ILPB3/4510-1-417/15-2/AO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 28 sierpnia 2015 r. (data wpływu 1 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych w związku z organizacją turnieju piłkarskiego oraz innych imprez - jest prawidłowe.

W dniu 1 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych w związku z organizacją turnieju piłkarskiego oraz innych imprez.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) świadczy usługi doręczania przesyłek na rynku krajowym i zagranicznym.

Przyjęty przez Spółkę model biznesu zakłada współpracę z podmiotami zewnętrznymi (podwykonawcami) - przewoźnikami i kurierami. Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca nie posiada własnej floty samochodowej służącej doręczaniu przesyłek, współpraca z podwykonawcami jest ważnym elementem prowadzenia działalności gospodarczej przez Spółkę. Podwykonawcami są przewoźnicy, tj. firmy które zatrudniają kurierów dostarczających przesyłki oraz kurierzy prowadzący indywidualne działalności gospodarcze.

W toku działalności gospodarczej, Spółka organizuje szereg imprez okolicznościowych (np. Dzień Dziecka, wigilia) oraz integracyjnych (np. coroczny turniej piłkarski), na które zaprasza swoich pracowników oraz podwykonawców Spółki (przewoźników i ich pracowników - kurierów). Działania te mają na celu integrację całego zespołu, z którego składają się zarówno pracownicy Spółki, jak i podwykonawcy, realizujący wspólnie zlecenia dla klientów Wnioskodawcy. Celem spotkań jest integracja oraz zapewnienie odpowiednich relacji między zespołem pracowników Spółki a podwykonawcami Spółki. Pracownicy Spółki współpracują bowiem ściśle z podwykonawcami w celu realizacji zleceń klientów. Przykładowo, pracownicy przyjmują zlecenia transportowe od Klientów i organizują odbiór przesyłek, kontaktując się z odpowiednimi podwykonawcami. Podwykonawcy odpowiadają także za dostarczenie przesyłki do miejsca przeznaczenia.

Możliwość uczestnictwa podwykonawców we wskazanych wydarzeniach ma wpływać także na umocnienie więzi podwykonawców z Wnioskodawcą, a tym samym podniesienie jakości świadczonych przez nich usług zgodnie ze standardami jakościowymi Wnioskodawcy. Integracja podwykonawców z Wnioskodawcą ma także na celu zwiększenie identyfikacji podwykonawców z firmą Wnioskodawcy i jej wartościami.

Podejmowane przez Spółkę działania mają więc na celu podniesienie efektywności pracy i jakości świadczonych usług.

Organizacja uroczystości przez Spółkę wiąże się z ponoszeniem przez Wnioskodawcę szeregu wydatków np. na zakup usług gastronomicznych, wynajem obiektów (sali, boiska piłkarskiego), zakup strojów piłkarskich, zakup nagród. Spółka finansuje koszty organizacji wspomnianych imprez ze środków obrotowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z organizacją turnieju piłkarskiego oraz innych imprez (np. Dnia Dziecka, wigilii) we wskazanych powyżej okolicznościach mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z organizacją turnieju piłkarskiego oraz innych imprez (np. Dnia Dziecka, wigilii) we wskazanych powyżej okolicznościach mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Ponoszone koszty należy zatem oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Wydatek może zostać uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy oraz gdy nie został on ujęty w katalogu kosztów niepodatkowych (art. 16 ust. 1).

1. Związek przyczynowo - skutkowy między wydatkami a przychodami Wnioskodawcy.

Zdaniem Spółki, istnieje przyczynowo - skutkowy związek między kosztem organizacji wskazanych imprez integracyjnych/okolicznościowych a przychodami Spółki.

Wydarzenia te mają bowiem na celu integrację całego zespołu osób współpracujących z Wnioskodawcą - działu operacyjnego, działu sprzedaży, kurierów czy przewoźników. Wszyscy oni, niezależnie od formy prawnej współpracy z Wnioskodawcą (umowa o pracę, umowa handlowa) działają dla dobra i w interesie Spółki, czyli w celu zwiększania jej przychodów.

Realizacja obowiązków przewoźników/kurierów wymaga nieustannej ich współpracy z pracownikami Spółki, a także poczucia związania z Wnioskodawcą, przestrzegania standardów jakościowych Wnioskodawcy oraz realizacji celów Wnioskodawcy. Tym samym, zaproszenie przewoźników/kurierów na spotkania/imprezy, w których uczestniczą pracownicy Spółki sprzyja poprawie komunikacji między nimi oraz umożliwia integrację zespołu, co ma na celu podniesienie efektywności pracy, poprawę jakości świadczonych usług oraz przywiązanie kurierów do Wnioskodawcy i identyfikowanie się przez nich z wartościami Wnioskodawcy.

Dodatkowo możliwość uczestnictwa podwykonawców Spółki w wydarzeniach przez nią organizowanych jest elementem motywującym oraz sprawiającym, że przewoźnicy/kurierzy czują więź ze Spółką i pozostają jej lojalni. Podwykonawcy Wnioskodawcy stanowią kluczowy element w zakresie kontaktu z klientami Spółki. Ich zaangażowanie w pracę oraz realizacja usług na najwyższym poziomie wpływa na postrzeganie Spółki przez klientów i zwiększa prawdopodobieństwo skorzystania przez nich z usług Wnioskodawcy w przyszłości, a tym samym umożliwia generowanie zysków przez Spółkę.

W związku z powyższym, należy uznać, że wydatki związane z organizacją imprez integracyjnych/okolicznościowych wykazują związek z wysokością osiąganego z prowadzonej działalności gospodarczej przychodu i tym samym spełniają kryteria określone w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

2. Niewymienienie wydatku w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Warunkiem umożliwiającym zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest brak wskazania go w katalogu kosztów niepodatkowych. W świetle art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

W ocenie Spółki, wydatki ponoszone na organizację przedmiotowych imprez nie stanowią wydatków na reprezentację.

Pojęcie "reprezentacji" nie zostało zdefiniowane w przepisach podatkowych. Niemniej istotne wskazówki odnośnie interpretacji tego pojęcia zawarł Minister Finansów w interpretacji ogólnej z 25 listopada 2013 r. (sygn. DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521). Interpretacja ta odnosi się co prawda do wydatków na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych jednakże wnioski Ministra Finansów można odnieść także do innych wydatków ponoszonych przez podatników. W świetle tej interpretacji, za koszty reprezentacji należy uznać wydatki, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika czy też stworzenie dobrego obrazu jego firmy.

Również w wydawanych interpretacjach indywidualnych, np. interpretacji Dyrektora IS w Warszawie z 22 maja 2014 r. sygn. IPPB5/423-211/14-2/AM podkreśla się, że: "Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny".

Powyższe znajduje potwierdzenie w wyroku NSA z 17 kwietnia 2013 r. sygn. II FSK 702/11, w którym sąd wskazał, że: "(...) reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu".

Z kolei w wyroku NSA z 10 września 2013 r. sygn. II FSK 2019/13, sąd podkreślił, że nie stanowi kosztu reprezentacji m.in. wydatek na poczęstunek serwowany podczas prowadzonych negocjacji z kontrahentami lub w ramach szkoleń, odpraw dla pracowników oraz podmiotów powiązanych gospodarczo, których celem nie jest kształtowanie wizerunku firmy, a doprowadzenie do nawiązania lub rozbudowania jej kontaktów gospodarczych, wprowadzenie na rynek określonych towarów i usług lub poprawa skuteczności ich sprzedaży, wzrost efektywności pracy itp.

Ponoszone przez Spółkę wydatki w związku z organizacją turnieju piłkarskiego oraz innych imprez mają służyć poprawie komunikacji między pracownikami a podwykonawcami Wnioskodawcy, umocnieniu ich więzi ze Spółką oraz zwiększeniu efektywności pracy całego zespołu. Ich celem nie jest natomiast uwypuklenie zasobności i profesjonalizmu Spółki.

W związku z powyższym, należy uznać, że wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z organizacją turnieju piłkarskiego oraz innych imprez (np. Dnia Dziecka, wigilii) mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: "w celu" osiągnięcia przychodu, jak i "zachowanie" lub "zabezpieczenie" źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Podsumowując, wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy i koszt nie będzie objęty dyspozycją art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Katalog wydatków wyłączonych z kategorii kosztów podatkowych na podstawie art. 16 ust. 1 ww. ustawy ma charakter zamknięty.

Wśród wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, ustawodawca wymienił - w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje przy tym terminu "reprezentacja" ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Brak ustawowej definicji pojęcia "reprezentacja" nie uprawnia jednak do dowolnego określania zakresu znaczeniowego tego terminu.

Zgodnie z przyjętą linią orzeczniczą, celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest właśnie wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Przy tak zdefiniowanym terminie "reprezentacji" kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia. Ponownie podkreślić należy, że dla oceny, czy dana działalność stanowi reprezentację, czy też innego rodzaju działalność, konieczna jest analiza całokształtu okoliczności faktycznych konkretnej sprawy. To co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację do takiej kategorii nie zostanie zaliczone obecnie ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej - uzyskiwanie przychodów podlegających opodatkowaniu (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 702/11).

Innymi słowy, reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu wykreowania pozytywnego wizerunku podatnika. Pozytywny wizerunek zaś to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji "obraz przedsiębiorcy" przełoży się na zawarcie umowy, nabywanie jego produktów lub usług. Co istotne, działania o charakterze reprezentacyjnym podejmowane są w stosunku do podmiotów lub ich przedstawicieli zewnętrznych. Pojęcie reprezentacji nie obejmuje zatem tych działań, które podejmowane są w stosunku do własnych pracowników.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu sprawy wynika, że Spółka świadczy usługi doręczania przesyłek na rynku krajowym i zagranicznym. Przyjęty przez Spółkę model biznesu zakłada współpracę z podmiotami zewnętrznymi (podwykonawcami) - przewoźnikami i kurierami. Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca nie posiada własnej floty samochodowej służącej doręczaniu przesyłek, współpraca z podwykonawcami jest ważnym elementem prowadzenia działalności gospodarczej przez Spółkę. Podwykonawcami są przewoźnicy, tj. firmy które zatrudniają kurierów dostarczających przesyłki oraz kurierzy prowadzący indywidualne działalności gospodarcze. W toku działalności gospodarczej, Spółka organizuje szereg imprez okolicznościowych (np. Dzień Dziecka, wigilia) oraz integracyjnych (np. coroczny turniej piłkarski), na które zaprasza swoich pracowników oraz podwykonawców Spółki (przewoźników i ich pracowników - kurierów).

Wnioskodawca wskazał, że celem organizowanych imprez jest integracja całego zespołu, z którego składają się zarówno pracownicy Spółki, jak i podwykonawcy, realizujący wspólnie zlecenia dla klientów Wnioskodawcy. Celem spotkań jest integracja oraz zapewnienie odpowiednich relacji między zespołem pracowników Spółki a jej podwykonawcami. Pracownicy Spółki współpracują bowiem ściśle z podwykonawcami w celu realizacji zleceń klientów. Możliwość uczestnictwa podwykonawców we wskazanych wydarzeniach ma wpływać także na umocnienie więzi podwykonawców z Wnioskodawcą, a tym samym podniesienie jakości świadczonych przez nich usług zgodnie ze standardami jakościowymi Wnioskodawcy. Integracja podwykonawców z Wnioskodawcą ma także na celu zwiększenie identyfikacji podwykonawców z firmą Wnioskodawcy i jej wartościami. Podejmowane przez Spółkę działania mają więc na celu podniesienie efektywności pracy i jakości świadczonych usług.

W tym miejscu podnieść należy, że wydatki pracownicze - co do zasady - zaliczane są do kosztów podatkowych. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Mogą również obejmować wydatki ponoszone na rzecz pracowników w celu ich integracji, np. w postaci organizacji dla nich spotkań integracyjnych, spotkań okolicznościowych z okazji świąt lub innych ważnych wydarzeń itp. Są one bowiem związane z prowadzoną przez podatnika działalnością, mają na celu poprawę atmosfery pracy, zintegrowanie pracowników z pracodawcą, co w konsekwencji wpłynie na zwiększenie efektywności ich pracy.

W każdej sytuacji należy jednak ustalić, jaki jest cel takiego spotkania. Jeżeli wydatki poniesione zostały na zorganizowanie spotkania mającego na celu zintegrowanie pracowników z firmą, budowanie zespołu, poprawy atmosfery pracy oraz ułatwienie ułożenia wzajemnych relacji między pracownikami i w efekcie poprawę efektywności pracy, a przez to zwiększenie przychodów osiąganych przez podatnika, to wówczas spełniają warunki, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i mogą zostać zakwalifikowane do kosztów podatkowych. Jeśli jednak spotkanie nie służy takiemu celowi, a przebywanie pracowników ze sobą, czy konsumpcja są celem samym w sobie, to w takim przypadku nie można uznać, że wydatki poniesione na organizację takiej imprezy mają związek z przychodem, wobec czego nie stanowią one kosztów uzyskania przychodów.

W odniesieniu natomiast do uczestnictwa w imprezach okolicznościowych oraz integracyjnych podwykonawców Spółki (przewoźników i ich pracowników - kurierów), należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazał, że realizacja obowiązków przewoźników/kurierów wymaga nieustannej ich współpracy z pracownikami Spółki, a także poczucia związania z Wnioskodawcą, przestrzegania standardów jakościowych Wnioskodawcy oraz realizacji jego celów. Tym samym, zaproszenie przewoźników/kurierów na spotkania/imprezy, w których uczestniczą pracownicy Spółki sprzyja poprawie komunikacji między nimi oraz umożliwia integrację zespołu, co ma na celu podniesienie efektywności pracy, poprawę jakości świadczonych usług oraz przywiązanie kurierów do Wnioskodawcy i identyfikowanie się przez nich z wartościami Wnioskodawcy. Ponadto Wnioskodawca wykazał, że możliwość uczestnictwa podwykonawców Spółki w wydarzeniach przez nią organizowanych jest elementem motywującym oraz sprawiającym, że przewoźnicy/kurierzy czują więź ze Spółką i pozostają jej lojalni.

Odnosząc zatem powyższe uwarunkowania prawne do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego należy stwierdzić, że poniesione przez Spółkę wydatki na organizację spotkań okolicznościowych oraz integracyjnych w części przypadającej zarówno dla jej pracowników, jak i podwykonawców Spółki (przewoźników i ich pracowników - kurierów), mogą stanowić koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie biorąc pod uwagę fakt, że działania Wnioskodawcy nie są skierowane na tworzenie dobrego wizerunku Spółki czy też wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami, ale na wzrost osiąganych przez Spółkę przychodów poprzez poprawę komunikacji między pracownikami a podwykonawcami, umocnienie ich więzi ze Spółką oraz zwiększenie efektywności pracy całego zespołu, przedmiotowe wydatki nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 omawianej ustawy.

Podsumowując, wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z organizacją turnieju piłkarskiego oraz innych imprez (np. Dnia Dziecka, wigilii) we wskazanych powyżej okolicznościach mogą stanowić dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Końcowo, tut. Organ pragnie nadmienić, że dla możliwości uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu, konieczne jest jego właściwe udokumentowanie. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie reguluje sposobu prawidłowego dokumentowania kosztów. Mocą art. 9 ust. 1 cyt. ustawy nakłada ona jednak na podatników obowiązek prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Ponadto należy zauważyć, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Organ wydając przedmiotową interpretację indywidualną wskazał zakres i sposób zastosowania norm prawa podatkowego ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz postawionego pytania. Jednocześnie ocenił stanowisko Wnioskodawcy pod względem zgodności z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego. Co do zasady bowiem przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych na podstawie art. 14b Ordynacji jest sam przepis prawa podatkowego.

Pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia poszczególnych wydatków Wnioskodawcy do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy - Ordynacja podatkowa. Dokonując interpretacji indywidualnej Organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji). Organ nie rozstrzyga o zindywidualizowanych obowiązkach podatkowych strony, gdyż może to nastąpić w ramach przeprowadzonego postępowania podatkowego.

Ustosunkowując się natomiast do przytoczonych przez Spółkę interpretacji i pism organów podatkowych należy stwierdzić, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Z kolei odnosząc się z do powołanych w treści wniosku orzeczeń sądów administracyjnych należy wskazać, że nie mogą one wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, że zdaniem organu podatkowego, tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.