ILPB3/4510-1-442/15-3/JG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z 11 września 2015 r. (data wpływu 15 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 15 września 2015 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z 16 października 2015 r. (data wpływu 20 października 2015 r.) - o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka (dalej: "Wnioskodawca" lub "Spółka") z siedzibą w (...) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i sprzedaży płyt wiórowych surowych, płyt MDF i OSB, jak również wyrobów uszlachetnionych, m.in. płyt laminowanych, podłóg laminowanych, paneli boazeryjnych oraz elementów postforming (blatów kuchennych).

W 2014 r. Spółka obchodziła jubileusz działalności, w ramach którego zorganizowała szereg wydarzeń ukierunkowanych nie tylko na promocję marki, ale także budowanie przynależności pracowników do Spółki oraz sprzyjających ich integracji wewnętrznej. Zważywszy na zakres adresatów oraz cel poszczególnych działań podjętych przez Spółkę można dokonać ich podziału na trzy zasadnicze kategorie:

Każda ze wskazanych powyżej kategorii wydarzeń została w sposób szczegółowy zaprezentowana w dalszej części opisu stanu faktycznego.

1. Dni Otwarte, Mecz, produkcja filmów, publikacja książki jubileuszowej.

Jak wskazano powyżej, w toku obchodów jubileuszowych, Spółka zorganizowała Dni Otwarte, podczas których umożliwione zostało zwiedzanie zakładu Wnioskodawcy w (...) (dalej: "Zakład"). Zaproszenie do udziału w Dniach Otwartych, poprzez umieszczenie go w Internecie (na stronie internetowej Spółki i innych), zostało skierowane do wszystkich zainteresowanych produktami i działalnością Spółki (tekst jedn.: do nieograniczonego kręgu adresatów).

W ramach imprezy uczestnicy mogli zobaczyć m.in. hale produkcyjne, skład surowca, instalacje służące do ochrony powietrza, interaktywny showroom, jak również zapoznać się z ofertą produktową Spółki. Niezależnie od wycieczki po Zakładzie dla osób chętnych przygotowano gry i warsztaty ekologiczne. W trakcie Dni Otwartych zwiedzający otrzymywali gadżety oznaczone logo Wnioskodawcy.

W Zakładzie odbyły się również rozgrywki koszykarskie pomiędzy zawodowym zespołem koszykarskim a drużyną złożoną z pracowników Spółki oraz osób zaproszonych przez Spółkę, a także młodzieżowym zespołem koszykarskim. Mecz odbywał się w jednej z hal magazynowych zlokalizowanych na terenie Zakładu. Dla potrzeb widowiska wspomniane miejsce zostało odpowiednio zaadaptowane jako boisko, które pokryto panelami wyprodukowanymi przez Spółkę. Przygotowano również szatnię dla zawodników i trybuny. Spółka promowała wydarzenie na swojej stronie internetowej. Wstęp na Mecz był możliwy dzięki biletom zakupionym wcześniej w ogólnodostępnej sprzedaży (kosztowały one "symboliczną złotówkę"). Podczas meczu pracownicy pełniący funkcję zawodników ubrani byli w koszulki z logo Spółki, dookoła boiska rozmieszczone były banery reklamowe Spółki. Wszystkim zawodnikom wręczono specjalne medale oznaczone logo Spółki.

W celu umożliwienia osobom chętnym partycypacji w Dniach Otwartych i Meczu Spółka zapewniała darmowy transport z centrum (...) do Zakładu. Dodatkowo, w trakcie obu ww. wydarzeń uczestnikom zapewnione zostało bezpieczeństwo poprzez zlecenie usług ochrony.

Z okazji jubileuszu przygotowano również:

i. książkę prezentującą dwudziestoletnią historię firmy, w której umieszczono m.in. życiorysy najbardziej zasłużonych pracowników (na ten cel Spółka poniosła m.in. wydatek z tytułu przeprowadzenia sesji zdjęciowej). Publikacja została wręczona pracownikom i wybranym kontrahentom Spółki;

ii. filmy dokumentujące obchody jubileuszowe (Dni Otwarte, Mecz, Bankiet, Piknik), które zostały zamieszczone na stronie internetowej Spółki, skąd dostęp do nich jest nieograniczony.

2. Bankiet jubileuszowy.

Jak nadmieniono powyżej, z okazji dwudziestolecia swojego istnienia Spółka zorganizowała Bankiet, na który zaproszeni zostali pracownicy oraz wybrani kontrahenci Spółki. Jednym z celów Bankietu było wzmocnienie pozytywnej atmosfery w pracy, integracja pracowników, a także wzrost poczucia przynależności wobec Spółki oraz poczucia tworzenia wspólnej rzeczywistości biznesowej.

W związku z przygotowaniem Bankietu Spółka poniosła wydatki przede wszystkim na zakup usług gastronomicznych, transportowych, oprawy muzycznej i artystycznej, wydruku zaproszeń, jak również montażu paneli podłogowych i sceny w miejscu, gdzie odbywał się Bankiet.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że z całkowitej wartości wydatków poniesionych na organizację Bankietu możliwe jest określenie tej części wydatków, która proporcjonalnie przypada na pracowników. Spółka może tego dokonać stosując współczynnik skalkulowany w następujący sposób: ilość zaproszeń przekazanych pracownikom Spółki / łączna ilość zaproszeń x 100%.

3. Piknik.

W ramach obchodów jubileuszu odbył się także całodniowy Piknik dla pracowników i członków ich rodzin, podczas którego zorganizowano szereg atrakcji, tj. skoki na bungee, ściankę wspinaczkową, zawody sumo, turniej piłkarski (...) o puchar dwudziestolecia, poszukiwanie skarbów, jak również koncert znanych zespołów muzycznych. Celem wspólnych zajęć było wzmocnienie więzi w ramach zespołu pracowniczego, poprawa atmosfery w pracy oraz wzrost poczucia przynależności i lojalności wobec Spółki. Dla dzieci przygotowano również dodatkowe atrakcje, w tym m.in. puszczanie baniek mydlanych, przygotowywanie prac plastycznych. Podczas Pikniku uczestnikom i członkom ich rodzin zapewniono posiłek. Ponadto, Spółka zadbała o bezpieczeństwo osób biorących udział w Pikniku poprzez zlecenie usługi ochrony.

W celu organizacji Pikniku, Spółka poniosła wydatki m.in. na zakup usług gastronomicznych, ochroniarskich, oprawy muzycznej i przygotowania atrakcji.

Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że wszystkie wymienione powyżej kategorie kosztów zostały poniesione z majątku Spółki i nie zostały jej w jakikolwiek sposób zwrócone.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, że zaprezentowane w stanie faktycznym wydatki związane z:

i. organizacją Dni Otwartych i Meczu, wydaniem książki z okazji jubileuszu oraz produkcją filmów dokumentujących obchody lecia działalności Spółki,

ii. organizacją Bankietu - w części odpowiadającej udziałowi pracowników w tym wydarzeniu, równej iloczynowi całkowitej sumy poniesionych wydatków na organizację Bankietu oraz współczynnika odzwierciedlającego stosunek zaproszeń przekazanych pracownikom do ogółu wydanych zaproszeń,

iii. organizacją Pikniku,

mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.).

Zdaniem Wnioskodawcy, zaprezentowane w stanie faktycznym wydatki związane z:

i. organizacją Dni Otwartych i Meczu, wydaniem książki z okazji jubileuszu oraz produkcją filmów dokumentujących obchody lecia działalności Spółki,

ii. organizacją Bankietu - w części odpowiadającej udziałowi pracowników w tym wydarzeniu, równej iloczynowi całkowitej sumy poniesionych wydatków na organizację Bankietu oraz współczynnika odzwierciedlającego stosunek zaproszeń przekazanych pracownikom do ogółu wydanych zaproszeń,

iii. organizacją Pikniku,

mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy.

1. Uwagi ogólne dotyczące kosztów uzyskania przychodów.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W świetle regulacji zawartej w art. 15 ust. 1 ww. ustawy oraz praktyki organów podatkowych, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów muszą zostać łącznie spełnione następujące przesłanki:

i. wydatek ten - bezpośrednio lub pośrednio - wpływa na uzyskanie, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów podatnika;

ii. wydatek ten został prawidłowo udokumentowany (przesłanką o charakterze formalnym, wynikającą z praktyki organów podatkowych jest obowiązek udokumentowania kosztu rzetelnym, kompletnym i wolnym od błędów dowodem księgowym);

iii. został poniesiony i jest definitywny, tj. wydatek musi być dokonany z majątku podatnika i mieć ostateczny (bezzwrotny) charakter oraz

iv. nie został wymieniony w katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

2. Dni Otwarte, Mecz, książka z okazji jubileuszu, filmy.

2.1. Związek wydatków z przychodami.

a. Dni Otwarte.

Mając na uwadze wskazany wyżej przepis art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy podkreślić, iż - co do zasady - dany wydatek uznaje się za poniesiony w celu uzyskania przychodów, gdy na podstawie przyjętych racjonalnych przesłanek podatnik słusznie może oczekiwać osiągnięcia (powstania bądź zwiększenia) albo zabezpieczenia lub zachowania przychodów.

W ocenie Wnioskodawcy, nie budzi żadnych wątpliwości fakt, że w związku z organizacją Dni Otwartych Spółka może oczekiwać osiągnięcia przychodów. Ideą Dni Otwartych jest bowiem przybliżenie szerokiemu gronu potencjalnych klientów produktów Spółki, jak również prezentacja funkcjonowania Zakładu. Dzięki organizacji wskazanego wydarzenia potencjalni klienci Spółki nabywają wiedzę, co do oferty Spółki, w tym jakości i właściwości oferowanych przez nią produktów. Zwiedzanie Zakładu pozwala również potencjalnym klientom na zapoznanie się ze stosowaną przez Spółkę technologią produkcji, także tą, która służy ochronie powietrza.

Taki sposób prezentowania Spółki i jej oferty produktowej spełnia, w ocenie Wnioskodawcy, funkcję reklamową, gdyż zmierza do poznania przez klientów cech jakościowych oferowanego asortymentu, co w efekcie może wpłynąć na zwiększenie zainteresowania ofertą Spółki i zachęcić do współpracy. Należy przy tym zaznaczyć, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają definicji reklamy. Zgodnie jednak z ugruntowanym poglądem wyrażanym przez organy podatkowe i sądy administracyjne pod pojęciem reklamy należy rozumieć m.in. działania mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do ich nabywania. Organy podatkowe wskazują również, że działania reklamowe mogą być realizowane za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych, zalet technicznych itp. (por. interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 29 sierpnia 2013 r. sygn. ITPB1/415-655/13/PSZ).

Konsekwentnie, w ocenie Wnioskodawcy, zasadnym jest twierdzenie, że wydatki poniesione na organizację Dni Otwartych stanowią wydatki o charakterze reklamowym i jako takie w całości pozostają w związku z osiąganymi przychodami.

W odniesieniu do powyższego, Wnioskodawca pragnie zauważyć, że o związku przyczynowo-skutkowym pomiędzy wydatkami poniesionymi na organizację dni otwartych a osiąganymi przychodami wypowiadały się wielokrotnie organy podatkowe, m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 21 listopada 2014 r. (sygn. ILPB3/423-410/14-6/JG), w której stwierdzono, że "wydatki związane z działaniami promocyjnymi Spółki mogą zostać uznane za koszty podatkowe w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wskazane we wniosku wydatki spełniają bowiem przesłankę celowości ich poniesienia wynikającą z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, gdyż pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami (służą zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów) oraz nie zostały wymienione w negatywnym katalogu kosztów zawartym w art. 16 ust. 1 ww. ustawy".

Podobnie wyraził się Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 30 stycznia 2014 r. (sygn. IBPBI/2/423-1451/13/PC) oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 15 stycznia 2014 r. (sygn. ILPB3/423-499/13-2/JG).

b. Mecz.

Zdaniem Spółki, związek z uzyskiwanymi przychodami wykazują także wydatki poniesione przez Spółkę na organizację Meczu. Jednym z celów przygotowania tego przedsięwzięcia była reklama i promocja Spółki i jej produktów, o czym świadczy fakt, że Mecz był imprezą ogólnodostępną i w konsekwencji, każdy zainteresowany miał możliwość wzięcia w niej udziału.

Realizacji celu promocyjnego Meczu służyło zorganizowanie go w hali magazynowej zlokalizowanej w Zakładzie i wykorzystanie wyrobów Spółki do budowy boiska (podłogi, trybun). Z pewnością zagwarantowało to efektowną prezentację możliwości i trwałości wyrobów Wnioskodawcy. Jednocześnie, zawodnicy (pracownicy) byli ubrani w koszulki z logo Spółki, a dookoła boiska rozmieszczone były banery reklamowe.

Kolejnym argumentem przemawiającym za istnieniem związku pomiędzy organizacją Meczu a przychodami jest fakt uczestnictwa w nim pracowników Spółki. Uwzględniając szczególną rolę sportu i rywalizacji w tworzeniu jedności grupy, należy zauważyć, że formowanie drużyny składającej się z reprezentantów załogi sprzyja lepszej integracji wśród pracowników oraz podtrzymywaniu pozytywnych emocji w środowisku pracy. W konsekwencji, organizacja widowiska posłużyła nie tylko promocji i reklamie Spółki, ale również integracji pracowników, mającej wpływ na zwiększenie wydajności pracy. Wskazane stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 15 lipca 2009 r. (sygn. IPPB5/423-221/09-2/AS), zgodnie z którą "w sytuacji rozgrywania przez pracowników Spółki meczy piłkarskich organizowanych w celach integracyjnych dla poprawy komunikacji wewnętrznej i motywacji do pracy poprzez zintegrowanie pracowników, budowanie zespołu, poprawy atmosfery pracy oraz ułatwienie ułożenia wzajemnych relacji między pracownikami i w efekcie poprawę efektywności pracy w ramach turnieju o puchar Prezesa Spółki, w miejscach ogólnie dostępnych (boiskach piłkarskich lub halach sportowych) w przypadku, gdy zawodnicy grają w koszulkach z logo i nazwą Spółki, zaś na stadionie, bądź w hali sportowej eksponowane będą banery reklamowe Spółki, można traktować jako imprezę integracyjną. W związku z powyższym wydatki związane z organizacją i przebiegiem turnieju (...) spełniają warunki, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i mogą zostać zakwalifikowane do kosztów uzyskania przychodów Spółki".

c. Książka wydana z okazji jubileuszu, filmy.

W ocenie Wnioskodawcy, osiągnięcia przychodów albo zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów Spółka może oczekiwać również w związku z poniesieniem wydatków z tytułu publikacji książki jubileuszowej, jak również produkcji filmów dokumentujących przebieg obchodów działalności Spółki.

Książka wydana z okazji jubileuszu jest publikacją podsumowującą dotychczasową dwudziestoletnią działalność Spółki. Jej przekazanie na rzecz wybranych kontrahentów miało na celu promocję Spółki, ugruntowanie jej pozycji na rynku, a w konsekwencji wzrost jej popularności wśród klientów. Należy przy tym podkreślić, że bez znaczenia pozostaje fakt, iż została ona udostępniona wybranym kontrahentom Spółki. Jak wskazał bowiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z 25 marca 2014 r. (sygn. III SA/Wa 2492/13)"wydatki na reklamę podlegają zaliczeniu w poczet kosztów uzyskania przychodu nie tylko wtedy, gdy reklama kierowana do nieograniczonego kręgu odbiorców, ale też do niektórych z nich, jeżeli mają na celu rozpowszechnianie informacji o produkcie lub o działalności gospodarczej podmiotu".

Wnioskodawca pragnie wskazać, że stanowisko w zakresie możliwości ujęcia wydatków poniesionych na publikację książki z okazji jubileuszu przekazanej wybranym kontrahentom w kosztach podatkowych Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu zajął w interpretacji indywidualnej z 13 marca 2014 r. (sygn. ILPB3/423-413/12/14-S/JG) stwierdzając, że "wydatki na (...) opracowanie materiału do publikacji książkowej z okazji 100-lecia istnienia Szpitala, na podstawie zawartej umowy zlecenia z pracownikiem Katedry (...), mogą stanowić koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust, I ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ są wydatkami poniesionymi w celu promocji działalności Szpitala".

Spółka pragnie również nadmienić, że dystrybucja książki wśród pracowników służyła zbudowaniu więzi pomiędzy kadrą pracowniczą i zwiększeniu poczucia przynależności oraz lojalności wobec Spółki, co z kolei wpływa na poprawę atmosfery i zwiększenie efektywności pracy.

Produkcja filmów dokumentujących obchody jubileuszu miała natomiast głównie promocyjny charakter, co wynika z faktu, że zostały one umieszczone na stronie internetowej Spółki, skąd są dostępne dla każdego. Należy je zatem uznać za nośniki reklamy ukierunkowane na promowanie marki Spółki i lepszą identyfikację oferowanych przez Wnioskodawcę wyrobów.

2.2. Ustawowy katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Jak wskazano powyżej, jeden z warunków uznania określonego wydatku za koszt uzyskania przychodu, który został wprost wymieniony w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zakłada, iż taki wydatek nie może zostać wskazany w katalogu określonym w art. 16 ust. 1 tej ustawy (warunek negatywny).

Ustawodawca w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dokonał enumeratywnego wyliczenia wydatków, które nie będą, trwale lub przejściowo, stanowić kosztów uzyskania przychodu, nawet w sytuacji, gdy spełniają wyżej wskazane kryteria, tj. wykazują związek z przychodem oraz zostały poniesione.

Zdaniem Spółki, wydatki związane z organizacją Dni Otwartych, Meczu, wydaniem książki z okazji jubileuszu oraz produkcją filmów dokumentujących obchody działalności Spółki, o których mowa w opisie stanu faktycznego nie zostały expressis verbis wymienione w negatywnym katalogu kosztów. W ocenie Wnioskodawcy, wskazanych wydatków nie można również zakwalifikować do kategorii kosztów reprezentacji uregulowanych w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W myśl tego przepisu do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

W tym miejscu Spółka pragnie wskazać, że z uwagi na brak legalnej definicji terminu "reprezentacja", kwestia określenia tzw. kosztów reprezentacji była przedmiotem licznych kontrowersji. W związku z powyższym, w dniu 17 czerwca 2013 r. Naczelny Sąd Administracyjny wydał wyrok w składzie siedmiu sędziów (sygn. II FSK 702/11), w którym stwierdzono, że "Celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest właśnie wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny". We wskazanym wyroku Naczelny Sąd Administracyjny podkreślił również, że "Kwalifikacja każdego przypadku powinna być odrębna, uzależniona od jego okoliczności".

Jednocześnie, tym co odróżnia reklamę od reprezentacji jest, w ocenie sądów administracyjnych, fakt, iż reklama wiąże się z zamiarem utrwalenia w świadomości kontrahenta reklamowanej firmy lub jej produktu, podczas gdy celem reprezentacji jest podniesienie prestiżu przedsiębiorcy u jej kontrahentów (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 15 kwietnia 2008 r. sygn. I SA/Kr 1455/07).

Wobec powyższego należy ponownie podkreślić, że głównym celem organizacji Dni Otwartych i Meczu była reklama Spółki i jej produktów. Wnioskodawca, poprzez prezentację Zakładu Spółki i jej oferty produktowej zamierzał zachęcić jak największą liczbę potencjalnych klientów do ich nabywania. Podczas ww. wydarzeń rozpowszechnione było logo Spółki (widoczne na banerach, materiałach reklamowych, gadżetach). Potencjalni klienci mieli nie tylko możliwość zapoznania się z właściwościami wyrobów Spółki, ale również uzyskania informacji o procesie produkcyjnym, podczas którego wyroby te powstają. Sposób, w jaki działalność i produkty Spółki zostały zaprezentowane tj. podczas zwiedzania Zakładu i w trakcie meczu koszykarskiego pozwolił natomiast, w ocenie Wnioskodawcy, na zwiększenie efektywności realizowanej przez niego reklamy. W odniesieniu z kolei do wydatków poniesionych w pozostałym zakresie należy zaznaczyć, że zarówno książka, jak i filmy są nośnikami reklamy, które umożliwią lepszą identyfikację oferowanych przez Wnioskodawcę wyrobów.

Warto zwrócić uwagę, że w zależności od branży i rynku różne formy reklamy można uznać za bardziej lub mniej efektywne, a od podatnika zależy to, jakie z nich wykorzysta do prowadzenia działań reklamowych. Wnioskodawca, celem zwiększenia popularności swoich wyrobów, zdecydował się na wykorzystanie faktu jubileuszu prowadzenia działalności i zorganizowanie w związku z tym działań dla szerokiego grona odbiorców, jak również uwzględnienie tej okoliczności w przygotowaniu materiałów reklamowych.

Mając na uwadze powyższe, wyłącznym lub dominującym celem ponoszenia wydatków w tym zakresie była reklama Spółki i jej produktów, a nie wykreowanie pozytywnego obrazu lub podniesienie prestiżu. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, wydatki o których mowa powyżej nie stanowią kosztów reprezentacji, a tym samym nie zostały wyłączone z katalogu kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Prawidłowość ww. konkluzji potwierdza między innymi interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 30 stycznia 2014 r. (sygn. IBPBI/2/423-1451/13/PC), w której organ stwierdził, iż "koszty poniesione przez Spółkę w związku z organizacją Dni Otwartych takie jak:

nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. Wydatki te ponoszone są bowiem w związku z promocją i reklamą przedsiębiorstwa, propagowaniem działań związanych z ochroną środowiska, działaniami informacyjnymi i edukacyjnymi związanymi ze stosowaną technologią oczyszczania ścieków, prawidłową eksploatacją urządzeń kanalizacyjnych itp., a także zapoznaniem mieszkańców z aktualnie prowadzonymi inwestycjami i działaniami rozwojowymi".

2.3. Podsumowanie.

Reasumując powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, wydatki związane z organizacją Dni Otwartych, Meczu, wydaniem książki z okazji jubileuszu oraz produkcją filmów dokumentujących obchody działalności Spółki mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (z zastrzeżeniem ich właściwego udokumentowania) z uwagi na fakt, że:

i. są związane są z całokształtem aktywności gospodarczej Spółki i w sposób pośredni wpływają na generowane przez Spółkę przychody,

ii. zostały poniesione i są definitywne oraz

iii. nie zostały wymienione w katalogu wydatków nieuznawanych za koszty podatkowe, w szczególności nie stanowią kosztów reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

3. Bankiet jubileuszowy.

3.1. Koszty pracownicze jako koszty ponoszone w celu osiągnięcia przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na organizację Bankietu w części przypadającej na pracowników Spółki będą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Jak wskazano powyżej, kosztami uzyskania przychodów są zasadniczo koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Wskazaną przesłankę celowości spełniają tzw. koszty pracownicze, do których zaliczyć można między innymi wynagrodzenia zasadnicze, nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Zgodnie z ugruntowaną linią orzeczniczą sądów administracyjnych i organów podatkowych, do ww. kosztów pracowniczych zaliczyć można również wydatki ponoszone przez podatników na cele integracji podatników.

Powyższe stanowisko zajął m.in. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w wyroku z 24 czerwca 2014 r. (sygn. I SA/Rz 321/14) stwierdzając, że "Pracodawca organizuje więc pracę pracownikom, motywuje ich do tego w różny sposób, bądź to poprzez system zachęt finansowych, bądź też organizując im różnego rodzaju imprezy, wiążąc ich w ten sposób z firmą, by ci czując się docenieni lepiej i efektywniej dla niej pracowali, dbając o swoje stanowiska pracy, widząc potrzebę rozwoju firmy. Wydatki poniesione zatem na integrację pracowników i zaspokajanie ich potrzeb w zakresie rozrywki leżą więc po pierwsze w zakresie obowiązków pracodawcy, a po drugie prowadzą do zwiększenia efektywności pracy pracowników firmy".

Wnioskodawca w pełni podziela pogląd zaprezentowany przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie.

Trafnie, w ocenie Spółki, ocenił również wydatki ponoszone na organizację imprez integracyjnych Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z 20 maja 2008 r. (sygn. I SA/Wr 1712/07), wskazując iż "znaczenie stopnia integracji danej grupy dla jej skutecznego działania nie powinno budzić żadnych wątpliwości. Skoro celem działania pracowników powinno być osiągnięcie określonego efektu gospodarczego to stopień integracji tej grupy osób ma wpływ na efektywność jej działania, a tym samym na osiągnięty efekt końcowy, czyli wysokość przychodu z działalności gospodarczej".

Odnosząc powyższe do zaprezentowanego stanu faktycznego, należy wskazać, że wspólne spotkania, takie jak np. Bankiet, umożliwiają pracownikom integrację, jak również służą poprawie atmosfery w pracy i mocniejszemu związaniu pracownika z pracodawcą. Jednocześnie, organizacja Bankietu stanowiła okazję do podsumowania dotychczasowej działalności Spółki oraz określenia celów Spółki, a tym samym umożliwiała pracownikom zrozumienie procesów zachodzących w Spółce oraz sprzyjała budowaniu jedności zespołu.

Oczekiwanym zatem rezultatem Bankietu był między innymi wzrost motywacji do pracy, który to z kolei przekłada się bez wątpienia na osiąganie przez Spółkę przychodów lub zabezpieczenie/zachowanie źródła przychodów.

Wnioskodawca pragnie w tym miejscu podkreślić, że organy podatkowe w pełni aprobują uwzględnianie wydatków związanych z organizacją bankietu jubileuszowego - w części przypadającej na pracowników - w kosztach uzyskania przychodu. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 30 czerwca 2015 r. (sygn. IBPBI/2/4510-377/15/PC) wskazał, iż "Kosztami podatkowymi są m.in. tzw. koszty pracownicze. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Mogą również obejmować wydatki ponoszone na rzecz pracowników w celu ich integracji np. w postaci organizacji dla nich spotkań integracyjnych (okolicznościowych). Są one bowiem związane z prowadzona przez podatnika działalnością, mają na celu poprawę atmosfery pracy, zintegrowanie pracowników z pracodawca, co w konsekwencji wpłynie na zwiększenie efektywności ich pracy".

Podobnie wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 4 listopada 2013 r. (sygn. IBPBI/2/423-909/13/PC) stwierdzając, że "wydatki na organizację spotkania jubileuszowego (60-lecia istnienia Koła), w tej części, w której ponoszone są m.in. na rzecz: przedstawicieli władz lokalnych i samorządowych, działaczy społecznych, przyjaciół Koła, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. (...) Zdaniem Organu inny charakter mają natomiast wydatki na zorganizowanie spotkania (o którym mowa powyżej) w części jakiej ponoszone są na rzecz członków i pracowników Wnioskodawcy. W tym miejscu należy zgodzić się z Wnioskodawcą, iż tego typu wydatki mają na celu zintegrowanie pracowników i członków Koła, poprawę atmosfery, wzrost motywacji w zakresie wykonywania obowiązków oraz działania na rzecz Koła i jako takie spełniają przesłanki zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., jako pośrednie koszty uzyskania przychodów.

Analogiczne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 5 kwietnia 2013 r. (sygn. IPPB5/423-95/13-3/MK) oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 20 marca 2013 r. (sygn. IBPBI/2/423-1633/12/CzP).

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, z wydatków poniesionych na organizację Bankietu Spółka powinna wyodrębnić tę ich część, która przypada na pracowników i uwzględnić je w wyniku podatkowym.

Należy przy tym zaznaczyć, że zdaniem Spółki, celem wydzielenia z globalnej kwoty wydatków wyłącznie tych, które przypadają na pracowników powinna ona zastosować współczynnik skalkulowany w następujący sposób: ilość zaproszeń przekazanych pracownikom Spółki / łączna ilość zaproszeń x 100%.

3.2. Podsumowanie.

Uwzględniając fakt, że wydatki na organizację Bankietu, w części przypadającej na pracowników:

i. w sposób pośredni wpływają na uzyskanie, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów podatnika,

ii. zostały poniesione i są definitywne, jak również,

iii. nie należą do żadnej z kategorii wydatków podlegających wyłączeniu z kosztów podatkowych w oparciu o art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

w ocenie Wnioskodawcy, stanowią one koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ww. ustawy, z zastrzeżeniem ich właściwego udokumentowania.

4. Piknik.

Niezbędnym elementem prowadzącym do efektywnego wykorzystania kapitału ludzkiego w organizacji jest motywacja pracowników, przy czym należy wskazać, że istnieje wiele czynników, które przedsiębiorca może wykorzystać jako tzw. motywatory. W ocenie Spółki, ogromnie istotne w systemie motywacyjnym jest uwzględnienie rodziny pracownika. Członkami rodzin są osoby z najbliższego otoczenia pracownika, nierzadko mające wpływ na podejmowane przez nich decyzje, w tym te dotyczące miejsca zatrudnienia, stosunku wobec pracodawcy.

W ocenie Wnioskodawcy, celem osiągnięcia wzrostu wydajności pracy, niezbędnym jest udział w wybranych wydarzeniach członków rodzin pracowników. Z perspektywy psychologicznej i socjologicznej wzajemne poznanie się rodzin pracowniczych kształtuje szerszą wspólnotę celów, wyznawanych przez pracodawcę, pracowników oraz ich bliskich. Nie bez znaczenia jest również fakt, że dzięki udziałowi w imprezie członków rodzin pracownicy mogą pochwalić się przed najbliższymi sukcesami dzielonymi z pracodawcą.

Ponadto, uwzględnienie w życiu Spółki członków rodzin pracowników, jak miało to miejsce podczas Pikniku z okazji obchodów lecia Wnioskodawcy sprawia, iż pracownik docenia, że Spółka promuje wartości rodzinne. Odczuwa on dzięki temu silniejszą więź ze Spółką i wzrasta jego lojalność, a to z kolei przekłada się na wyższą efektywność jego pracy.

Jednocześnie, należy zaznaczyć, że uczestnictwo członków rodzin w Pikniku jest ściśle związane ze stosunkiem pracy łączącym Spółkę i danego pracownika, co dodatkowo potwierdza, iż wydatki na organizację Pikniku w części przypadającej na członków rodzin (niezależnie od wydatków w części przypadającej na pracowników - o czym mowa w powyższym punkcie niniejszego wniosku) wykazują związek z przychodami Spółki. Wnioskodawca pragnie przy tym nadmienić, że koszty Pikniku zostały poniesione i są definitywne, jak również nie zostały wymienione w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów. Tym samym, w ocenie Spółki, całość wydatków poniesionych na organizację Pikniku powinna stanowić koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie organów podatkowych. W cytowanej już powyżej interpretacji indywidualnej z 30 czerwca 2015 r. (sygn. IBPBI/2/4510-377/15/PC) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał za słuszny pogląd, że "Kosztami pracowniczymi mogą być także wydatki na organizację imprezy integracyjnej dla członków rodzin pracowników. Świadczenie to bowiem związane jest ze stosunkiem pracy łączącym pracownika z pracodawcą (gdyby nie ten stosunek członkowie rodziny nie uczestniczyliby w spotkaniu. (...) sfinansowane wydatki na organizację Pikników "..." w części przypadającej zarówno na pracowników, w tym pracowników tymczasowych, jak i członków ich rodzin oraz emerytów i przedstawicieli Korporacji, a także zleceniobiorców mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Według tut. Organu ww. wydatki związane są niewątpliwie z prowadzoną działalnością podatnika i mają na celu zintegrowanie załogi, co przyczyni się do efektywniejszej pracy i ostatecznie przełoży się na wielkość osiągniętych przez Wnioskodawcę przychodów".

Podobny pogląd wyraził Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 15 października 2013 r. (sygn. ITPB3/423-328/13/PST).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: "w celu" osiągnięcia przychodu, jak i "zachowanie" lub "zabezpieczenie" źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Podsumowując, wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy i koszt nie będzie objęty dyspozycją art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Katalog wydatków wyłączonych z kategorii kosztów podatkowych na podstawie art. 16 ust. 1 ww. ustawy ma charakter zamknięty.

Wśród wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, ustawodawca wymienił - w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje przy tym terminu "reprezentacja" ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Brak ustawowej definicji pojęcia "reprezentacja" nie uprawnia jednak do dowolnego określania zakresu znaczeniowego tego terminu.

Zgodnie z przyjętą linią orzeczniczą, celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest właśnie wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Przy tak zdefiniowanym terminie "reprezentacji" kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia. Ponownie podkreślić należy, że dla oceny, czy dana działalność stanowi reprezentację, czy też innego rodzaju działalność, konieczna jest analiza całokształtu okoliczności faktycznych konkretnej sprawy. To co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację do takiej kategorii nie zostanie zaliczone obecnie ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej - uzyskiwanie przychodów podlegających opodatkowaniu (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 702/11).

Innymi słowy, reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu wykreowania pozytywnego wizerunku podatnika. Co istotne, działania o charakterze reprezentacyjnym podejmowane są w stosunku do podmiotów lub ich przedstawicieli zewnętrznych. Pojęcie reprezentacji nie obejmuje natomiast tych działań, które podejmowane są w stosunku do własnych pracowników Spółki.

Odnosząc się natomiast do kwestii podatkowych związanych z wydatkami poniesionymi na reklamę, wskazać należy, że zgodnie z ugruntowanym poglądem przez reklamę rozumie się działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych, zalet technicznych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach, spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia.

Z kolei promocja, oznacza działania zmierzające do zwiększenia popularności jakiegoś produktu (usługi) lub przedsięwzięcia. Pod pojęciem promocji kryje się więc ogół czynności związanych z oddziaływaniem na klientów i potencjalnych nabywców polegających na dostarczaniu informacji, argumentacji i obietnic. Promocja stanowi także formę zachęty, skłaniającą do nabywania oferowanych produktów i usług, jak również wytwarzającą przychylną opinię o firmie.

Podsumowując, reprezentacja dotyczy działań zmierzających do kształtowania i rozpowszechniania wizerunku podatnika jako podmiotu gospodarczego, natomiast reklama (promocja) dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku nie samego podatnika, lecz jego produktów (towarów i usług). Podnosi się także, że reklama (promocja) polega na przedstawianiu towarów i usług oraz nakłanianiu do ich nabycia w sposób bezpośredni, zaś reprezentacja pośrednio promuje podmiot gospodarczy poprzez stworzenie dobrego wizerunku firmy.

Dokonując zatem oceny charakteru wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę w ramach organizacji jubileuszu firmy na:

* organizację meczu oraz dni otwartych w zakładzie Spółki,

* produkcję i publikację na stronie internetowej Spółki filmów dokumentujących przebieg wydarzeń związanych z obchodami jubileuszu,

* publikację książki z okazji jubileuszu,

tut. Organ jest zdania, że wydatki te mogą zostać uznane za koszty podatkowe w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ spełniają przesłankę celowości ich poniesienia wynikającą z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, tj. pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami (służą zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów) oraz nie zostały wymienione w negatywnym katalogu kosztów zawartym w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Rozstrzygając natomiast kwestie podatkowe dotyczące wydatków związanych z organizacją bankietu jubileuszowego (w części odpowiadającej udziałowi pracowników w tym wydarzeniu) oraz pikniku rodzinnego dla pracowników Spółki i członków ich rodzin, należy zauważyć, że kosztami podatkowymi - co do zasady - są tzw. koszty pracownicze. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Mogą również obejmować wydatki ponoszone na rzecz pracowników w celu ich integracji, np. w postaci organizacji dla nich spotkań integracyjnych, spotkań okolicznościowych z okazji świąt lub innych ważnych wydarzeń itp. Są one bowiem związane z prowadzoną przez podatnika działalnością, mają na celu poprawę atmosfery pracy, zintegrowanie pracowników z pracodawcą, co w konsekwencji wpłynie na zwiększenie efektywności ich pracy. Kosztami pracowniczymi mogą być także wydatki na organizację imprezy integracyjnej dla członków rodzin pracowników. Świadczenie to bowiem związane jest ze stosunkiem pracy łączącym pracownika z pracodawcą (gdyby nie ten stosunek członkowie rodziny nie uczestniczyliby w spotkaniu).

W każdej sytuacji należy jednak ustalić, jaki jest cel takiego spotkania. Jeżeli wydatki poniesione zostały na zorganizowanie spotkania mającego na celu zintegrowanie pracowników z firmą, budowanie zespołu, poprawy atmosfery pracy oraz ułatwienie ułożenia wzajemnych relacji między pracownikami i w efekcie poprawę efektywności pracy, a przez to zwiększenie przychodów osiąganych przez podatnika, to wówczas spełniają warunki, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i mogą zostać zakwalifikowane do kosztów podatkowych. Jeśli jednak spotkanie nie służy takiemu celowi, a przebywanie pracowników ze sobą, czy konsumpcja są celem samym w sobie, to w takim przypadku nie można uznać, że wydatki poniesione na organizację takiej imprezy mają związek z przychodem, wobec czego nie stanowią one kosztu uzyskania przychodów.

W tym miejscu należy jeszcze raz podkreślić, że przedsiębiorca, organizując dla pracowników określoną "imprezę", musi jako cel tej imprezy przyjąć zintegrowanie pracowników z firmą oraz między sobą, poprawę atmosfery pracy, wzrost motywacji w zakresie wykonywania obowiązków pracowniczych. Jeżeli nie przyjmie takiego celu, to samo spotkanie polegające m.in. na konsumpcji, czy zabawie nie będzie kosztem uzyskania przychodów. Z takiego spotkania musi wynikać wprost cel motywacyjno-integracyjny dla pracowników, a nie konsumpcja lub przebywanie w swojej obecności jako cel sam w sobie. W takim przypadku można przyjąć, że pomiędzy prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą oraz wydatkami ponoszonymi, nawet w sposób pośredni, na lepszą, bardziej wydajną pracę pracowników, a przez to na zwiększenie przychodów osiąganych przez przedsiębiorcę, istnieją określone związki.

Zatem, wydatki poniesione na organizację bankietu jubileuszowego (w części odpowiadającej udziałowi pracowników w tym wydarzeniu) oraz pikniku rodzinnego dla pracowników Spółki i członków ich rodzin, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie tut. Organ pragnie zauważyć, że ani przepisy powołane przez Wnioskodawcę, ani inne regulacje ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie odnoszą się do sposobu ustalania wysokości kosztów podatkowych z tytułu wydatków, które Spółka poniosła na organizację Bankietu w części przypadającej na pracowników. Tym samym, Organ nie jest uprawniony do rozstrzygnięcia kwestii czy Wnioskodawca celem wydzielenia z globalnej kwoty wydatków wyłącznie tych, które przypadają na pracowników powinien zastosować współczynnik skalkulowany w następujący sposób: ilość zaproszeń przekazanych pracownikom Spółki / łączna ilość zaproszeń x 100%.

Końcowo, tut. Organ nadmienia, że dla możliwości uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu, konieczne jest jego właściwe udokumentowanie. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie reguluje sposobu prawidłowego dokumentowania kosztów. Mocą art. 9 ust. 1 nakłada ona jednak na podatników obowiązek prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Ponadto należy zauważyć, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Organ wydając przedmiotową interpretację indywidualną wskazał zakres i sposób zastosowania norm prawa podatkowego ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz postawionego pytania. Jednocześnie ocenił stanowisko Wnioskodawcy pod względem zgodności z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego. Co do zasady bowiem przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych na podstawie art. 14b Ordynacji jest sam przepis prawa podatkowego.

Pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia poszczególnych wydatków Wnioskodawcy do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa. Dokonując interpretacji indywidualnej Organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji). Organ nie rozstrzyga o zindywidualizowanych obowiązkach podatkowych strony, gdyż może to nastąpić w ramach przeprowadzonego postępowania podatkowego.

Ustosunkowując się natomiast do przytoczonych przez Spółkę interpretacji i pism organów podatkowych należy stwierdzić, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Z kolei odnosząc się z do powołanych w treści wniosku orzeczeń sądów administracyjnych należy wskazać, że nie mogą one wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, że zdaniem organu podatkowego, tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.