ILPB4/423-123/13-2/ŁM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2013 r. (data wpływu 18 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania przychodu podatkowego z tytułu wykorzystania przez komplementariusza infrastruktury spółki komandytowo - akcyjnej do prowadzenia jej spraw - jest prawidłowe.

W dniu 18 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania przychodu podatkowego z tytułu wykorzystania przez komplementariusza infrastruktury spółki komandytowo - akcyjnej do prowadzenia jej spraw.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, będący spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, jest komplementariuszem "A" Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki komandytowo - akcyjnej, przy czym nie jest akcjonariuszem tej spółki. Wartość wkładu pieniężnego komplementariusza wniesionego do spółki komandytowo - akcyjnej wynosi 1.500,00 zł.

Statut spółki komandytowo - akcyjnej stanowi, że komplementariuszowi, z tytułu prowadzenia spraw spółki, może przysługiwać wynagrodzenie, którego wysokość określi uchwała walnego zgromadzenia. Ponadto, statut spółki komandytowo - akcyjnej stanowi, że wynagrodzenie przyznane komplementariuszowi uchwałą Walnego Zgromadzenia przysługuje niezależnie od jego udziału w zysku spółki.

Zgodnie z uchwałą Nadzwyczajnego Walnego Zgromadzenia spółki, komplementariuszowi przysługuje miesięczne wynagrodzenie stałe oraz miesięczne wynagrodzenie dodatkowe w wysokości odpowiadającej poniesionym kosztom związanym z prowadzeniem spraw spółki przez komplementariusza, innych niż koszty wynagrodzeń Zarządu. Wynagrodzenie dodatkowe jest określane na podstawie dowodów poniesienia wydatków (kosztów) przez komplementariusza.

Członkowie zarządu komplementariusza prowadząc sprawy spółki komandytowo - akcyjnej używają telefonów komórkowych będących własnością spółki komandytowo - akcyjnej, samochodu osobowego oraz komputerów (laptopów), będących środkami trwałymi spółki komandytowo - akcyjnej, a także dwóch samochodów osobowych użytkowanych przez spółkę komandytowo - akcyjną na podstawie umowy leasingu operacyjnego.

W związku z tym, to spółka komandytowo - akcyjna ponosi koszty paliw, ubezpieczenia, napraw i przeglądów samochodów osobowych, opłat leasingowych, zakupu części do komputerów (laptopów) oraz koszty używania telefonów komórkowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy komplementariusz - "A" Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, która otrzymuje wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki oraz wynagrodzenie dodatkowe na pokrycie kosztów innych niż koszty wynagrodzenia zarządu, powinien wykazać przychód podlegający opodatkowaniu, na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z tytułu korzystania z telefonów komórkowych, samochodu osobowego, komputerów (laptopów), będących własnością spółki komandytowo - akcyjnej, oraz dwóch samochodów osobowych użytkowanych przez spółkę komandytowo - akcyjną na podstawie umowy leasingu operacyjnego lub innych składników majątkowych spółki komandytowo - akcyjnej, w związku z wykorzystywaniem tych rzeczy przez członków zarządu komplementariusza do prowadzenia spraw spółki komandytowo - akcyjnej w imieniu komplementariusza.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 125 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych, spółką komandytowo - akcyjną jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a co najmniej jeden wspólnik jest akcjonariuszem.

W świetle art. 137 § 1 tej ustawy, spółkę reprezentują komplementariusze, których z mocy statutu lub prawomocnego orzeczenia sądu nie pozbawiono prawa reprezentowania spółki. Komplementariusz jest zatem, co do zasady, przedstawicielem ustawowym spółki komandytowo - akcyjnej i ma obowiązek jej reprezentowania, o czym stanowi art. 140 § 1 ww. ustawy, zgodnie z którym każdy komplementariusz ma prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki.

Według art. 126 § 1 Kodeksu spółek handlowych, w sprawach nieuregulowanych w Dziale IV do spółki komandytowo - akcyjnej stosuje się:

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca (Spółka z o.o.) otrzymuje wynagrodzenie za sprawowanie funkcji na mocy uchwały Walnego Zgromadzenia.

Wnioskodawca realizuje poprzez członków zarządu funkcje zarządzania przedsiębiorstwem na terenie biura spółki komandytowo - akcyjnej i poza nim. Do tego celu wykorzystuje infrastrukturę wchodzącą w skład przedsiębiorstwa spółki komandytowo - akcyjnej, w której jest wspólnikiem - komplementariuszem. Wymieniona w stanie faktycznym niniejszego wniosku infrastruktura wykorzystywana jest wyłącznie w toku działalności i na potrzeby spółki komandytowo - akcyjnej. Wspólnik komplementariusz w spółce komandytowo - akcyjnej, na mocy zapisów art. 140 § 1 Kodeksu spółek handlowych, ma nie tylko prawo, ale i obowiązek prowadzenia spraw spółki. Podobnie jak w spółce jawnej, wspólnik wykonujący czynności zarządzania spółką wykorzystuje do tego celu całą infrastrukturę dostępną w majątku spółki.

Tak więc, zdaniem Wnioskodawcy, wspólnik komplementariusz korzystający z infrastruktury przedsiębiorstwa, którym zarządza, nie otrzymuje bezpłatnych świadczeń i w związku z tym, nie można mówić w takim przypadku o powstaniu przychodu po stronie komplementariusza, będącego spółką z ograniczoną odpowiedzialnością.

Przepis art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, iż przychodami (z zastrzeżeniem art. 3 i 4 oraz art. 14), jest wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń (...).

Zdaniem Wnioskodawcy, z literalnej wykładni powołanych przepisów wynika, iż aby wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń stanowiła przychód, świadczenia te muszą zostać faktycznie otrzymane przez podatnika, na rzecz którego świadczenia te są dokonywane. W świetle powołanych przepisów, uznać należy, iż na gruncie przepisu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podstawową przesłanką powstania przychodu jest zatem fakt otrzymania nieodpłatnego świadczenia. W sytuacji, gdy wspólnik wykonuje swoje ustawowe obowiązki z wykorzystaniem infrastruktury spółki, nie powstaje przychód z tytułu świadczeń w naturze lub innych nieodpłatnych świadczeń u tegoż wspólnika, ponieważ nie jest on beneficjentem tych świadczeń (tzn. nie odnosi w ich rezultacie żadnych wymiernych korzyści finansowych), lecz bezpłatne używanie tych rzeczy wynika ze specyficznej roli tegoż wspólnika w spółce.

Podsumowując, Wnioskodawca (komplementariusz) otrzymując możliwość korzystania z samochodów, komputerów, telefonów lub innych składników majątkowych będących własnością spółki komandytowo - akcyjnej przy wykonywaniu przez jego członków zarządu czynności zarządzania tą spółką, do których to czynności zarządzania komplementariusz jest zobowiązany będąc jej wspólnikiem, nie uzyskuje przychodów z nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zarówno z tytułu udostępnienia przez tę spółkę przedmiotowych składników majątkowych, jak i z tytułu pokrycia przez spółkę komandytowo - akcyjną ich kosztów eksploatacji (paliwa, części zamienne itp.), ponieważ używanie tych składników majątkowych przez komplementariusza związane jest z wykonywaniem ustawowych czynności (zadań) w imieniu i na rzecz spółki komandytowo - akcyjnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 125 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.), spółką komandytowo - akcyjną jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a co najmniej jeden wspólnik jest akcjonariuszem.

W myśl art. 137 § 1 Kodeksu spółek handlowych, Spółkę reprezentują komplementariusze, których z mocy statutu lub prawomocnego orzeczenia sądu nie pozbawiono prawa reprezentowania spółki.

Stosownie do treści art. 140 § 1 ww. Kodeksu, każdy komplementariusz ma prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki. Statut spółki może przewidywać, że prowadzenie spraw spółki powierza się jednemu albo kilku komplementariuszem (art. 140 § 2).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest w szczególności wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzuje, co należy rozumieć przez "nieodpłatne świadczenie", ograniczając się jedynie do wskazania w art. 12 ust. 6 sposobu i kryteriów ustalania wartości nieodpłatnych świadczeń.

Definiując wskazane powyżej pojęcie "świadczenia", można odwołać się do uregulowań prawa cywilnego. Zgodnie z art. 353 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić. Świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu (art. 353 § 2).

Jednakże, na gruncie przepisów prawa podatkowego, pojęcie "nieodpłatnego świadczenia" ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Może ono bowiem obejmować wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Zatem w świetle art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, aby można było określone świadczenie zaliczyć do kategorii świadczeń nieodpłatnych stanowiących źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu, musi dojść do stosunku prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie, zwiększając w ten sposób swoje przychody podatkowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, wynika, iż Wnioskodawca jest komplementariuszem spółki komandytowo - akcyjnej. Zgodnie z uchwałą Nadzwyczajnego Walnego Zgromadzenia spółki komandytowo - akcyjnej, komplementariuszowi przysługuje miesięczne wynagrodzenie stałe oraz miesięczne wynagrodzenie dodatkowe związane z prowadzeniem spraw tej spółki. Wynagrodzenie dodatkowe jest określane na podstawie dowodów poniesienia wydatków (kosztów) przez komplementariusza. Członkowie zarządu komplementariusza, prowadząc sprawy spółki komandytowo - akcyjnej, używają telefonów komórkowych będących własnością spółki komandytowo - akcyjnej, samochodu osobowego oraz komputerów (laptopów), będących środkami trwałymi spółki komandytowo - akcyjnej, a także dwóch samochodów osobowych użytkowanych przez spółkę komandytowo - akcyjną na podstawie umowy leasingu operacyjnego. Koszty paliw, ubezpieczenia, napraw i przeglądów samochodów osobowych, opłat leasingowych, zakupu części do komputerów (laptopów) oraz koszty używania telefonów komórkowych ponosi spółka komandytowo - akcyjna.

Jak już wskazano powyżej cechą nieodpłatnego świadczenia jest okoliczność, że otrzymujący takie świadczenie nie jest zobowiązany do wykonania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego. Jeżeli zatem Wnioskodawca będący komplementariuszem spółki komandytowo - akcyjnej używa urządzenia i środki trwałe spółki komandytowo - akcyjnej lub użytkowane na podstawie umowy leasingu w ramach prowadzenia spraw związanych z zarządzaniem tą spółką, do czego jest obowiązany w wyniku uregulowań związanych ze statusem komplementariusza w Kodeksie spółek handlowych, nie można w tym przypadku uznać, iż wystąpi przysporzenie majątkowe mające konkretny wymiar finansowy.

Reasumując, Wnioskodawca z tytułu korzystania z telefonów komórkowych, samochodu osobowego, komputerów (laptopów) będących własnością spółki komandytowo - akcyjnej oraz dwóch samochodów osobowych użytkowanych przez spółkę komandytowo - akcyjną na podstawie umowy leasingu operacyjnego lub innych składników majątkowych spółki komandytowo - akcyjnej, w związku z wykorzystywaniem tych rzeczy przez członków zarządu Wnioskodawcy (komplementariusza) do prowadzenia spraw spółki komandytowo - akcyjnej, nie jest zobowiązany do wykazania przychodu podlegającego opodatkowaniu na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z tego tytułu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.