ILPB4/423-183/10-6/DS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 2 września 2010 r. (data wpływu 8 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 8 września 2010 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismami z dnia 23 listopada 2010 r. - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka prowadzi działalność w zakresie usług budowlanych oraz sprzedaży detalicznej towarów i materiałów. Rozlicza się na podstawie ksiąg rachunkowych.

Firma rozpisała konkurs motywacyjny dla swoich pracowników. Nagrodami były dwie dwuosobowe wycieczki o wartości 4.538,00 zł jedna, druga o wartości 4.619,00 zł. Zgodnie z regulaminem konkursu, pracownikom przysługiwała wycieczka wraz z osobą towarzyszącą. Na jedną wycieczkę pojechał pracownik Firmy wraz z osobą towarzyszącą - osoba towarzysząca to pracownik zatrudniony w Firmie. Na drugą wycieczkę pojechał pracownik wraz z osobą towarzyszącą - osoba towarzysząca to żona pracownika. Żona pracownika nie jest zatrudniona w Firmie.

Nagrody przyznawane były za wykonanie w imieniu Spółki najwyższej jakości usług obsługi klientów (zarówno w kwestii pozyskania nowych klientów i obsługi aktualnych klientów przez pracowników administracyjno - biurowych, jak i bezusterkowego wykonania usług przez pracowników produkcyjnych w ocenianym okresie). Docelowo, konkurs miał za zadanie motywację pracowników, a w efekcie - poprzez najwyższą jakość obsługi klientów - zwiększenie wysokości sprzedaży.

Zdaniem Spółki, wartość nagród uzyskanych przez pracowników stanowi koszt uzyskania przychodu, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdzie kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zabezpieczenia źródła przychodów, co w przypadku Spółki miało miejsce.

W przypadku pracownika, zdaniem Spółki, koszt całej wycieczki wraz z osobą towarzyszącą będzie stanowiło u niego przychód zgodnie z art. 12 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wycieczki zostały przyznane trzem osobom z Firmy. Jedna osoba, której przyznano wycieczkę, to żona pracownika Firmy. Jej koszty wycieczki, zdaniem Firmy, stanowią kosztów uzyskania przychodu, ponieważ zachodzi tu związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Wydatki na wspomniane powyżej nagrody mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Co w przypadku Spółki miało miejsce.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Wydatki za ww. nagrodę dla osoby, która nie jest zatrudniona w Firmie (żona pracownika) będą stanowiły koszty uzyskania przychodu oraz będzie to stanowiło przychód pracownika Firmy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Z powyższego wynika zatem, że o możliwości zaliczenia określonego wydatku do kosztów uzyskania przychodów decyduje łączne spełnienie następujących warunków:

* pomiędzy tym wydatkiem a przychodami istnieje związek przyczynowo-skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zachowanie już istniejącego źródła przychodów;

* wydatek nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, zawierającym katalog wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że do uznania poniesionych wydatków za koszty podatkowe niezbędne jest łączne spełnienie obu wymienionych powyżej przesłanek. Sam fakt, że określony wydatek nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zawierającym katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów, nie może przesądzać o możliwości uwzględnienia tego wydatku przy ustalaniu podstawy opodatkowania. Konieczne jest również wykazanie związku ponoszonych kosztów z uzyskiwanymi przychodami.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem wydatków ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego każdy wydatek, poza wyraźnie wymienionymi w ustawie, wymaga indywidualnej oceny pod kątem związku z przychodem i racjonalności działania dla osiągnięcia tego przychodu. Generalnie zaś można przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Konieczne jest też właściwe udokumentowanie wydatku. Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, iż jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem, to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

Należy podkreślić, że to podatnik prowadzący działalność gospodarczą sam decyduje o rozmiarze, rodzaju i formie ponoszonych wydatków.

Kosztami uzyskania przychodów mogą być zarówno koszty, które pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo - skutkowym z przychodami podatkowymi, jak również koszty pośrednie, których powiązanie z konkretnym przychodem nie jest możliwe, ale dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa poniesienie ich jest uzasadnione i podmiot zobowiązany jest do ich ponoszenia.

Tak więc, powyższe spełnienie warunków powinno być dokonane w taki sposób, aby istniała możliwość przypisania poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Ta okoliczność podlega kontroli organu podatkowego.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka prowadząc działalność w zakresie usług budowlanych oraz sprzedaży detalicznej towarów i materiałów, rozpisała konkurs motywacyjny dla swoich pracowników. Nagrody przyznawane były za wykonanie w imieniu Spółki najwyższej jakości usług obsługi klientów (zarówno w kwestii pozyskania nowych klientów i obsługi aktualnych klientów przez pracowników administracyjno - biurowych, jak i bezusterkowego wykonania usług przez pracowników produkcyjnych w ocenianym okresie). Nagrodami były dwie dwuosobowe wycieczki. Zgodnie z regulaminem konkursu, pracownikom przysługiwała wycieczka wraz z osobą towarzyszącą. Na jedną wycieczkę pojechał pracownik Firmy wraz z osobą towarzyszącą (pracownik Spółki). Na drugą wycieczkę pojechał pracownik wraz z osobą towarzyszącą (żona, która nie jest zatrudniona w Spółce).

Odnosząc powyższe do ponoszonych przez Wnioskodawcę wydatków na nagrody, należy stwierdzić, iż nie mogą być one powiązane z konkretnym przychodem uzyskanym przez Spółkę. Niewątpliwie wiążą się jednak z prowadzoną przez Nią działalnością. Z tych też względów, wydatki z tego tytułu mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Bez znaczenia pozostaje fakt, czy w roli osoby towarzyszącej będzie osoba z Firmy, czy też spoza Niej, gdyż, jak wskazał Wnioskodawca, z regulaminu konkursu wynika, iż nagrody przyznawane były pracownikom Spółki.

W związku z powyższym, koszty wycieczek stanowiących nagrody w konkursie zorganizowanym dla pracowników wraz z osobami towarzyszącymi stanowią w całości koszty uzyskania przychodów na podstawie przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie dodaje się, że wniosek Spółki w zakresie przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną w dniu 7 grudnia 2010 r. nr ILPB1/415-1019/10-6/AGr.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.