ILPB4/423-307/10-2/DS

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 15 lutego 2011 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB4/423-307/10-2/DS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 2 listopada 2010 r. (data wpływu 18 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obliczania, pobierania i odprowadzania podatku u źródła z tytułu wypłaty na rzecz osoby prawnej z siedzibą w Niemczech czynszu najmu wózków widłowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obliczania, pobierania i odprowadzania podatku u źródła z tytułu wypłaty na rzecz osoby prawnej z siedzibą w Niemczech czynszu najmu wózków widłowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka zamierza zawrzeć umowę najmu wózków widłowych od niemieckiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, która nie posiada na terytorium Polski zakładu. W związku z tą umową, spółka niemiecka przedłoży Wnioskodawcy certyfikat rezydencji podatkowej z Niemiec. Płatności będą dokonywane z Polski w okresach miesięcznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z uwzględnieniem umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania z Niemcami od płatności dla spółki niemieckiej czynszu za najem wózków widłowych należy pobrać podatek dochodowy w wysokości 5% kwoty czynszu.

Zdaniem Wnioskodawcy, w niniejszej sprawie nie znajduje zastosowania art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i Spółka nie będzie miała obowiązku pobierania jako płatnik zryczałtowanego podatku przy wypłacie kontrahentowi niemieckiemu należności z tytułu najmu wózków widłowych.

Ze względu na to, że niemiecki kontrahent przedłoży certyfikat rezydencji, ewentualne opodatkowanie tego przychodu należy rozpatrywać zgodnie z umową między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku.

W myśl tej umowy, przychód z wynajmu wózków widłowych może być uznany ewentualnie jako przychód z należności licencyjnych, a jeżeli nie wypełnia dyspozycji tych należności, jako zyski przedsiębiorstwa.

Przychody z tytułu należności licencyjnych zostały określone w artykule 12 umowy. W ustępie 3 tego artykułu zdefiniowano pojęcie "należności licencyjne". Określenie to oznacza m.in. należność za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, wózków widłowych nie można zaliczyć do takich urządzeń.

W umowie, jak również w ustawie o podatku dochodowym nie zdefiniowano pojęcia "urządzenie przemysłowe", nie można więc bezpośrednio stwierdzić, czy wózek widłowy może być do tych urządzeń zaliczony.

Klasyfikacja składników rzeczowych majątku służącego prowadzeniu działalności gospodarczej została dokonana rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie klasyfikacji środków trwałych (KŚT) (Dz. U. Nr 112, poz. 1317 z późn. zm.).

W części I do tej klasyfikacji określono, że stanowi ona usystematyzowane zbiory obiektów majątku trwałego służące m.in. do celów ewidencyjnych oraz ustalaniu stawek odpisów amortyzacyjnych, stosowana więc jest na potrzeby podatku dochodowego. Zgodnie z tą klasyfikacją, wózki widłowe zaliczane są do wyodrębnionej grupy składników majątkowych jako środki transportu (podgrupa 76). Urządzenia przemysłowe sklasyfikowane zostały do grupy 3 - 6 KŚT.

Tak więc, przychody z najmu wózków widłowych nie stanowią należności licencyjnych w rozumieniu art. 12 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy Polską i Niemcami. Jeżeli przychód ten nie wypełnia dyspozycji należności licencyjnej, stanowi więc przychód zaliczany do zysków przedsiębiorstwa określonych w artykule 7 umowy i jest w myśl tego artykułu opodatkowany w kraju siedziby otrzymującego, to jest w Niemczech.

Tak więc, zdaniem Spółki, przy wypłacie kontrahentowi niemieckiemu czynszu najmu wózków widłowych nie będzie Ona zobowiązana do pobierania podatku zryczałtowanego od tych wypłat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how), ustala się w wysokości 20% tych przychodów.

Jak wynika z treści wyżej przytoczonego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 1, ww. przychody nierezydentów z tytułu najmu, jako przychody za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu zostały w nim literalnie wymienione jako podlegające opodatkowaniu "u źródła".

Artykuł 21 ust. 2 ww. ustawy stanowi, iż przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Przepisy poszczególnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawierają rozwiązania szczególne w stosunku do przepisów ustaw podatkowych i na podstawie art. 91 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, mają pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.

W myśl art. 12 ust. 1 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (dalej: umowa polsko - niemiecka), podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90), należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże należności licencyjne, o których mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z jego ustawodawstwem, ale jeżeli osoba uprawniona do należności licencyjnych ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto należności licencyjnych (art. 12 ust. 2 tej umowy).

Z kolei art. 12 ust. 3 ww. umowy zawiera definicję określenia "należności licencyjne", za które uważa się wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej. Postanowienie to stosuje się odpowiednio do wszelkiego rodzaju wypłat za użytkowanie lub prawo do użytkowania nazwy, zdjęcia lub innych podobnych praw osobistych oraz do wypłat otrzymywanych jako wynagrodzenie za nagranie przez radio lub telewizję występów sportowców lub artystów.

Zaznacza się, iż w myśl art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Należy podkreślić, iż zgodnie z art. 3 ust. 2 umowy polsko - niemieckiej, przy stosowaniu niniejszej umowy przez Umawiające się Państwo, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, każde określenie, które nie zostało w niej zdefiniowane, będzie miało takie znaczenie, jakie przyjmuje się w danym czasie zgodnie z prawem tego Państwa w zakresie podatków, do których ma zastosowanie niniejsza umowa, przy czym znaczenie wynikające ze stosowanego ustawodawstwa podatkowego tego Państwa będzie miało pierwszeństwo przed znaczeniem nadanym określeniu przez inne przepisy prawne tego Państwa.

Natomiast na podstawie art. 22 ust. 1 ww. umowy, dochody osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, gdzie są osiągane, a które nie są objęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej umowy, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

W tym miejscu wskazać należy, iż polskie przepisy podatkowe nie definiują pojęcia urządzenia przemysłowego.

Jedynie w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stwierdza się, iż przez urządzenie przemysłowe należy rozumieć także środki transportu.

Zatem, aby wyjaśnić sens tego pojęcia, należy sięgnąć do języka potocznego wyrażonego w określeniach słownikowych. I tak, według "Słownika Języka Polskiego" (PWN Warszawa 1996 r. tom III, str. 575), urządzenie jest rodzajem mechanizmu lub zespołem elementów, przyrządów, służącym do wykonywania określonych czynności, ułatwiającym pracę; urządzenie przeładunkowe, transportowe. Przymiotnik "przemysłowy" oznacza natomiast dotyczący przemysłu, związany z przemysłem, stosowany w przemyśle (Mały słownik języka polskiego; PWN Warszawa 1995 r.).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę najmu wózków widłowych od niemieckiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, w związku z czym jest On zobowiązany do zapłaty należności z tego tytułu. Płatności będą dokonywane z Polski w okresach miesięcznych. Wnioskodawca wskazał, że spółka niemiecka przedłoży certyfikat rezydencji podatkowej z Niemiec.

W świetle zaprezentowanego rozumienia terminu urządzenia przemysłowego, uzasadniony jest pogląd, że wózki widłowe są środkami transportu i należy zaliczyć je do urządzeń przemysłowych, o których mowa w art. 12 ust. 3 umowy polsko - niemieckiej oraz art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowiska tego nie podważa nowelizacja art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wprowadzona ustawą o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania oraz niektórych innych ustaw z dnia 2 grudnia 1994 r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 5, poz. 25), która weszła w życie dnia 1 stycznia 1995 r., gdyż miała ona charakter porządkujący i uściślający, a przez dodanie wyrazów "a także środka transportu" miała ona na celu eliminację ewentualnych sporów, co do kwalifikacji środka transportu do urządzenia przemysłowego (str. 10 uzasadnienia do projektu nowelizacji ww. ustawy). Przyjęcie "wąskiego" rozumienia pojęcia "urządzenia przemysłowego" prowadziłoby do wyłączenia z opodatkowania dochodów uzyskiwanych przez osoby zagraniczne z tytułu używanych w szerokim zakresie przez krajowe podmioty gospodarcze różnego rodzaju urządzeń przemysłowych, stanowiących własność kontrahentów zagranicznych, co byłoby sprzeczne z ratio legis art. 3 ust. 2 i art. 21 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wobec powyższego, należności wypłacane przez Spółkę z tytułu czynszu najmu przedmiotowych wózków widłowych na rzecz osoby prawnej z siedzibą w Niemczech stanowią niewątpliwie należności licencyjne w świetle polsko - niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Wnioskodawca jest zatem zobowiązany do obliczania, pobierania i odprowadzania podatku u źródła z tego tytułu. Zastosowanie jednak stawki 5%, wynikającej z ww. umowy dwustronnej, jest możliwe wyłącznie w sytuacji udokumentowania miejsca siedziby odbiorcy należności aktualnym certyfikatem rezydencji, stosownie do postanowień art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 26 ust. 3 tej ustawy, Wnioskodawca jako płatnik jest obowiązany przekazać kwoty podatku w terminie do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano podatek, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych. Płatnicy są obowiązani przesłać podatnikom oraz urzędowi skarbowemu - informację o dokonanych wypłatach i pobranym podatku.

Dodatkowo nadmienia się, iż w myśl art. 26a ww. ustawy, w terminie do końca pierwszego miesiąca roku następującego po roku podatkowym, w którym powstał obowiązek zapłaty podatku, płatnicy, o których mowa w art. 26, i podatnicy, o których mowa w art. 22 ust. 4b, art. 25a oraz art. 26 ust. 1b i 4, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby podatnika, a w przypadku podatników wymienionych w art. 3 ust. 2 - do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych, roczne deklaracje sporządzone według ustalonego wzoru.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl