ILPB4/423-144/11/14-S/ŁM - Możliwość uczestniczenia spółki kapitałowej w podatkowej grupie kapitałowej, pomimo korzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 7 maja 2014 r. sygn. akt II FSK 1353/12 - stwierdza, że stanowisko Spółki akcyjnej, przedstawione we wniosku z 8 kwietnia 2011 r. (data wpływu do Biura KIP w Bielsku-Białej - 26 kwietnia 2011 r., data wpływu do Biura KIP w Lesznie - 2 maja 2011 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka prowadząca działalność w specjalnej strefie ekonomicznej i korzystająca ze zwolnienia dochodu z opodatkowania może funkcjonować jako członek podatkowej grupy kapitałowej - jest prawidłowe.

W dniu 26 kwietnia 2011 r. Spółka złożyła do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach - Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka prowadząca działalność w specjalnej strefie ekonomicznej i korzystająca ze zwolnienia dochodu z opodatkowania może funkcjonować jako członek podatkowej grupy kapitałowej.

Pismem z 29 kwietnia 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach - działając na podstawie art. 170 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa oraz stosownie do postanowień § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - przekazał zgodnie z właściwością ww. wniosek celem rozpatrzenia go przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu - Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie.

Niniejszy wniosek wpłynął do Organu w dniu 2 maja 2011 r.

We wniosku przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.

W związku z planowanym dalszym rozwojem działalności gospodarczej, w szczególności dywersyfikacją portfela produktów, w celu poprawienia jej efektywności, podjęta została decyzja o przeprowadzeniu reorganizacji działalności Spółki. Reorganizacja polegać będzie na wydzieleniu wyodrębnionej organizacyjnie, funkcjonalnie i finansowo jednostki w postaci Departamentu Marketingu (dalej jako: Jednostka lub Departament Marketingu) do odrębnego podmiotu.

Reorganizacja zostanie przeprowadzona w następujący sposób. W pierwszym etapie reorganizacji funkcjonujące obecnie w ramach poszczególnych linii biznesowych działy zajmujące się marketingiem produktów schłodzonych, nowych kategorii produktów oraz produktów pod marką "A" zostaną wydzielone i połączone z Departamentem Marketingu, który zajmuje się w głównej mierze marketingiem i promocją produktów pod marką "B" i "C". W konsekwencji utworzony zostanie jeden Departament Marketingu, który będzie odpowiedzialny za podejmowanie i koordynowanie wszystkich działań związanych z promocją i marketingiem produktów oferowanych przez Wnioskodawcę, jak również za zarządzanie znakami towarowymi, w szczególności budowanie wartości i rozwoju znaków towarowych, prowadzenie działań o charakterze promocyjno-reklamowym oraz kreowanie wizerunku znaków towarowych.

W kolejnym etapie restrukturyzacji wyodrębniona jednostka zostanie następnie wniesiona w formie wkładu niepieniężnego na pokrycie udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym do innej spółki kapitałowej (dalej jako: Nowa Spółka). W konsekwencji Nowa Spółka przejmie wszystkie zadania z zakresu marketingu oraz zarządzania produktami. Spółka natomiast będzie mogła skupić swe działania wyłącznie na produkcji i sprzedaży oferowanych przez nią produktów. Nowa Spółka, zależna w 100% od Spółki, będzie członkiem Grupy kapitałowej "A".

Spółka rozważa utworzenie wraz z Nową Spółką podatkowej grupy kapitałowej (dalej: PGK), o której mowa w art. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zarówno Spółka, jak i Nowa Spółka będą spełniać warunki niezbędne do utworzenia i funkcjonowania jako PGK.

Jednocześnie Spółka podjęła działania, w wyniku których część jej gruntów została objęta granicami Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: SSE). Na gruncie wniesionym przez Spółkę do SSE wybudowana ma zostać hala produkcyjna, w której odbywać się będzie w szczególności produkcja dań gotowych.

W chwili obecnej Spółka nie posiada zezwolenia na prowadzenie działalności w SSE i tym samym nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych z tego tytułu przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Niemniej jednak, w najbliższym czasie, Spółka wystąpi o zezwolenie na prowadzenie działalności w SSE. Uzyskanie zezwolenia może nastąpić przed lub po zawiązaniu PGK.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W związku z wyżej opisanym zdarzeniem przyszłym Spółka wnosi o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej prawa podatkowego poprzez potwierdzenie, iż w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego Spółka może funkcjonować jako członek PGK, o której mowa w art. 1a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pomimo korzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na terenie SSE, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy będzie on mógł funkcjonować jako członek PGK, a fakt korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy po utworzeniu PGK nie będzie naruszać warunków, określonych w art. 1a ust. 2 tej ustawy, niezbędnych do uznania PGK za podatnika w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Co do zasady, zgodnie z art. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, PGK jest podatnikiem w rozumieniu ww. ustawy, jeżeli spełnia ona warunki określone w tej ustawie. Jednym z tych warunków jest, zgodnie z art. 1a ust. 2 pkt 3 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, aby po utworzeniu PGK spółki ją tworzące nie korzystały ze zwolnień od podatku na podstawie odrębnych ustaw.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych "Wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117, poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188, poz. 1840), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami".

Oznacza to, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych wprost ustanawia zwolnienie od podatku dochodowego dla dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE. Zwolnienie to nie jest zatem przyznane podatnikom na podstawie odrębnej ustawy.

W konsekwencji wykładnia językowa normy określonej w art. 1a ust. 2 pkt 3 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazuje, że artykuł ten nie ma zastosowania w przypadku korzystania przez podatnika ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych od dochodów uzyskanych z działalności na terenie SSE na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ww. ustawy, gdyż jest to ta sama ustawa.

Poparciem prawidłowości powyższej interpretacji wykładni językowej jest także brzmienie § 3 ust. 1 Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. Nr 232, poz. 1548), który stanowi, iż "Pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) stanowi pomoc regionalną z tytułu: 1) kosztów nowej inwestycji, (...)". Brzmienie tego paragrafu wskazuje na rozumienie Ustawodawcy, iż zwolnienia podatkowe związane z działalnością inwestycyjną w specjalnej strefie ekonomicznej, są udzielane podatnikom na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a nie na podstawie odrębnych ustaw. W przeciwnym razie rozporządzenie powinno się bowiem odnosić nie do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tylko do odrębnej ustawy.

Na prawidłowość stanowiska Spółki wskazuje też wykładnia historyczna. Przepis art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych został wprowadzony do ustawy nowelizacją z dnia 16 listopada 2000 r. ustawy o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 117, poz. 1228 z późn. zm.). Jak wskazano w uzasadnieniu do powyższej ustawy, ustawodawca nowelizując ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych, "wprowadza zapis konstytuujący zwolnienia podatkowe w specjalnych strefach ekonomicznych przysługujące z tytułu posiadania zezwoleń wydawanych na podstawie przepisów o SSE, a także zasady zwrotu niewpłaconego podatku w przypadku utraty zezwolenia".

Z powyższego wynika zatem, że celem ustawodawcy było ustanowienie w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych zwolnień od podatku dochodowego. Skoro zatem celem przeprowadzonej nowelizacji było ustanowienie zwolnień od podatków dochodowych dla działalności prowadzonej w specjalnej strefie ekonomicznej w ustawie i zwolnienie to istnieje w tej ustawie do chwili obecnej, należy uznać, iż zwolnienie to jest przyznane podatnikom na gruncie ww. ustawy, a nie na podstawie odrębnej ustawy.

Zdaniem Spółki powyższe oznacza także, że jedynie zwolnienia związane z działalnością strefową przyznane podatnikom przed 1 stycznia 2001 r. są przyznane na podstawie odrębnych ustaw (w szczególności na podstawie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych). Na prawidłowość takiego rozumowania oraz takich intencji ustawodawcy wskazuje zwłaszcza część B.1. formularza CIT-8/O, będącego informacją o odliczeniach od dochodu i od podatku oraz o dochodach wolnych i zwolnionych od podatku (dalej: informacja CIT-8/O). Ustanawiając rozporządzeniem z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie określenia wzorów deklaracji, zeznania, oświadczenia oraz informacji podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 243, poz. 1761 z późn. zm.) wzór informacji CIT-8/O, Minister Finansów rozróżnił dwa stany prawne związane ze zwolnieniami strefowymi. Mianowicie w poz. 11 umieszcza się "Dochody wolne od podatku zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE" - pozycję tę wypełniają podatnicy, którzy prawo do zwolnienia nabyli po dniu 31 grudnia 2000 r. Natomiast podatnicy, którzy uzyskali prawo do zwolnienia wcześniej wypełniają odpowiednio poz. 15 lub 16. Pozycje te wypełniane są dla "Dochodów wolnych od podatku na podstawie ustawy o SSE i przepisów wykonawczych do tej ustawy, w oparciu o zezwolenia uzyskane przed dniem 1 stycznia 2001 r. (...)".

Zgodnie z art. 92 § 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483 z późn. zm., dalej: Konstytucja RP)"Rozporządzania są wydawane przez organy wskazane w Konstytucji, na podstawie szczegółowego upoważnienia zawartego w ustawie i w celu jej wykonania. Upoważnienie powinno określać organ właściwy do wydania rozporządzenia i zakres spraw przekazanych do uregulowania oraz wytyczne dotyczące treści aktu".

W doktrynie prawa konstytucyjnego podkreśla się, że rozporządzenie ma charakter wykonawczy do ustawy, której dotyczy i wydany jest jedynie w zakresie upoważnienia wskazanego w ustawie (W. Skrzydło, Konstytucja Rzeczpospolitej Polskiej. Komentarz. Zakamycze 2002 r.). Oznacza to, że normy rozporządzenia mają służyć jedynie wykonaniu już ustanowionych norm ustawowych. Tym samym rozporządzenie nie może ustanawiać nowych norm sprzecznych z normami ustawowymi lub w jakikolwiek sposób je zmieniać. Wspomniane wyżej rozporządzenie z dnia 12 grudnia 2006 r. określające wzór informacji CIT-8/O do rocznego zeznania podatkowego wydane zostało na podstawie upoważnienia ustawowego zawartego w art. 28a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory: (...) 2) zeznania, o którym mowa w art. 27 ust. 1 (przepis ten mówi o zeznaniu rocznym, do którego złożenia zobowiązani są, co do zasady, podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych). Z przepisu tego jasno wynika, że minister właściwy do spraw finansów został upoważniony jedynie do wydania wzoru zeznania podatkowego, a nie ustanowił nowego prawa podatkowego.

Jednocześnie, w związku z wskazanymi powyżej regulacjami Konstytucji RP, treść tego rozporządzenia nie może ustanawiać żadnych norm sprzecznych z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych. Tym samym rozporządzenie, a w związku z tym także informacja CIT-8/O stanowi odzwierciedlenie zasad wyrażonych w ustawie, ale także w innych ustawach, np. w ustawie o specjalnych strefach ekonomicznych. Skoro bowiem rozporządzenie to nie zostało uchylone przez Trybunał Konstytucyjny, należy domniemywać, że jest ono w całości zgodne z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych, a także z każdą inną ustawą. Tym samym wskazanie w poz. 11 informacji CIT-8/O, iż zwolnienie z tytułu działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, nabyte po dniu 31 grudnia 2000 r. wynika z ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest odzwierciedleniem zasady obowiązującej na gruncie polskiego ustawodawstwa, w tym ww. ustawy, ale także innych ustaw.

Oznacza to, że Ustawodawca uznał, iż zwolnienie z podatku dochodowego od osób prawnych przysługujące podatnikowi z tytułu prowadzenia działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, jest zwolnieniem regulowanym przez ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych, pod warunkiem że uprawnienie do tego zwolnienia dany podatnik nabył po 31 grudnia 2000 r., a minister właściwy do spraw finansów publicznych respektując tę zasadę odzwierciedlił ją w formie informacji CIT-8/O.

W związku z powyższym, biorąc pod uwagę fakt, iż Spółka uzyska zwolnienie po dniu 31 grudnia 2000 r., a zwolnienie od podatku jej dochodów będzie ustanowione w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, a zatem w tej samej ustawie, w której istnieje przepis art. 1a ust. 2 pkt 3 lit. a ustawy, Spółka spełnia hipotezę normy przewidzianej w tym artykule, gdyż nie będzie korzystać ze zwolnień od podatku dochodowego na podstawie innych ustaw, tylko ze zwolnień od tego podatku na podstawie tej samej ustawy. Nie istnieją zatem żadne przepisy niepozwalające Wnioskodawcy w opisanym zdarzeniu przyszłym na uczestniczenie w PGK z Nową Spółką, jeżeli pozostałe warunki niezbędne dla uznania PGK za podatnika w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zostaną spełnione.

Podobne stanowisko w sprawie zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 21 września 2009 r. (sygn. IBPBI/2/423-709/09/SD), w której uznał za prawidłowe w całości stanowisko podatnika, zgodnie z którym "Wnioskodawca może funkcjonować jako członek PGK, a fakt korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. - dalej: ustawa o p.d.o.p.), nie narusza art. 1a ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, tak więc PGK, do której będzie należał Wnioskodawca, będzie podatnikiem, o którym mowa w art. 1a ust. 1 ww. ustawy".

Spółka zwraca również uwagę na ostatni wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 22 marca 2011 r. (o sygnaturze I SA/Gd 1311/10), w którym Sąd opowiedział się za możliwością korzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu prowadzenia działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, a jednocześnie współtworzenia PGK. Kluczowym w sprawie okazało się określenie, czy zwolnienie dochodów pochodzących z działalności strefowej obowiązuje na podstawie przepisów dotyczących ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czy też na podstawie ustawy o SSE. Zdaniem Sądu jedynie w przypadku korzystania z przywilejów podatkowych na podstawie odrębnych przepisów spełniony jest negatywny warunek uczestnictwa w PGK. Taka sytuacja nie zachodzi w przypadku zwolnienia dotyczącego działalności w SSE, ponieważ wyprowadzone zostało na podstawie ustawy o podatku dochodowym o osób prawnych. Przepisy odrębnych ustaw i rozporządzeń regulują natomiast jedynie zasady prowadzenia działalności na terenie SSE.

Mając na uwadze powyższe stanowisko Spółki, zgodnie z którym będzie ona mogła funkcjonować jako członek PGK, pomimo korzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych dla dochodów osiąganych z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na terenie SSE, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy, należy uznać za prawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działający z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 26 lipca 2011 r. interpretację indywidualną nr ILPB4/423-144/11-2/ŁM, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

W ww. interpretacji indywidualnej Organ stwierdził, co następuje.

Korzystanie przez Spółkę ze zwolnienia z podatku dochodowego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, spowoduje utratę statusu podatnika przez podatkową grupę kapitałową, której członkiem będzie Spółka.

Pismem z 11 sierpnia 2011 r. Spółka akcyjna, reprezentowana przez pełnomocników, wezwała Organ podatkowy do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej. Jednakże w wyniku ponownej analizy sprawy, Organ stwierdził brak podstaw do zmiany tej interpretacji (odpowiedź na ww. wezwanie z 13 września 2011 r. nr ILPB4/423W-34/11-2/HS).

W związku z powyższym Strona wniosła 20 października 2011 r. skargę skierowaną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu za pośrednictwem Organu.

Odpowiedź na skargę została udzielona pismem z 21 listopada 2011 r. nr ILPB4/4240-41/11-2/HS.

Po rozpoznaniu sprawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wydał w dniu 16 lutego 2012 r. wyrok sygn. akt I SA/Po 828/11, w którym oddalił skargę.

W wyroku tym Sąd wskazał, że w rozpoznawanej sprawie Spółka korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego w związku prowadzeniem działalności gospodarczej na terenie SSE. Na kwestię zwolnienia podatników prowadzących działalność w ramach SSE z podatku dochodowego od osób prawnych wskazują przepisy dwóch ustaw - art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 12 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych. Jednocześnie Sąd obie te regulacje zacytował i zwrócił uwagę, że ostatnia z nich nie podlegała zmianom od 1 stycznia 2001 r. Modyfikacjom podlegała jedynie część dotyczą odpowiednich rozporządzeń Rady Ministrów określających wielkość zwolnień podatkowych, co zostało w obecnie obowiązującej treści wskazanego przepisu usunięte.

Dalej w wyroku tym czytamy, że niewątpliwie brzmienie obu norm jest w znacznej części zbieżne. Każda z nich wskazuje na zwolnienie z podatku dochodowego od osób prawnych tych podmiotów, które na podstawie udzielonego zezwolenia prowadzą działalność na terenie SSE. Odmienności dotyczą natomiast końcowego brzmienia przepisów; w treści art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odwołano się do określenia granic tego zwolnienia, natomiast w art. 12 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych wskazano, że zwolnienie ma odbywać się na zasadach wskazanych w wymienionych ustawach podatkowych.

Zdaniem WSA - z przedstawionej regulacji art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika expressis verbis, że jeśli osoba prawna - czyli również Strona skarżąca - prowadzi działalność gospodarczą w specjalnej strefie ekonomicznej na podstawie stosownego zezwolenia, to jej dochody są zwolnione od podatku dochodowego od osób prawnych. Tym samym to art. 12 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych ustanawia owe zwolnienie. Jednocześnie co to zasad stosowania tego zwolnienia przepis ten odsyła do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. art. 17 ust. 1 pkt 34 tej ustawy. W związku z tym Sąd podkreślił, że - wbrew twierdzeniom Spółki - w przepisie tym ustawodawca określa jedynie jakie dochody podlegają zwolnieniu od podatku, wprowadzając jednocześnie limit wielkości pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia.

W dalszej części Sąd zauważył, że Organ podatkowy trafnie zwrócił uwagę, że przepisy dotyczące specjalnych stref ekonomicznych obowiązują od 23 grudnia 1994 r., natomiast norma wynikająca z art. 17 ust. 1 pkt 34 została wprowadzona do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z 1 stycznia 2001 r. Ponadto postanowienie ustawy o zwolnieniu dochodów uzyskanych z dziala1ności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia nie zostało wykreślone z ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych. Co więcej - jak słusznie wskazał Organ - uległo ono zmianie, która jednak nie ma wpływu na rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie.

Biorąc powyższe pod uwagę - WSA stwierdził, że podmioty działające w specjalnych strefach ekonomicznych korzystają ze zwolnienia z opodatkowania dochodów na podstawie ustawy innej niż ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ podstawy tego zwolnienia są uregulowane w ustawie o specjalnych strefach ekonomicznych. W konsekwencji zasadnie Organ podatkowy wydający interpretację uznał, że korzystanie przez Spółkę ze zwolnienia z podatku dochodowego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, spowoduje utratę statusu podatnika przez PGK, której członkiem będzie Spółka.

Ponadto w zakresie naruszenia prawa procesowego Sąd wyjaśnił, że Organ przedstawił wystarczającą interpretację wobec przedstawionego przez Skarżącą zdarzenia przyszłego. W tej perspektywie jako bezzasadny jawi się zarzut skargi odnośnie do tego, by w procedurze wydania interpretacji indywidualnej Organ podatkowy naruszył art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej. Akt ten został wydany z poszanowaniem obowiązujących przepisów, w tym dotyczących postępowania w sprawie wydania interpretacji.

Wobec powyższego wyroku Spółka wystosowała skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie, za pośrednictwem WSA w Poznaniu (pismo z 20 kwietnia 2012 r.).

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 7 maja 2014 r. sygn. akt II FSK 1353/12 po rozpoznaniu skargi kasacyjnej Spółki akcyjnej HJ "A" Polska, reprezentowanej przez pełnomocników, od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 16 lutego 2012 r. sygn. akt I SA/Po 828/11:

NSA wskazał, że art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych określa przedmiot zwolnienia nie tylko przez wskazanie, że jest nim dochód uzyskany z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, ale także określa granice zwolnienia (choć przez odesłanie do przepisów o pomocy publicznej). Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych definiuje ponadto dochód uzyskany z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy (art. 17 ust. 4) i określa, kiedy podatnik traci prawo do zwolnienia oraz jego obowiązki w razie utraty zwolnienia (art. 17 ust. 5 i 6). Ustawa podatkowa dla ustalenia treści normy dotyczącej zwolnienia przedmiotowego wymaga zatem jedynie uzupełnienia przez przepisy odniesienia (przepisy dotyczące pomocy publicznej) co do maksymalnej wielkości zwolnionego dochodu i przepisy ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych (co do pojęcia zezwolenia na działanie w tych strefach). Przepis ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych wskazuje ogólnie na możliwość zwolnienia przedmiotowego, w zakresie przesłanek tego zwolnienia odsyła natomiast do przepisów ustaw podatkowych, nie dając możliwości odtworzenia na ich podstawie pełnej normy dotyczącej zwolnienia, a przeciwnie - wskazując, że zwolnienie to udzielane jest na zasadach określonych w przepisach ustaw podatkowych (te ostatnie określają więc warunki zwolnienia). Przepis art. 12 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych jest zatem przepisem odsyłającym do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie zwolnienia dochodu podmiotów działających w specjalnej strefie ekonomicznej, nie określa natomiast podstawowych warunków tego zwolnienia, pozostawiając to ustawie podatkowej.

Stąd Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że wykładnia art. la ust. 2 pkt 3 lit. a w zw. z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 12 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych przeprowadzana przez Sąd pierwszej instancji nie zasługuje na aprobatę. Skoro podstawą zwolnienia dochodu osiąganego w specjalnych strefach ekonomicznych jest art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to korzystanie z tego zwolnienia przez jedną ze spółek tworzących podatkową grupę kapitałową, która uzyskała zezwolenie na działanie w strefie po 1 stycznia 2001 r., nie powoduje naruszenia warunku, o którym jest mowa w art. la ust. 2 pkt 3 lit. a tej ustawy i utraty statusu grupy jako podatnika podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. la ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W dniu 23 czerwca 2014 r. do Organu nastąpił z Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu zwrot akt administracyjnych.

Uwzględniając uzasadnienie wyroku NSA w Warszawie stwierdza się co następuje.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji z 26 lipca 2011 r. nr ILPB4/423-144/11-2/ŁM.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.