ILPB4/423-340/10-2/DS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 7 grudnia 2010 r. (data wpływu 10 grudnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* zwolnień przedmiotowych - jest prawidłowe,

* oceny prawnej tegoż stanowiska dokonanej w oparciu o rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 27 października 2006 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. z 2006 Nr 200, poz. 1473 w brzmieniu pierwotnym z dnia 7 listopada 2006 r.) - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnień przedmiotowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Przedmiotem działalności Spółki jest m.in. produkcja sprzętu gospodarstwa domowego i elektrycznych artykułów użytku domowego oraz części do nich. Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie XXX Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej "SSE"), na podstawie dwóch zezwoleń:

Spółka poniosła wydatki inwestycyjne na środki trwałe, traktowane jako wydatki kwalifikowane, stanowiące podstawę do ustalenia wielkości zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przysługującego przedsiębiorcy prowadzącemu działalność na terenie strefy.

Stosownie do wymogów procesu produkcyjnego, Spółka zleca podmiotom trzecim produkcję komponentów wykorzystywanych przez Spółkę przy produkcji wyrobów, wymienionych w zezwoleniach na prowadzenie działalności na terenie SSE.

W związku z powyższym, Spółka zawiera porozumienia kooperacyjne z podmiotami prowadzącymi działalność na terenie specjalnych stref ekonomicznych oraz z kontrahentami działającymi poza strefą (w tym za granicą), na mocy których udostępnia własne środki trwałe - urządzenia do produkcji komponentów - a kontrahent zobowiązany jest do wykorzystywania udostępnionych środków trwałych wyłącznie do produkcji komponentów na potrzeby Spółki.

W wyniku zawarcia przedmiotowych porozumień, na kontrahenta nie przechodzi własność udostępnionych urządzeń, a po zakończeniu obowiązywania umowy są oni zobowiązani zwrócić urządzenia Spółce. Przedmiotem wskazanych porozumień są między innymi środki trwałe (podlegające amortyzacji, z którymi wiązały się wydatki inwestycyjne Spółki).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka będzie zobowiązana do skorygowania wartości wydatków kwalifikowanych dających prawo do wyliczenia kwoty wolnej od podatku dochodowego, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, o wartość tych środków trwałych, które zostały udostępnione kontrahentom - prowadzącym działalność na terenie SSE, jak i kontrahentom spoza SSE (w tym również kontrahentom prowadzącym działalność za granicą) - w ramach opisanych powyżej porozumień kooperacyjnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powstanie obowiązek skorygowania wartości wydatków kwalifikowanych dających prawo do wyliczenia kwoty wolnej od podatku dochodowego, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, o wartość tych środków trwałych, które zostały udostępnione kontrahentom - prowadzącym działalność na terenie SSE, jak i kontrahentom spoza SSE (w tym również kontrahentom prowadzącym działalność za granicą) - w ramach opisanych powyżej porozumień kooperacyjnych. W konsekwencji, Spółka dalej będzie mogła traktować wydatki na przedmiotowe środki trwałe jako wydatki kwalifikowane w rozumieniu § 6 Rozporządzenia.

Stanowisko Spółki oparte jest na szeregu argumentów, wynikających z przepisów prawa.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm., dalej: "Ustawa o SSE"), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Przesłanki warunkujące nabycie prawa do omawianego zwolnienia zostały określone w § 5 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia, który stanowi, iż zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem, że nie przeniesie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Przepisy Rozporządzenia nie zawierają innych regulacji nakazujących wykluczenie wydatków na nabycie środków trwałych spośród wydatków kwalifikowanych w rozumieniu § 6 Rozporządzenia, w tym zwłaszcza w przypadku oddania ich do wykorzystania innemu podmiotowi.

Biorąc pod uwagę powyższe unormowania, Spółka pragnie podkreślić, iż obowiązek skorygowania wartości wydatków kwalifikowanych, dających prawo do wyliczenia kwoty wolnej od podatku dotyczy sytuacji, w której w okresie 5 lat od wprowadzenia do ewidencji środków trwałych nastąpiło przeniesienie własności tych składników majątkowych.

Tymczasem porozumienia kooperacyjne, zakładające udostępnienie kontrahentowi urządzeń wykorzystywanych w ramach wspólnego przedsięwzięcia w celu produkcji na rzecz Spółki komponentów, w związku z działalnością prowadzoną w SSE, nie powodują skutku prawno - rzeczowego w postaci przeniesienia prawa własności rzeczy będących przedmiotem porozumienia na kontrahenta Spółki. Urządzenia te, chociaż fizycznie znajdują się poza miejscem prowadzenia działalności przez Spółkę, figurują w prowadzonym przez Spółkę rejestrze środków trwałych. Również po zakończeniu obowiązywania porozumienia kooperacyjnego nie dochodzi do przejścia ich własności na kontrahenta Spółki.

Biorąc powyższe pod uwagę, Spółka stoi na stanowisku, iż w wyniku zawieranych porozumień kooperacyjnych nie dochodzi do przeniesienia prawa własności składników majątku, z którymi związane były wydatki inwestycyjne - a w konsekwencji, Spółka nie będzie zobowiązana do skorygowania wartości wydatków kwalifikowanych dających prawo do wyliczenia kwoty wolnej od podatku dochodowego o wartość środków trwałych udostępnionych kontrahentom Spółki na podstawie umów o współpracę.

Stanowisko Spółki jest również szeroko akceptowane przez organy podatkowe i zostało potwierdzone w następujących interpretacjach podatkowych:

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 5 sierpnia 2010 r. sygn. ILPB4/423-25/10-2/MC, w której organ, na gruncie praktycznie identycznego stanu faktycznego uznał stanowisko podatnika za prawidłowe,

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 18 grudnia 2009 r. sygn. ILPB3/423-838/09-4/ŁM,

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 4 września 2008 r. sygn. ITPB3/423-330/08/MT, w której organ stwierdził, że na skutek oddania w najem środków trwałych, z którymi związane były wydatki inwestycyjne i wywiezienie tych składników majątku poza terytorium specjalnej strefy ekonomicznej (poza granice Polski), Spółka nie będzie zobligowana do dokonania korekty wartości wydatków inwestycyjnych. Jak bowiem słusznie zauważył Wnioskodawca, przepisy określające zasady funkcjonowania stref ekonomicznych nie nakładają na podatnika takiego obowiązku prawnego w analizowanej sytuacji,

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 26 czerwca 2008 r. sygn. ILPB3/423-192/08-3/HS, w której organ potwierdził stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym w razie wynajmu wybranych środków trwałych, z którymi były związane wydatki inwestycyjne, nie utraci ona (spółka) prawa do zwolnienia podatkowego przysługującego z tytułu art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych,

* postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego Naczelnika Pomorskiego Urzędu Skarbowego z dnia 1 lutego 2006 r. sygn. DP/PD/423-0141/1/05/AP.

Podsumowując, zdaniem Spółki, nie powstanie obowiązek skorygowania przez Spółkę wartości kwalifikowanych wydatków inwestycyjnych wpływających na wysokość zwolnienia w podatku dochodowym od osób prawnych, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 tej ustawy, o wartość tych środków trwałych, które zostały udostępnione kontrahentom - prowadzącym działalność na terenie SSE, jak i kontrahentom spoza SSE (w tym również kontrahentom prowadzącym działalność za granicą) - w ramach opisanych powyżej porozumień kooperacyjnych, zaś Spółka dalej będzie mogła traktować wydatki na przedmiotowe środki trwałe jako wydatki kwalifikowane w rozumieniu § 6 Rozporządzenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

* prawidłowe - w zakresie zwolnień przedmiotowych,

* nieprawidłowe - w zakresie oceny prawnej tegoż stanowiska dokonanej w oparciu o rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 27 października 2006 r. w sprawie XXX specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. z 2006 Nr 200, poz. 1473 w brzmieniu pierwotnym z dnia 7 listopada 2006 r.).

Zgodnie z art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm.), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117, poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188, poz. 1840), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Równocześnie art. 17 ust. 4 ww. ustawy stanowi, że zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Przepisami wykonawczymi do ww. ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych dotyczącymi Specjalnej Strefy Ekonomicznej są odpowiednie rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie Specjalnej Strefy Ekonomicznej obowiązujące na dzień wydania zezwolenia.

Spółka opisując stan faktyczny wskazała, iż posiada dwa zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie XXX Specjalnej Strefy Ekonomicznej, tj. z dnia 28 października 2004 r. i 23 czerwca 2006 r. Tym samym, Spółka błędnie oparła swoje uzasadnienie na treści § 5 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 października 2006 r. w sprawie XXX specjalnej strefy ekonomiczniej (Dz. U. Nr 200, poz. 1473) w jego pierwotnym brzmieniu.

Wobec powyższego, w niniejszym stanie faktycznym zastosowanie znajdzie § 5 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 września 2004 r. w sprawie XXX specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. z 2004 r. Nr 215, poz. 2183 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym na dzień wydania Zezwolenia nr x z dnia 28 października 2004 r., jak i Zezwolenia nr x z dnia 23 sierpnia 2006 r., zgodnie z którym zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem że:

Ponadto, zgodnie z § 6 ust. 1 ww. rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w trakcie obowiązywania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy na:

Natomiast w myśl art. 19 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej wygasa, może zostać cofnięte lub przedmiot działalności ograniczony tylko w przypadkach enumeratywnie w nim wyliczonych, a są nimi:

* upływ okresu, na jaki została ustanowiona strefa;

* zaprzestanie prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej na terenie strefy;

* rażące uchybienie warunkom określonym w zezwoleniu;

* nie usunięcie uchybień stwierdzonych w toku kontroli przeprowadzonej przez ministra właściwego ds. gospodarki w terminie wyznaczonym w wezwaniu ministra do ich usunięcia.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, że zarówno przesłanki warunkujące prawo do zwolnień (§ 5 ust. 1 ww. rozporządzenia), jak i przesłanki wygaśnięcia, cofnięcia lub ograniczenia zezwolenia (art. 19 ust. 1 i 3 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych) stanowią katalog zamknięty.

Spółka opisując stan faktyczny wskazała również, że poniosła wydatki inwestycyjne na środki trwałe, traktowane jako wydatki kwalifikowane. Stosownie do wymogów procesu produkcyjnego, Spółka zleca podmiotom trzecim produkcję komponentów wykorzystywanych przez Spółkę przy produkcji wyrobów wymienionych w Zezwoleniach. W związku z powyższym, Spółka zawiera porozumienia kooperacyjne z kontrahentami, na mocy których udostępnia własne środki trwałe - urządzenia do produkcji komponentów, a kontrahent zobowiązany jest do wykorzystywania udostępnionych środków trwałych wyłącznie do produkcji komponentów na potrzeby Spółki. Wnioskodawca wskazał, że w wyniku zawarcia przedmiotowych porozumień, na kontrahenta nie przechodzi własność udostępnionych urządzeń, a po zakończeniu obowiązywania umowy jest zobowiązany zwrócić urządzenia Spółce. Przedmiotem wskazanych porozumień są między innymi środki trwałe, podlegające amortyzacji, z którymi wiązały się wydatki inwestycyjne Spółki.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że porozumienia kooperacyjne, zakładające udostępnienie kontrahentowi urządzeń wykorzystywanych w ramach wspólnego przedsięwzięcia w celu produkcji na rzecz Spółki komponentów w związku z działalnością prowadzoną w SSE, nie powodują skutku prawno - rzeczowego w postaci przeniesienia prawa własności rzeczy będących przedmiotem porozumienia na kontrahenta Spółki.

Tym samym, zawarcie przez Spółkę porozumień korporacyjnych z kontrahentami nie wypełnia żadnej z przesłanek wymienionych w zamkniętym katalogu § 5 i § 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 września 2004 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej.

Biorąc powyższe pod uwagę, skoro w wyniku zawieranych porozumień kooperacyjnych nie dochodzi do przeniesienia prawa własności składników majątku, z którymi związane były wydatki inwestycyjne, zatem Spółka nie jest zobowiązana do skorygowania wartości wydatków kwalifikowanych dających prawo do wyliczenia kwoty wolnej od podatku dochodowego, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, o wartość środków trwałych udostępnionych kontrahentom Spółki na podstawie umów o współpracy, o ile spełnione będą pozostałe warunki korzystania z tej pomocy publicznej, w szczególności - warunek dotyczący prowadzenia działalności gospodarczej, określonej w Zezwoleniach, przez okres nie krótszy niż 5 lat.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie, w odniesieniu do powołanych przez Spółkę pism stwierdzić należy, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Nadmienia się także, iż wniosek Spółki w zakresie przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego został rozpatrzony odrębną interpretacją wydaną w dniu 9 marca 2011 r. nr ILPB4/423-340/10-3/DS.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.