ILPB4/423-339/10-5/MC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 7 grudnia 2010 r. (data wpływu 10 grudnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 10 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 3 marca 2011 r. (data wpływu 7 marca 2011 r.) oraz o dodatkową opłatę z dnia 3 marca 2011 r. - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Spółka jest producentem oraz dostawcą różnego rodzaju produktów do spawania i cięcia. w związku z prowadzoną działalnością, pracownicy Spółki odbywają bardzo często podróże zagraniczne w celach służbowych. Podczas odbywania takich podróży służbowych, zdarzają się sytuacje, w których koszt noclegu stwierdzony rachunkiem przekracza limit diety hotelowej dla danego państwa, określony w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 10 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowych poza granicami kraju.

Sytuacje takie pojawiają się, gdy niemożliwe jest znalezienie noclegu w cenie nieprzekraczającej limitu hotelowego, w szczególności w Moskwie, nie ma możliwości zdobycia tańszego noclegu.

Zakwaterowanie w danym hotelu umożliwia sprawne i właściwe wykonanie zadań służbowych, eliminując dodatkowe koszty związane z dojazdem z tańszego hotelu, ale położonego w innej miejscowości często sporo oddalonej od miejsca docelowego podróży służbowej.

Spółka zwraca pracownikowi koszty noclegu w wysokości wynikającej z przedłożonego rachunku, zatwierdzonego przez Dyrektora, po uprzednim pisemnym wyjaśnieniu przez pracownika przyczyn powodujących przekroczenie limitu hotelowego. Dla Spółki koszty noclegu w pełnej wysokości stanowią koszty uzyskania przychodu, a kwotę przekraczającą limit, Spółka dolicza do przychodów pracownika podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Czy koszty noclegu w hotelu w części przekraczającej limit hotelowy stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodu (Spółka jest w tym przypadku podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych).

Powyższa treść zapytania wynika z pisma Spółki z dnia 3 marca 2011 r. stanowiącego uzupełnienie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty noclegów w wysokości przekraczającej limit hotelowy stanowią w pełnej wysokości koszt uzyskania przychodu wg podatku dochodowego od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tejże ustawy. Przepis art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie zawiera ani zakazu, ani jakiegokolwiek ograniczenia co do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu kwot stanowiących zwrot wydatków poniesionych przez pracownika w związku z zagraniczną podróżą służbową w wysokości przekraczającej limit hotelowy.

Podobne stanowiska prezentują:

* Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie - interpretacja indywidualna z dnia 2 października 2008 r. sygn. lPPB2/415-1034/08-4/SP;

* Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu - interpretacja indywidualna z dnia 20 stycznia 2009 r. sygn. ILPB1/415-883/08-6/AMN;

* Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu - interpretacja indywidualna z dnia 20 stycznia 2009 r. sygn. ILPB3/423-705/08-5/KS.

Powyższa treść stanowiska Spółki wynika z Jej pisma z dnia 3 marca 2011 r. stanowiącego uzupełnienie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, iż podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów).

Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo - skutkowy. Przy czym kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, dotyczące całokształtu działalności podatnika, związane z funkcjonowaniem firmy i wywiązywaniem się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, a także w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przyniosło (przynosiło) przychody także w przyszłości.

Obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z treścią powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem Wnioskodawca winien dysponować stosownymi dowodami, iż zaliczenie określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów było zasadne i celowe.

Wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, nie będą jednak mogły być uwzględnione w rachunku podatkowym, jeżeli zostały ujęte w zamkniętym katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami podatkowymi są m.in. wydatki na rzecz pracowników. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenie, wszelkiego rodzaju nagrody, premie oraz zwrot kosztów podróży służbowych, różnego rodzaju świadczenia dodatkowe np. diety oraz inne należności związane z podróżą.

Warunkiem podstawowym zaliczenia należności wypłaconych pracownikowi z tytułu podróży służbowej do kosztów uzyskania przychodów jest jej odbycie w celu osiągnięcia (zachowania lub zabezpieczenia źródła) przychodów. Jeżeli ten warunek jest spełniony, to kosztem uzyskania przychodów są należności wypłacone pracownikowi, jako zwrot kosztów odbytej podróży zagranicznej m.in. za nocleg, nawet w sytuacji, gdy przekraczają one limity wynikające z odrębnych przepisów.

Należy również zauważyć, iż w katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów ustawodawca nie wymienia wskazanych wyżej wydatków.

Reasumując, poniesione przez pracowników koszty noclegu z tytułu zagranicznych podróży służbowych w części przekraczającej limity hotelowe określone w odrębnych przepisach mogą stanowić koszty uzyskania przychodów Spółki na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy w tym miejscu podkreślić, że pojęcie "podróż służbowa pracownika" zdefiniowane w art. 77⁵ § 1 ustawy - Kodeks pracy oraz regulacje dotyczące wysokości i warunków ustalania należności przysługujących pracownikom za czas podróży służbowej należą do zakresu prawa pracy, a w konsekwencji rozstrzygnięcie kwestii dotyczącej obowiązku, czy zasadności wypłacania diet i innych należności za czas podróży służbowej nie leży w kompetencji organów podatkowych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie dodaje się, iż w zakresie stanu faktycznego dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych została wydana odrębna interpretacja w dniu 10 marca 2011 r. nr ILPB4/423-339/10-4 /MC.

Ponadto informuje się, iż w zakresie stanu faktycznego oraz opisu zdarzenia przyszłego dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.