ILPB4/423-255/14-2/DS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej przedstawione we wniosku z dnia 21 maja 2014 r. (data wpływu 28 maja 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku sporządzania dokumentacji podatkowej - jest prawidłowe.

W dniu 28 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku sporządzania dokumentacji podatkowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

I. Wnioskodawca jest spółką akcyjną posiadającą siedzibę na terytorium Polski ("Wnioskodawca").

II. Członkiem zarządu Wnioskodawcy jest osoba fizyczna posiadająca miejsce zamieszkania na terytorium Polski ("Osoba Fizyczna").

III. Osoba Fizyczna jest równocześnie członkiem zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą na terytorium Polski ("Spółka z o.o.") będącej komplementariuszem spółki komandytowo-akcyjnej z siedzibą na terytorium Polski ("SKA"), do której do dnia 30 listopada 2014 r. stosuje się przepis ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r.

IV. Wnioskodawca dokonywał/dokonuje transakcji dostawy towarów i świadczenia usług na rzecz SKA. Zapłata należności za dostawy towarów i świadczenie usług nie jest dokonywana bezpośrednio ani pośrednio na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku nie zachodzi obowiązek sporządzania dokumentacji podatkowej cen transakcyjnych stosowanych pomiędzy SKA i Wnioskodawcą.

Zdaniem Wnioskodawcy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku, Wnioskodawca i SKA nie zachodzi obowiązek sporządzania dokumentacji podatkowej cen transakcyjnych stosowanych pomiędzy SKA i Wnioskodawcą.

I.

Zgodnie z art. 8 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.) spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własności nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Transakcje zawierane pomiędzy Wnioskodawcą a SKA na gruncie prawa cywilnego będą wynikały ze stosunków cywilnoprawnych pomiędzy SKA a Wnioskodawcą, co oznacza że to SKA będzie bezpośrednio podmiotem praw i obowiązków wynikających z takich umów.

W konsekwencji ewentualna ocena charakteru powiązań oraz warunków transakcji dotyczyć będzie jedynie relacji pomiędzy stronami transakcji, tj. pomiędzy Wnioskodawcą oraz SKA (spółką osobową), a nie np. pomiędzy Spółką i wspólnikami SKA. Biorąc pod uwagę status SKA nie jest możliwe "przeniesienie" opisanych poniżej regulacji podatkowych na poziom wspólników SKA.

II.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy o CIT podatnicy dokonujący transakcji z podmiotami powiązanym z tymi podatnikami - w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4 ustawy o CIT - lub transakcji, w związku z którymi zapłata należności wynikających z takich transakcji dokonywana jest bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej takiej (takich) transakcji. Obowiązek sporządzenia dokumentacji podatkowej takich transakcji (dokumentacji cen transferowych) pojawia się zatem w sytuacji, gdy podatnik - w rozumieniu ustawy o CIT dokonuje transakcji z "podmiotem powiązanym" - w rozumieniu art. 11 ust. 1 i ust. 4 ustawy o CIT lub, gdy zapłata należności wynikająca z transakcji między podatnikami a podmiotami powiązanymi z tymi podatnikami jest dokonywana na rzecz podmiotu kwalifikowanego jako podmiot pochodzący z kraju stosującego szkodliwą konkurencję podatkową.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o CIT jeżeli: (1) podatnik podatku dochodowego mający siedzibę (zarząd) lub miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwany dalej "podmiotem krajowym", bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu przedsiębiorstwem położonym za granicą lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego przedsiębiorstwa, albo (ii) osoba fizyczna lub prawna mająca miejsce zamieszkania albo siedzibę (zarząd) za granicą zwana dalej "podmiotem zagranicznym", bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego podmiotu krajowego, albo (iii) te same osoby prawne lub fizyczne równocześnie bezpośrednio lub pośrednio biorą udział w zarządzaniu podmiotem krajowym i podmiotem zagranicznym lub w ich kontroli albo posiadają udział w kapitale tych podmiotów - i jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podmiot nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały - dochody danego podmiotu oraz należny podatek określi się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

Z kolei zgodnie z art. 11 ust. 4 ustawy o CIT przepisy art. 11 ust. 1 ustawy o CIT stosuje się odpowiednio, gdy (i) podmiot krajowy bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu innym podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale innego podmiotu krajowego albo (ii) te same osoby prawne lub fizyczne równocześnie bezpośrednio lub pośrednio biorą udział w zarządzaniu podmiotami krajowymi lub w ich kontroli albo posiadają udział w kapitale tych podmiotów.

Koniecznym zatem dla stwierdzenia, czy w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku mogą znaleźć zastosowanie przepisy art. 11 ustawy o CIT, a w związku z tym przepisy art. 9a ustawy o CIT, jest stwierdzenie, czy SKA jest w ogóle "podmiotem krajowym" w rozumieniu tego przepisu. Pojęcie "podmiotu krajowego" zostało zdefiniowane w art. 11 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. W świetle uregulowań ustawowych "podmiot krajowy" to podatnik podatku dochodowego mający siedzibę (zarząd) lub miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Podmiotem krajowym może być zarówno osoba fizyczna, mająca miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i będąca podatnikiem podatku dochodowego, jak również osoba prawna, mająca siedzibę (zarząd) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i będąca podatnikiem podatku dochodowego.

Pojęcie "podatnika" zostało natomiast zdefiniowane w art. 1 ust. 1 ustawy o CIT. Zgodnie z tym przepisem - w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r. - podatnikami tego podatku były osoby prawne i spółki kapitałowe w organizacji. Spółki komandytowo-akcyjne nie były przed dniem 1 stycznia 2014 r. podatnikiem podatku CIT, ponieważ nie są osobami prawnymi ani też spółkami kapitałowymi w organizacji. Spółka komandytowo-akcyjna nie była - w stanie prawnym obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2014 r. podatnikiem podatku CIT, co wynika z art. 1 ustawy o CIT. Zgodnie z przepisami ustawy o CIT obowiązującymi do dnia 31 grudnia 2013 r. dochody spółki komandytowo-akcyjnej podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym u wspólników takiej spółki. Należy również zauważyć, iż ustawa z dnia 8 listopada 2013 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku tonażowym (Dz. U. z 2013 r. poz. 1387) stanowi, iż nowe przepisy, zgodnie z którymi spółka komandytowo-akcyjna jest podatnikiem podatku CIT mają zastosowanie jedynie do spółek komandytowo-akcyjnych powstałych po dniu 1 stycznia 2014 r. bądź spółek komandytowo-akcyjnych, które dokonały zmiany roku obrotowego po dniu 1 stycznia 2014 r. W związku z tym, że SKA, do której odnosi się Wnioskodawca we wniosku, nie spełnia żadnej ze wskazanych przesłanek, do oceny sytuacji podatkowej SKA należy stosować przepisy ustawy o PIT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r.

W związku z powyższym skoro spółki komandytowo-akcyjne nie były w stanie prawnym przed dniem 1 stycznia 2014 r. podatnikiem podatku dochodowego - co zostało ponad wszelką wątpliwość wykazane - nie można uznać SKA za "podmiot krajowy" w rozumieniu przepisów art. 11 ustawy o CIT. Za "podmiot krajowy" w rozumieniu tego przepisu może zostać uznany jedynie podatnik podatku dochodowego. Podmiotem krajowym będzie jedynie Wnioskodawca, jednakże taka sytuacja nie została uregulowana przez art. 11 ust. 4 ustawy o CIT, który reguluje kwestię zarządzania bezpośrednio lub pośrednio "podmiotem krajowym". Zastosowania nie znajdzie zatem w stosunku do Wnioskodawcy art. 9a ust. 1 ustawy o CIT.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, transakcje realizowane pomiędzy SKA a Wnioskodawcą z uwagi na fakt, że SKA nie mogła na gruncie tych przepisów przed dniem 1 stycznia 2014 r. być traktowana jako "podmiot krajowy", nie powinny być kwalifikowane jako transakcje podlegające obowiązkom wynikającym z art. 9a ustawy o CIT.

Zdaniem Wnioskodawcy w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku, nie będzie miał również zastosowania przepis art. 11 ust. 5 ustawy o CIT.

Podobne stanowisko wyraził m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 14 sierpnia 2012 r. (nr IBPBI/2/423-546/12/AP), w której stwierdził, iż (...) spółka komandytowa nie jest «podmiotem krajowym», o którym mowa w cyt. art. 11. Transakcje gospodarcze zawierane są pomiędzy spółką komandytową, jako podmiotem gospodarczym odrębnym od wspólników, w tym Spółką z o.o. (Wnioskodawca). Zatem biorąc pod uwagę cytowane wyżej przepisy stwierdzić należy, iż w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca (Spółka z o.o.) oraz spółka komandytowa, jako odrębny od wspólników podmiot praw i obowiązków, nie są podmiotami powiązanymi w świetle (ustawy o CIT).

Takie stanowisko wyraził również NSA w Poznaniu w prawomocnym wyroku z dnia 13 października 2010 r. (sygn. akt I Sa/Po 526/10), w którym stwierdził, iż w świetle przepisu art. 9a ustawy transakcje zawierane przez spółkę (wnioskodawca) ze spółką osobową - nie będą podlegały obowiązkowi dokumentacyjnemu. Spółka osobowa nie jest bowiem podmiotem powiązanym w rozumieniu przepisu art. 11 ustawy (o CIT).

Z uwagi na fakt, że SKA oraz Wnioskodawca nie mogą zostać uznane za "podmioty powiązane" w rozumieniu art. 11 ustawy o CIT, ani SKA, ani Wnioskodawca - nie będą zobowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej dla zrealizowanych pomiędzy Wnioskodawcą i SKA transakcji. Jak wynika bowiem z art. 9a ust. 1 ustawy o CIT podatnicy dokonujący transakcji z podmiotami powiązanymi z tymi podatnikami - w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4 ustawy o CIT - lub transakcji, w związku z którymi zapłata należności wynikających z takich transakcji dokonywana jest bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej takiej (takich) transakcji.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż - zgodnie z art. 11 ust. 1 i ust. 4 w zw. z art. 9a ust. 1 ustawy o CIT - na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek sporządzenia dokumentacji podatkowej.

Podobne stanowisko zostało także wyrażone również przez: (i) Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 3 lipca 2012 r. (nr IBPBI/1/415-471/12/AB), (ii) Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 27 czerwca 2012 r. (nr IBPBI/1/415-529/12/KB) oraz (iii) Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu interpretacji indywidualnej z dnia 22 sierpnia 2013 r. (nr ILPB4/423-179/13-5/MC), (iv) Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 16 marca 2010 r. (nr ILPPB3/423-19/10-6/MM), (v) Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 22 grudnia 2009 r. (nr IBPBI/2/423-1115/09/PP), a także (vi) Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie interpretacji indywidualnej z dnia 17 grudnia 2009 r. (nr IPPB3/423-645/09-2/AG).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W tym miejscu należy jednak wskazać, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. W szczególności dotyczy to stosowania w stosunku do spółki komandytowo-akcyjnej (SKA) do dnia 30 listopada 2014 r. przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. Okoliczność ta została uznana za element stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę.

Ponadto należy wskazać, że powołane w treści wniosku orzeczenie sądu administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości niniejszej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że - zdaniem Organu - teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w tym postępowaniu. W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.