ILPB4/423-340/13-6/MC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 21 sierpnia 2013 r. (data wpływu 23 sierpnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwestii związanych z amortyzacją podatkową wspólnotowego znaku towarowego - jest prawidłowe.

W dniu 23 sierpnia 2013 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismami z 3 września 2013 r. (data wpływu 6 września 2013 r.) oraz 12 listopada 2013 r. (data wpływu 15 listopada 2013 r.) - o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* kosztów uzyskania przychodów,

* kwestii związanych z amortyzacją podatkową wspólnotowego znaku towarowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą prawną posiadającą siedzibę na terytorium Polski oraz podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki osobowej z siedzibą w Polsce (dalej "Spółka"). Wspólnikami Spółki oprócz Wnioskodawcy są osoby fizyczne.

W związku z restrukturyzacją grupy, planowane jest m.in. założenie grupy spółek osobowych, w ten sposób że Spółka stanie się wspólnikiem spółki osobowej (dalej "Spółka Osobowa 1"), a Spółka Osobowa 1 stanie się wspólnikiem innej spółki osobowej (dalej "Spółka Osobowa 2").

Spółka jest właścicielem znaku towarowego (dalej "Znak"). W przyszłości Spółka planuje sprzedaż Znaku na rzecz Spółki Osobowej 2. Cena sprzedaży ma zostać ustalona na poziomie rynkowym popartym wyceną sporządzoną przez niezależnego rzeczoznawcę. W celu sfinansowania ceny zakupu Znaku Spółka Osobowa 2 zaciągnie pożyczkę od Spółki. W konsekwencji, Spółce Osobowej 2 przysługiwać będzie wierzytelność wobec Spółki o wydanie przedmiotu pożyczki, tj. środków finansowych. Wskutek dokonanej przez Spółkę sprzedaży Znaku na rzecz Spółki Osobowej 2, Spółce będzie przysługiwała wierzytelność wobec Spółki Osobowej 2 o zapłatę ceny za Znak. Następnie planowane jest dokonanie potrącenia wierzytelności Spółki z tytułu sprzedaży oraz wierzytelności Spółki Osobowej 2 o wydanie przedmiotu pożyczki, w wyniku czego dojdzie do wzajemnego uregulowania należności Spółki (o zapłatę ceny za Znak) oraz Spółki Osobowej 2 (o wydanie przedmiotu pożyczki, tj. środków finansowych).

Pożyczka zaciągnięta przez Spółkę Osobową 2 od Spółki celem sfinansowania nabycia Znaku będzie przez Spółkę Osobową 2 sukcesywnie spłacana wraz z odsetkami na rzecz Spółki.

Spółka oraz Spółka Osobowa 2 planują zawrzeć umowę licencyjną na korzystanie ze Znaku przez Spółkę.

Znak nabyty przez Spółkę Osobową 2 będzie zarejestrowany przez Urząd ds. Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (Office for Harmonization in the Internal Market) z siedzibą główną w Alicante (dalej "wspólnotowy znak towarowy").

Nabyty przez Spółkę Osobową 2 Znak będzie się nadawał do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania. Przewidywany okres używania Znaku będzie dłuższy niż rok i będzie oddany przez Spółkę Osobową 2 do używania Spółce na podstawie umowy licencyjnej.

Pismem z 12 listopada 2013 r. Wnioskodawca wskazał, że:

1. Spółka ma formę prawną spółki komandytowej. Spółka Osobowa 1 oraz Spółka Osobowa 2 będą mieć formę prawną spółki jawnej bądź spółki komandytowej.

2. Wartość pożyczki udzielonej przez Spółkę Spółce Osobowej 2 będzie nie niższa niż wartość zobowiązania Spółki Osobowej 2 względem Spółki z tytułu sprzedaży znaku towarowego. W konsekwencji, na skutek planowanego potrącenia dojdzie do całościowego uregulowania zobowiązania Spółki Osobowej 2 względem Spółki z tytułu sprzedaży znaku towarowego.

3. Spółka Osobowa 2 wprowadzi wspólnotowy znak towarowy do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w miesiącu, w którym nastąpi przeniesienie prawa jego własności na Spółkę Osobową 2.

4. Na ten moment nie są jeszcze ustalone parametry techniczne sprzedaży wspólnotowego znaku towarowego, takie jak termin płatności. Wnioskodawca zakłada jednak, że termin ten będzie wynosił 14 bądź 30 dni. Niezależnie jednak od terminu płatności, przed jego upływem zobowiązanie z tytułu zakupu wspólnotowego znaku towarowego zostanie uregulowane przez potrącenie, o którym mowa we wniosku o interpretację.

5. Potrącenie wzajemnych wierzytelności i zobowiązań Spółki i Spółki Osobowej 2 nastąpi niezwłocznie po dokonaniu sprzedaży wspólnotowego znaku towarowego, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia sprzedaży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy odsetki od pożyczki udzielonej przez Spółkę na rzecz Spółki Osobowej 2 będą stanowiły koszt podatkowy po stronie Wnioskodawcy.

2. Czy Znak, który Spółka planuje sprzedać na rzecz Spółki Osobowej 2, a który będzie zarejestrowany przez Urząd Harmonizacji Rynku Wewnętrznego będzie stanowił podlegającą amortyzacji podatkowej wartość niematerialną i prawną w rozumieniu art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z czym Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania odpisów amortyzacyjnych od Znaku, jako kosztu podatkowego.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 2. Wniosek Spółki w zakresie pytania nr 1 został rozpatrzony odrębną interpretacją wydaną 6 grudnia 2013 r. nr ILPB4/423-340/13-5/MC.

Zdaniem Wnioskodawcy nabyty przez Spółkę Znak, który będzie zarejestrowany przez Urząd Harmonizacji Rynku Wewnętrznego stanowić będzie podlegającą amortyzacji podatkowej wartość niematerialną i prawną w rozumieniu art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wartości niematerialne i prawne (dalej "WNiP") obejmują między innymi prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2009 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 z późn. zm.; dalej "prawo własności przemysłowej"). Jednym z praw określonych w tej ustawie jest prawo ochronne na znak towarowy.

Ochrona prawna znaków zarejestrowanych przez Urząd ds. Harmonizacji Rynku Wewnętrznego wynika z Rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (dalej "Rozporządzenie") i jest zasadniczo tożsama z ochroną wynikającą z rejestracji znaku towarowego w Urzędzie Patentowym RP.

Zgodnie z art. 153 ust. 1 prawa własności przemysłowej, przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. W przypadku zaś wspólnotowego znaku towarowego jedyna zasadnicza różnica polega na tym, że zasięg terytorialny ochrony obejmuje wszystkie kraje członkowskie Unii Europejskiej (art. 1 ust. 2 Rozporządzenia). W konsekwencji zaś, ochrona terytorialna wynikająca z rejestracji znaku towarowego w Urzędzie ds. Harmonizacji Rynku Wewnętrznego jest szersza i obejmuje zarówno obszar Rzeczypospolitej Polskiej, jak i obszar innych państw członkowskich Unii Europejskiej.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 prawa własności przemysłowej, przepisy tej ustawy stosuje się odpowiednio do wspólnotowych znaków towarowych w sprawach nieuregulowanych w obowiązujących bezpośrednio w krajach członkowskich przepisach prawa Unii Europejskiej określających szczególny tryb udzielania ochrony na znaki towarowe, czyli w Rozporządzeniu.

Oznacza to, iż Rozporządzenie wprowadza kategorię praw podmiotowych, które poza szerszym zakresem terytorialnym skuteczności i odmiennym trybem udzielania ochrony, są tożsame z prawami ochronnymi na znaki towarowe choćby ze względu na fakt, iż podlegają regulacji prawa własności przemysłowej.

O tożsamości praw wynikających z rejestracji krajowej oraz wspólnotowej znaków towarowych świadczy również porównanie przepisów dotyczących możliwości zakazania osobie trzeciej używania zarejestrowanego znaku towarowego (art. 296 prawa własności przemysłowej oraz art. 9 Rozporządzenia), czy też ograniczeń prawa wyłącznego (art. 155-160 prawa własności przemysłowej oraz art. 12-13 Rozporządzenia).

Warto również wskazać, że zgodnie z art. 101 i następne Rozporządzenia, dochodzenie roszczeń wynikających z naruszenia wspólnotowego znaku towarowego odbywa się na analogicznych zasadach jak w przypadku krajowego znaku towarowego.

O tożsamości praw wynikających z rejestracji krajowej oraz wspólnotowej znaków towarowych świadczy również fakt, że zgodnie z przepisami prawa własności przemysłowej rejestracja wspólnotowego znaku towarowego stanowi przesłankę odmowy udzielenia innemu podmiotowi prawa ochronnego na znak towarowy przez Urząd Patentowy RP (art. 132 ust. 2 prawa własności przemysłowej). Dodatkowo, Rozporządzenie (art. 112 i następne) przewiduje możliwość przekształcenia zgłoszenia wspólnotowego na zgłoszenie krajowe znaku towarowego.

Podsumowując, należy stwierdzić, że zarówno rejestracja znaku towarowego w Urzędzie Patentowym RP, jak też rejestracja w Urzędzie ds. Harmonizacji Rynku Wewnętrznego, prowadzi do uzyskania przez zgłaszającego tożsamego prawa podmiotowego. W konsekwencji, prawo do wspólnotowych znaków towarowych powinno być traktowane na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych analogicznie, jak odpowiadające mu na gruncie krajowym prawo ochronne do krajowego znaku towarowego.

Potwierdzeniem powyższego jest art. 132 ust. 6 prawa własności przemysłowej, który stanowi że: "Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio, gdy wspólnotowy znak towarowy korzysta na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z prawa z wcześniejszej rejestracji znaku towarowego zgodnie z przepisami art. 34 i 35 rozporządzenia Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz. Urz. WE L 11 z 14.01.1994, str. 1, z późn. zm.; Dz.Urz.UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 17, t. 1, str. 146 z późn. zm.)".

Mając na uwadze ww. analogiczny charakter prawny obu kategorii praw podmiotowych oraz zastosowanie do nich regulacji prawa własności przemysłowej należy przyjąć, że w przypadku gdy Spółka Osobowa 2 nabędzie wspólnotowy znak towarowy, będzie on pełnił funkcję taką samą jak krajowy znak towarowy. Należy go więc uznać za "prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej". W konsekwencji, wspólnotowy znak towarowy, należy traktować jako wartości niematerialne i prawne w rozumieniu art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 z późn. zm.).

Z powyższego wynika, że znaki towarowe mogą podlegać amortyzacji podatkowej.

Stanowisko Wnioskodawcy jest jednolicie potwierdzane w interpretacjach wydawanych przez Ministra Finansów, m.in.

* interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 maja 2011 r. (IPPB3/423-208/11-3/MS),

* interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 13 czerwca 2011 r. (IPPB3/423-257/11-4/MS),

* interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 lipca 2011 r. (IPPB3/423-246/11-4/MS),

* interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 lipca 2011 r. (IPPB3/423-359/11-2/MS),

* interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 4 sierpnia 2011 r. (ILPB4/423-151/11-2/ŁM),

* interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 września 2011 r. (IPPB3/423-532/11-2/PK1),

* interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 września 2011 r. (IPPB3/423-533/11-2/PK1),

* interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 września 2011 r. (IPPB3/423-534/11-2/PK1),

* interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 września 2011 r. (IPPB3/423-537/11-2/PK1),

* interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 września 2011 r. (IPPB3/423-539/11-2/PK1),

* interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 30 września 2011 r. (ILPB4/423-229/11-2/MC),

* interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 30 września 2011 r. (ILPB4/423-230/11-2/ŁM),

* interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 30 września 2011 r. (ILPB4/423-231/11-2/DS),

* interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 6 grudnia 2011 r. (IBPBI/2/423-1134/11/CzP),

* interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 19 kwietnia 2012 r. (ITPB3/423-38a/12/DK),

* interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 sierpnia 2012 r. (IPPB3/423-372/12-2/PK1),

* interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 października 2012 r. (IPPB3/423-554/12-3/PK1).

Ponieważ Znak będzie się nadawał do jego gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania, a jego przewidywany okres używania będzie dłuższy niż rok oraz będzie on oddany przez Spółkę Osobową 2 do używania Spółce na podstawie umowy licencyjnej, Wnioskodawca jako pośredni wspólnik Spółki Osobowej 2 będzie zobowiązany do:

* ustalenia wartości początkowej Znaku według zasad określonych dla wartości niematerialnych i prawnych,

* wprowadzenia Znaku do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz

* dokonywania systematycznych odpisów amortyzacyjnych zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie regulacjami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na podstawie art. 15b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wprowadzonego do ustawy z dniem 1 stycznia 2013 r., w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) - kwoty wynikającej z umowy albo innego dokumentu, i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów.

Na podstawie ust. 2 ww. przepisu, jeżeli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni, zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z dokumentów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie została ona uregulowana w tym terminie.

Zgodnie z art. 15b ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio, w przypadku nabycia lub wytworzenia środków trwałych albo nabycia wartości niematerialnych i prawnych, do tej części odpisów amortyzacyjnych, które podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów. Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, planowane jest dokonanie potrącenia wierzytelności Spółki z tytułu sprzedaży oraz wierzytelności Spółki Osobowej 2 o wydanie przedmiotu pożyczki. Instytucję potrącenia przewiduje ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z dnia 18 maja 1964 r.; dalej "Kodeks cywilny").

Zgodnie z art. 498 § 1 Kodeksu cywilnego, gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym.

Zdaniem Wnioskodawcy, termin "uregulowanie zobowiązania" użyty w treści przepisu art. 15b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych powinien być rozumiany, jako każda dopuszczalna prawnie forma efektywnego spełnienia świadczenia skutkująca wygaśnięciem zobowiązania. Do takich form należy z całą pewnością potrącenie, co wynika z przytoczonych powyżej regulacji Kodeksu cywilnego. Tym samym, jeśli potrącenie wierzytelności dokonane zostanie z zachowaniem terminów określonych w art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, powinno być ono traktowane na równi z uregulowaniem zobowiązania.

Potwierdzenie stanowiska Wnioskodawcy o traktowaniu potrącenia na równi z uregulowaniem zobowiązania można znaleźć przykładowo w interpretacjach Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 21 maja 2013 r. nr IPPB3/423-115/13-2/k.k. oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 5 czerwca 2013 r. nr IPPB3/423-164/13-2/AG.

W konsekwencji, nie wystąpi konieczność dokonania korekty kosztów uzyskania przychodu oraz możliwe będzie zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od Znaku w pełnej wysokości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanych przez Spółkę interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.