ILPB3/4510-1-288/15-5/KS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością - reprezentowanej przez pełnomocnika - przedstawione we wniosku z dnia 10 czerwca 2015 r. (data wpływu 15 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy przy obliczaniu limitu odliczenia odsetek dla celów podatkowych w roku 2015, tj. po wejściu w życie przepisów zmieniających, Wnioskodawca powinien uwzględnić, w oparciu o ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych w znowelizowanym brzmieniu, środki pieniężne pochodzące z umowy kredytowej zawartej przed 2015 r., z których środki pieniężne zostały przelane na rachunek bankowy Wnioskodawcy po wejściu w życie ustawy zmieniającej (Umowa nr 2 - pytanie oznaczone nr 2) - jest nieprawidłowe.

W dniu 15 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z 14 sierpnia 2015 r. (data wpływu: 20 sierpnia 2015 r.) - o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

* czy przy obliczaniu limitu odliczenia odsetek dla celów podatkowych w roku 2015, tj. po wejściu w życie przepisów zmieniających, Spółka powinna uwzględnić, w oparciu o ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych w znowelizowanym brzmieniu, środki pieniężne pochodzące z umowy kredytowej zawartej przed 2015 r., z których środki zostały faktycznie przekazane przed wejściem w życie ustawy zmieniającej (umowa nr 1 - pytanie oznaczone nr 1),

* czy przy obliczaniu limitu odliczenia odsetek dla celów podatkowych w roku 2015, tj. po wejściu w życie przepisów zmieniających, Spółka powinna uwzględnić, w oparciu o ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych w znowelizowanym brzmieniu, środki pieniężne pochodzące z umowy kredytowej zawartej przed 2015 r., z których środki pieniężne zostały przelane na rachunek bankowy Spółki po wejściu w życie ustawy zmieniającej (umowa nr 2 - pytanie oznaczone nr 2),

* czy przy obliczaniu limitu odliczenia odsetek dla celów podatkowych w roku 2015, tj. po wejściu w życie przepisów zmieniających, Spółka powinna uwzględnić, w oparciu o ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych w znowelizowanym brzmieniu, środki pieniężne pochodzące z umowy kredytowej zawartej po 2015 r., z których środki pieniężne zostały faktycznie przekazane po wejściem w życie ustawy zmieniającej (umowa nr 3 - pytanie oznaczone nr 3).

We wniosku przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca jest jednym z największych towarzystw leasingowych w Polsce, działającym niezależnie od producentów.

Wnioskodawca jest 100% spółką córką wiodącego towarzystwa leasingowego w Niemczech GmbH. Wnioskodawca specjalizuje się w długofalowym finansowaniu przedsiębiorstw w zakresie leasingu maszyn i urządzeń, koncentrując swoją działalność na branżach: obróbka metalu i blachy, przetwórstwo tworzyw sztucznych, poligrafia, logistyka, przemysł spożywczy, obróbka drewna.

Wnioskodawca wchodzi w skład grupy "I" (Bank). Bank nie jest udziałowcem spółki Wnioskodawca. Bank jest podmiotem z grupy kapitałowej pośrednio powiązanym z Wnioskodawcą. Bank jest spółką matką GmbH (posiada 100% udziałów w kapitale tej spółki).

Bank zapewnia bieżące oprocentowane finansowanie Wnioskodawcy poprzez udzielanie mu kredytów bankowych. Bank:

Rokiem podatkowym Wnioskodawcy jest rok kalendarzowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy przy obliczaniu limitu odliczenia odsetek dla celów podatkowych w roku 2015, tj. po wejściu w życie Przepisów Zmieniających, Wnioskodawca powinien uwzględnić, w oparciu o ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych w znowelizowanym brzmieniu, środki pieniężne pochodzące z umowy kredytowej zawartej przed 2015 r., z których środki zostały faktycznie przekazane przed wejściem w życie Ustawy Zmieniającej (Umowa nr 1).

2. Czy przy obliczaniu limitu odliczenia odsetek dla celów podatkowych w roku 2015, tj. po wejściu w życie Przepisów Zmieniających, Wnioskodawca powinien uwzględnić, w oparciu o ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych w znowelizowanym brzmieniu, środki pieniężne pochodzące z umowy kredytowej zawartej przed 2015 r., z których środki pieniężne zostały przelane na rachunek bankowy Wnioskodawcy po wejściu w życie Ustawy Zmieniającej (Umowa nr 2).

3. Czy przy obliczaniu limitu odliczenia odsetek dla celów podatkowych w roku 2015, tj. po wejściu w życie Przepisów Zmieniających, Wnioskodawca powinien uwzględnić, w oparciu o ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych w znowelizowanym brzmieniu, środki pieniężne pochodzące z umowy kredytowej zawartej po 2015 r., z których środki pieniężne zostały faktycznie przekazane po wejściem w życie Ustawy Zmieniającej (Umowa nr 3).

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 2. Wniosek Spółki w pozostałym zakresie został rozpatrzony odrębnymi interpretacjami indywidualnymi. I tak: w zakresie pytania nr 1 interpretacja indywidualna z 16 września 2015 r. nr ILPB3/4510-1-288/15-4/KS, w zakresie pytania nr 3 interpretacja indywidualna z 16 września 2015 r. nr ILPB3/4510-1-288/15-6/KS.

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Przy obliczaniu limitu odliczenia odsetek dla celów podatkowych w roku 2015, tj. po wejściu w życie Przepisów Zmieniających, Spółka nie powinna uwzględnić środków pieniężnych z Umowy, zawartej przed 2015 r., z których środki pieniężne zostały przelane na rachunek bankowy Spółki po wejściu w życie Ustawy Zmieniającej.

2. Zgodnie z art. 7 ust. 1 Przepisów Zmieniających:

"Do odsetek od pożyczek (kredytów), w przypadku których, kwota udzielonej podatnikowi pożyczki (kredytu) została temu podatnikowi faktycznie przekazana przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 oraz ust. 6 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2015 r.".

3. Przepisy Zmieniające wprowadzają bardzo istotną zmianę z punktu widzenia Spółki, mianowicie w porównaniu do poprzedniego brzmienia przepisu art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawodawca objął nim pożyczki/kredyty udzielane nie tylko przez podmioty posiadające bezpośredni, ale także pośredni udział w danej spółce.

4. Kwestią nie pozostawiającą wątpliwości jest sytuacja, gdy umowa kredytu zostanie zawarta po wejściu w życie Przepisów Zmieniających, wówczas zastosowanie znajdą przepisy znowelizowanego art. 16 ust. 1 pkt 60 lub pkt 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

5. Wątpliwości powstają w przypadku umów kredytu zawartych przed wejściem w życie Przepisów Zmieniających. W takim przypadku zastosowanie znajdzie przepis art. 7 ust. 1 Przepisów Zmieniających, z którego wynika, że przepis art. 16 ust. 1 pkt 60 lub 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w dotychczasowym brzmieniu stosujemy do umów kredytowych, w których "kwota udzielonej podatnikowi pożyczki (kredytu) została temu podatnikowi faktycznie przekazana przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy".

6. Ustawa nie zawiera definicji legalnej pojęcia "faktyczne przekazanie" jednak zdaniem Spółki, uzyskanie dostępu do środków pieniężnych wynikających z Umowy nr 2 przed wejściem w życie Przepisów Zmieniających wypełnia definicję pojęcia "faktycznie przekazane".

7. Umowa pożyczki/kredytu jest umową konsensualną, tj. dochodzi do skutki poprzez samo zgodnie oświadczenie woli stron. Staje się ona skuteczna solo consensu, przez samo porozumienie. To odróżnia ją od umów realnych, do których skuteczności potrzebny jest dodatkowy element poza oświadczeniem woli, np. wydanie rzeczy.

8. Z uwagi na fakt, że Umowa nr 2 została zawarta przed wejściem w życie Przepisów Zmieniających oraz w związku z tym, że uzyskanie dostępu do środków pieniężnych następuje już w momencie zawarcia Umowy nr 2 z uwagi na fakt, iż Umowa nr 2 jest umową konsensualną nie wymagającą do swej ważności wydania przedmiotu Umowy nr 2, zdaniem Spółki, przy obliczaniu limitu odliczenia odsetek dla celów podatkowych w roku 2015, po wejściu w życie Przepisów Zmieniających, Spółka nie powinna uwzględnić środków pieniężnych z Umowy, zawartej przed 2015 r., z których środki pieniężne zostały przelane na rachunek bankowy Spółki po wejściu w życie Ustawy Zmieniającej, co oznacza, że I. Bank nie jest podmiotem kwalifikowanym w zakresie środków pieniężnych pochodzących z Umowy nr 2.

9. Co więcej przeciwne rozumowanie byłoby sprzeczne z konstytucyjnymi zasadami prawa, które chronią uczestników obrotu gospodarczego przed nieuzasadnioną zmianą zasad prawnych w trakcie obowiązywania danego stosunku prawnego.

10. Jednym z kluczowych zasad demokratycznego państwa prawnego jest zasada ochrony zaufania do państwa i stanowionego przez nie prawa (zasada lojalności państwa wobec obywateli). Zasada zaufania i zasada pewności prawa dotyczy nie tylko trybu i formy stanowionego prawa, ale także całego procesu stosowania prawa, szczególnie wykładni prawa.

11. Z zasad tych wynikają inne konstytucyjne zasady, które powinny znaleźć zastosowanie w przedmiotowej sprawie, m.in.:

a. Zasada ochrony praw nabytych, zgodnie z którą zakazane jest arbitralne znoszenie bądź ograniczanie istniejących praw podmiotowych. Przedmiotem ochrony w tym przypadku są prawa rzeczywiście nabyte (lub maksymalnie ukształtowane ekspektatywy) in abstracto lub in concreto. W przypadku Wnioskodawcy Spółka zawierając Umowę nr 2 powinna mieć pewność, że w trakcie trwania tej Umowy nr 2 nie zmienią się zasady zaliczania odsetek od tego kredytu do kosztów uzyskania przychodów, które to kwestie były kalkulowane przez Spółkę przy negocjacji warunków udzielania kredytu przed zawarcie Umowy nr 2.

b. Zasada poszanowania interesów w toku, przez które Spółka rozumie przedsięwzięcia gospodarcze i finansowe, które rozpoczęte zostały pod "rządami" dotychczas obowiązujących przepisów prawa i nie zostały zakończone w chwili zmiany tych przepisów.

c. Zasada lex retro non agit. Odnośnie tej kwestii wypowiadał się wielokrotnie Trybunał Konstytucyjny, który wskazywał, iż: "zasada niedziałania prawa wstecz polega na tym, iż nie należy stanowić norm prawnych, które nakazywałyby stosować nowo ustanowione normy prawne do zdarzeń (zrozumianych sensu largo), które miały miejsce przed wejściem w życie nowo ustanowionych norm prawnych i z którymi prawo nie wiązało dotąd skutków prawnych normami tymi przewidzianych na podstawie dawnych norm, ale jedynie do czasu wejścia w życie norm nowych". Orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego U 1/86 OTK 1986/1/2 (wąskie rozumienie retroaktywności, wyłącznie kryteria formalne).

"zasada niedziałania praw wstecz oznacza nie tylko zakaz stanowienia norm prawnych, które nakazywałyby stosować nowo ustanowione normy prawo do zdarzeń, które miały miejsce przed ich wejściem w życie i z którymi prawo nie wiązało dotąd skutków prawnych (zasada lex retro non agit we właściwym tego słowa znaczeniu), lecz także jako zakaz stanowienia intertemporalnych reguł, które mają określić treść stosunków prawnych powstałych pod rządami dawnych norm, a trwających w okresie wejścia w życie nowo ustanowionych norm prawnych, jeżeli reguły te wywołują ujemne następstwa dla bezpieczeństwa prawnego i poszanowania praw nabytych". Orzeczenie K 1/88 OTK 1988/1/6 (dodanie kryterium materialnego).

12. Co więcej, ww. zasady dostrzegał również ustawodawca, tworząc wyżej wskazane przepisy przejściowe. W uzasadnieniu do projektu Przepisów Zmieniających ustawodawca wprost wskazuje, iż:

"w związku z tym, iż wprowadzone w przepisach art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy CIT zmiany dotyczące kwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów odsetek od pożyczek udzielonych podatnikowi przez podmioty z podatnikiem powiązane mogłyby w sposób istotny wpływać na podatkowe skutki operacji gospodarczych podatnika będących w toku; w niniejszym przepisie proponuje się wyłączenie stosowania nowego brzmienia tych przepisów w stosunku do pożyczek, w przypadku których kwota udzielonej podatnikowi pożyczki (kredytu) została już temu podatnikowi faktycznie przekazana przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. W takim przypadku, kiedy kwota udzielonej podatnikowi pożyczki (kredytu) zostałaby podatnikowi faktycznie przekazana przed wejściem w życie niniejszej ustawy, przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy CIT oraz art. 16 ust. 6 tej ustawy stosowałoby się w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2015 r.".

13. Ochrona skutków operacji gospodarczych podatnika w toku leżała także u podstaw wcześniejszych nowelizacji przepisów regulujących ww. kwestie. Między innymi w uzasadnieniu rządowym do zmian wprowadzonych ustawą z dnia 18 listopada 2004 r. "o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw" na stronie 6 tego dokumentu (druk nr 3221) znajduje się informacja, iż wprowadzając przepis przejściowy (art. 9) ustawodawca miał na celu to, aby stosunki prawne (czyli np. umowy kredytu bankowego lub pożyczki) zawarte przed dniem wejścia w życie nowych rozwiązań nie były nimi objęte zgodnie z zasadą ochrony inwestycji w toku. Na bazie tej nowelizacji Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w wyroku z dnia 17 listopada 2010 r. (I SA/Lu 341/10) wskazał, iż dla zastosowania przepisów sprzed nowelizacji nie ma znaczenia chwila rzeczywistego oddania środków pieniężnych do dyspozycji pożyczkobiorcy (kredytobiorcy). Ma natomiast fakt zawarcia samej umowy. Jej zawarcie przez strony jest tożsame z udzieleniem pożyczki (kredytu).

14. Ta sama zasada, zakładająca ochronę interesów gospodarczych w toku była przestrzegana przez ustawodawcę, który kilkakrotnie nowelizował przepisy dotyczące tej materii. Należy wskazać, iż także wprowadzając przedmiotowe przepisy do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w latach 90-tych ustawodawca zadbał o to, aby ich wejścia w życie nie wprowadziło zakłóceń w bieżące operacje gospodarcze podatników, tj. wprowadził w ustawie zmieniającej z dnia 20 listopada 1998 r. "o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych" przepis intertemporalny, zgodnie z którym:

"Podatnicy, którzy zawarli umowy pożyczki (kredytów), o których mowa w art. 1 pkt 12 lit. a) tiret siedemnaste, przed dniem wejścia w życie ustawy z wyjątkiem podatników, którzy kopię takiej umowy przekazali uprzednio urzędowi skarbowemu i opłacili stosowną opłatę skarbową - są obowiązani, w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie ustawy, zawiadomić urzędy skarbowe, właściwe ze względu na siedzibę podatnika, o zawarciu takich umów i przesłać tym urzędom ich wykazy zawierające dane określające strony takiej umowy, wysokość odsetek, zabezpieczenie umowy oraz okres, na jaki umowa została zawarta; w przeciwnym przypadku przyjmuje się, że umowa została zawarta po dniu wejścia w życie ustawy".

15. W związku z powyższym, z uwagi na fakt, iż na przestrzeni lat ustawodawca, działający w duchu ww. zasad konstytucyjnego państwa prawa nadal deklaruje, iż priorytetem była w 1998, 2004 i jest nadal w 2014 r. "ochrona inwestycji w toku" stanowisko Spółki wyrażone w przedmiotowym wniosku jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Od 1 stycznia 2015 r. nastąpiły istotne zmiany w brzmieniu przepisów ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 815 z późn. zm.) dotyczące tzw. niedostatecznej kapitalizacji.

Zmiany zostały wprowadzone ustawą z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 1328).

Wprowadzając nowe przepisy w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawodawca zawarł jednocześnie w ustawie nowelizującej istotne przepisy przejściowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw, do odsetek od pożyczek (kredytów), w przypadku których kwota udzielonej podatnikowi pożyczki (kredytu) została temu podatnikowi faktycznie przekazana przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 oraz ust. 6 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2015 r.

Podatnicy, którzy przed dniem 1 stycznia 2015 r. zawarli umowę pożyczki z podmiotem, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2015 r., mogą, począwszy od pierwszego roku podatkowego rozpoczynającego się po dniu 31 grudnia 2014 r., dokonać wyboru stosowania zasad określonych w art. 15c ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. O wyborze stosowania zasad określonych w art. 15c ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, podatnicy są obowiązani zawiadomić, w formie pisemnej, właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie do końca pierwszego miesiąca roku podatkowego rozpoczynającego się po dniu 31 grudnia 2014 r. W takim przypadku podatnicy nie stosują ograniczeń w zaliczaniu odsetek od pożyczki (kredytu) do kosztów uzyskania przychodów, wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą - art. 7 ust. 2 ww. ustawy.

Mając na uwadze racjonalność ustawodawcy i ratio legis wprowadzonego do ustawy nowelizującej przepisu przejściowego (art. 7 ust. 1 ustawy nowelizującej), wskazany przepis przejściowy ma zastosowanie do odsetek od pożyczki/kredytu, która została faktycznie przekazana przed dniem 1 stycznia 2015 r.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka od podmiotu z grupy kapitałowej pośrednio powiązanego z nią otrzyma kredyty bankowe. Kwestią będącą przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia jest ustalenie, czy przy obliczaniu limitu odliczenia odsetek dla celów podatkowych w roku 2015, tj. po wejściu w życie przepisów zmieniających, Spółka powinna uwzględnić, w oparciu o ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych w znowelizowanym brzmieniu, środki pieniężne pochodzące z umowy kredytowej zawartej przed 2015 r., z których środki pieniężne zostały przelane na rachunek bankowy Spółki po wejściu w życie ustawy zmieniającej (umowa nr 2).

Odnosząc się do stanowiska Wnioskodawcy w świetle przedstawionego opisu sprawy należy podkreślić, że cytowany powyżej przepis art. 7 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw, ma za zadanie ochronę praw nabytych u tych podatników, którzy faktycznie otrzymali kwoty pożyczek z tytułu umów pożyczek zawartych z podmiotami powiązanymi, przed wejściem w życie ustawy.

Powyższe oznacza, że podatnicy, którzy zawarli umowy pożyczki z podmiotami wymienionymi w art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz faktycznie pożyczki te zostały im wypłacone przed 1 stycznia 2015 r., mogą stosować do odsetek od tych pożyczek przepis art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2015 r.

W analizowanej sprawie Spółka zawarła umowę kredytową przed dniem 1 stycznia 2015 r., tj. przed wejściem w życie zmian dotyczących tzw. niedostatecznej kapitalizacji, jednakże środki pieniężne zostały przelane na rachunek bankowy Spółki po dniu 1 stycznia 2015 r., tj. po dniu wejścia w życie tych zmian.

Jak słusznie zauważa Spółka, ustawa nie zawiera definicji legalnej pojęcia "faktyczne przekazanie", jednak zdaniem Organu, argumentacja Spółki, że stwierdzenie to oznacza uzyskanie - po podpisaniu umowy - dostępu do środków pieniężnych wynikających z umowy nr 2 przed wejściem w życie przepisów zmieniających i wypełnia definicję pojęcia "faktycznie przekazane" jest nieprawidłowa.

Odnosząc się bezpośrednio do argumentacji Spółki należy podkreślić, że Wnioskodawca dokonał błędnej interpretacji celowościowej przepisów przejściowych, w szczególności użytego w nim stwierdzenia "faktycznie przekazana".

W przedmiotowej sprawie to data przekazania pożyczki (rok 2015), a więc możliwość faktycznego dysponowania środkami pieniężnymi decyduje o podleganiu Spółki przepisom o cienkiej kapitalizacji w brzmieniu od 1 stycznia 2015 r.

Zgodnie bowiem z literalnym brzmieniem przepisów przejściowych (tekst jedn.: art. 7 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw), w przypadku gdy kwota pożyczki została faktycznie przekazana pożyczkobiorcy przed dniem wejścia w życie nowych przepisów (tekst jedn.: przed 1 stycznia 2015 r.), podatnik powinien stosować wcześniejsze ograniczenia dotyczące niedostatecznej kapitalizacji.

A contrario, jeżeli wnioskodawca otrzyma kwotę pożyczki po 31 grudnia 2014 r. (nawet jeżeli umowa pożyczki została podpisana do 31 grudnia 2014 r.), to powinien stosować nowe przepisy (w praktyce polska spółka powinna przeanalizować stosowanie ograniczeń wynikających z zasad niedostatecznej kapitalizacji pod nowymi regulacjami od dnia 1 stycznia 2015 r).

Wobec powyższego, skoro w sprawie Spółka otrzymała środki pieniężne z tytułu umowy kredytowej nr 2 po 1 stycznia 2015 r. (pomimo podpisania umowy kredytowej przed 2015 r., tj. do dnia wejścia w życie zmienionych przepisów) do odsetek od uzyskanego kredytu zastosowanie znajdą ograniczenia dotyczące przepisów o cienkiej kapitalizacji w brzmieniu nadanym ustawą nowelizującą. Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.