ILPB4/423-264/13-2/DS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 16 lipca 2013 r. (data wpływu 22 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie różnic kursowych z tytułu rozliczeń Oddziału z Centralą - jest prawidłowe.

W dniu 22 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie różnic kursowych z tytułu rozliczeń Oddziału z Centralą.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

"A" (zwana dalej Centralą) z siedzibą w Niemczech posiada w Polsce zarejestrowany oddział - "B" sp. z o.o. oddział w Polsce (zwany dalej Wnioskodawcą, Oddziałem). Oddział stanowi zakład w rozumieniu art. 5 polsko-niemieckiej UPO.

Co miesiąc Wnioskodawca otrzymuje od Centrali noty uznaniowe stanowiące określony procent przychodów realizowanych przez nią w związku ze sprzedażą usług, w którą zaangażowany jest oddział.

Ponadto, Wnioskodawca otrzymuje od Centrali przelewy środków pieniężnych, które są rozliczane ze wskazanymi powyżej notami uznaniowymi. Z uwagi na fakt, że daty otrzymania not i przelewów są różne, podczas rozliczania dokumentów z płatnościami powstają różnice kursowe. Oddział prowadzi księgi rachunkowe zgodnie z ustawą o rachunkowości, a różnice kursowe są rozpoznawane zgodnie z przepisem art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym powyżej stanie faktycznym różnice kursowe (dodatnie, jak i ujemne) powstające w związku z rozliczaniem not uznaniowych z płatnościami otrzymanymi od Centrali stanowią dla Wnioskodawcy przychód lub koszt uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji gdy jako samobilansujący się oddział przedsiębiorcy zagranicznego, rozpoznaje różnice kursowe przy zastosowaniu metody podatkowej, określonej w art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, powstałe podczas rozliczania not uznaniowych z płatnościami otrzymanymi od Centrali, to te różnice kursowe nie stanowią u Wnioskodawcy przychodów, ani kosztów podatkowych.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 tej ustawy, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Analizując zasady opodatkowania dochodów uzyskiwanych z działalności gospodarczej prowadzonej przez podmioty zagraniczne na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a w szczególności ustalając gdzie takie dochody podlegają opodatkowaniu, należy przede wszystkim odwołać się do unormowań zawartych we właściwej umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Polska. W przedmiotowej sprawie właściwą jest umowa polsko-niemiecka.

Zgodnie z art. 5 wskazanej powyżej UPO, Wnioskodawca stanowi zakład w rozumieniu tejże umowy, przy czym należy wskazać, że utworzenie zakładu, nie powoduje powstania nowego podmiotu podatkowego w tym danym państwie, w tym przypadku - w Polsce.

W świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za podatnika uznaje się zagraniczną Centralę, a nie sam zakład, który jest pojęciem abstrakcyjnym, oznaczającym de facto, że pewien zakres czynności danego podmiotu z racji prowadzenia przez ten podmiot działalności w drugim państwie, podlega w tym państwie obowiązkowi podatkowemu. Zakład nie jest bowiem podmiotem podatkowym, gdyż podmiotem takim pozostaje przedsiębiorca zagraniczny, który jednak podlega opodatkowaniu w tym państwie, w którym ma zakład tylko od tych dochodów, jakie uzyskał dzięki temu zakładowi.

Dodatkowo Wnioskodawca zaznacza, że również jako oddział spółki zagranicznej (Centrali) nie jest odrębnym od tej spółki podmiotem, a stanowi jedynie wyodrębnioną organizacyjnie i majątkowo część tej spółki, a wzajemne rozliczenia pomiędzy Centralą, a Oddziałem dokonują się w ramach jednego podmiotu.

Jest ugruntowanym stanowiskiem, że istniejący w Polsce oddział spółki zagranicznej nie ma bytu niezależnego od tej spółki, której część stanowi - jest on niejako "częścią składową" przedsiębiorstwa zagranicznego na terenie Polski. Dochody wykazywane przez Oddział pozostają więc dochodami tej spółki (Centrali). Oznacza to, iż pomimo swojej odrębności w stosunku do jednostki macierzystej, Oddział nie jest z punktu widzenia prawa podatkowego samodzielnym podmiotem.

Stosownie do treści art. 9b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

* art. 15a, albo

* przepisów o rachunkowości.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca przyjął metodę ustalania różnic podatkowych opartą na zasadach wskazanych w art. 15a ww. ustawy.

Zgodnie z art. 15a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

Z kolei, stosownie do art. 15a ust. 3 ww. ustawy, ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

Zdaniem Wnioskodawcy, wskazane w opisie stanu faktycznego rozliczanie not uznaniowych otrzymanych przez niego, jako określony procent przychodów realizowanych przez Centralę w związku ze sprzedażą usług, w którą jest On zaangażowany, z płatnościami (przelewy pieniężne) będącymi konsekwencją otrzymanych not, nie jest sytuacją objętą katalogiem zdarzeń powodujących powstanie dodatnich lub ujemnych różnic kursowych zgodnie z art. 15a ust. 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że finansowe rozliczenia wewnętrzne dokonywane pomiędzy jednostką macierzystą (Centralą) mającą siedzibę w Niemczech a jej zakładem (Oddziałem) położonym w Polsce nie wywołują skutków podatkowych w podatku dochodowym, mimo że tego rodzaju operacje winny znaleźć stosowne odzwierciedlenie w ewidencji księgowej Wnioskodawcy. Jak już wskazano powyżej, Wnioskodawca jako oddział nie jest odrębnym od spółki macierzystej podmiotem, lecz stanowi jedynie wyodrębnioną organizacyjnie i majątkowo część tej spółki. Oznacza to, że wzajemne rozliczenia pomiędzy Centralą a nim, jako rozliczenia dokonywane w ramach jednego podmiotu, nie mogą tworzyć podatkowych różnic kursowych i tym samym powodować powstawania u Wnioskodawcy podatkowych przychodów lub kosztów ich uzyskania, bowiem tego typu rozliczenia, jako kategoria "rozliczeń wewnętrznych" - są neutralne podatkowo.

Powyżej prezentowane stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w szeregu interpretacji przepisów prawa podatkowego wydanych przez organy podatkowe. Jako przykładowe można wymienić:

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 października 2012 r. o sygn. IPPB5/423-606/12-2/IŚ,

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 lipca 2012 r. o sygn. IPPB5/423-302/12-3/IŚ,

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 lutego 2012 r. o sygn. IPPB5/423-1109/11-2/IŚ,

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 8 września 2011 r. o sygn. IPPB5/423-542/11-5/IŚ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Natomiast w odniesieniu do powołanych przez Spółkę interpretacji, należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.