ILPB4/423-100/11-2/DS - Przejście praw wynikających z interpretacji indywidualnych, wydanych dla spółki przejmowanej po dniu 1 lipca 2007 r. na następcę prawnego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2, § 6 i § 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 21 marca 2011 r. (data wpływu 24 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej ustawy - Ordynacja podatkowa w zakresie przejścia praw wynikających z interpretacji indywidualnych, wydanych dla spółki przejmowanej po dniu 1 lipca 2007 r. na następcę prawnego tej spółki - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej ustawy - Ordynacja podatkowa w zakresie przejścia praw wynikających z interpretacji indywidualnych, wydanych dla spółki przejmowanej po dniu 1 lipca 2007 r. na następcę prawnego tej spółki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

W 2009 r. i 2010 r. X Sp. z o.o. ("X") nabyło akcje w Spółce. Następnie, 19 listopada 2010 r. w trybie art. 492 § 1 Kodeksu spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, dalej: "k.s.h."), nastąpiło połączenie Spółki z X poprzez przeniesienie całego majątku X na Spółkę (tj. Spółka była spółką przejmującą). W wyniku połączenia nastąpiło m.in. przejście praw i obowiązków Xna następcę prawnego, tj. Spółkę.

Przed połączeniem, X w celu potwierdzenia poprawności zastosowania przepisów podatkowych występowało z indywidualnymi wnioskami o interpretację prawa podatkowego. W otrzymanych interpretacjach stanowisko X zostało uznane za prawidłowe.

Mając na uwadze powyższe, powstaje pytanie, czy po połączeniu, Spółka, jako następca prawny X, w drodze sukcesji generalnej wstępuje w prawa i obowiązki X wynikające z uzyskanych przez tę spółkę interpretacji prawa podatkowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca, jako następca prawny X w wyniku połączenia wstępuje w prawa i obowiązki X wynikające z uzyskanych przez tą spółkę interpretacji prawa podatkowego przed połączeniem ze Spółką i korzysta z ochrony stosując się do tych interpretacji.

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz wskazane przepisy Ordynacji, Wnioskodawca jako następca prawny X w drodze sukcesji generalnej na mocy art. 93 § 1 w związku z § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, wstępuje we wszelkie prawa i obowiązki X, w szczególności wynikające z uzyskanych przez tą spółkę interpretacji prawa podatkowego przed jej połączeniem z Wnioskodawcą i korzysta z ochrony stosując się do tych interpretacji zgodnie z art. 14k § 1 oraz § 3 Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 93 § 1 Ordynacji podatkowej, osoba prawna powstała w wyniku łączenia się osób prawnych wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się spółek. Ponadto, zgodnie z § 2 pkt 1 tego artykułu, przepis ten stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie innej osoby prawnej.

Mając na uwadze powyższe, spółka przejmująca (w analizowanym wypadku Wnioskodawca) na zasadzie sukcesji generalnej wstąpiła we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przejmowanej spółki (tj. X).

Jednocześnie należy zaznaczyć, iż Ordynacja podatkowa ani żadna inna ustawa nie ogranicza sukcesji generalnej, wyłączając z niej prawa i obowiązki wynikające z otrzymanych interpretacji prawa podatkowego przez poprzednika prawnego.

W konsekwencji, należy stwierdzić, iż Spółka będzie korzystała z uprawnień oraz ochrony prawnej przyznanej X na podstawie uzyskanych przez X interpretacji.

W szczególności, Spółka zauważa, iż od 1 lipca 2007 r. z Ordynacji podatkowej wykreślono art. 14d, który stwierdzał, iż przepisy art. 14a-14c (tj. odnoszące się m.in. do interpretacji indywidualnych), stosuje się odpowiednio do następcy prawnego podatnika.

W opinii Spółki, nie oznacza to jednak, że od tego momentu nie dochodzi do sukcesji praw i obowiązków wynikających z interpretacji uzyskanych przez poprzednika prawnego.

Artykuł 93 Ordynacji podatkowej ma bowiem charakter ogólny, w związku z czym należy uznać, że zgodnie z jego literalnym brzmieniem, osoba prawna łącząca się przez przejęcie innej osoby prawnej wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek, a więc również te wynikające z interpretacji indywidualnych. Wspomniane przepisy nie zawierają żadnego ograniczenia w zakresie rodzaju wynikających z przepisów praw i obowiązków przechodzących na spółkę przejmującą w ramach sukcesji podatkowej - wręcz przeciwnie, wskazują one wprost, iż sukcesja podatkowa obejmuje wszelkie prawa i obowiązki, o których mowa powyżej. Ze względu na całościowy zakres art. 93 Ordynacji podatkowej, art. 14d należało uznać więc za zbędny.

Ponadto, zdaniem Spółki, uzyskana interpretacja indywidualna jako taka z pewnością rodzi konkretne prawa (a także obowiązki), o których mowa w art. 93 Ordynacji podatkowej. Przede wszystkim należy zauważyć, że po nowelizacji Ordynacji podatkowej w zakresie interpretacji indywidualnych (tj. od 1 lipca 2007 r.) przepisy w większym stopniu wskazują na prawa i obowiązki wynikające z interpretacji. Tym samym, jak Spółka wskazała wcześniej, stanowi to kolejny argument przemawiający za tym, że uchylony art. 14d Ordynacji podatkowej stał po prostu się zbędny. W szczególności, zgodnie z obecnym brzmieniem art. 14k Ordynacji podatkowej, "zastosowanie się do interpretacji indywidualnej przed jej zmianą lub przed doręczeniem organowi podatkowemu odpisu prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację indywidualną nie może szkodzić wnioskodawcy, jak również w przypadku nieuwzględnienia jej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej". Ponadto, zgodnie z § 3 tego artykułu, "w zakresie związanym z zastosowaniem się do interpretacji, która uległa zmianie, lub interpretacji nieuwzględnionej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej, nie wszczyna się postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe, a postępowanie wszczęte w tych sprawach umarza się oraz nie nalicza się odsetek za zwłokę".

Dodatkowo, zgodnie z art. 14m § 1 Ordynacji podatkowej, "zastosowanie się do interpretacji, która następnie została zmieniona lub nie została uwzględniona w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej, powoduje zwolnienie z obowiązku zapłaty podatku w zakresie wynikającym ze zdarzenia będącego przedmiotem interpretacji, jeżeli:

Z cytowanych powyżej przepisów jednoznacznie wynikają więc określone prawa spółki, która uzyskała interpretacje prawa podatkowego. Zgodnie z zasadą nieszkodzenia w przypadku zastosowania się do interpretacji lub nieuwzględnienia jej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej, podatnik uzyskuje w szczególności prawo do:

* zwolnienia z potencjalnej odpowiedzialności karnej skarbowej,

* zwolnienia z potencjalnej konieczności zapłaty odsetek za zwłokę,

* zwolnienia z obowiązku zapłaty podatku.

Jednocześnie art. 14e Ordynacji podatkowej stwierdza, iż "w przypadku gdy skutki podatkowe związane ze zdarzeniem, któremu odpowiada stan faktyczny będący przedmiotem interpretacji, miały miejsce przed opublikowaniem interpretacji ogólnej lub przed doręczeniem interpretacji indywidualnej, zastosowanie się do tej interpretacji nie zwalnia z obowiązku zapłaty podatku".

Z przepisu tego wynika natomiast jednoznacznie obowiązek spółki, który polega na konieczności zapłaty podatku w określonej sytuacji.

Stanowisko prezentowane przez Spółkę znajduje jednoznaczne potwierdzenie w ukształtowanej praktyce orzeczniczej.

Przykładowo, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w wyroku z 21 grudnia 2010 r. (sygn. I SA/Rz 791/10) podkreślił, iż "Obowiązujące wówczas przepisy (tj. przed 1 lipca 2007 r. - przypis Spółki) kładły większy nacisk na obowiązki organów podatkowych związane z wydaniem interpretacji indywidualnej niż na wynikające z nich uprawnienia wnioskodawców. I tak mowa w nich była o: obowiązku nie szkodzenia podatnikowi, który się do takiej interpretacji zastosował, zakazie określania i ustalania zobowiązania podatkowego (...), zakazie ustalania dodatkowego zobowiązania w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, zakazie wszczynania postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe, o obowiązku umarzania wszczętego w tym zakresie postępowania, (...). Przy takim brzmieniu przepisów trudno było przyjąć, że wystąpienie z wnioskiem o wydanie interpretacji wiązało się z powstaniem po stronie wnioskodawcy prawa, które w drodze sukcesji generalnej mogłoby przechodzić na następców prawnych. W związku z powyższym, konieczne było wprowadzenie przepisu art. 14d, który odsyłał w tym zakresie do ogólnych przepisów dotyczących interpretacji. Taka regulacja oznaczała, iż w poprzednio obowiązującym stanie prawnym ustawodawca z interpretacją podatkową nie wiązał po stronie wnioskodawcy żadnych praw. Zatem słusznie wskazuje strona skarżąca, iż zmiana przepisów Ordynacji podatkowej, która miała miejsce po 1 lipca 2007 r. prowadziła, nie do ograniczenia lecz do rozszerzenia praw wiązanych z wydaniem interpretacji. Wobec wskazania przez ustawodawcę w nowo obowiązujących przepisach praw związanych z wystąpieniem z wnioskiem o interpretację oczywistym stało się, że prawa te na zasadzie sukcesji generalnej przechodzić będą na następców prawnych na podstawie art. 93 Ordynacji podatkowej, a zapis o tym, iż przepisy te należy odpowiednio stosować do następców prawnych stał się zbędny".

Analogiczne stanowisko do prezentowanego przez Spółkę zajął w zbliżonej sprawie także Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 14 stycznia 2010 r. (sygn. III SA/Wa 99/10) stwierdzając, iż "rację ma strona skarżąca twierdząc, że brak w znowelizowanej O.p. przepisu art. 14d w brzmieniu obowiązującym do 1 lipca 2007 r. nie pozbawia organu podatkowego zastosowania art. 93 § 1 i 2 O.p. w odniesieniu do skarżącej Spółki. Skoro art. 93 O.p. przewiduje sukcesję generalną na gruncie prawa podatkowego, obejmuje ona swym zakresem również skutki (prawa), płynące z zastosowania się do interpretacji indywidualnych organów podatkowych".

W szczególności, w wyżej cytowanym wyroku Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdza, iż "na mocy art. 93 § 1 O.p. w związku z art. 93 § 2 O.p., osobie prawnej, która powstanie w wyniku łączenia przez przejęcie innej osoby prawnej - będzie przysługiwała ochrona prawna (...) wynikająca z przepisów art. 14k-14 m O.p. (tj. dotyczących interpretacji - przypis Spółki) w takim zakresie, w jakim przysługiwałaby ona osobie przejętej".

Podsumowując, mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki, Wnioskodawca jako następca prawny X wstępuje we wszelkie prawa i obowiązki X, w tym wynikające z uzyskanych przez tą spółkę interpretacji prawa podatkowego przed jej połączeniem z Wnioskodawcą i korzysta z ochrony stosując się do tych interpretacji, zgodnie z art. 14k § 1 oraz § 3 Ordynacji podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy, w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Na gruncie prawa podatkowego, prawa i obowiązki następców prawnych oraz podmiotów przekształconych, reguluje rozdział 14 działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.). Ustawodawca, w art. 93-93e ww. ustawy, przedstawił katalog sytuacji, w których zachodzi sukcesja podatkowa, tj. sukcesja praw i obowiązków następców prawnych oraz podmiotów przekształcanych.

I tak, zgodnie z art. 93 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się:

W świetle art. 93 § 2 tej ustawy, przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie:

Przedmiotem sukcesji generalnej są prawa i obowiązki wynikające z przepisów prawa podatkowego, tj. prawa i obowiązki wynikające z aktów normatywnych prawa podatkowego, w tym również prawa i obowiązki przewidziane w ustawie - Ordynacja podatkowa.

Z opisu sprawy wynika, iż w 2010 r., w trybie art. 492 § 1 Kodeksu spółek handlowych, nastąpiło połączenie Spółki ze spółką przejmowaną poprzez przeniesienie całego majątku spółki przejmowanej na Spółkę. W wyniku połączenia nastąpiło m.in. przejście praw i obowiązków spółki przejmowanej na następcę prawnego, tj. Spółkę (przejmującą). Przed połączeniem, spółka przejmowana w celu potwierdzenia poprawności zastosowania przepisów podatkowych występowała z indywidualnymi wnioskami o interpretację prawa podatkowego.

Odnosząc powołane przepisy do opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Spółkę stwierdzić należy, iż proces łączenia się spółek przez przejęcie jest związany z sukcesją podatkową. Skutkiem takiego połączenia jest utrata podmiotowości prawnej przez spółkę przejmowaną, natomiast spółka przejmująca nie traci na swej podmiotowości prawnej, zachowując tym samym ciągłość prawną i organizacyjną - a zatem nie powstaje nowa jednostka.

Ponadto, w myśl art. 93d ww. ustawy, przepisy art. 93-93c mają zastosowanie również do praw i obowiązków wynikających z decyzji wydanych na podstawie przepisów prawa podatkowego.

Ordynacja podatkowa nie przewiduje natomiast takiego uregulowania w odniesieniu do indywidualnych interpretacji podatkowych wydawanych na podstawie art. 14b tej ustawy w brzmieniu od dnia 1 lipca 2007 r.

Przepisy ustawy - Ordynacja podatkowa nie wskazują wyraźnie, jakie prawa i obowiązki przechodzą na następcę prawnego. Należy uznać, że przepis ten dotyczy jedynie takich praw lub obowiązków publicznoprawnych, które istniały przed połączeniem obu podmiotów. Aby zatem następca prawny mógł skorzystać z jakichś uprawnień, takie uprawnienia musiałyby w chwili połączenia przysługiwać poprzednikowi. Osoby prawne łączące się przez przejęcie, wstępują w prawa i obowiązki z dniem połączenia. Skutki podatkowe powstają dopiero z tym dniem. W takim zatem dniu, sukcesji podlegają wszelkie prawa oraz wszelkie obowiązki, które ciążyły na poprzedniku, a wynikały z przepisów prawa podatkowego.

Na przykład będzie to konieczność zapłaty należności podatkowych, które ciążyły na poprzedniku i nie zostały przez niego uregulowane, czy też prawo do zwrotu nadpłat. Następca prawny wstępuje bowiem w miejsce poprzednika z wszelkimi tego konsekwencjami. Z samej istoty sukcesji uniwersalnej wynika, że ma ona charakter pochodny i polega na przeniesieniu uprawnień i obowiązków z jednego podmiotu na inny podmiot. Uprawnienia bądź obowiązki muszą istnieć w momencie ich przeniesienia.

Odnosząc powyższe do interpretacji indywidualnych należy zauważyć, że interpretacja przepisów prawa podatkowego to czynność uprawnionego organu, która w odróżnieniu od aktu administracyjnego (decyzji) nie jest co do zasady skierowana wprost na wywołanie skutków prawnych, lecz stanowi ocenę stanowiska wnioskodawcy bądź wskazanie prawidłowego stanowiska, z uzasadnieniem prawnym, przy uwzględnieniu stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych przedstawionych przez zainteresowanego we wniosku o interpretację. Wydając interpretację organ nie rozstrzyga o prawach i obowiązkach podatkowych wnioskodawcy wynikających z danego stanu faktycznego czy przyszłego zdarzenia, a jedynie czy dany podmiot, w danych warunkach, w istniejącym stanie prawnym, postąpił lub postąpi prawidłowo, a więc zgodnie z prawem podatkowym. Celem interpretacji jest przekazanie informacji o zastosowaniu przepisów prawa podatkowego w odniesieniu do konkretnego stanu faktycznego przedstawionego przez podmiot składający wniosek o wydanie interpretacji. Organ udzielając interpretacji przedstawia swój pogląd dotyczący rozumienia treści przepisów prawa podatkowego i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do sytuacji indywidualnej wskazanej przez wnioskodawcę. Interpretacja nie jest aktem stanowiącym o obowiązkach płynących z określonej normy prawnej, nie zawiera wyraźnie wyodrębnionych i skonkretyzowanych obowiązków nałożonych na podatnika, a odnosi się jedynie do ocen prawnych dokonanych wcześniej przez tego podatnika.

Skoro nie zawiera rozstrzygnięć stanowiących i kształtujących, a jedynie ocenę prawną stanowiska podatnika, dopiero jej wykonanie wywiera określone skutki wobec podatnika i ewentualnie organu podatkowego. Trzeba podkreślić, że co do zasady podatnik nie ma obowiązku zastosowania się do interpretacji. Dopiero stosując się do interpretacji jest chroniony przed negatywnymi skutkami ich ewentualnej zmiany.

W tym miejscu należy wyraźnie zaznaczyć, że ochrona przysługuje w zakresie objętym przepisami o interpretacjach tylko wtedy, gdy zainteresowany zastosuje się do interpretacji pisemnej. Punktem odniesienia dla uprawnień i obowiązków, o których mowa w przepisach art. 14k-14n ustawy - Ordynacja podatkowa, jest zachowanie się zgodnie z interpretacją podatkową. Skoro zatem interpretacja stanowiła przyczynę sprawczą podjęcia przez podmiot ją otrzymujący określonych działań faktycznych lub prawnych, kształtujących podatkowo prawny stan faktyczny, to ochrona podatnika wynikająca z tych działań, opartych na zaufaniu do organu wydającego interpretację musi być pełna.

Przepisy dotyczące sukcesji podatkowej nie mają jednak zastosowania w przedmiotowej sprawie, gdyż w odniesieniu do pisemnych indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacji indywidualnych) wydawanych na podstawie art. 14b Ordynacji, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2007 r., nie można mówić o nabyciu przez podatnika żadnych praw, ani przejęciu obowiązków.

Ordynacja, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2007 r. nie reguluje również, w odrębnym przepisie, skutków zastosowania się do pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacji indywidualnych), w wypadku połączenia podmiotów, jak miało to miejsce w odniesieniu do pisemnych interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnych sprawach w stanie prawnym obowiązującym przed dniem 1 lipca 2007 r. - zgodnie z art. 14d Ordynacji. W myśl tego przepisu, przepisy art. 14a-14c stosowało się odpowiednio do następcy prawnego podatnika, a także do osoby trzeciej odpowiedzialnej za zaległości podatkowe.

UZASADNIENIE do ustawy z dnia 16 listopada 2007 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2006 r. Nr 217, poz. 1590), wprowadzającej zmienione przepisy dotyczące interpretacji podatkowych, wskazuje, iż celem wprowadzenia zmian w przepisach dotyczących interpretacji podatkowych, była konieczność usunięcia "nieścisłości i luk utrudniających ich praktyczne zastosowanie przez organy podatkowe". Zostało to osiągnięte poprzez uchylenie dotychczas obowiązujących przepisów oraz dodanie do Działu II Ordynacji podatkowej na nowo zredagowanego Rozdziału 1a "Interpretacje przepisów prawa podatkowego".

Odnosząc powyższe do sytuacji opisanej we wniosku nie można zgodzić się ze stanowiskiem Spółki w zakresie zastosowania przepisu art. 93 ustawy - Ordynacja podatkowa w odniesieniu do ochrony następcy prawnego przed skutkami zastosowania się do interpretacji wydanej dla jego poprzednika. Zauważyć bowiem należy, że prawo do ochrony na podstawie art. 14k-14n ustawy - Ordynacja podatkowa przejdzie na następcę, o ile przysługiwało poprzednikowi. Skoro, jak powiedziano wyżej interpretacja nie wiąże podatnika, samo jej wydanie nie daje mu ochrony. Taka ochrona jest gwarantowana temu podatnikowi, który zastosuje się do niej. Aby takie prawo do ochrony przeszło na następcę w drodze sukcesji, poprzednik musiał zastosować się do interpretacji indywidualnej. Zasada nie szkodzenia rozciąga się na okres do czasu jej zmiany. Może zdarzyć się, że zmiana zostanie dokonana już po połączeniu się podmiotów. Wówczas z ochrony skorzysta Wnioskodawca, czyli następca prawny.

Mając na uwadze powyższe, zgodnie z zasadą racjonalności ustawodawcy podatkowego, uznać należy, że skoro w uregulowaniach obowiązujących od dnia 1 lipca 2007 r. nie zawarto przepisu odpowiadającego uchylonemu art. 14d Ordynacji podatkowej w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2007 r., to w odniesieniu do wydawanych od dnia 1 lipca 2007 r. w indywidualnej sprawie pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego przepisy art. 14k-14 m Ordynacji podatkowej, dotyczące skutków zastosowania się przez podatnika do wydanej interpretacji, nie znajdą zastosowania w stosunku do Spółki jako następcy prawnego spółki przejmowanej.

Reasumując, Wnioskodawca, jako następca prawny spółki przejmowanej w wyniku połączenia, wstępuje w prawa i obowiązki spółki przejmowanej, jednak sukcesja nie dotyczy możliwości skorzystania z ochrony, jaką otrzymała spółka przejmowana przed połączeniem spółek, wynikającej z uzyskanych przez tą spółkę przejmowaną interpretacji prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, iż zdaniem tut. Organu, tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.