ILPB4/423-25/14-2/DS - Możliwość zastosowania przez spółkę, świadczącą usługi wodociągowo-kanalizacyjne, podwyższonych stawek amortyzacyjnych w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w odniesieniu do maszyn i urządzeń poddanych szybkiemu postępowi technicznemu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej przedstawione we wniosku z dnia 10 stycznia 2014 r. (data wpływu 15 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie stawek amortyzacyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 15 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie stawek amortyzacyjnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Spółka jest podmiotem świadczącym usługi wodociągowo-kanalizacyjne na terytorium (...) i okolicznych gmin, działającym na podstawie przepisów ustawy z 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków. Strukturę własnościową Spółki tworzy aktualnie 10 Miast i Gmin oraz 11 osób fizycznych.

W toku prowadzonej działalności Spółka wykorzystuje składniki majątku, które w świetle art. 16a ustawy o CIT stanowią środki trwałe podlegające amortyzacji. Wśród nich znajdują się m.in. takie, które - w opinii Spółki - mogą zostać uznane za poddane szybkiemu postępowi technicznemu, tj. środki trwałe, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT.

W szczególności dotyczy to maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 4-6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych (dalej: KŚT) takich jak:

* komputery, zarówno stacjonarne (tzw. desktopy), mobilne (tzw. laptopy oraz tablety) oraz serwery (tekst jedn.: komputery lub urządzenia udostępniające usługi dla innych komputerów),

* urządzenia aktywne infrastruktur teleinformatycznych, tj. przełączniki LAN (tzw. switche) oraz przełączniki trasujących LAN/WAN (tzw. routery),

* systemy automatycznej regulacji i sterowania,

* systemy sterowania i pomiaru,

* aparatury kontrolno-pomiarowe i automatyki,

* szafy sterownicze,

* systemy monitorujące,

* zestawy sterownikowe (służące sterowaniu procesem oczyszczania ścieków),

* sieci światłowodowe przeznaczone do zdalnego sterowania (służące sterowaniu całym systemem kontroli i ujęcia wody).

We wszystkich wymienionych powyżej środkach trwałych zastosowane są układy mikroprocesorowe lub systemy komputerowe. Dodatkowo, wskazane maszyny i urządzenia spełniają założone funkcje dzięki wykorzystaniu w nich najnowszych zdobyczy techniki, a tym samym, poddane są szybkiemu postępowi technicznemu. Zdaniem Spółki, przejawia się to m.in. tym, że:

* zachodzi konieczność częstej wymiany sterowników obsługujących maszyny i urządzenia - z uwagi na ich niekompatybilność z systemami produkowanymi obecnie - w celu zachowania ich pełnej funkcjonalności,

* występuje konieczność ciągłego dostosowania układów mikroprocesorowych do najnowszych zdobyczy techniki,

* zachodzi konieczność wymiany całego oprogramowania, systemów operacyjnych (np. do paneli HMI i paneli sterowniczych) z uwagi na ich niekompatybilność z systemami produkowanymi obecnie, systemami SCADA (systemami nadzorującymi przebieg procesu technologicznego) oraz programowalnymi sterownikami logicznymi,

* niezbędna jest wymiana sprzętu w celu zapewnienia szybkiej i płynnej pracy z najnowszym oprogramowaniem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka jest uprawniona do zastosowania podwyższonych stawek amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT w odniesieniu do wskazanych powyżej grup środków trwałych jako maszyn i urządzeń poddanych szybkiemu postępowi technicznemu.

2. Czy Spółka jest uprawniona do zastosowania podwyższonych stawek amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT w odniesieniu do tych maszyn i urządzeń, które:

* są obecnie używane i amortyzowane przez Spółkę przy wykorzystaniu niepodwyższonych stawek amortyzacyjnych określonych w wykazie stawek amortyzacyjnych określonych w Załączniku nr 1 ustawy o CIT (dalej: Wykaz) oraz

* w przeszłości spełniały warunki do podwyższenia stawek amortyzacyjnych, lecz Spółka z takiego uprawnienia nie skorzystała w miesiącu następującym po miesiącu oddania tych środków trwałych do używania.

3. W przypadku, gdy odpowiedź na pytanie 2 jest twierdząca, to czy Spółka jest uprawniona do amortyzowania maszyn i urządzeń, o których mowa w pytaniu 2 powyżej, przy zastosowaniu podwyższonych stawek amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT począwszy od miesiąca dokonania pierwszego odpisu amortyzacyjnego i czy w związku z tym Spółka ma prawo dokonać korekty rozliczeń podatkowych w zakresie CIT za lata podatkowe, które nie uległy przedawnieniu.

4. W przypadku, gdy odpowiedź na pytanie 2 jest twierdząca, to czy Spółka jest uprawniona do rozpoczęcia amortyzowania maszyn i urządzeń, o których mowa w pytaniu 2 powyżej, przy zastosowaniu podwyższonych stawek amortyzacyjnych, określonych w art. 16i ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT począwszy od pierwszego miesiąca wybranego przez Spółkę przyszłego roku podatkowego (przy założeniu, że warunki stosowania tych stawek będą spełnione).

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Spółka jest uprawniona do zastosowania podwyższonych stawek amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT w odniesieniu do wskazanych w opisie stanu faktycznego grup środków trwałych jako maszyn i urządzeń poddanych szybkiemu postępowi technicznemu.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Spółka jest uprawniona do zastosowania podwyższonych stawek amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT, w odniesieniu do tych maszyn i urządzeń, które:

* są obecnie używane i amortyzowane przez Spółkę przy wykorzystaniu niepodwyższonych stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie oraz

* w przeszłości spełniały warunki do podwyższenia stawek amortyzacyjnych, lecz Spółka z takiego uprawnienia nie skorzystała w miesiącu następującym po oddaniu tych środków trwałych do używania.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3.

Spółka nie jest uprawniona do amortyzowania maszyn i urządzeń, o których mowa w punkcie 2 powyżej, przy zastosowaniu podwyższonych stawek amortyzacyjnych, określonych w art. 16i ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT począwszy od dokonania pierwszego odpisu amortyzacyjnego, w związku z tym nie ma prawa do dokonania korekty rozliczeń podatkowych w zakresie CIT za lata podatkowe, które nie uległy przedawnieniu.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4.

Spółka jest uprawniona do rozpoczęcia amortyzowania maszyn i urządzeń przy zastosowaniu podwyższonych stawek amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT, począwszy od pierwszego wybranego przez Spółkę przyszłego roku podatkowego (przy założeniu, że warunki do stosowania tych stawek będą spełnione).

Uwagi ogólne.

Stosownie do art. 16a ust. 1 ustawy o CIT, amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 16c ustawy o CIT, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: (i) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, (ii) maszyny, urządzenia i środki transportu, (iii) inne przedmioty - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 ustawy o CIT, zwane środkami trwałymi.

Jak przewiduje art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k ustawy o CIT, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość niematerialną i prawną wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e ustawy o CIT, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 16h ust. 2 ustawy o CIT, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16I i 16ł ustawy o CIT dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k ustawy o CIT dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Podstawowym sposobem dokonywania odpisów amortyzacyjnych przewidzianym w ustawie o CIT jest tzw. liniowa metoda amortyzacji, o której mowa w art. 16i ust. 1 ustawy o CIT, zgodnie z którą odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł ustawy o CIT, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Jednocześnie, w ramach "liniowej" metody amortyzacji przewidziano możliwość stosowania podwyższonych stawek amortyzacji. Zgodnie z art. 16i ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT, podatnicy mogą podane w Wykazie stawki amortyzacyjne podwyższać dla maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 4-6 i 8 KŚT, poddanych szybkiemu postępowi technicznemu, przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2,0.

Artykuł 16i ust. 4 ustawy o CIT określa, że podatnicy mogą podwyższać stawki dla środków trwałych wymienionych w art. 16i ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT, bądź rezygnować z ich stosowania, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Stosownie do art. 16i ust. 6 ustawy o CIT, w przypadku podwyższenia stawek amortyzacyjnych podanych w Wykazie przy zastosowaniu podwyższonych stawek określonych powyżej, należy dla poszczególnych środków trwałych stosować jeden wybrany współczynnik, przez który mnoży się stawkę amortyzacyjną właściwą dla danego środka trwałego, przyjętą z Wykazu.

Ad. 1

W opinii Wnioskodawcy, Spółka jest uprawniona do zastosowania podwyższonych stawek amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT w odniesieniu do wskazanych w opisie stanu faktycznego grup środków trwałych jako maszyn i urządzeń poddanych szybkiemu postępowi technicznemu.

Zgodnie z art. 16i ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT, podatnicy mogą podane w Wykazie stawki podwyższać dla maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 4-6 i 8 KŚT, poddanych szybkiemu postępowi technicznemu. Jednocześnie, w punkcie 4 objaśnień do Wykazu wskazano, że przez maszyny i urządzenia poddane szybkiemu postępowi technicznemu, rozumie się maszyny, urządzenia i aparaturę, w których zastosowane są układy mikroprocesorowe lub systemy komputerowe, spełniające założone funkcje dzięki wykorzystaniu w nich najnowszych zdobyczy techniki, a także pozostałą aparaturę naukowo-badawczą i doświadczalno-produkcyjną.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki, aby środki trwałe mogły podlegać amortyzacji podwyższoną stawką określoną w art. 16i ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT muszą zostać zaliczone do grupy 4, 5, 6 lub 8 KŚT oraz dodatkowo:

* zawierać układy mikroprocesorowe lub systemy komputerowe oraz

* spełniać założone funkcje dzięki wykorzystaniu w nich najnowszych zdobyczy techniki.

Jednocześnie, regulacje ustawy o CIT nie wiążą skróconego okresu amortyzacji środków trwałych w wyniku zastosowania podwyższonych stawek amortyzacji z faktycznym lub przewidywanym okresem użytkowania środków trwałych. W celu zastosowania podwyższonych stawek amortyzacyjnych muszą być jedynie spełnione kryteria określone w przepisach ustawy o CIT (w tym w Wykazie).

Spółka pragnie przy tym wskazać, iż zastosowanie omawianych podwyższonych stawek amortyzacyjnych nie powinno odbywać się "automatycznie" w odniesieniu do wszystkich środków trwałych, które zawierają układy mikroprocesorowe/systemy komputerowe (co jest obiektywnym kryterium, spełnianym przez wszystkie wskazane w opisie stanu faktycznego środki trwałe). Zdaniem Spółki, konieczne jest również przeprowadzenie analizy funkcji, jakie spełniają poszczególne maszyny i urządzenia wyposażone w te mikroprocesory/układy komputerowe w kontekście najnowszych zdobyczy techniki (co ma bardziej subiektywny charakter).

Niemniej, biorąc pod uwagę całokształt regulacji ustawy o CIT oraz praktykę organów podatkowych - zdaniem Spółki - podwyższone stawki amortyzacyjne, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT, mogą zostać zastosowane w odniesieniu do tych grup środków trwałych:

* co do których wymagana jest wysoka techniczna niezawodność,

* które muszą być często modernizowane w celu zachowania kompatybilności z najnowszym oprogramowaniem oraz

* w przypadku których pojawiające się innowacje informatyczne pozwalają na rozszerzenie ich funkcjonalności.

Jednocześnie, zastosowanie omówionych podwyższonych stawek amortyzacyjnych może dotyczyć również tych środków trwałych, które wprawdzie nie utraciły swojej wartości użytkowej, ale np. z uwagi na zmianę oprogramowania/wymogi sprzętowe działają wolniej i mniej efektywnie.

Biorąc pod uwagę powyższe - zdaniem Wnioskodawcy - Spółka jest uprawniona do zastosowania podwyższonych stawek amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT, do wszystkich grup środków trwałych jakie wskazała w opisie stanu faktycznego. Należy przy tym wskazać, iż stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w interpretacjach podatkowych.

Przykładowo:

* Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 1 czerwca 2012 r. (sygn. IPPB3/423-198/12-2/k.k.) dopuścił zastosowanie podwyższonych stawek amortyzacyjnych w odniesieniu do komputerów, serwerów i drukarek;

* Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z 22 października 2008 r. (sygn. ITPB3/423-405/08/MK) potwierdził możliwość zastosowania podwyższonych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych używanych przez podatnika, o ile są one sterowane za pomocą komputerów i oprogramowania.

Ad. 2

W opinii Spółki, jest ona uprawniona do zastosowania podwyższonych stawek amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT, w odniesieniu do tych maszyn i urządzeń, które:

* są obecnie używane i amortyzowane przez Spółkę przy wykorzystaniu niepodwyższonych stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie oraz

* w przeszłości spełniały warunki do podwyższenia stawek amortyzacyjnych, lecz Spółka z takiego uprawnienia nie skorzystała w miesiącu następującym po oddaniu tych środków trwałych do używania.

Jak wskazuje art. 16h ust. 2 ustawy o CIT podatnicy stosują wybraną metodę amortyzacji do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego. Zdaniem Spółki, treść tego przepisu nie wskazuje jednak, iż raz przyjęta przez podatnika stawka w ramach "liniowej" metody amortyzacji, musi być przez niego zachowana przez cały okres amortyzacji.

Jednocześnie, zgodnie z przepisem art. 16i ust. 2 ustawy o CIT, podatnicy mogą podwyższać podane w Wykazie stawki amortyzacyjne przy zastosowaniu wskazanych w tym przepisie współczynników. Przy czym, jak stanowi art. 16i ust. 4 ustawy o CIT, podatnicy mogą podwyższać stawki dla środków trwałych wymienionych w ust. 2 pkt 3 tego artykułu, bądź rezygnować z ich stosowania począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

W opinii Spółki, treść tego przepisu przesądza jednoznacznie o tym, iż jest ona uprawniona do podwyższania stawek amortyzacyjnych w odniesieniu do maszyn i urządzeń, które: (i) są używane oraz (ii) które spełniały w przeszłości wymogi do uznania je za podlegające szybkiemu postępowi technicznemu, a które dotychczas były amortyzowane z zastosowaniem podstawowej stawki wynikającej z Wykazu. Taka okoliczność tzn. możliwość późniejszego podwyższenia stawek amortyzacyjnych, została bowiem wprost przewidziana w przepisach ustawy o CIT.

Ad. 3

Spółka nie jest uprawniona do amortyzowania maszyn i urządzeń, o których mowa w punkcie 2 powyżej, przy zastosowaniu podwyższonych stawek amortyzacyjnych, określonych w art. 16i ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT począwszy od dokonania pierwszego odpisu amortyzacyjnego i w związku z tym nie ma prawa do dokonania korekty rozliczeń podatkowych w zakresie CIT za lata podatkowe, które nie uległy przedawnieniu.

W opinii Spółki, podwyższenie stawki amortyzacyjnej jest prawem podatnika, a tym samym, nieskorzystanie z takiego uprawnienia nie powinno być rozpatrywane w charakterze błędu/pomyłki, który można skorygować, lecz powinno być traktowane w charakterze decyzji podjętej przez podatnika. Na ten wniosek bez wpływu pozostaje okoliczność, iż regulacje ustawy o CIT nie nakładają na podatników obowiązku zgłoszenia/zawiadomienia organów podatkowych o przyjętych podwyższonych stawkach amortyzacji, bowiem deklaruje je wraz z pierwszym odpisem amortyzacyjnym.

Ad. 4

Spółka jest uprawniona do rozpoczęcia amortyzowania maszyn i urządzeń przy zastosowaniu podwyższonych stawek amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT, począwszy od pierwszego wybranego przez Spółkę przyszłego roku podatkowego (przy założeniu, że warunki do stosowania tych stawek będą spełnione).

W ocenie Spółki, z treści art. 16i ust. 4 ustawy o CIT wynika bezpośrednia możliwość podwyższenia stawki amortyzacyjnej od pierwszego miesiąca każdego następnego (przyszłego) roku podatkowego. Jedynym warunkiem - do podwyższenia stawki amortyzacyjnej - jest to, aby maszyna lub urządzenie spełniała warunki do uznania jej za poddaną szybkiemu postępowi technicznemu.

Tym samym, Spółka będzie uprawniona do amortyzowania maszyn i urządzeń przy zastosowaniu podwyższonych stawek amortyzacyjnych dla maszyn i urządzeń poddanych szybkiemu postępowi technicznemu, począwszy od pierwszego wybranego przez Spółkę przyszłego roku podatkowego (przy założeniu, że warunki do stosowania tych stawek będą spełnione).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy, w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ponadto w odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.