ILPB4/423-117/13-4/ŁM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 8 kwietnia 2013 r. (data wpływu 12 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zatorów płatniczych - jest prawidłowe.

W dniu 12 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 7 czerwca 2013 r. (data wpływu 10 czerwca 2013 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zatorów płatniczych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca ma zamiar kupić prawo ochronne na Znak towarowy zarejestrowane w urzędzie patentowym. Zbywca w związku z przeniesieniem prawa własności prawa ochronnego na znak towarowy wystawi na Wnioskodawcę fakturę VAT. Wnioskodawca zamierza wykorzystywać nabyte prawa ochronne na znak towarowy do prowadzenia działalności gospodarczej przez okres dłuższy niż jeden rok. W związku z powyższym, Wnioskodawca zamierza przyjąć do swojej ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabyte prawo ochronne na znak towarowy jako wartość niematerialną i prawną oraz dokonywać od wartości początkowej tej wartości niematerialnej i prawnej odpisów amortyzacyjnych.

Niewykluczone, iż podmiot zbywający prawo ochronne na znak towarowy udzieli Wnioskodawcy oprocentowanej pożyczki pieniężnej. Zbywca prawa ochronnego na znak towarowy będzie zatem zobowiązany względem Wnioskodawcy z tytuły wydania na rzecz Wnioskodawcy przedmiotu pożyczki. Jednocześnie, Wnioskodawca pozostanie dłużnikiem zbywcy prawa ochronnego na znak towarowy z tytułu transakcji nabycia tego prawa ochronnego. Przewiduje się, że wartość pożyczki będzie nie niższa niż wartość zobowiązania Wnioskodawcy względem zbywcy z tytułu sprzedaży prawa ochronnego na znak towarowy.

Z uwagi na fakt istnienia wzajemnych wyżej wskazanych zobowiązań, Zbywca prawa ochronnego na znak towarowy oraz Wnioskodawca zamierzają dokonać potrącenia wzajemnych zobowiązań i wierzytelności. Wnioskodawca zakłada, iż potrącenie nastąpi nie później niż 30 dnia licząc od dnia przeniesienia własności prawa ochronnego na znak towarowy na Wnioskodawcę.

Pismem uzupełniającym z dnia 7 czerwca 2013 r. Spółka udzieliła odpowiedzi na tak zadane pytania:

1. Czy Wnioskodawca wprowadzi do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabyte prawo ochronne na znak towarowy z momentem przeniesienia prawa ich własności; a jeżeli nie to kiedy.

Wnioskodawca zakłada, iż Prawa Ochronne na znak towarowy zostanie wprowadzone do Jego ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z momentem przeniesienia własności tych Praw na Wnioskodawcę.

2. Jaki termin płatności będzie przewidywała faktura VAT, tj. czy będzie on krótszy, czy też dłuższy niż 60 dni od daty jej wystawienia.

Wnioskodawca zakłada, że termin płatności wskazany na fakturze będzie krótszy niż 60 dni od daty jej wystawienia.

3. Czy faktura zostanie wystawiona z dniem przeniesienia prawa własności Prawa Ochronnego na znak towarowy; jeżeli nie to kiedy.

Wnioskodawca zakłada, że faktura zostanie wystawiona nie później niż w ciągu 7 dni licząc od dnia przeniesienia na Wnioskodawcę prawa własności Prawa Ochronnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca będzie mieć prawo do zaliczenia do kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od nabytego prawa ochronnego na znak towarowy, w szczególności uwzględniając treść przepisu art. 15b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.).

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do zaliczenia do swoich kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych od wartość początkowej nabytego prawa ochronnego na znak towarowy. W przedstawionym zdarzeniu przyszłym, uwzględniając treść przepisu art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy uznać, iż Wnioskodawca w wyniku potrącenia uregulował kwotę wynikającą z faktury dokumentującej nabycie przez Wnioskodawcę prawa ochronnego na znak towarowy.

W świetle art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16 tej ustawy.

Z kolei, w świetle art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c omawianej ustawy, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 jako wartości niematerialne i prawne.

Zgodnie z treścią art. 153 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 z późn. zm.), przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. Należy zatem uznać, iż prawa ochronne na znak towarowy jest prawem, o którym mowa w art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle opisu zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca zakupi prawo ochronne na znak towarowy, które to prawo będzie wykorzystane przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej przy czym przewidywany okres używania tego prawa będzie dłuższy niż rok. Ponadto, jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca wprowadzi do swojej ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabyte prawo ochronne na znak towarowy. Zdaniem Wnioskodawcy, w tak przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego, mając w szczególności na uwadze treść przepisów art. 15 ust. 6 oraz art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpisy amortyzacyjne dokonywane przez Wnioskodawcę od wartości początkowej wyżej wskazanego prawa ochronnego na znak towarowy będą stanowić koszty podatkowe dla Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, rozstrzygając o możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych należy jednak uwzględnić również treść wprowadzonego od 1 stycznia 2013 r. do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przepisu art. 15b tej ustawy. Zgodnie z art. 15b ust. 6, przepisy art. 15b ust. 1-5 omawianej ustawy stosuje się odpowiednio, w przypadku nabycia lub wytworzenia środków trwałych albo nabycia wartości niematerialnych i prawnych, do tej części odpisów amortyzacyjnych, które podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów.

Z kolei, w świetle ust. 1 wyżej wskazanego przepisu, w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) - kwoty wynikającej z umowy albo innego dokumentu, i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów.

W przypadku, gdy termin płatności jest dłuższy niż 60 dni, wówczas zgodnie z treścią ust. 2 przepisu art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z dokumentów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie została ona uregulowana w tym terminie.

Odnosząc się do kwestii nabycia m.in. wartości niematerialnych i prawnych w ust. 7 art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustawodawca wskazał, że jeżeli termin, o którym mowa w ust. 1 lub 2 art. 15b tej ustawy, upływa nie później niż w miesiącu następującym po miesiącu wprowadzenia ich do ewidencji, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się odpisy amortyzacyjne od tych wartości niematerialnych i prawnych w części, w jakiej ich cena nabycia wynikająca z dokumentów, o których mowa w ust. 1, została uregulowana w terminie określonym w ust. 1 lub 2. Jeżeli zobowiązanie zostało uregulowane w terminie późniejszym, podatnik w miesiącu uregulowania tego zobowiązania zwiększa koszty uzyskania przychodów o kwotę odpisów amortyzacyjnych, które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie zdania poprzedniego.

Mając na uwadze treść wyżej przywołanych ustępów art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy stwierdzić, iż istotnym elementem pozwalającym na zaliczenie odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości niematerialnej i prawnej do kosztów podatkowych jest uregulowanie zobowiązania wynikającego z faktury lub innego dokumentu potwierdzającego nabycie tego prawa, który to dokument lub faktura stanowią co do zasady podstawę określenia wartości początkowej takiego prawa, jako podstawy do naliczania odpisów amortyzacyjnych w ciężar kosztów podatkowych. Wprowadzając przepis art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustawodawca nie wyjaśnił jednak co należy rozumieć pod pojęciem "uregulowania" ceny nabycia wartości niematerialnej i prawnej.

Mając na uwadze cel, jaki przyświecał ustawodawcy wprowadzającemu przepis art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czyli usunięcie w gospodarce zatorów płatniczych, należy zdaniem Wnioskodawcy, wskazać, iż pod pojęciem uregulowania należałoby rozumieć taką sytuację, w której zobowiązania wynikające z faktury będące podstawą do ujęcia w kosztach danego kosztu, ostatecznie wygaśnie, a nabywcy nie będzie można już uznać za dłużnika z tytułu zobowiązania wynikającego z takiej faktury. W ocenie Wnioskodawcy, pod pojęciem "uregulowania" nie należy zatem rozumieć tylko i wyłączenie dokonania zapłaty zobowiązania w gotówce. Gdyby bowiem celem ustawodawcy było takie właśnie uregulowanie, w treści przepisu art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustawodawca użyłby pojęcia "zapłata", a nie "uregulowanie". W konsekwencji, za uregulowanie zobowiązania wynikającego z faktury będącej podstawą do ujęcia danego kosztu w kosztach podatkowych (poprzez odpisy amortyzacyjne) będzie również sytuacja, w której zobowiązanie to wygaśnie na skutek jego potrącenia z wierzytelnością przysługującą podatnikowi. Co warto podkreślić, w wyniku potrącenia strony uznają, iż ich wzajemne zobowiązania są uregulowane i strony te nie będą się domagały już uregulowania tych zobowiązań.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskodawca dokona potrącenia zobowiązania wynikającego z faktury potwierdzającej nabycie prawa ochronnego na znak towarowy z roszczeniem, jakie Wnioskodawcy będzie przysługiwać od zbywcy tego prawa z tytułu wydania przedmiotu pożyczki przez zbywcę Wnioskodawcy.

Do potrącenia dojdzie nie później niż 30 dnia licząc od dnia przejścia na Wnioskodawcę prawa własności prawa ochronnego na znak towarowy. Jak zostało to wyżej wykazane, potrącenie należy uznać za uregulowanie zobowiązania w rozumieniu przepisu art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ponadto do uregulowania zobowiązania (potrącenia) wynikającego z faktury dokumentującej nabycie prawa ochronnego na znak towarowy dojdzie przed upływem terminów określonych w przepisach art. 15b ust. 1, ust. 2 oraz ust. 7 tej ustawy.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, uwzględniając treść przepisu art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w analizowanej sytuacji Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do zaliczenia do kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej prawa ochronnego na znak towarowy, począwszy od pierwszego dokonanego odpisu amortyzacyjnego.

Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 15b w rozpatrywanej sytuacji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany na podstawie art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do wyłączania z kosztów podatkowych wartości odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej prawa ochronnego na znak towarowy zaliczonych uprzednio do swoich kosztów podatkowych.

W ocenie Wnioskodawcy, należy również wskazać, iż gdyby nie uznać potrącenia, o którym mowa w treści opisu zdarzenia przyszłego, za uregulowanie zobowiązania w rozumieniu treści przepisu art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oznaczałoby to trwałe wyłączenie z kosztów podatkowych wartości odpisów amortyzacyjnych dokonywanych przez Wnioskodawcę od wartości początkowej nabytego prawa ochronnego na znak towarowy. Po dokonaniu potrącenia w żaden innych sposób nie dojdzie bowiem w przyszłości do uregulowania zobowiązania wynikającego z faktury otrzymanej przez Wnioskodawcę z tytułu nabycia prawa ochronnego na znak towarowy - nie jest bowiem możliwe dokonanie uregulowania zobowiązania, które już uprzednio wygasło w wyniku potrącenia.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do zaliczenia do swoich kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych od wartość początkowej nabytego prawa ochronnego na znak towarowy. W przedstawionym zdarzeniu przyszłym, uwzględniając treść przepisu art. 15b ustawy o podatku dochodowym o osób prawnych, należy uznać, iż Wnioskodawca w wyniku potrącenia uregulował kwotę wynikającą z faktury dokumentującej nabycie przez Wnioskodawcę prawa ochronnego na znak towarowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.