ILPB4/423-280/10-4/ŁM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 28 października 2010 r. (data wpływu 2 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ujęcia w wartości początkowej Suwnicy wartości nieumorzonej innego środka trwałego, tj. Kotłowni, momentu tego ujęcia i dokonywania odpisów amortyzacyjnych od ustalonej wartości początkowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* ujęcia w wartości początkowej Nowej Hali Magazynowej wartości nieumorzonej innego środka trwałego, tj. Hali HM xx, momentu tego ujęcia i dokonywania odpisów amortyzacyjnych od ustalonej wartości początkowej,

* ujęcia w wartości początkowej Magazynu Bloków Długich wartości nieumorzonej innych środków trwałych, tj. Hali HM yy, Suszarni 03-05, Hali PSZ zz oraz Obiegów 07-08, momentu tego ujęcia i dokonywania odpisów amortyzacyjnych od ustalonej wartości początkowej,

* ujęcia w wartości początkowej Suwnicy wartości nieumorzonej innego środka trwałego, tj. Kotłowni, momentu tego ujęcia i dokonywania odpisów amortyzacyjnych od ustalonej wartości początkowej,

* kosztów uzyskania przychodów z tytułu zaniechanej inwestycji w przypadku jej zbycia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka (dalej: Podatnik) została założona aktem notarialnym z dn. 9 stycznia 2002 r. Do czasu zmiany umowy Spółki, która nastąpiła na podstawie aktu notarialnego z dn. 23 października 2009 r., przedmiot działalności Podatnika sprowadzał się głównie do produkcji mebli (dawne PKD 36.11.Z), jakkolwiek przedmiot działalności obejmował także Produkcję Materacy (dawne PKD 31.03.Z). Podatnik w głównej mierze prowadził działalność gospodarczą, która sprowadzała się do produkcji mebli tapicerowanych (fotele i sofy) opartych o stelaż styropianowy oraz drewniany. Produkcja była prowadzona z wykorzystaniem m.in. następujących składników majątku Podatnika:

A. suszarnia do drewna o wartości początkowej 54.527,39 zł;

B. suszarnia do drewna o wartości początkowej 101.162,81 zł;

C. suszarnia do stelaży styropianowych o wartości początkowej 129.934,35 zł

- łącznie zwane Suszarniami 03-05;

A. obieg wód pochłodniczych o wartości początkowej 98.501,95 zł;

B. obieg wód pochłodniczych o wartości początkowej 94.000,00 zł

- łącznie zwane Obiegami 07-08.

Na podstawie aktu notarialnego z dn. 23 października 2009 r. Sąd rejestrowy (dn. 9 listopada 2009 r.) wpisał do Rejestru Przedsiębiorców zmianę w zakresie przedmiotu działalności. Jako podstawową działalność Podatnika wpisano: Produkcja Materaców (PKD 31.03.Z). Wykreślono natomiast z przedmiotu działalności zapis: Produkcja Mebli (dawne PKD 36.11.Z).

Zanim doszło jednak do zmiany przedmiotu działalności, od strony zapisów zawartych w umowie Spółki i Rejestrze Przedsiębiorców, Podatnik faktycznie prowadził działalność:

A. w zakresie produkcji materacy - produkcję materacy rozpoczęto w 17 tyg. roku 2008 r. (kwiecień), a pierwsza sprzedaż nastąpiła w 30 tyg. roku 2008 r. (lipiec), w tym zakresie Podatnik korzystał z pianki zakupionej na zewnątrz;

B. w zakresie produkcji i sprzedaży mebli tapicerowanych - produkcję zakończono na przełomie listopada / grudnia 2008 r., a ostatnia sprzedaż mebli miała miejsce w 3 tyg. 2009 r. (styczeń).

Decyzja o zakończeniu produkcji mebli tapicerowanych i rozpoczęciu produkcji jedynie materacy piankowych - zapadła w roku 2008. Materace te w zamierzeniu Spółki miały być docelowo produkowane w oparciu o własną piankę "a". Spółka postanowiła zatem rozpocząć budowę fabryki pianki "a". W dn. 16 lipca 2008 r. Podatnik otrzymał decyzję o warunkach zabudowy dotyczącą zamierzenia inwestycyjnego. W dn. 29 października 2008 r. rozpoczęto budowę fabryki pianki "a" (Hala Produkcyjna) oraz tzw. Magazynu Bloków Długich. Pierwsze próby technologiczne w zakresie produkcji własnej pianki "a" miały miejsce w marcu 2009 r. Pozwolenie na użytkowanie Hali Produkcyjnej i Magazynu Bloków Długich Spółka otrzymała 16 września 2010 r.

Hala Produkcyjna została wybudowana na działkach o następujących nr ew.: 2394/1, 8/1 i 8/2. Hala ta nie powstała na miejscu żadnego dotychczasowego środka trwałego wskazanego powyżej w pkt od 1 do 5.

Natomiast tzw. Magazyn Bloków Długich został wybudowany na działkach o następujących nr ew.: 8/6, 8/5, 16/3, 15, 19/3, 7/5 i 7/3. Magazyn Bloków Długich w części został więc wybudowany na miejscu, gdzie znajdowała się Hala HM yy i Suszarnie 03-05. Nadto Magazyn Bloków Długich w całości "skonsumował" Halę PSZ 06. Zarówno Hala HM yy, jak i Suszarnie 03-05 oraz Hala PSZ zz w związku z budową Magazynu Bloków Długich - zostały całkowicie rozebrane.

Niezależnie od powyższego, w trakcie trwania inwestycji, Podatnik doszedł do przekonania, że Hala HM xx nie spełnia pokładanych oczekiwań. Jest zbyt mała i nie przylega do innego jeszcze budynku (tekst jedn.: Starego Budynku Produkcyjnego), który został połączony z Magazynem Bloków Długich. Postanowiono zatem wyburzyć Halę HM xx i na jej miejsce wybudować Nową Halę Magazynową, która spełniałaby standardy nowoczesnej hali magazynowej (np. z rampami do załadunku samochodów ciężarowych) oraz która byłaby połączona ze Starym Budynkiem Produkcyjnym i Magazynem Bloków Długich. W dn. 23 marca 2009 r. Burmistrz Miasta wydał dn. 18 grudnia 2008 r. decyzję ustalającą warunki zabudowy na rozbiórkę Hali HM xx. W maju 2009 r. rozebrano przedmiotową Halę HM xx. Z dniem 1 czerwca 2009 r. rozpoczęto, na miejscu Hali HM xx, budowę Nowej Hali Magazynowej, a w dn. 19 października 2009 r. uzyskano pozwolenie na użytkowanie Nowej Hali Magazynowej. Nowa Hala Magazynowa stoi częściowo na miejscu Hali HM xx.

Dodatkowo, w trakcie inwestycji Podatnik dokonał rozbiórki kotłowni (wartość początkowa środka trwałego - 417.187,16 zł) wraz z doprowadzonym do niego przyłączem gazowym (wartość początkowa środka trwałego - 84.033,50 zł). Środki te (dalej łącznie Kotłownia) musiały zostać rozebrane albowiem były usytuowane w miejscu, w którym Podatnik wybudował suwnicę łączącą Magazyn Bloków Długich z Halą Produkcyjną. Suwnica ta (Traversable Lifting Ramp - dalej Suwnica) została zakwalifikowana do grupy KŚT 642 jako żurawie według wartości początkowej wynoszącej 3.176.927,92 zł W wartości tej nie ujęto wartości netto kotłowni oraz przyłącza gazowego.

Nadto, w związku z inwestycją, Podatnik dokonał likwidacji inwestycji w toku. W roku 2003 Spółka zakupiła kabinę m. W trakcie całego roku 2003 Spółka poniosła szereg dalszych wydatków związanych z tą inwestycją. Wydatki te były księgowane na koncie 080-00 Środki trwałe w budowie. W związku z pogarszającą się koniunkturą, Spółka nigdy nie zakończyła tej inwestycji. Natomiast wobec faktu, iż Podatnik podjął w 2008 r. decyzję o rozpoczęciu inwestycji polegającej na budowie fabryki pianki "a", a także wobec faktu, iż kontynuowanie budowy i wykończenia kabiny m. nie byłoby już opłacalne - to w dn. 1 kwietnia 2008 r. Spółka sprzedała poczynione nakłady za kwotę 21.960 zł, ponosząc stratę podatkową na tej transakcji (133.209,83 zł - 21.960,00 zł = 111.249,83 zł).

Końcowo należy wskazać, iż Podatnik dokonał likwidacji księgowej wszystkich ww. środków trwałych (tekst jedn.: Hali HM xx, Hali HM yy, Suszarni 03-05, Obiegów 07-08 oraz Kotłowni) oraz ww. inwestycji w toku (tekst jedn.: Kabiny M) - nie zaliczając strat powstałych na skutek tych likwidacji do kosztów uzyskania przychodów. Wartości netto zlikwidowanych środków trwałych oraz strata powstała wskutek likwidacji sprzedanej inwestycji w toku - nie zostały także odpowiednio zaliczone do wartości początkowej nowo wybudowanych budynków (Magazyn Bloków Długich i Nowa Hala Magazynowa) oraz do wartości początkowej nowej Suwnicy (jeśli idzie o Kotłownię).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania nr 3 oraz nr 4 i 5 w części odnoszącej się do Suwnicy. Jednocześnie wniosek w zakresie pozostałych pytań został rozpatrzony odrębnymi interpretacjami w dniu 2 lutego 2011 r. nr ILPB4/423-280/10-2/ŁM, ILPB4/423-280/10-3/ŁM oraz nr ILPB4/423-280/10-5/ŁM.

Zdaniem Wnioskodawcy, odpowiadając na pierwsze pytanie, był On uprawniony do zaliczenia wartości netto Hali HM xx do wartości początkowej Nowej Hali Magazynowej. Odnosząc się do pytania drugiego - Podatnik także był uprawniony do zaliczenia wartości netto Hali HM yy, Suszarni 03-05, Hali PSZ zz oraz Obiegów 07-08 - do wartości początkowej Magazynu Bloków Długich. Tak samo należy odpowiedzieć na trzecie pytanie. W efekcie pozytywnych odpowiedzi na trzy pierwsze pytania, zdaniem Podatnika, także pozytywnie należy odpowiedzieć na pytanie nr 4. Odnosząc się do pytania nr 5 - Podatnik uważa, że będzie zobowiązany zwiększyć koszty uzyskania przychodu wstecz, tj. za okresy, w których ujmował już dokonane odpisy (o wartości zaniżonej) w kosztach uzyskania przychodu. Jeśli idzie o pytanie szóste to, zdaniem Podatnika, strata wygenerowana na sprzedaży rozpoczętej, ale nie zakończonej inwestycji stanowi koszt uzyskania przychodu, albowiem ostatecznie powstała w związku ze sprzedażą nakładów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Środki trwałe służą do osiągania przychodów przez wiele lat, w związku z czym ustawodawca zdecydował, że związane z nimi wydatki powinny być również rozliczane w dłuższym okresie czasu. Zatem obowiązuje zasada rozciągnięcia w czasie rozliczeń wydatków inwestycyjnych i prawnych. Zasada ta oznacza, że za koszt uzyskania przychodów nie uważa się m.in. wydatków na wytworzenie środka trwałego, ale że kosztem jest jego zużycie mierzone amortyzacją, czyli odpisami amortyzacyjnymi. Sposoby dokonywania odpisów amortyzacyjnych zostały określone w art. 16a-16 m ww. ustawy.

Na podstawie art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2 -14, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia. Natomiast stosownie do art. 16g ust. 4 tej ustawy, za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania. Ponadto koszt wytworzenia koryguje się o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej (art. 16g ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

W oparciu o ww. regulacje, należy stwierdzić, iż wartość początkową środka trwałego, wytworzonego we własnym zakresie (tekst jedn.: w efekcie zakończonego i rozliczonego procesu budowy prowadzonego w ramach działalności gospodarczej), wyznacza koszt wytworzenia, na który składają się następujące wydatki poniesione do dnia przyjęcia środka trwałego do używania:

koszty wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi, związane z wytworzeniem składnika majątkowego (np. składki ZUS),

Natomiast do kosztu wytworzenia środka trwałego nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji naliczonych od dnia przekazania środka trwałego do używania.

W tym miejscu warto również zwrócić uwagę na przepis art. 4a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, iż ilekroć w ustawie jest mowa o inwestycjach - oznacza to środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694), zwanej dalej "ustawą o rachunkowości".

W myśl natomiast z art. 3 ust. 1 pkt 16 ustawy o rachunkowości, ilekroć w ustawie jest mowa o środkach trwałych w budowie - rozumie się przez to zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego Wydawnictwa PWN (wersja internetowa - www.pwn.pl)"budowa" to nie tylko budowanie domu, mostu, drogi itp. Pojęcie to oznacza również "zespół i wzajemne powiązanie części składowych całości" lub "tworzenie, organizowanie czegoś".

W związku z powyższym, "inwestycja", w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to również czynność polegająca na stworzeniu czegoś, powiązaniu różnych składników w całość, tj. polegająca na nabyciu lub wytworzeniu we własnym zakresie środka trwałego. Zatem każdą inwestycję charakteryzuje określone następstwo podejmowanych działań (rozpoczęcie, realizacja, zakończenie, oddanie do użytkowania). Z momentem podjęcia pierwszych czynności związanych z daną inwestycją, a następnie podjęcie dalszych czynności związanych z budową, wszelkie wydatki poniesione na te cele są kosztami związanymi z tą inwestycją. Nakład inwestycyjny oznacza bowiem wszystkie koszty podjęte dla realizacji inwestycji, w tym na działania wstępne, przygotowujące prace rzeczowe.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka prowadziła działalność w zakresie produkcji mebli tapicerowanych (fotele i sofy) opartych o stelaż styropianowy i drewniany, co stanowiło główny przedmiot Jej działalności wskazany w umowie Spółki. Spółka podjęła również inny rodzaj działalności polegający na produkcji materacy. Aktem notarialnym z dnia 23 października 2009 r. dokonano zmian w umowie Spółki, co znalazło swoje odzwierciedlenie w Rejestrze Przedsiębiorców. Zmiany te dotyczyły głównego przedmiotu działalności Spółki, i tak jako podstawową działalność wpisano produkcję materacy, a wykreślono zapis dotyczący produkcji mebli. Natomiast faktyczna decyzja o zakończeniu działalności w zakresie produkcji mebli podjęta została jeszcze w 2008 r.

Ponadto Spółka wskazała, iż w początkowej fazie produkcja materacy odbywała się w oparciu o zakupioną piankę "a". Jednakże docelowo zamiarem Spółki jest produkcja w oparciu o własną piankę "a". Wobec tego, Spółka realizuje inwestycję polegającą na budowie Hali Produkcyjnej Oraz Magazynu Bloków Długich. W celu połączenia obu obiektów, Spółka wybudowała jeszcze Suwnicę (Traversable Lifting Ramp). W miejscu, w którym wybudowano przedmiotowy składnik majątku znajdowała się wcześniej kotłownia wraz z doprowadzonym przyłączem gazowym, tj. zgodnie z nazewnictwem Spółki Kotłownia, którego to środka trwałego dokonano rozbiórki.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, iż kosztem uzyskania przychodów są wszelkie wydatki poniesione przez podatnika spełniające przesłankę wymienioną w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. gdy zachodzi związek przyczynowo - skutkowy poniesionego kosztu z uzyskiwanymi przychodami, bądź koszty te służą zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Ponadto, koszt taki nie może być wymieniony w art. 16 ust. 1 tej ustawy, tj. w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.

W świetle tego przepisu, w przypadku gdy likwidacja środków trwałych zostanie dokonana z tej przyczyny, że dotychczas wykorzystywany środek trwały utracił przydatność z racji zmiany rodzaju działalności, to poniesiona strata w postaci wartości netto środka trwałego (wartości nieumorzonej) nie stanowi kosztu podatkowego.

Zatem w przypadku likwidacji środka trwałego rozstrzygnięcie kwestii, czy nieumorzona wartość tego składnika majątku stanowi koszt uzyskania przychodów, czy też nie, zależy od przyczyny likwidacji tego środka. Likwidacja może być bowiem przeprowadzana z różnych powodów, co jest istotne podatkowo, bowiem w zależności od rodzaju i charakteru przyczyny likwidacji, inny jest sposób rozliczania kosztów.

Stosownie do art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), pod pojęciem działalności gospodarczej rozumie się każdą działalność zarobkową w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet wtedy, gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność - do przedsiębiorcy. Aby stwierdzić zatem, czy likwidowany środek trwały utracił przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności, należy odwołać się do dotychczasowych zapisów w Rejestrze Przedsiębiorców i skonfrontować poszczególne elementy stanu faktycznego przed i po likwidacji środka trwałego.

W tym miejscu wskazać należy, iż straty z tytułu likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą z innych przyczyn niż zmiana rodzaju działalności, stanowią - w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - koszty uzyskania przychodów. W takich przypadkach, nieumorzone wartości początkowe środków trwałych zaliczane są więc bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w postaci strat w środkach trwałych. Tym samym, nie wpływają one na koszt wytworzenia, a co za tym idzie również na wartość początkową nowych środków trwałych.

Odnosząc powyższe uzasadnienie prawne omawianej regulacji art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzić należy, iż Spółka prowadziła działalność gospodarczą w zakresie produkcji mebli stanowiącej działalność podstawową oraz produkcji materacy, przy czym zrezygnowała z prowadzenia tej pierwszej na rzecz rozwoju tej drugiej, która z kolei wymagała doinwestowania. Zmiany w zakresie prowadzonej działalności znalazły swój wyraz w zmianie umowy Spółki oraz w Rejestrze Przedsiębiorców. Zatem likwidacja Kotłowni (tekst jedn.: całkowita jej rozbiórka) nie była spowodowana utratą jej przydatności gospodarczej na skutek zmiany rodzaju działalności Spółki. Likwidacja ta związana była z koniecznością wytworzenia nowego środka trwałego (Suwnicy), który należało umiejscowić w tym samym miejscu co zlikwidowaną Kotłownię, a tym samym nie umorzona jej wartość może stanowić koszty uzyskania przychodów. Nie ma jednak możliwości zaliczenia wartości netto Kotłowni do kosztu wytworzenia nowej inwestycji polegającej na budowie Suwnicy, który wyznacza wartość początkową nowego środka trwałego. Konsekwencją tego jest, że Spółka nie ma prawa do dokonania korekty tej wartości początkowej oraz dokonywanych odpisów amortyzacyjnych.

Reasumując, nieumorzona wartość (wartość netto) środka trwałego, tj. Kotłowni - w oparciu o art. 15 ust. 1 w związku z art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - stanowi koszt uzyskania przychodów Spółki.

Wobec powyższego, Spółka nie jest uprawniona do zaliczenia przedmiotowej wartości do wartości początkowej Suwnicy. Oznacza to, że nie jest Ona uprawniona do skorygowania wartości początkowej Suwnicy o wartość netto Kotłowni i dokonania korekty in plus już dokonanych odpisów amortyzacyjnych. Tym samym, w części dotyczącej momentu dokonania przedmiotowych korekt oraz zaliczenia skorygowanych odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów, pytania Spółki należy uznać za bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.