ILPB3/4510-1-308/15-2/JG

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 29 września 2015 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB3/4510-1-308/15-2/JG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 26 czerwca 2015 r. (data wpływu 29 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na abonamenty medyczne przyznanych pracownikom i członkom ich rodzin - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na abonamenty medyczne przyznanych pracownikom i członkom ich rodzin.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej: Spółka) należący do grupy X jest jednym z wiodących przedsiębiorstw na europejskim rynku handlu stalą. Spółka szczególnie zwraca uwagę na jakość świadczonych usług i dostarczanych towarów, a także troszczy się o zatrudniony personel tak, aby wspólnie działał w duchu przedsiębiorstwa.

Zgodnie z zasadami obowiązującymi w Spółce, pracownikom oraz członkom ich najbliższej rodziny (tekst jedn.: małżonkowi, dzieciom, osobie z którą pracownik pozostaje w faktycznym pożyciu i jej dzieciom) zapewniane są pakiety ubezpieczeń medycznych (dalej: abonamenty medyczne, pakiety medyczne). Abonamenty medyczne upoważniają pracowników Spółki oraz członków ich najbliższej rodziny do korzystania ze świadczeń medycznych innych niż te z zakresu medycyny pracy w wybranych placówkach zdrowotnych. Zakres świadczeń medycznych jest uzależniony od wykupionego pakietu medycznego.

W myśl obowiązującego prawa, wartość abonamentów medycznych przypadająca na pracownika oraz członków jego rodziny stanowi przychód pracownika opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Ponadto, Spółka jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych pobiera zaliczki na ten podatek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wartość abonamentów medycznych, które są przyznane pracownikom, stanowi koszt uzyskania przychodu zarówno w części przypadającej na pracowników jak i członków ich rodzin.

Zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone przez Spółkę wydatki na zakup pakietów medycznych dla pracowników i ich rodzin stanowią dla niej koszt uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Wynika z tego, że poniesienie wydatku przez podatnika musi być związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, a sam wydatek powinien potencjalnie wpływać na wielkość przyszłych przychodów z działalności.

W ocenie Spółki, koszty ponoszone w związku z zapewnieniem opieki zdrowotnej dotyczące pracowników, jak i ich rodzin są świadczeniem pracodawcy na rzecz pracownika. Strategia i filozofia dotycząca kadr Spółki opiera się na pozyskiwaniu wysoko kwalifikowanych fachowców i jest istotnym elementem budowania pozycji lidera w branży stalowej, co w konsekwencji wpływa na wysokość osiąganych przez Spółkę przychodów.

Spółka chcąc zatrudniać najlepszych w branży pracowników, zdecydowała o zapewnieniu im możliwości nieodpłatnego korzystania z pakietów medycznych. Taka postawa Spółki jako pracodawcy istotnie wpływa na motywację pracowników do pracy, gdyż benefit w formie m.in. opieki medycznej buduje lojalność wobec pracodawcy, a tym samym poprawia jego wizerunek jako dbającego nie tylko o swoich pracowników, ale także o ich rodziny. Tego typu niefinansowe świadczenie na rzecz pracowników skutkują też wyższą efektywnością pracy oraz mniejszą rotacją kadr w Spółce.

Takie stanowisko zaprezentował Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej nr IBPBI/2/4510-58/15/IŻ podnosząc, że: "Nie ulega wątpliwości, że wydatki na zakup pakietów medycznych dla pracowników oraz członków ich rodzin zostały poniesione przez Spółkę w trosce o swoich pracowników i ich rodziny. W istocie wpływa to na zwiększenie motywacji pracowników do pracy, gdyż pakiety wpływają na lojalność wobec pracodawcy i tym samym budują wizerunek pracodawcy jako dbającego nie tylko o swoich pracowników, ale również o członków rodzin swoich pracowników. To z kolei skutkuje wyższą efektywnością oraz rzutuje na zmniejszenie fluktuacji pracowników".

Należy również podkreślić, że fundowane przez Spółkę pakiety medyczne mają pośredni wpływ na zwiększenie dochodów rodzin pracowników, gdyż pracownik i jego rodzina nie muszą już dodatkowo wydawać środków z domowego budżetu na prywatną opiekę medyczną, co zasadniczo tworzy silniejszą więź między pracownikiem a pracodawcą, który oferuje atrakcyjniejsze warunki od firm konkurencyjnych.

Co równie istotne, z dotychczasowych danych wynika, że dodatkowa opieka medyczna świadczona w ramach abonamentów medycznych istotnie wpływa na obniżenie absencji chorobowej pracowników, skrócenie jej czasu oraz na większe zaangażowanie pracowników, gdyż mają świadomość możliwości szybkiego i dogodnego skorzystania z opieki medycznej w razie potrzeby. Dzięki temu Spółka jako pracodawca nie musi ponosić kosztów związanych z nieobecnością pracowników oraz ich absencją związaną ze stanem zdrowia członków rodziny.

Podsumowując powyższe stwierdzić należy, że Spółka finansując abonamenty medyczne dla swoich pracowników i ich rodzin ponosi wydatek służący osiągnięciu przychodu i zachowaniu oraz zabezpieczeniu jego źródła. Tym samym na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka ma prawo przedmiotowy wydatek kwalifikować do kosztów uzyskania przychodu. Ponadto, koszty związane z wykupieniem pakietów medycznych dla pracowników i ich rodzin nie mieszczą się w katalogu kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Stanowisko przedstawione przez Spółkę, jest również prezentowane w interpretacjach indywidualnych, tytułem przykładu:

* w interpretacji indywidualnej z 10 kwietnia 2015 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach nr IBPBI/2/4510-58/15/IŻ,

* w interpretacji indywidualnej z 21 listopada 2014 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr ILPB3/423-432/14-2/PR,

* w interpretacji indywidualnej z 8 listopada 2013 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach nr IBPBI/2/423-1065/13/PC,

* w interpretacji indywidualnej z 11 grudnia 2008 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy nr ITPB3/423-554/08/PS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Przy czym przez sformułowanie "w celu" należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot "celowości", jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód). Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Podkreślić w tym miejscu należy, że to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zatem, o sposobie klasyfikacji kosztów decyduje sam podatnik i to on ponosi odpowiedzialność za zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów. Uznając dany wydatek za koszt uzyskania przychodów podatnik musi jednoznacznie wykazać, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Podsumowując, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami podatkowymi są m.in. tzw. koszty pracownicze. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Mogą również obejmować wydatki ponoszone na zakup pakietów medycznych na rzecz pracowników, ponieważ są związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością. Za koszty pracownicze można uznać także wydatki dotyczące zakupu abonamentów (pakietów) medycznych dla członków rodzin pracowników. Świadczenie to bowiem jest związane ze stosunkiem pracy łączącym pracownika z pracodawcą (gdyby nie ten stosunek członkowie rodzin nie partycypowaliby w nabytych pakietach medycznych).

W każdej sytuacji jednakże trzeba sprawdzić, jaki jest cel poniesionego wydatku. W analizowanej sprawie nie ulega wątpliwości, że wydatki na zakup abonamentów medycznych dla pracowników oraz członków ich rodzin zostały poniesione przez Spółkę w trosce o swoich pracowników i ich rodziny. W istocie wpływa to na zwiększenie motywacji pracowników do pracy, gdyż pakiety wpływają na lojalność wobec pracodawcy i tym samym budują wizerunek pracodawcy jako dbającego nie tylko o swoich pracowników, ale również o członków rodzin swoich pracowników. To z kolei skutkuje wyższą efektywnością oraz rzutuje na zmniejszenie fluktuacji pracowników. Wydatki te stanowią zatem przejaw i wyraz starań Spółki o stan zdrowia, kondycji fizycznej i samopoczucia jej pracowników oraz ich najbliższych osób, co w dalszej perspektywie może przyczyniać się do poprawy atmosfery pracy i w konsekwencji do zwiększania wydajności pracy z przełożeniem na uzyskiwane przez Spółkę przychody.

W konsekwencji, w świetle powołanych uregulowań prawnych należy stwierdzić, że wydatki poniesione na abonamenty medyczne przyznane pracownikom i członkom ich rodzin spełniają przesłanki wynikające z treści art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i tym samym mogą zostać zaliczone przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów.

Ustosunkowując się do przytoczonych przez Spółkę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl