ILPB3/4510-1-40/15-3/KS

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 30 kwietnia 2015 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB3/4510-1-40/15-3/KS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 23 stycznia 2015 r. (data wpływu 30 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisu aktualizującego - jest prawidłowe;

* momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisu aktualizującego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 27 kwietnia 2015 r. - o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości oraz momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisu aktualizującego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Przedsiębiorstwo A w dalszej części opisu zwane Wierzycielem zawarło, jako wykonawca z Przedsiębiorstwem B (obecnie w upadłości likwidacyjnej), zwanym dalej Dłużnikiem następujące umowy:

* umowę nr 1 z 15 października 2012 r.

* umowę nr 2 z 24 kwietnia 2013 r.

* umowę zlecenie 3 z 28 lutego 2013 r.

W ramach tych umów Wierzyciel zobowiązał się do wykonania, na realizowanym przez Dłużnika na rzecz Inwestora - C, zadaniu p.n.: "(...)", prac budowlanych.

Na podstawie prawidłowo realizowanych umów, Wierzyciel wystawiał faktury.

Wszystkie wystawione przez Wierzyciela faktury zostały zaakceptowane i przyjęte przez Dłużnika. Część faktur została zapłacona.

Na dzień 30 listopada 2014 r. Wierzyciel posiadał następujące wymagalne i niezapłacone kwoty wierzytelności:

Wartość należności -Część należności zaliczona uprzednio do przychodów podatkowych

F VAT z 06.06.2013, kwota wymagalna i nieuregulowana: -250 495,15 zł -203 654,59 zł

F VAT z 24.07.2013, kwota wymagalna i nieuregulowana: -161 130,00 zł -131 000,00 zł

F VAT z 06.11.2013, kwota wymagalna i nieuregulowana: -74 660,00 zł -60 699,18 zł

F VAT z 03.12.2013, kwota wymagalna i nieuregulowana: -282 900,00 zł -230 000,00 zł

F VAT z 03.12.2013, kwota wymagalna i nieuregulowana:-21 470,00 zł -17 455,28 zł

F VAT kaucja gotówkowa, kwota wymagalna i nieuregulowana: -1 330,00 zł -1 081,30 zł

F VAT kaucja gotówkowa, kwota wymagalna i nieuregulowana: -5 000,00 zł -4 065,04 zł

F VAT kaucja gotówkowa, kwota wymagalna i nieuregulowana: -44 772,00 zł -0,00 zł

Razem:-841 757,15 zł -647 955,39 zł

Dłużnik nigdy nie kwestionował wymienionych powyżej kwot zobowiązań, jednak pomimo wezwań nie uregulował ich.

Wymieniona powyżej część wierzytelności, w łącznej kwocie 647 955,39 zł była przez Wierzyciela uprzednio zaliczona do przychodów należnych w rozumieniu art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na podstawie art. 35b ustawy o rachunkowości, Wierzyciel postanowił dokonać odpisu aktualizującego należności:

1.

pierwszy odpis pod datą 31 grudnia 2013 r. na kwotę 632 524,00 zł, w związku z trudną sytuacją Dłużnika oraz ogłoszeniem upadłości z możliwością zawarcia układu postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 22 stycznia 2014 r. sygn. akt (...), oraz

2.

drugi odpis pod datą 30 listopada 2014 r. na kwotę 209 233,15 zł, w związku z dużym prawdopodobieństwem nieściągalności wierzytelności oraz postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 12 czerwca 2014 r. sygn. akt (...), o zmianie sposobu prowadzenia postępowania upadłościowego z możliwością zawarcia układu na postępowanie obejmujące likwidację majątku Dłużnika.

Ponadto Wierzyciel złożył do Sądu Okręgowego w dniu 28 maja 2014 r. pozew o zapłatę należności w wysokości 100 000,00 zł, przez Inwestora, na podstawie art. 647 (1) 5 k.c.

Jednak, w ocenie Wierzyciela, uzyskanie zapłaty od Inwestora będzie niezwykle trudne.

Podstawą oceny Wierzyciela jest toczące się postępowanie sądowe.

Wierzyciel, na podstawie przepisu art. 16 ust. 1 pkt 26a oraz art. 16 ust. 2a pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zaliczył do kosztów uzyskania przychodów w dacie 31 grudnia 2014 r. wymienioną powyżej część odpisu aktualizującego wierzytelność w kwocie 647 955,39 zł, zaliczoną uprzednio do przychodów podatkowych.

Przedsiębiorstwo A zaliczało do kosztów uzyskania przychodów w dacie 31 grudnia 2014 r. część odpisu aktualizującego wartość wierzytelności w kwocie 647 955,39 zł.

Pismem stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca doprecyzował przedstawiony stan faktyczny i wyjaśnił, że wymieniona w opisie kwota 647 955,39 zł składa się z wymagalnych i niezapłaconych na dzień 30 listopada 2014 r. faktur oraz kaucji gotówkowych. Kaucje gotówkowe mieszczące się w tej kwocie (to jest 1 081,30 zł oraz 4 065,04 zł), to zgodnie z zawartymi z Dłużnikiem umowami, część kwoty wystawionych przez Wierzyciela faktur za wykonane prace, których płatność została wstrzymana na określony czas, celem zabezpieczenia należytego wykonania. Wartości te były u Wierzyciela zaliczone do przychodów podatkowych, jak cała wartość wystawionych faktur. Powyżej opisane kwoty kaucji, to jest 1 081,30 zł oraz 4 065,04 zł są wartościami netto, to znaczy bez podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka postąpiła prawidłowo zaliczając powyższą część odpisu aktualizującego do kosztów uzyskania przychodów.

2. Czy Spółka postąpiła prawidłowo zaliczając powyższą część odpisu aktualizującego do kosztów uzyskania przychodów w 2014 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, Przedsiębiorstwo A postąpiło prawidłowo zaliczając część odpisu aktualizującego w kwocie 647 955,39 zł, do kosztów uzyskania przychodów.

Zostały spełnione przesłanki art. 16 ust. 1 pkt 26a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;

* Spółka dokonała odpisu aktualizującego stosownie do art. 35b ustawy o rachunkowości, to jest uwzględniła prawdopodobieństwo braku zapłaty należności przez dłużnika postawionego w stan upadłości najpierw układowej, następnie likwidacyjnej, a należności przysługujące od tego dłużnika zostały zgłoszone sędziemu komisarzowi, wartość należności nie była objęta gwarancją lub innym zabezpieczeniem;

* część odpisu aktualizującego w kwocie 647 955,39 zł została uprzednio zaliczona, na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przychodów należnych;

* nieściągalność odpisu aktualizującego została uprawdopodobniona przez spełnienie przesłanek zawartych w art. 16 ust. 2a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to jest została ogłoszona upadłość dłużnika obejmująca likwidację majątku (postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 12 czerwca 2014 r.).

Przedsiębiorstwo A postąpiło prawidłowo zaliczając część odpisu aktualizującego w kwocie 647 955,39 zł, do kosztów uzyskania przychodów w 2014 r.

Dopiero w 2014 r. zaistniały obie wskazane w podatku dochodowym od osób prawnych (art. 16 ust. 1 pkt 26a) przesłanki, to jest:

* dokonano zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości odpisu aktualizującego należność (część odpisu dokonano w 2013 r., drugą część w 2014 r.), oraz

* wystąpiły okoliczności uprawdopodabniające nieściągalność tej wierzytelności zgodnie z art. 16 ust. 2a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to jest została ogłoszona upadłość dłużnika obejmująca likwidację majątku (postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 12 czerwca 2014 r.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

* prawidłowe - w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisu aktualizującego;

* prawidłowe - w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisu aktualizującego.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Należy przy tym zauważyć, że art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zawiera nie tylko katalog wyłączeń niektórych wydatków z kosztów uzyskania przychodów, ale pewne jego punkty stanowią, niezależnie od art. 15 ust. 1 tej ustawy, pozytywną podstawę zaliczenia określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, po spełnieniu wymienionych tam warunków.

I tak, w myśl art. 16 ust. 1 pkt 26a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów aktualizujących, z tym że kosztem uzyskania przychodów są odpisy aktualizujące wartość należności, określone w ustawie o rachunkowości, od tej części należności, która była uprzednio zaliczona na podstawie art. 12 ust. 3 do przychodów należnych, a ich nieściągalność została uprawdopodobniona na podstawie ust. 2a pkt 1.

Z powyższego przepisu wynika, że ustawodawca wyłącza zatem odpisy aktualizujące z kategorii kosztów podatkowych.

Wyjątkiem są odpisy spełniające łącznie następujące warunki:

* są odpisami aktualizującymi wartość należności, określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 330 z późn. zm.);

* dotyczą należności bądź jej części uprzednio zaliczonej do przychodów należnych, na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;

* nieściągalność należności została uprawdopodobniona zgodnie z art. 16 ust. 2a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;

* wierzytelność, której odpis dotyczy, nie uległa przedawnieniu (art. 16 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Jak stanowi art. 12 ust. 3 ww. ustawy, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Z kolei przepis art. 16 ust. 2a pkt 1 powołanej ustawy stanowi, że nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną:

1.

w przypadku określonym w ust. 1 pkt 26a, w szczególności jeżeli:

a.

dłużnik zmarł, został wykreślony z ewidencji działalności gospodarczej, postawiony w stan likwidacji lub została ogłoszona jego upadłość obejmująca likwidację majątku, albo

b.

zostało wszczęte postępowanie upadłościowe z możliwością zawarcia układu w rozumieniu przepisów prawa upadłościowego i naprawczego lub na wniosek dłużnika zostało wszczęte postępowanie ugodowe w rozumieniu przepisów o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków, albo

c.

wierzytelność została potwierdzona prawomocnym orzeczeniem sądu i skierowana na drogę postępowania egzekucyjnego, albo

d.

wierzytelność jest kwestionowana przez dłużnika na drodze powództwa sądowego.

Należy dodać, że prawidłowe ujęcie odpisów aktualizujących wartość należności w księgach rachunkowych jest niezbędne w celu zaliczenia ich w momencie uprawdopodobnienia do kosztów uzyskania przychodów. Koszt podatkowy nie wystąpi bowiem w sytuacji uprawdopodobnienia nieściągalności należności, jeżeli nie został dokonany odpis aktualizujący tę należność, bowiem kosztem tym jest odpis aktualizujący, a nie wierzytelność czy należność, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Wskazać również należy, że katalog możliwości uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności wymieniony w art. 16 ust. 2a pkt 1 omawianej ustawy ma charakter otwarty, czyli możliwe są sytuacje, gdy wierzyciel w inny sposób uprawdopodobni, że dana wierzytelność jest nieściągalna. Wobec powyższego, nieściągalność wierzytelności będzie uznana za uprawdopodobnioną w przypadkach określonych w ww. przepisie oraz gdy przesłanki uprawdopodobnienia będą miały charakter przesłanek o znaczeniu prawnym równorzędnym w stosunku do wskazanych w ww. przepisie. Dodać także należy, że udowodnienie nieściągalności wierzytelności ciąży na podatniku.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że na dzień 30 listopada 2014 r. wierzyciel Spółki posiadał wymagalne i niezapłacone kwoty wierzytelności na sumę 841 757,15 zł. Dłużnik pomimo wezwań nie uregulował ww. wierzytelności. Część wierzytelności, w łącznej kwocie 647 955,39 zł była przez Spółkę uprzednio zaliczona do przychodów należnych w rozumieniu art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Na podstawie art. 35b ustawy o rachunkowości, Wierzyciel postanowił dokonać odpisu aktualizującego należności. I tak, pierwszy odpis pod datą 31 grudnia 2013 r. na kwotę 632 524,00 zł, w związku z trudną sytuacją Dłużnika oraz ogłoszeniem upadłości z możliwością zawarcia układu postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 22 stycznia 2014 r. oraz drugi odpis pod datą 30 listopada 2014 r. na kwotę 209 233,15 zł w związku z dużym prawdopodobieństwem nieściągalności wierzytelności oraz postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 12 czerwca 2014 r., o zmianie sposobu prowadzenia postępowania upadłościowego z możliwością zawarcia układu na postępowanie obejmujące likwidację majątku Dłużnika.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że na gruncie przepisów art. 16 ust. 2a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, postanowienie Sądu Rejonowego o ogłoszeniu upadłości z możliwością zawarcia układu z dnia 22 stycznia 2014 r. oraz postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 12 czerwca 2014 r. o zmianie sposobu prowadzenia postępowania upadłościowego z możliwością zawarcia układu na postępowanie obejmujące likwidację majątku Dłużnika stanowią wystarczającą przesłankę do uznania nieściągalności tych wierzytelności za uprawdopodobnione.

W rozpatrywanej sytuacji, odpisów aktualizujących wartość należności w ujęciu rachunkowym dokonano w 2013 r. na kwotę 632 524,00 zł w związku z trudną sytuacją dłużnika i ogłoszeniem upadłości z możliwością zawarcia układu postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 22 stycznia 2014 r. oraz w 2014 r. na kwotę 209 233,15 zł w związku z dużym prawdopodobieństwem nieściągalności wierzytelności oraz postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 12 czerwca 2014 r. o zmianie sposobu prowadzenia postępowania upadłościowego z możliwością zawarcia układu na postępowanie obejmujące likwidację majątku dłużnika.

Wobec powyższego postanowienie sądu o wszczęciu postępowania upadłościowego z możliwością zawarcia układu i postanowienie o zmianie sposobu prowadzenia postępowania upadłościowego z możliwością zawarcia układu na postępowanie obejmujące likwidację majątku dłużnika stanowią wystarczającą przesłankę do uznania nieściągalności tych wierzytelności za uprawdopodobnione w kontekście art. 16 ust. 2a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W konsekwencji, odpisy aktualizujące wartość należności, dokonywane zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości utworzone odpowiednio w 2013 r. i 2014 r., które dotyczą wierzytelności zarachowanych uprzednio do przychodów należnych na podstawie art. 12 ust. 3, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 26a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podsumowując, Spółka postąpiła prawidłowo zaliczając powyższą część odpisu aktualizującego do kosztów uzyskania przychodów.

Odnosząc się z kolei do zagadnienia związanego z momentem zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisu aktualizującego wartość wierzytelności należy raz jeszcze podkreślić, że odpis aktualizujący wartość wierzytelności może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów w dacie łącznego spełnienia następujących warunków:

* dokonanie odpisu aktualizującego wartość należności (w ujęciu rachunkowym),

* udokumentowanie prawdopodobieństwa nieściągalności wierzytelności (nieprzedawnionej, uprzednio zaliczonej do przychodów należnych). Należy bowiem podkreślić, że termin do zaliczenia nieściągalnych wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów ograniczony jest przepisem art. 16 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym nie stanowią kosztów uzyskania przychodów wierzytelności odpisane jako przedawnione.

Gdy warunki te zostaną spełnione w różnych latach podatkowych, zaliczenie należności do kosztów uzyskania przychodów będzie możliwe w roku podatkowym, w którym spełniony zostanie drugi z warunków.

Spółka wskazała, że odpisów aktualizujących wartość należności w ujęciu rachunkowym dokonano częściowo w 2013 r. na kwotę 632 524,00 zł w związku z trudną sytuacją dłużnika i ogłoszeniem upadłości z możliwością zawarcia układu postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 22 stycznia 2014 r. oraz częściowo w 2014 r. na kwotę 209 233,15 zł w związku z dużym prawdopodobieństwem nieściągalności wierzytelności oraz postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 12 czerwca 2014 r. o zmianie sposobu prowadzenia postępowania upadłościowego z możliwością zawarcia układu na postępowanie obejmujące likwidację majątku dłużnika.

Spółka zatem utworzyła pierwszy odpis w 2013 r. na część wierzytelności w związku z trudną sytuacją dłużnika i postanowieniem o ogłoszeniu upadłości z możliwością zawarcia układu z dnia 22 stycznia 2014 r. Z kolei, w 2014 r. Spółka utworzyła drugi odpis aktualizujący na pozostałą część wierzytelności na podstawie postanowienia Sądu o zmianie sposobu prowadzenia postępowania upadłościowego z możliwością zawarcia układu na postępowanie obejmujące likwidację majątku dłużnika z dnia 12 czerwca 2014 r.

W konsekwencji powyższego należy uznać, że w przedstawionym stanie faktycznym spełnione zostały przesłanki uprawdopodobnienia nieściągalności części wierzytelności Spółki w roku 2014.

Zatem w przedmiotowej sprawie odpis aktualizujący utworzony w ewidencji w 2013 r. i 2014 r. na część wierzytelności powinien być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów w 2014 r. W 2014 r. doszło bowiem dopiero do uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności na podstawie art. 16 ust. 2a pkt 1 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, że w analizowanym stanie faktycznym, Spółka ma prawo do uznania za koszt uzyskania przychodów odpis aktualizujący w kwocie łącznie 647 955,39 zł w roku 2014 przy założeniu, iż uprawdopodobnienie nieściągalności wierzytelności nastąpiło w roku 2014 i dokonano odpisu odpowiednio częściowo w roku 2013 i częściowo w roku 2014 - należy uznać za prawidłowe.

Podsumowując, Spółka postąpiła prawidłowo zaliczając powyższą część odpisu aktualizującego do kosztów uzyskania przychodów w roku 2014.

Jednocześnie zaznaczyć należy, że tutejszy organ nie dokonał oceny prawidłowości sposobu ujęcia opisanych w przedmiotowym wniosku nieściągalnych wierzytelności w księgach rachunkowych.

Organ przyjął za Wnioskodawcą, że kaucje gotówkowe, o których mowa we wniosku, to część kwoty wystawionych przez Wierzyciela faktur za wykonane prace, których płatność została wstrzymana na określony czas, celem zabezpieczenia należytego wykonania, a wartości te były u Wierzyciela zaliczone do przychodów podatkowych, jak cała wartość wystawionych faktur. Podkreślenia wymaga, że kaucja to określona suma pieniędzy, której zadaniem jest zabezpieczenie roszczeń w przypadku niewywiązania się lub niedbałego wykonania umowy. Kaucja może być wykorzystana na pokrycie strat wynikłych z realizacji umowy. Kaucja ma, co do zasady, zwrotny charakter. Otrzymanie i zwrot kaucji jest zatem neutralne dla podatnika w podatku dochodowym od osób prawnych, jej otrzymanie nie wiąże się z koniecznością rozpoznania przychodu ani kosztu uzyskania przychodu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl