ILPB4/423-28/10-2/ŁM - Nabycie know-how a podatek u źródła.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2010 r. (data wpływu 17 maja 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku obliczania, poboru i odprowadzania zryczałtowanego podatku dochodowego w związku z wypłatą wynagrodzenia z tytułu zawartej umowy - jest prawidłowe.

W dniu 17 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku obliczania, poboru i odprowadzania zryczałtowanego podatku dochodowego w związku z wypłatą wynagrodzenia z tytułu zawartej umowy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność w zakresie produkcji i montażu elementów wyposażenia w branży motoryzacyjnej. Głównym udziałowcem Spółki jest spółka x z siedzibą we Włoszech.

Na podstawie umowy na dostawę usług administracyjnych zawartej 9 stycznia 2006 r. (w dalszej części - Umowa) x świadczy na rzecz Spółki usługi wsparcia m.in. w zakresie:

* pozyskiwania kontrahentów,

* nabywania urządzeń oraz materiałów wykorzystywanych w procesach produkcyjnych,

* obsługi finansowej w zakresie zapewnienia finansowania bieżącej działalności Spółki,

* monitoringu bieżącej sytuacji finansowej Spółki oraz opracowywania długoterminowej strategii finansowej,

* weryfikacji prowadzonych rozliczeń rachunkowych,

* planowania i opracowywania długoterminowych założeń dotyczących prowadzonej działalności,

* planowania i kontroli ogólnego budżetu Spółki oraz budżetów poszczególnych działów produkcji,

* doradztwa w zakresie organizacji wewnętrznej Spółki,

* wdrażania programów w ramach systemu informatycznego wykorzystywanego w działalności Spółki,

* planowania procesu produkcyjnego,

* wsparcia technicznego polegającego na planowaniu i nadzorowaniu konfiguracji maszyn produkcyjnych.

Zgodnie z przyjętym modelem biznesowym, Spółka prowadzi działalność w zakresie produkcji elementów wyposażenia samochodowego na wyłączne zlecenie x. Spółka nie posiada natomiast wewnętrznych struktur organizacyjnych odpowiedzialnych za nawiązywanie kontaktów handlowych, planowanie i kontrolę budżetu, wdrażanie nowych rozwiązań w procesach produkcyjnych, ani wsparcia technicznego. Funkcje te zapewnia x świadcząc usługi na podstawie przedmiotowej Umowy. Z tytułu wykonywanych usług Spółka wypłaca wynagrodzenie w wysokości 2% (w 2007 r. 2,5%) wartości sprzedaży netto.

Współpraca między spółkami opiera się na modelu, zgodnie z którym x pozyskuje kontrakty na dostawę podzespołów samochodowych, których produkcję zleca następnie Spółce. Zamawiając wykonanie danej partii produktu, x przekazuje Spółce specyfikację techniczną, na podstawie której Spółka realizuje dane zamówienie. Jednocześnie, na podstawie Umowy x świadczy usługi wsparcia technicznego w zakresie realizacji zamówienia. Wsparcie to ma charakter bieżący i koncentruje się na doradztwie i konsultacjach udzielanych przez oddelegowany w tym celu personel x. Z uwagi na intensywność i ciągły charakter wsparcia nie można wykluczyć możliwości argumentowania, że w ramach realizacji Umowy na marginesie świadczonych usług ewentualnie może dochodzić do akcesoryjnego przekazania elementów know - how.

Spółka podkreśla, że wynagrodzenie z tytułu transakcji obejmuje całokształt świadczeń x na rzecz Spółki. W konsekwencji, nie jest możliwe wyodrębnienie tej jego części, która odpowiadałaby kwocie należności z tytułu ewentualnie przekazywanego - w trakcie świadczenia usług - know - how. Spółka podnosi, iż nie posiada również instrumentów pozwalających na wiarygodne i precyzyjne określenie wielkości tego udziału. Wnioskodawca może jedynie szacować udział należności licencyjnych za korzystanie z ewentualnie przekazywanych elementów know - how, określając go na około 1/10 wypłacanego wynagrodzenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy z związku z wypłatą wynagrodzenia na rzecz x z tytułu Umowy Spółka jest zobowiązana do obliczania, pobierania i odprowadzania jako płatnik zryczałtowanego podatku dochodowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest On zobowiązany do obliczania, pobierania i odprowadzania zryczałtowanego podatku dochodowego, w związku z płatnościami na rzecz x z tytułu Umowy (pod warunkiem posiadania certyfikatu rezydencji x, wydanego przez właściwy organ włoskiej administracji podatkowej). W ocenie Wnioskodawcy, płatności dokonywane przez Spółkę na rzecz x stanowią należności z tytułu świadczenia usług, które stosownie do art. 7 Umowy Polsko - Włoskiej nie podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła.

Pomimo, że w ocenie Wnioskodawcy nie istnieją prawne podstawy do opodatkowania przedmiotowego wynagrodzenia podatkiem u źródła, kierując się względami ostrożności procesowej Spółka uznała za stosowne uzyskanie potwierdzenia swojego stanowiska przez Ministra Finansów w drodze uzyskania pisemnej interpretacji prawa podatkowego. Szczegółowe uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy przedstawione zostało poniżej.

Stan Prawny.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) "podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej".

Artykuł 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, iż "z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

* z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

* z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,

- podatek dochodowy ustala się w wysokości 20% przychodów".

Wnioskodawca wskazuje ponadto, iż zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 18 listopada 2004 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 254, poz. 2533) "podatek dochodowy od przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 21 ust. 3 pkt 2 tej ustawy, ustala się w wysokości:

* 10% przychodów - od dnia 1 lipca 2005 r. do dnia 30 czerwca 2009 r.,

* 5% przychodów - od dnia 1 lipca 2009 r. do dnia 30 czerwca 2013 r. - jeżeli spełnione są łącznie warunki określone w art. 21 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych".

Stosownie do art. 21 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych "przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska". Spółka wskazuje, iż w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania z dnia 21 czerwca 1985 r. (Dz. U. z dnia 24 listopada 1989 r. Nr 62, poz. 374; w dalszej części - Umowa Polsko - Włoska).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 Umowy Polsko - Włoskiej, "należności licencyjne powstające w Umawiającym się Państwie, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Na podstawie art. 12 ust. 2 Umowy Polsko - Włoskiej należności te mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz gdy odbiorca tych należności jest ich właścicielem podatek ustalony w ten sposób nie może przekroczyć 10 procent kwoty brutto tych należności".

Z kolei art. 12 ust. 3 Umowy Polsko - Włoskiej pojęcie należności licencyjnych definiuje jako "wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania każdego prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego włącznie z filmami dla kin oraz filmami i taśmami dla telewizji lub radia, patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego albo za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej".

Z uwagi na powyższe kluczową kwestią w przedmiotowej sprawie jest ustalenie, czy w wyniku zawartej przez Wnioskodawcę Umowy dochodzi do wypłaty należności za usługi wsparcia, czy z tytułu opłat licencyjnych za przekazanie know - how.

Definicja know - how.

Wnioskodawca podnosi, że pod pojęciem "know - how" należy rozumieć określoną wiedzę o poufnym charakterze, w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej. Prawa do korzystania z tej wiedzy mogą być przedmiotem obrotu, między innymi sprzedaży lub udzielenia licencji. Pojęcie to określa m.in. wiedzę techniczną i specjalne właściwości odkryte przez dany podmiot w rezultacie prowadzonych przez siebie badań, a nieznane konkurencji.

Spółka wskazuje, że również organy podatkowe w praktyce stosowania prawa przyjmują, iż pod pojęciem know - how rozumieć należy pakiet informacji praktycznych, wynikających z doświadczenia i badań. Ponadto informacje te powinny być poufne, istotne oraz zidentyfikowane (tak m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 9 października 2009 r. sygn. ILPB3/423-538/09-5/DS).

Spółka wskazuje, iż unormowania zawarte w Umowie Polsko - Włoskiej należy interpretować posiłkując się tekstem Modelowej Konwencji OECD w Sprawie Podatku od Dochodu i Majątku (w dalszej części - Modelowa Konwencja), stanowiącej podstawę konstrukcji umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, a także brzmieniem Komentarza OECD do przepisów Modelowej Konwencji (w dalszej części - Komentarz OECD). Modelowa Konwencja oraz Komentarz OECD nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, niemniej stanowią one podstawową wskazówkę interpretacyjną w zakresie wykładni przepisów umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Modelowa Konwencja oraz Komentarz OECD zostały wypracowane w ramach konsultacji między państwami członkowskimi OECD, w związku z czym zasadny jest postulat respektowania zawartych w nich postanowień przez polskie organy stosujące prawo. Organy OECD analizują stosowanie prawa w zakresie objętym uregulowaniami umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, dokonując bieżącej weryfikacji postanowień Modelowej Konwencji oraz Komentarza OECD. Z uwagi na powyższe, w zakresie stosowania umów o unikaniu podwójnego opodatkowania - w tym Umowy Polsko - Włoskiej - Komentarz OECD posiada walor wykładni autentycznej.

Podejmując kwestię różnic pomiędzy umowami przekazania know - how, a umowami o świadczenie usług Spółka podnosi, iż zgodnie z punktem 11.1 Komentarza OECD do art. 12 Modelowej Konwencji "w umowie na zakup know - how jedna ze stron zobowiązuje się do udostępniania drugiej stronie specjalistycznej wiedzy i doświadczeń nieujawnionych publicznie w celu wykorzystania ich na własny rachunek. Uważa się, że udostępniający nie jest zobowiązany do odgrywania jakiejkolwiek roli w trakcie stosowania udostępnianej formuły produkcyjnej ani też nie jest zobowiązany do gwarantowania wyników stosowania tej formuły".

Punkt 11.2 Komentarza OECD do art. 12 wskazuje natomiast, iż "umowy o świadczenie usług, są to umowy, według których jedna ze stron stosuje własne umiejętności zawodowe i doświadczenie, wykonując pracę dla drugiej strony. Płatności dokonywane z tego tytułu wchodzą na ogół w zakres art. 7 ".

W konsekwencji, w przypadku umów o świadczenie usług usługodawca zobowiązuje się do zapewnienia usług, które mogą wymagać wykorzystania przez świadczącego pewnej specyficznej wiedzy, umiejętności i doświadczenia, ale nie do definitywnego przekazania drugiej stronie takiej specyficznej wiedzy, umiejętności lub doświadczenia, jak ma to miejsce w przypadku przekazania know - how. Komentarz OECD wskazuje ponadto przykładowe typy płatności, które na gruncie umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania nie powinny być wiązane z przekazaniem know - how, w tym m.in.:

* płatności z tytułu wsparcia technicznego,

* płatności z tytułu opinii udzielanych m.in. przez inżynierów.

Spółka podnosi, iż w punkcie 11.6 Komentarza OECD wskazuje się na możliwość zaistnienia w praktyce handlowej sytuacji, gdzie w ramach jednej umowy dochodzi do przekazania know - how oraz do świadczenia usług wsparcia technicznego. W przypadku umów o charakterze mieszanym, Komentarz OECD wskazuje na konieczność rozbicia kwoty wynagrodzenia na odrębne kwoty, do których zastosowanie znajdą różne zasady opodatkowania. Niemniej, jeżeli jeden z elementów świadczenia stanowi zasadniczy element umowy, a jej pozostałe elementy mają jedynie pomocniczy charakter, to zasady opodatkowania stosowane do zasadniczego elementu świadczenia należy odnieść do całości wynagrodzenia.

Kwalifikacja należności z tytułu Umowy.

Odnosząc powyższe uwagi do przedstawionego stanu faktycznego Spółka podnosi, iż produkcja elementów wyposażenia samochodowego przez Spółkę nie byłaby możliwa bez wiedzy i doświadczenia x. Niemniej istotą świadczenia Industrialesud w ramach Umowy jest wykonywanie specjalistycznych usług wsparcia technicznego, zgodnie z bieżącym zapotrzebowaniem Spółki. Świadczenie przedmiotowych usług polega na bieżącym udzielaniu konsultacji i wskazówek, pomocy w rozwiązywaniu problemów oraz współpracy nad podejmowaniem optymalnych w danej chwili decyzji dotyczących procesów produkcyjnych i pozaprodukcyjnych Spółki. W ocenie Wnioskodawcy, istotą świadczenia nie jest natomiast przekazanie know - how. Spółka wskazuje, iż dla rozpoznania danej transakcji jako transferu know-how muszą zostać łącznie spełnione trzy przesłanki, tj. przekazywane informacje powinny być poufne, istotne oraz w odpowiednim stopniu zidentyfikowane. Odnosząc powyższe do stanu faktycznego Wnioskodawca wskazuje, iż:

* w ramach transakcji nie dochodzi, co do zasady, do transferu informacji o poufnym charakterze, gdyż przekazywana wiedza dotyczy standardowych procedur stosowanych nie tylko przez x, ale również przez inne podmioty z branży. Dostęp to tego typu wiedzy nie jest więc w żaden sposób ograniczony, a zależy jedynie od wyboru usługodawcy. Przekazywana przez x wiedza jest wynikiem doświadczeń tego podmiotu zdobywanych w ramach prowadzonej działalności, nie stanowiąc jednocześnie zorganizowanego zestawu unikalnych instrukcji postępowania. Powyższe stwierdzenia znajdują swoje odzwierciedlenie w fakcie, że zgodnie z treścią Umowy Spółka nie jest zobowiązana do nieujawniania podmiotom trzecim informacji pozyskanych w ramach jej realizacji. Świadcząc różnego rodzaju usługi x wykorzystuje określoną wiedzę i doświadczenie swojego personelu, niemniej fakt ten nie pozwala na uznanie, że w wyniku tego dochodzi do przekazania informacji ze swej istoty poufnych. Przykładowo informacją poufną nie jest wiedza dotycząca prawidłowej konfiguracji maszyn produkcyjnych,

* informacje przekazywane Spółce w ramach świadczonych usług nie spełniają również przesłanki "istotności". W szczególności przedmiotem transakcji nie jest przekazanie informacji pozwalających na rozpoczęcie lub kontynuowanie produkcji samodzielnie, bez udziału specjalistów x. Świadczone usługi koncentrują się bowiem na udzielaniu ciągłego wsparcia w zakresie bieżącej działalności Spółki, w tym m.in. na udzielaniu wskazówek i porad dotyczących procesów produkcyjnych. W ramach Umowy nie dochodzi natomiast do przekazania kompletnej wiedzy, która pozwalałaby na samodzielne odtworzenie całokształtu procesu produkcyjnego - i w konsekwencji prowadzenie produkcji bez wsparcia x,

* w ramach przedmiotowej transakcji nie dochodzi do przekazania informacji w odpowiednim stopniu "zidentyfikowanych". Spółka otrzymuje bieżące wsparcie w postaci wskazówek i sugestii przekazywanych w sposób adekwatny do okoliczności, tzn. ustnie lub w formie krótkich informacji przekazywanych drogą elektroniczną. W niektórych przypadkach informacje takie przekazywane są w formie pisemnych dokumentów (np. memorandów, notatek ze spotkań, prezentacji itd.), niemniej należy uznać, że nie można przypisać im przymiotu "zidentyfikowania" - co zgodnie z postulatami doktryny oznacza informacje w odpowiedni sposób utrwalone, nade wszystko zaś kompletne, tj. stanowiące zamkniętą i użytkową całość.

Z uwagi na powyższe, Spółka pragnie wskazać, że w ramach przedmiotowej transakcji nie otrzymuje informacji w sposób utrwalony i kompletny - spełniających jednocześnie przesłanki istotności i poufności - które pozwoliłyby na uznanie, że istotnie dochodzi do transferu know - how.

Z uwagi na powyższe, Wnioskodawca podnosi, iż zasadniczym elementem świadczenia w przedmiotowej transakcji nie jest przekazanie know - how, ale świadczenie usług, tj. działanie personelu x ukierunkowane na osiągnięcie ściśle określonych rezultatów. W przedmiotowym stanie faktycznym są to przede wszystkim usługi pozyskiwania kontrahentów, ale też m.in. pomoc w zakresie zakupu urządzeń i materiałów wykorzystywanych w procesach produkcyjnych, weryfikacja prowadzonych rozliczeń rachunkowych itd. W związku ze świadczeniem powyższych usług, nie dochodzi do transferu know - how, niemniej pod względem ekonomicznym mają one dla Spółki istotną wartość, w znaczący sposób wpływając na wysokość osiąganych przychodów.

W ocenie Wnioskodawcy, nie można wykluczyć natomiast możliwości argumentowania, iż w związku ze świadczeniem usług wsparcia o charakterze technicznym może dochodzić do przekazywania elementów know - how. Spółka wskazuje, iż o ile istotnie dochodziłoby do takowego transferu, stanowiłby on jedynie uboczny element świadczenia. O akcesoryjnym charakterze ewentualnego przekazania elementów know - how decyduje jego nierozerwalny związek z konkretną usługą. Przekazanie know - how nie występuje bowiem w przedmiotowym stanie faktycznym jako świadczenie niezależne, ale służy realizacji konkretnej usługi.

Wnioskodawca wyjaśnia bowiem, iż x - jako podmiot zdobywający kontrakty na rzecz Spółki - dzięki negocjacjom oraz bezpośrednim kontaktom z kontrahentami uzyskuje pełny obraz dotyczący oczekiwań klienta wobec podzespołów, których produkcja zlecana jest następnie Spółce. W celu prawidłowej realizacji zlecenia Industrialesud musi więc przekazywać Spółce specyfikacje techniczne oraz opisy produkcji dotyczące zamówionych podzespołów - tak, by odpowiadały one parametrom wynegocjowanym przez x z klientami. W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, pozostaje oczywiste, iż przekazywane w ten sposób dane nie stanowią know - how, ale niezbędny element dokumentacji przekazywanej wraz z zamówieniem, konieczny dla prawidłowego wykonania danego zlecenia.

Wnioskodawca wskazuje ponadto, iż na stricte akcesoryjny charakter ewentualnego transferu know - how w przedmiotowej transakcji wskazuje zastosowany sposób ustalania wynagrodzenia x. Spółka podnosi, iż wynagrodzenie wypłacane x w wysokości 2% (w 2007 r. 2,5%) sprzedaży netto posiada jednolity charakter (tzn. na podstawie treści Umowy nie jest możliwe jednoznaczne określenie udziału należności za poszczególne elementy świadczenia - w tym usług i know - how - w ogólnej kwocie wynagrodzenia).

Również analiza zakresu nabywanych świadczeń nie pozwala na uzasadnione wyodrębnienie tej części wynagrodzenia, która odpowiadałaby odpłatnościom uiszczanym z tytułu ewentualnego przekazywania elementów know - how. Spowodowane jest to faktem, iż ewentualne przekazanie know - how nie stanowi stałego elementu świadczonych usług, ale występuje jedynie w sposób sporadyczny. W tym sensie - jako składnik niestanowiący stałego elementu świadczenia - nie jest brane pod uwagę jako stała podstawa obliczania wynagrodzenia za świadczone usługi.

Z uwagi na powyższe, Spółka nie jest w stanie jednoznacznie określić procentowego udziału należności z tytułu ewentualnego przekazania know - how w łącznej kwocie wynagrodzenia (abstrahując od faktu, że w ocenie Spółki do przekazania know-how nie dochodzi). Natomiast z uwagi na kompleksowość oraz różnorodność świadczonych usług nie jest możliwe wskazanie, w jakiej części ewentualne przekazanie know - how stanowi element nabywanych usług. W konsekwencji, możliwe jest jedynie wskazanie przybliżonego udziału odpłatności z tytułu ewentualnego przekazania know - how, który Wnioskodawca szacuje na około 1/10 kwoty wynagrodzenia. Jednocześnie Spółka pragnie podkreślić, iż podana wartość posiada jedynie charakter szacunkowy, ponieważ nie znajduje oparcia w treści Umowy, jak również nie poddaje się wiarygodnej weryfikacji.

Reasumując, Wnioskodawca podnosi, że w jego ocenie, w związku z realizacją Umowy nie dochodzi do przekazania know - how. Niemniej, Spółka nie może wykluczyć argumentowania, że w wyniku świadczenia usług wsparcia technicznego przez x dochodzi do akcesoryjnego transferu elementów know - how. Z uwagi na powyższe, kierując się względami ostrożności procesowej Wnioskodawca wskazuje, iż nawet przyjmując prawidłowość argumentacji o mieszanym charakterze przedmiotowej Umowy należy przyjąć, iż nieuzasadnione byłoby zastosowanie odrębnych zasad opodatkowania do tej części wynagrodzenia, która ewentualnie odpowiadałaby należnościom licencyjnym z tytułu transferu know - how. Powyższe wynika z faktu, iż:

* ewentualnie przekazywany know - how posiada ściśle akcesoryjny charakter w stosunku do świadczonych przez x usług, nie stanowiąc jednocześnie istotnego elementu Umowy,

* Wnioskodawca nie znajduje podstaw do precyzyjnego określenia udziału ewentualnego transferu know - how w pozostałej części świadczenia (a w związku z tym ustalenia kwoty wynagrodzenia z tytułu transferu know - how).

Z uwagi na powyższe Wnioskodawca podnosi, iż do całości wynagrodzenia wypłacanego na rzecz Industrialesud z tytułu Umowy zastosowanie powinny mieć określone w Umowie Polsko - Włoskiej zasady opodatkowania dotyczące zysków przedsiębiorstw. Wniosek ten wspiera m.in. wskazana wcześniej doktryna dotycząca świadczeń o charakterze mieszanym wypracowana przez OECD.

Podsumowanie.

Biorąc pod uwagę wskazane powyżej okoliczności oraz omówione definicje przekazania know - how należy uznać, iż zasadniczą istotą Umowy zawartej przez Spółkę z x jest świadczenie usług. W wyniku przedmiotowej transakcji nie dochodzi natomiast do transferu know - how.

Mimo prezentowanego stanowiska Spółka uznaje możliwość argumentowania, że w wyniku świadczenia usług wsparcia technicznego może dochodzić do ewentualnego przekazania elementów know - how.

W takim przypadku, w ocenie Spółki uzasadnione jest uznanie akcesoryjnego charakteru ewentualnego transferu elementów know - how w stosunku do pozostałej części świadczenia. Biorąc pod uwagę treść Komentarza OECD oraz stanowisko władz podatkowych prezentowane w podobnych sprawach do całości wynagrodzenia wypłacanego przez Spółkę z tytułu Umowy zastosowanie znajdą zasady opodatkowania dotyczące zysków przedsiębiorstw.

W konsekwencji, w związku z wypłatą wynagrodzenia Wnioskodawca nie jest zobowiązany do obliczania, pobierania i odprowadzania zryczałtowanego podatku dochodowego (pod warunkiem posiadania certyfikatu rezydencji, wydanego przez właściwy organ włoskiej administracji podatkowej).

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają również interpretacje indywidualne wydawane przez organy podatkowe w zbliżonych stanach faktycznych. Przykładowo Wnioskodawca wskazuje na:

* interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 19 maja 2009 r. sygn. IBPBI/2/423-286/09/BG,

* interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 9 października 2009 r. sygn. ILPB3/423-538/09-5/DS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.