ILPB4/423-32/13-2/DS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 1 lutego 2013 r. (data wpływu 6 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zmiany stawek amortyzacyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 6 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zmiany stawek amortyzacyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca jest spółką podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Polski. Rokiem podatkowym Spółki jest rok kalendarzowy.

W stosunku do środków trwałych ujętych obecnie w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Spółki (dalej: Ewidencja) dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, Spółka zasadniczo dokonuje odpisów amortyzacyjnych metodą liniową, w tym przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych wynikających z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącego Załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: Wykaz). Omawiane środki trwałe obejmują przy tym, m.in. środki trwałe wykorzystywane przez Spółkę na podstawie umów leasingu finansowego, od których odpisów amortyzacyjnych dla celów podatku dochodowego od osób prawnych dokonuje Spółka.

Od dnia 1 stycznia 2013 r. Spółka dokonała obniżenia stawek amortyzacyjnych w stosunku do wybranych środków trwałych amortyzowanych dla celów podatku dochodowego od osób prawnych przy zastosowaniu metody liniowej z zastosowaniem stawek określonych w Wykazie (w tym również w stosunku do środków trwałych wykorzystywanych przez Spółkę na podstawie umów leasingu finansowego, od których odpisów amortyzacyjnych dla celów podatku dochodowego od osób prawnych dokonuje Spółka). W przyszłości Spółka planuje podwyższyć obniżone obecnie stawki amortyzacyjne, jednakże do poziomu nieprzekraczającego poziomu stawek przewidzianych w Wykazie.

Ponadto, w przypadku nabywania w przyszłości określonych środków trwałych, które zasadniczo podlegałyby amortyzacji dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, przy zastosowaniu metody liniowej z zastosowaniem stawek określonych w Wykazie, w stosunku do wybranych środków trwałych, Spółka również zamierza stosować obniżone stawki amortyzacyjne dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, począwszy od miesiąca, w którym zostaną one wprowadzone do Ewidencji. W przyszłości Spółka rozważa możliwość podwyższenia stawek amortyzacyjnych również w stosunku do wskazanych środków trwałych, niemniej jednak jedynie do poziomu nieprzekraczającego poziomu stawek określonych w Wykazie.

Jednocześnie, również w odniesieniu do określonych środków trwałych, które będą przez Spółkę w przyszłości wykorzystywane na podstawie umów leasingu finansowego, od których odpisów amortyzacyjnych dla celów podatku dochodowego od osób prawnych będzie dokonywała Spółka i które zasadniczo byłyby amortyzowane przez Spółkę dla celów podatku dochodowego od osób prawnych przy zastosowaniu metody liniowej z zastosowaniem stawek określonych w Wykazie, w stosunku do wybranych środków trwałych, Spółka zamierza stosować obniżone stawki amortyzacyjne dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, począwszy od miesiąca, w którym zostaną one wprowadzone do Ewidencji. W przyszłości Spółka rozważa możliwość podwyższenia stawek amortyzacyjnych również w stosunku do wskazanych środków trwałych, niemniej jedynie do poziomu nieprzekraczającego poziomu stawek określonych w Wykazie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka będzie uprawniona do dokonania dowolnego podwyższenia obniżonych wcześniej stawek amortyzacyjnych stosowanych dla celów podatku dochodowego od osób prawnych w odniesieniu do określonych środków trwałych, w tym będzie uprawniona do podwyższenia omawianych stawek amortyzacyjnych jedynie w stosunku do niektórych ze wskazanych środków trwałych, w różnym stopniu w odniesieniu do różnych środków trwałych, przy jednoczesnym zachowaniu stawek obniżonych w stosunku do innych środków trwałych, począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego, przy założeniu, że omawiane podwyższenie zostanie dokonane do poziomu nieprzekraczającego poziomu stawek przewidzianych w Wykazie.

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie On uprawniony do dokonania dowolnego podwyższenia obniżonych wcześniej stawek amortyzacyjnych dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego, przy założeniu, że omawiane podwyższenie zostanie dokonane do poziomu nieprzekraczającego poziomu stawek przewidzianych w Wykazie.

Jednocześnie, w opinii Spółki, będzie Ona uprawniona do podwyższenia obniżonych wcześniej stawek amortyzacyjnych jedynie w odniesieniu do niektórych środków trwałych, przy jednoczesnym zachowaniu stawek obniżonych w stosunku do innych środków trwałych, przy czym obniżone stawki amortyzacyjne będą mogły zostać przez Spółkę podwyższone w różnym stopniu w odniesieniu do różnych środków trwałych, przy założeniu, że omawiane podwyższenie zostanie dokonane do poziomu nieprzekraczającego poziomu stawek przewidzianych w Wykazie.

Zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Jednocześnie, zgodnie z art. 16a ust. 2 pkt 3 tej ustawy, za środki trwałe podlegające amortyzacji dla celów podatku dochodowego od osób prawnych uznawane są również zasadniczo określone składniki majątku niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą na podstawie umowy leasingu, jeżeli zgodnie z odpowiednimi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający.

Zdaniem Spółki, w świetle brzmienia powyższych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą stosować stawki amortyzacyjne dla środków trwałych amortyzowanych metodą liniową w przedziale mieszczącym się pomiędzy stawkami określonymi w Wykazie, stanowiącymi górną ich granicę, a dowolną wartością ustaloną na niższym poziomie, w praktyce nawet równą zero. Jednocześnie, cytowany powyżej przepis art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wprowadza jakichkolwiek ograniczeń w zakresie modyfikowania (tekst jedn.: zwiększania lub dalszego zmniejszania) uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej.

Niemniej jednak, w żadnym przypadku wartość zmodyfikowanej stawki nie może przekroczyć wartości stawki wykazanej w Wykazie. Spółka pragnie przy tym wskazać, iż jedyne ograniczenia wprowadzone przez ustawodawcę w omawianym zakresie dotyczą momentu, od którego podatnik może dokonać zmiany stosowanych stawek amortyzacyjnych, określonego m.in. jako pierwszy miesiąc każdego następnego roku podatkowego. W praktyce oznacza to, iż zmiana stawek amortyzacyjnych według zasad wskazanych powyżej może zostać dokonana od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Mając na uwadze powyższe, Spółka stoi na stanowisku, iż stawki amortyzacyjne od środków trwałych (obejmujących również środki trwałe wykorzystywane na podstawie umów leasingu finansowego, od których odpisów amortyzacyjnych dokonuje Spółka), amortyzowanych metodą liniową, określone w Wykazie, mogą być zmieniane i ustalane na dowolnym poziomie, pod warunkiem, że ich wysokość nie przekroczy wartości określonych w Wykazie, przy czym jak wskazano powyżej, zmiana ich wysokości może zostać dokonana zasadniczo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Powyższe stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w ugruntowanej linii interpretacyjnej prezentowanej przez Ministra Finansów w odniesieniu do omawianej kwestii, m.in. w następujących wydanych ostatnio interpretacjach indywidualnych:

* interpretacji indywidualnej z dnia 29 marca 2012 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (nr IPPB3/423-1098/11-4/k.k.), w której Organ podatkowy w pełnym zakresie potwierdził prawidłowość poglądu spółki, zgodnie z którym: " (...) ma ona prawo do podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych do dowolnego poziomu, nie wyższego jednak niż wynikający z przepisów art. 16a-16 m ustawy o p.d.o.p. Spółka stoi na stanowisku, że zwiększenie stawki może być dokonane wraz z rozpoczęciem nowego roku podatkowego dowolnie wybranego przez Spółkę";

* interpretacji indywidualnej z dnia 21 marca 2012 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (nr IBPBI/2/423-1508/11/MS), w której Organ podatkowy stwierdził, że: "Prawem Spółki jest także podwyższenie wcześniej obniżonej stawki amortyzacyjnej dla poszczególnych środków trwałych, przy czym maksymalny pułap podwyższenia stanowi poziom stawek wynikających z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych";

* interpretacji indywidualnej z dnia 13 marca 2012 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (nr IBPBI/1/423-60/11/KB), w której Organ podatkowy w pełnym zakresie uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: " (...) Spółka będzie uprawniona do podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych dla poszczególnych środków trwałych (...) do dowolnego poziomu, nie wyższego jednak niż wynikający z przepisów ustawy o CIT oraz z Wykazu stawek amortyzacyjnych, począwszy od pierwszego miesiąca każdego kolejnego roku podatkowego".

W konsekwencji, zdaniem Spółki, będzie Ona uprawniona do dokonania dowolnego podwyższenia obniżonych wcześniej stawek amortyzacyjnych dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego, przy założeniu, że omawiane podwyższenie zostanie dokonane do poziomu nieprzekraczającego poziomu stawek przewidzianych w Wykazie. Jednocześnie, Spółka będzie uprawniona do podwyższania obniżonych wcześniej stawek amortyzacyjnych jedynie w odniesieniu do niektórych środków trwałych, przy jednoczesnym zachowaniu stawek obniżonych w stosunku do innych środków trwałych, przy czym obniżone stawki amortyzacyjne będą mogły zostać przez Spółkę podwyższone w różnym stopniu w odniesieniu do różnych środków trwałych, przy założeniu, że omawiane podwyższenie zostanie dokonane do poziomu nieprzekraczającego poziomu stawek przewidzianych w Wykazie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu jest istnienie pomiędzy nim, a osiągnięciem przychodu związku przyczynowo - skutkowego, czyli wykazanie, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, jego zabezpieczenie lub zachowanie.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zamieszczone zostały w przepisach art. 16a-16 m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 16a ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 17a pkt 1, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych składników - jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający - zwane także środkami trwałymi.

Treść powyższych przepisów oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1 - 3 oraz w art. 16b. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16 m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Stosownie do art. 16h ust. 2 ww. ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16I i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Dodatkowo zauważyć należy, iż zgodnie z art. 16h ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 16i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji do końca tego roku podatkowego.

Jak stanowi art. 16i ust. 1 tej ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Stosownie zaś do treści art. 16i ust. 5 ww. ustawy, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Zatem, powołany w zdaniu pierwszym przepis nie zabrania obniżenia stawki amortyzacyjnej danego środka trwałego nawet kilka razy. Podatnik może zatem dokonać zmiany stawki (tekst jedn.: jej zmniejszenia bądź zwiększenia uprzednio obniżonej) począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Ma On w tej sytuacji możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym tylko zastrzeżeniem, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Zmiana stawek amortyzacyjnych przewidziana w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pomimo że nie została ograniczona przez ustawodawcę żadnym limitem, powinna być dokonywana z uwzględnieniem pozostałych przepisów ustawy. Z powyższego wynika zatem, że możliwość obniżania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. Ponadto, wysokość obniżenia lub podwyższenia dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika. Może On, na podstawie art. 16i ust. 5 ww. ustawy, obniżyć bądź podwyższyć dla poszczególnych środków trwałych stawkę amortyzacyjną wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych, począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego, jednak zmiana wysokości stawki winna zapewnić realizację zasady współmierności przychodów i odpowiadających im kosztów uzyskania przychodów unormowanej w art. 7 ww. ustawy.

Zatem, podatnik ma prawo obniżyć stawkę amortyzacyjną również do poziomu 0%. Ponadto, przy podwyższaniu uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych należy pamiętać, iż górną granicę tego podwyższenia stanowi Wykaz rocznych stawek amortyzacyjnych.

Należy przy tym pamiętać, iż wysokość zmienionej stawki amortyzacyjnej winna być ustalona z uwzględnieniem okresu efektywnej użyteczności gospodarczej danego środka trwałego oraz zasad prowadzonej polityki podatkowej.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż od dnia 1 stycznia 2013 r. Spółka dokonała obniżenia stawek amortyzacyjnych w stosunku do wybranych środków trwałych amortyzowanych metodą liniową z zastosowaniem stawek określonych w Wykazie (w tym również w stosunku do środków trwałych wykorzystywanych na podstawie umów leasingu finansowego, od których odpisów amortyzacyjnych dokonuje Spółka). Ponadto, w przypadku nabywania w przyszłości określonych środków trwałych, które podlegać będą amortyzacji podatkowej też metodą liniową z zastosowaniem stawek określonych w Wykazie, w stosunku do wybranych środków trwałych Spółka również zamierza stosować obniżone stawki amortyzacyjne, począwszy od miesiąca, w którym zostaną one wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Jednocześnie, również w odniesieniu do określonych środków trwałych, które będą przez Spółkę w przyszłości wykorzystywane na podstawie umów leasingu finansowego i od których odpisów amortyzacyjnych wg metody liniowej będzie dokonywała Spółka, w stosunku do wybranych środków trwałych Spółka zamierza stosować obniżone stawki amortyzacyjne począwszy od miesiąca, w którym zostaną one wprowadzone do stosownej ewidencji. W przyszłości Spółka rozważa możliwość podwyższenia stawek amortyzacyjnych w stosunku do wskazanych środków trwałych, niemniej jedynie do poziomu nieprzekraczającego poziomu stawek określonych w Wykazie.

Odnosząc powyższe do przedstawionych przepisów prawa podatkowego, stwierdzić należy, iż zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić zarówno w odniesieniu do środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji, jak i środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji. Dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji zmiana stawki amortyzacyjnej, tj. jej obniżenie, może nastąpić w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Natomiast dla środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji, zmiana stawki amortyzacyjnej powinna nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Jednocześnie należy mieć na uwadze, iż możliwość zwiększenia uprzednio obniżonych stawek odnosi się do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji i powinna nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Ponadto, podwyższone przez Spółkę stawki nie mogą być wyższe od tych podanych w Wykazie.

Reasumując, stosownie do art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka będzie uprawniona do dokonania dowolnego podwyższenia obniżonych wcześniej stawek amortyzacyjnych stosowanych dla celów podatku dochodowego od osób prawnych w odniesieniu do określonych środków trwałych wykorzystywanych w działalności gospodarczej, w tym będzie uprawniona do podwyższenia omawianych stawek amortyzacyjnych jedynie w stosunku do niektórych ze wskazanych środków trwałych, w różnym stopniu w odniesieniu do różnych środków trwałych, przy jednoczesnym zachowaniu stawek obniżonych w stosunku do innych środków trwałych, począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego, przy założeniu, że omawiane podwyższenie zostanie dokonane do poziomu nieprzekraczającego poziomu stawek przewidzianych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji, stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.