ILPB4/423-128/14-5/ŁM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2014 r. (data wpływu 5 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie dokonywania odpisów amortyzacyjnych od otrzymanych przyłączy (pytanie nr 4) - jest prawidłowe.

W dniu 5 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony o dodatkową opłatę - o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* powstania przychodu z tytułu nieodpłatnie otrzymanych przyłączy (pytanie nr 1),

* dokonywania odpisów amortyzacyjnych od otrzymanych przyłączy (pytanie nr 4).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca - Sp. z o.o. jest spółką, w której 100% udziału posiada Gmina o statusie miejskim. Jednym z głównych zadań Wnioskodawcy - jako przedsiębiorstwa wodno-kanalizacyjnego - jest bieżące i niezakłócone zaspokajanie potrzeb mieszkańców Miasta, poprzez dostarczanie wody i odbiór ścieków.

Wnioskodawca ma zawarte - z odbiorcami usług - umowy o zaopatrzenie w wodę i odprowadzenie ścieków. Należy jednak podnieść, iż zawarte umowy o zaopatrzenie w wodę i odprowadzanie ścieków nie regulują kwestii zapewnienia niezawodnego działania oraz usuwania awarii przyłączy wodociągowych i kanalizacyjnych, znajdujących się w posiadaniu Odbiorcy. Tym samym zastosowanie ma art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków, zgodnie z którym jeżeli umowa o zaopatrzenie w wodę lub odprowadzenie ścieków nie stanowi inaczej, odbiorca usług odpowiada za zapewnienie niezawodnego działania posiadanych instalacji i przyłączy wodociągowych lub instalacji i przyłączy kanalizacyjnych z urządzeniem pomiarowym włącznie.

Wnioskodawca wyraża chęć przejęcia (od Odbiorców Usług) obowiązku zapewnienia niezawodnego działania instalacji i przyłączy wodociągowych oraz instalacji i przyłączy kanalizacyjnych (będących w posiadaniu Odbiorcy usług), jednakże pod warunkiem nieodpłatnego przekazania tychże przyłączy na majątek i do eksploatacji Wnioskodawcy.

Celem przejęcia przez Wnioskodawcę obowiązku usuwania awarii i dokonywania niezbędnych prac eksploatacyjnych (zwalniając z tego obowiązku tym samym poszczególnych Odbiorców), Wnioskodawca zamierza podpisać z zainteresowanymi Odbiorcami dobrowolne umowy o przekazanie tychże przyłączy nieodpłatnie na majątek i do eksploatacji dla Przedsiębiorstwa, w zamian za co Wnioskodawca zobowiązuje się ponosić koszt utrzymania przyłączy i zapewnienia ich niezawodnego działania (co z mocy ustawy spoczywało na Odbiorcy - jako właścicielu przyłącza). W przyszłości Przedsiębiorstwo będzie zobowiązane też do odtworzenia sieci.

Powyższa czynność przejęcia przyłączy nie została przewidziana w wieloletnim planie rozwoju i modernizacji urządzeń wodociągowych i kanalizacyjnych, a więc dotyczy inwestycji, na które Przedsiębiorstwo nie planowało i nie zabezpieczyło środków finansowych. Z tego też powodu przejmowanie przyłączy będzie miało formę nieodpłatną, w zamian za co inwestor nadal będzie mógł korzystać z przyłączy w celu, dla jakiego je wybudował, natomiast uwolniony zostanie od ponoszenia kosztów eksploatacyjnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

1. Czy nieodpłatne przekazanie przyłączy przez Inwestorów (Odbiorców usługi) na rzecz Wnioskodawcy - na majątek i do eksploatacji - w zamian za przejęcie przez Przedsiębiorstwo obowiązku poniesienia kosztów utrzymania przyłączy i zapewnienia ich niezawodnego działania (co z mocy ustawy spoczywało na Odbiorcy - jako właścicielu przyłącza) stanowi przychód, który podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych... (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

2. Czy wskutek nieodpłatnego przekazania przyłączy przez Inwestorów (Odbiorców usługi) na rzecz Wnioskodawcy - na majątek i do eksploatacji - w zamian za przejęcie przez Przedsiębiorstwo obowiązku poniesienia kosztów utrzymania przyłączy i zapewnienia ich niezawodnego działania (co z mocy ustawy spoczywało na Odbiorcy - jako właścicielu przyłącza) dopuszczalne będzie zastosowanie odpisów amortyzacyjnych od przejętych na własność przyłączy, stanowiących koszt uzyskania przychodu... (pytanie oznaczone we wniosku nr 4)

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 2 (oznaczone we wniosku nr 4). Jednocześnie w zakresie pytania nr 1 wydana została odrębna interpretacja indywidualna z 4 czerwca 2014 r. nr ILPB4/423-128/14-4/ŁM.

Stanowisko ogólne Wnioskodawcy w sprawie:

Ustawa o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i odprowadzaniu ścieków z dnia 7 czerwca 2001 r. zawiera definicje przyłącza kanalizacyjnego i wodociągowego. Zgodnie z zawartą definicją przyłącze kanalizacyjne - odcinek przewodu łączącego wewnętrzną instalację kanalizacyjną w nieruchomości odbiorcy usług z siecią kanalizacyjną, za pierwszą studzienką, licząc od strony budynku, a w przypadku jej braku do granicy nieruchomości gruntowej. Natomiast za przyłącze wodociągowe ww. ustawa uważa odcinek przewodu łączącego sieć wodociągową z wewnętrzną instalacją wodociągową w nieruchomości odbiorcy usług wraz z zaworem za wodomierzem głównym.

Wprawdzie zgodnie z art. 49 § 1 k.c. urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa. Jednakże zgodnie z ustawą o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i odprowadzaniu ścieków z dnia 7 czerwca 2001 r. za urządzenia kanalizacyjne uważa się wyłącznie - sieci kanalizacyjne, wyloty urządzeń kanalizacyjnych służących do wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi oraz urządzenia podczyszczające i oczyszczające ścieki oraz przepompownie ścieków. Natomiast za urządzenia wodociągowe uważa się wyłącznie - ujęcia wód powierzchniowych i podziemnych, studnie publiczne, urządzenia służące do magazynowania i uzdatniania wód, sieci wodociągowe, urządzenia regulujące ciśnienie wody.

Reasumując - ponieważ przyłącza wodne i kanalizacyjne nie zawierają się w definicji urządzeń wodnych i kanalizacyjnych - tym samym nie są urządzeniami służącymi do doprowadzania lub odprowadzania płynów, o których mowa w art. 49 Kodeksu cywilnego.

W związku z powyższym należy podnieść, iż przyłącza wodne i kanalizacyjne nie wchodzą więc w skład przedsiębiorstwa, lecz stanowią odrębną ruchomość stanowiącą własność Inwestora - Odbiorcy.

Potwierdzeniem dla powyższego jest chociażby wyrok Sądu Najwyższego z 13 maja 2004 r. sygn. III SK 39/04, zgodnie z którym Umowa o zaopatrzenie w wodę lub odprowadzenie ścieków określa tytuł prawny, na podstawie którego posiadacz nieruchomości musi w celu odpłatnego korzystania z takich usług "postawić" przyłącze do dyspozycji przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego, gdyż przyłącze, pomimo fizycznego połączenia z siecią, nie staje się automatycznie częścią składową przedsiębiorstwa (art. 49 k.c.).

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania ad 2 (oznaczonego we wniosku nr 4):

Zdaniem Wnioskodawcy planowane odpisy amortyzacyjne od ustalonej wartości przejętych na własność przyłączy stanowić będą koszty uzyskania przychodów.

W świetle art. 16a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Tym samym za środek trwały można uznać rzecz, która spełnia łącznie następujące warunki:

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Podnieść należy, iż załącznikiem do umowy o nieodpłatne przekazanie przyłączy - na majątek i do eksploatacji Wnioskodawcy - będzie odrębny dokument, tj. zestawienie powykonawczych kosztów wytworzenia środka trwałego. Wskazane zestawienie stanowić będzie podstawę dla ustalenia wartości środka trwałego w celu dokonywania odpowiednich odpisów amortyzacyjnych.

W związku z powyższym - analizując przytoczony stan faktyczny - wskutek przekazania przyłączy nieodpłatnie przez Inwestorów (Odbiorców usługi) na rzecz Wnioskodawcy - na majątek i do eksploatacji - w zamian za przejęcie przez Przedsiębiorstwo kosztów utrzymania przyłączy i zapewnienia ich niezawodnego działania (co z mocy ustawy spoczywało na Odbiorcy - jako właścicielu przyłącza) - zdaniem Wnioskodawcy - dopuszczalne będzie zastosowanie odpisów amortyzacyjnych od przejętych na własność przyłączy, stanowiących koszt uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Stosownie natomiast do art. 15 ust. 6 cytowanej ustawy: kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że generalnie obowiązuje zasada, że do kosztów uzyskania przychodu - w przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - zalicza się odpisy amortyzacyjne, ale z uwzględnieniem art. 16.

Odstępstwo od ogólnej zasady wprowadza regulacja art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. a tiret pierwsze ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którą: nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, jeżeli nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw.

W odpowiedzi na pytanie pierwsze Organ stwierdził, że nieodpłatne przekazanie przyłączy przez Inwestorów (Odbiorców usługi) na rzecz Wnioskodawcy - na majątek i do eksploatacji - w zamian za przejęcie przez Wnioskodawcę obowiązku poniesienia kosztów utrzymania przyłączy i zapewnienia ich niezawodnego działania (co z mocy ustawy spoczywało na Odbiorcy - jako właścicielu przyłącza) stanowi przychód, który podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym cytowany wyżej przepis art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. a tiret pierwsze ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie będzie miał w niniejszej sprawie zastosowania.

Na podstawie art. 16a ust. 1 ww. ustawy: amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

#8722; o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z powyższym wymienione w pkt 1-3 środki trwałe podlegają amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

* zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,

* stanowią własność lub współwłasność podatnika,

* są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,

* przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,

* są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu (tzw. operacyjnego),

* nie są wymienione w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 16c ustawy.

Jednocześnie godnie z art. 16g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Stosownie do art. 16h ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy: odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że otrzymane przez Wnioskodawcę nieodpłatnie przyłącza - jako że nastąpiło przeniesienie praw do ich własności na podstawie opisanych umów - stanowią jego środki trwałe, a dokonywane od nich odpisy amortyzacyjne - koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

Reasumując - wskutek nieodpłatnego przekazania przyłączy przez Inwestorów (Odbiorców usługi) na rzecz Wnioskodawcy - na majątek i do eksploatacji - w zamian za przejęcie przez Wnioskodawcę obowiązku poniesienia kosztów utrzymania przyłączy i zapewnienia ich niezawodnego działania (co z mocy ustawy spoczywało na Odbiorcy - jako właścicielu przyłącza) dopuszczalne będzie zastosowanie odpisów amortyzacyjnych od przejętych na własność przyłączy, stanowiących koszt uzyskania przychodu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo informuje się, że w zakresie podatku od towarów i usług wydano już odrębne rozstrzygnięcie. Natomiast w zakresie podatku od spadków i darowizn oraz podatku od czynności cywilnoprawnych zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.