliwości uwzględnienia tego wydatku przy ustalaniu podstawy opodatkowania. Konieczne jest również wykazanie związku ponoszonych kosztów z uzyskiwanymi przychodami.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem wydatków ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Jak stanowi art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl art. 16a ust. 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z definicji środka trwałego zawartej w art. 16a ust. 1 ww. ustawy wynika, że aby dany przedmiot był uznany za środek trwały musi spełniać następujące warunki:

Natomiast stosownie do art. 16h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą, zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.

W świetle tego przepisu, w przypadku gdy likwidacja środków trwałych została dokonana z tej przyczyny, że dotychczas wykorzystywany środek trwały utracił przydatność z racji zmiany rodzaju działalności, to poniesiona strata nie stanowi kosztu podatkowego.

Oznacza to, że likwidacja środków trwałych spowodowana innymi przyczynami niż zmiana rodzaju działalności może być podstawą zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów strat w wysokości nieumorzonej wartości początkowej tych środków trwałych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca nie likwiduje posiadanego środka trwałego (starego budynku) w celu zmiany rodzaju działalności lub w celu zlikwidowania działalności, lecz dlatego, aby prowadzić nową inwestycję. Wyburzanie starego budynku (rozpoczęte we wrześniu 2012 r.) przebiega sukcesywnie tak, aby w pomieszczeniach jeszcze istniejących nadal móc prowadzić działalność i nie rezygnować z części przychodów do momentu całkowitej fizycznej likwidacji środka trwałego. Obecnie udało się zachować i nadal wykorzystywać ok. 10% dotychczasowego budynku (90% już zostało wyburzone) i taki stan Spółka ma zamiar utrzymać do I kwartału 2013 r. Istniejąca jeszcze część obiektu (1 pomieszczenie) posiada wszystkie niezbędnie elementy do całkowicie samodzielnego funkcjonowania, co pozwala na kontynuowanie w niej świadczenia usług motoryzacyjnych. Wyburzany obiekt nie został całkowicie zamortyzowany.

W przedstawionych okolicznościach, Spółka powinna kontynuować amortyzację środka trwałego na dotychczasowych zasadach aż do miesiąca jego całkowitej likwidacji.

Ponadto, należy wskazać, iż wyłączenie określone w wyżej w cytowanym przepisie art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie znajduje w przedmiotowej sprawie zastosowania, bowiem fizyczna likwidacja środka trwałego nie zostanie spowodowana utratą jego przydatności na skutek zmiany rodzaju działalności.

W tej sytuacji, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów nieumorzoną wartość likwidowanego środka trwałego bezpośrednio i jednorazowo w momencie jego całkowitej likwidacji.

Reasumując, w momencie likwidacji 90% środka trwałego (starego budynku) Spółka powinna naliczać amortyzację na dotychczasowych zasadach, a zakończyć ją w miesiącu całkowitej 100% fizycznej likwidacji środka trwałego. Natomiast stratę z tytułu likwidacji nie w pełni umorzonego środka trwałego, spowodowaną zdarzeniem niezwiązanym ze zmianą rodzaju działalności, Spółka może uznać jednorazowo za koszty uzyskania przychodu w wysokości niezamortyzowanej wartości tego środka trwałego w dacie jego 100% fizycznej likwidacji.

Należy jednocześnie zauważyć, iż we własnym stanowisku zawartym we wniosku ORD-IN na stronie 4 wiersz 5, Wnioskodawca błędnie powołał art. 16h pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zamiast art. 16h ust. 1 pkt 1 tej ustawy. Tut. Organ uznał to za oczywistą omyłkę nie mającą wpływu na rozstrzygnięcie w przedstawionej sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.