ILPB4/423-172/10-4/DS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 25 sierpnia 2010 r. (data wpływu 2 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* wskazania prawidłowej metody określenia wartość początkowej nieruchomości wniesionej do spółki komandytowej w formie aportu - jest nieprawidłowe,

* kosztów uzyskania przychodów w momencie zbycia przez spółkę osobową nieruchomości wniesionej do niej uprzednio aportem - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 września 2010 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 29 listopada 2010 r. - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* ustalenia przychodów podatkowych z tytułu wniesienia nieruchomości do spółki komandytowej w formie aportu,

* wskazania prawidłowej metody określenia wartość początkowej nieruchomości wniesionej do spółki komandytowej w formie aportu oraz kosztów uzyskania przychodów w momencie zbycia przez spółkę osobową nieruchomości wniesionej do niej uprzednio aportem.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka jest właścicielem zabudowanej nieruchomości (dalej zwanej w skrócie Nieruchomością), którą nabyła w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W najbliższym czasie, Spółka zamierza zostać wspólnikiem spółki komandytowej i wnieść Nieruchomość tytułem aportu do tej spółki komandytowej, na pokrycie wkładu.

Po aporcie do spółki komandytowej, Nieruchomość będzie wykorzystywana przez spółkę komandytową w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej.

Nie można przy tym wykluczyć, że spółka komandytowa w przyszłości dokona zbycia Nieruchomości wniesionej przez Spółkę.

Pismem uzupełniającym z dnia 29 listopada 2010 r. Spółka wskazała, iż Nieruchomość, o której mowa we wniosku została przez Wnioskodawcę wprowadzona do ewidencji środków trwałych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 2 i nr 3. Jednocześnie, wniosek Spółki w zakresie pytania nr 1 został rozpatrzony odrębną interpretacją wydaną w dniu 1 grudnia 2010 r. nr ILPB4/423-172/10-3/DS.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość początkową Nieruchomości, po wniesieniu jej przez Spółkę tytułem aportu do spółki komandytowej, należało będzie określić w wysokości ustalonej na dzień wniesienia aportu, nie wyższej jednak niż w wysokości wartości rynkowej z dnia wniesienia aportu.

Stanowisko takie jest uzasadnione z uwagi na poniższe argumenty.

Przystąpienie Spółki do spółki komandytowej i wniesienie przez Spółkę aportu skutkuje - z uwagi na regulacje Kodeksu spółek handlowych - koniecznością ustalenia wartości wniesionego do spółki komandytowej wkładu (Nieruchomości). Spółka komandytowa jest przy tym następnie obowiązana wykazać w ewidencji podatkowej wartość wniesionego do niej aportu.

Z uwagi na fakt, iż ani w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, ani w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie istnieje przepis, który wprost reguluje zasady określania wartości początkowej środków trwałych wnoszonych przez osobę prawną do spółki osobowej, w ocenie Spółki, w celu ustalenia wartości początkowej wniesionej w drodze aportu Nieruchomości należy odpowiednio zastosować przepis art. 22g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczący wyceny środków trwałych wniesionych przez osobę fizyczną do spółki osobowej oraz mieć na uwadze art. 16g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczący wyceny środków trwałych wniesionych przez osobę prawną do spółki kapitałowej.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartością początkową nieruchomości wniesionych w drodze aportu do spółki cywilnej lub spółki osobowej jest ustalona przez wspólnika na dzień wniesienia wkładu lub udziału wartość poszczególnych środków trwałych nie wyższa jednak od ich wartości rynkowej.

Zgodnie natomiast z art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wartością początkową nieruchomości wniesionych w drodze aportu do spółki kapitałowej lub spółdzielni jest ustalona przez wspólnika na dzień wniesienia wkładu lub udziału, wartość poszczególnych środków trwałych nie wyższa jednak od ich wartości rynkowej.

Oba powyższe przepisy wskazują zatem, że za wartość początkową środków trwałych nabytych w postaci wkładu niepieniężnego uważa się ustaloną przez wspólników na dzień wniesienia wkładu, wartość poszczególnych środków trwałych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej, z dnia wniesienia wkładu. Oznacza to, że w odniesieniu do wszystkich kategorii aportów ustawodawca wprowadził zasadę ustalenia wartości początkowej w wysokości odpowiadającej, co do zasady, wartości rynkowej.

Tym samym, biorąc pod uwagę wskazane powyżej uregulowania, wartość początkowa Nieruchomości po wniesieniu jej przez Spółkę, tytułem aportu, do spółki komandytowej powinna zostać określona w wysokości ustalonej na dzień wniesienia aportu, nie wyższej jednak niż wartość rynkowa Nieruchomości na ten dzień.

Co przy tym istotne, prawidłowość stanowiska Spółki potwierdzają liczne interpretacje przepisów prawa podatkowego dotyczące wyceny aportów wnoszonych do spółek osobowych, zarówno przez osoby fizyczne, jak i osoby prawne, a w szczególności: interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 21 września 2009 r. (sygn. IPPB3/423-366/09-3/MS), interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 grudnia 2009 r. (sygn. IPPB3/423-688/09-4/MS), interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25 listopada 2009 r. (sygn. IPPB3/423-673/09-3/MS), interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25 listopada 2009 r. (sygn. IPPB3/423-672/09-3/MS), interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 7 sierpnia 2009 r. (sygn. ILPB1/415-676/09-4/IM), interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 30 kwietnia 2009 r. (sygn. ILPB1/415-214/09-3/IM), interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 26 lutego 2010 r. (sygn. ILPB1/415-1324/09-5/IM), interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 26 lutego 2010 r. (sygn. ILPB1/415-1325/09-5/IM).

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do Spółki, jako wspólnika spółki komandytowej, kosztem uzyskania przychodów ze zbycia przez spółkę komandytową Nieruchomości wniesionej do niej przez Spółkę, będzie ustalona w odpowiedniej proporcji do posiadanego przez Spółkę udziału w zyskach spółki komandytowej wartość początkowa Nieruchomości (ustalona na dzień wniesienia aportu, w wartości nie wyższej niż w wysokości wartości rynkowej z dnia wniesienia aportu).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego udziału.

Stosownie zaś do art. 5 ust. 2 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

Zgodnie natomiast z art. 16 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, wydatki na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych innych niż grunty lub prawo wieczystego użytkowania oraz wydatki na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 ww. ustawy powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Odniesienie się w art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do odpisów amortyzacyjnych (dla których podstawą dokonywania jest wartość początkowa) oraz do aktualizacji (która to aktualizacja dotyczy wyłącznie wartości początkowej) wskazuje jasno, że za koszt, o którym mowa powyżej, ustawodawca uważa wartość początkową nieruchomości ujawnioną w ewidencji środków trwałych.

Koresponduje to z tym, że kosztem, za który spółka komandytowa nabędzie Nieruchomość, będzie wartość udziału kapitałowego otrzymanego przez Spółkę w zamian za aport, tzn. wartość ujęta w umowie spółki komandytowej oraz równocześnie w ewidencji środków trwałych spółki osobowej, jako wartość początkowa danej nieruchomości.

Co istotne, prawidłowość stanowiska Spółki potwierdzają liczne interpretacje przepisów prawa podatkowego, a w szczególności: interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25 listopada 2009 r. (sygn. IPPB3/423-672/09-4/MS), interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 8 września 2009 r. (sygn. ILPB1/415-676/09-3/IM), interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 marca 2009 r. (sygn. IPPBI/415-1375/08-5/EC), interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 10 marca 2009 r. (sygn. IBPBI/1/415-192/09/ZK), interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 26 lutego 2010 r. (sygn. ILPB1/415-1324/09-6/IM), interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 26 lutego 2010 r. (sygn. ILPB1/415-1325/09-6/IM).

Odpowiedź w części dotyczącej pytania nr 2.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki kapitałowej, a także udziału w spółdzielni - ustaloną przez podatnika na dzień wniesienia wkładu lub udziału wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej.

Powyższy przepis stanowi w sposób jednoznaczny o ustalaniu wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych w postaci wkładu niepieniężnego wniesionego do spółki kapitałowej.

Jak wynika z art. 4 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.), spółkami kapitałowymi są: spółka z ograniczoną odpowiedzialnością oraz spółka akcyjna, natomiast do spółek osobowych zalicza się: spółkę jawną, spółkę partnerską, spółkę komandytową i spółkę komandytowo - akcyjną (art. 4 § 1 pkt 1 tej ustawy).

Zatem, w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych brak jest uregulowań umożliwiających nadanie wartości początkowej środkom trwałym oraz wartościom niematerialnym i prawnym wnoszonym przez podatnika tego podatku do spółki osobowej (spółki nieposiadającej osobowości prawnej).

Stosownie natomiast do treści art. 22g ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej - ustaloną przez wspólników na dzień wniesienia wkładu lub udziału, wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej, z dnia wniesienia wkładu.

W przedmiotowym zakresie nie jest również możliwe zastosowanie powyższego przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż jak wynika z art. 1 tej ustawy, reguluje ona opodatkowanie podatkiem dochodowym osób fizycznych. Za taką osobę fizyczną nie można uznać ani Wnioskodawcy, ani spółki osobowej, do której Wnioskodawca zamierza wnieść wkład.

Wobec powyższego, brak jest podstawy prawnej do ustalenia, dla potrzeb ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nowej wartości początkowej składników majątku będących przedmiotem wkładu do spółki osobowej.

W konsekwencji, w przypadku, gdy wspólnik będący osobą prawną wnosi do spółki osobowej tytułem wkładu niepieniężnego środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, spółka osobowa będzie zobowiązana kontynuować zasady amortyzacji przyjęte przez tego wspólnika, w szczególności dotyczyć to będzie ustalenia wartości początkowej środków trwałych, wysokości odpisów amortyzacyjnych i okresu ich dokonywania.

Natomiast od dnia wniesienia takich wkładów odpisy amortyzacyjne od środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych będących przedmiotem wkładu, uznawane dotychczas wyłącznie za koszty uzyskania przychodu wspólnika wnoszącego ten wkład, zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowić będą koszty wszystkich wspólników spółki osobowej w proporcji do posiadanego przez tych wspólników udziału w zyskach tej spółki, o ile nie zachodzą okoliczności określone w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w przypadku wspólników będących osobami prawnymi).

Reasumując powyższe, w przypadku wniesienia przez Wnioskodawcę Nieruchomości do spółki osobowej tytułem wkładu niepieniężnego, spółka osobowa będzie zobowiązana kontynuować zasady amortyzacji przyjęte przez Spółkę, w tym dotyczącą ustalenia wartości początkowej przedmiotowego wkładu.

Odpowiedź w części dotyczącej pytania nr 3.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.), spółka jawna oraz spółka komandytowa są zaliczane do spółek osobowych. Zgodnie z art. 8 § 1 tego Kodeksu, spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Spółka osobowa prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą. Ma zatem zdolność do czynności prawnej, ale nie posiada osobowości prawnej. Spółka komandytowa oraz spółka jawna nie jest podatnikiem podatku dochodowego.

Spółki osobowe prawa handlowego nie posiadają osobowości prawnej, a z punktu widzenia prawa podatkowego obowiązanymi do zapłaty podatku od osiąganych przez nie dochodów (podatnikami) są jej poszczególni wspólnicy. Z tego też względu, skutki podatkowe związane z funkcjonowaniem spółek osobowych, a odnoszące się do jej wspólników będących osobami prawnymi, należy rozpatrywać w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Sposób opodatkowania przychodów z udziału w spółce niebędącej osobą prawną uregulowany został w art. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, z zastrzeżeniem art. 1 ust. 3, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy i praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego udziału. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że udziały wspólników w przychodach są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku (art. 5 ust. 2 ww. ustawy).

Z powyższej regulacji wynika, że przychód wspólnika z udziału w spółce osobowej, jak i koszty uzyskania tego przychodu ustala się stosownie do posiadanego przezeń udziału. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w żadnym z pozostałych artykułów nie reguluje zasad opodatkowania udziałów w spółce niebędącej osobą prawną.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca, będący spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, jest właścicielem zabudowanej nieruchomości, którą nabył On w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Przedmiotowa nieruchomość wprowadzona jest do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Spółka zamierza zostać wspólnikiem spółki komandytowej i wnieść przedmiotową nieruchomość tytułem aportu na pokrycie wkładu do ww. spółki osobowej. Po aporcie do spółki komandytowej, nieruchomość będzie wykorzystywana przez spółkę komandytową w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. Spółka komandytowa w przyszłości może dokonać zbycia wniesionej wcześniej przez Wnioskodawcę nieruchomości.

Kwestią wymagającą rozstrzygnięcia jest ustalenie kosztów uzyskania przychodów w przypadku sprzedaży przedmiotowej nieruchomości wniesionej aportem przez Wnioskodawcę do spółki osobowej (komandytowej).

Dokonując oceny stanowiska Wnioskodawcy należy zauważyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera szczególnego przepisu, regulującego sposób ustalania kosztu podatkowego przy sprzedaży składników majątku otrzymanych przez spółkę osobową w drodze wkładu niepieniężnego od wspólnika będącego osobą prawną.

Wobec braku uregulowań szczególnych, w omawianym przypadku, zastosowanie znajdą ogólne zasady uznawania określonych wydatków za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 15 ust. 1 cyt. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Z powyższego przepisu wynika, że aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W tym miejscu nadmienić należy, iż wniesienie przez Spółkę do spółki osobowej wkładu niepieniężnego w postaci nieruchomości - na moment tego wniesienia - nie spowoduje przysporzenia po stronie Spółki, a co za tym idzie nie powstanie przychód podatkowy, o którym mowa w art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jednocześnie w momencie wniesienia wkładu niepieniężnego Spółka nie ma możliwości uznania za koszty uzyskania przychodów wydatków, które poniosła na przedmiot wkładu. Zatem, w takim przypadku mamy do czynienia z "odroczeniem" momentu opodatkowania, a tym samym rozpoznania wydatku związanego z wnoszonym składnikiem majątku do czasu jego zbycia przez spółkę osobową.

Przyjęta w ustawie o podatku dochodowych od osób prawnych konstrukcja kosztów uzyskania przychodów oznacza, że do podatkowych kosztów podatnik zaliczać może jedynie koszty poniesione (memoriałowo lub kasowo). W tym miejscu należy podkreślić, że dokonana dla potrzeb określenia wzajemnych praw i obowiązków wspólników spółki osobowej wycena wartości wkładu niepieniężnego nie może być utożsamiana z "poniesieniem" wydatku przez wspólnika spółki osobowej, tj. Wnioskodawcę.

Powyższe oznacza, że nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, iż kosztem uzyskania przychodów powinna być ustalona w odpowiedniej proporcji do posiadanego przez Spółkę udziału w zyskach spółki komandytowej wartość początkowa nieruchomości (ustalona na dzień wniesienia aportu, w wartości nie wyższej niż w wysokości wartości rynkowej z dnia wniesienia aportu).

Reasumując, kosztem uzyskania przychodów z tytułu sprzedaży przez spółkę osobową nieruchomości będzie wydatek poniesiony przez Wnioskodawcę na nabycie przedmiotowej nieruchomości pomniejszony o odpisy amortyzacyjne dokonane przez Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością oraz spółkę osobową, proporcjonalnie do posiadanego udziału.

Jednocześnie wskazać należy, iż w odniesieniu do powołanych przez Spółkę interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.