ILPB3/4510-1-252/15-2/JG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej przedstawione we wniosku z 26 maja 2015 r. (data wpływu 28 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 28 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Na wstępie Spółka pragnie wskazać, iż w dniu 14 kwietnia 2015 r. została wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu na wniosek Spółki interpretacja indywidualna. Spółka powyższą interpretację otrzymała w dniu 16 kwietnia 2015 r.

We wniosku Spółka przedstawiła następujący stan faktyczny:

Spółka należy do grupy kapitałowej E. W każdej spółce tworzącej grupę kapitałową działają związki zawodowe. W myśl Porozumienia o odnowieniu Europejskiej Rady Zakładowej (dalej jako: ERZ) w Grupie E. z dnia 4 marca 2011 r. członkowie związku zawodowego, będący jednocześnie pracownikami Spółki, wyjeżdżają na cykliczne posiedzenia ERZ, w ramach których odbywają się obrady i szkolenia. Posiedzenia te mają miejsce na terytorium Francji, tam bowiem znajduje się główna siedziba firmy. Spółka w całości zwraca koszty poniesione przez członków związku zawodowego, które są związane z tymi wyjazdami. Co również istotne w sprawie, dojazd na posiedzenia odbywa się samochodem służbowym, będącym własnością Spółki. Samochód ten jest nieodpłatnie udostępniany członkom związku zawodowego.

Do tak przedstawionego stanu faktycznego Spółka zadała następujące pytania:

1. Wnioskodawca ma wątpliwość, czy koszty ponoszone przez Spółkę, a związane z wyjazdami pracowników będących członkami związku zawodowego, na posiedzenia ERZ mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

2. Czy kwoty zwracane przez Wnioskodawcę pracownikowi, będącemu członkiem związku zawodowego, jako rozliczenie kosztów podróży na posiedzenie ERZ, stanowią przychód tego członka związku zawodowego i czy przychód ten będzie korzystał ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych.

3. Czy nieodpłatne udostępnienie przez Wnioskodawcę pracownikowi, będącemu członkiem związku zawodowego samochodu służbowego w celu odbycia podróży na posiedzenie ERZ stanowi dla tego członka związku zawodowego przychód ze stosunku pracy w postaci nieodpłatnego świadczenia.

Spółka stanęła na stanowisku, że:

ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty ponoszone przez Spółkę, a związane z wyjazdem pracowników będących członkami związku zawodowego, na posiedzenia ERZ nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki zwracane przez Spółkę członkowi związku zawodowego, który poniósł je odbywając podróż na posiedzenie ERZ, stanowią jego przychód podatkowy. Analiza zaś ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że przychód ten nie podlega zwolnieniu od podatku dochodowego.

ad. 3.

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód z tytułu nieodpłatnego korzystania z samochodu służbowego, będzie stanowił dla członka związku zawodowego nieodpłatny przychód ze stosunku pracy.

Dyrektor Izby Skarbowej w wydanej przez siebie interpretacji potwierdził prawidłowość stanowiska Spółki.

Aby uniknąć jakichkolwiek wątpliwości interpretacyjnych Spółka pragnie uzyskać potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska w podobnym jak powyżej stanie faktycznym, z tą różnicą, że pracownik wyjeżdzający na posiedzenie Europejskiej Rady Zakładowej jedzie tam jako przedstawiciel załogi.

Podsumowując, Spółka należy do grupy kapitałowej E. W myśl Porozumienia o odnowieniu Europejskiej Rady Zakładowej (dalej jako: ERZ) w Grupie E. z dnia 4 marca 2011 r. pracownicy Spółki, wyjeżdżają na cykliczne posiedzenia ERZ, w ramach których odbywają się obrady i szkolenia. Co bardzo istotne w sprawie, posiedzenia ERZ zwoływane są przez jej przewodniczącego, niezależnie od woli i wiedzy władz Spółki. Pracownicy wyjeżdżają na te posiedzenia jako przedstawiciele załogi. Posiedzenia te mają miejsce na terytorium Francji, tam bowiem znajduje się główna siedziba firmy. Spółka w całości zwraca koszty poniesione przez pracowników, które są związane z tymi wyjazdami. Co również istotne w sprawie, dojazd na posiedzenia odbywa się samochodem służbowym, będącym własnością Spółki. Samochód ten jest nieodpłatnie udostępniany pracownikom.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych.

Wnioskodawca ma wątpliwość, czy koszty ponoszone przez Spółkę, a związane z wyjazdami pracowników na posiedzeniu ERZ jako przedstawicieli załogi, mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty ponoszone przez Spółkę, a związane z wyjazdem pracowników w charakterze przedstawiciela załogi, na posiedzenia ERZ, nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansę powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Kosztami uzyskania przychodów będą zatem takie koszty, które spełniają łącznie następujące warunki:

* zostały poniesione przez podatnika,

* pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,

* nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przedstawionym stanie faktycznym Spółka zwraca pracownikom koszty związane z odbywanymi przez nich wyjazdami na posiedzenia ERZ. Pracownicy biorą udział w tych posiedzeniach jako przedstawiciele załogi.

Przedmiotowe koszty są ponoszone przez Spółkę i nie zostały ujęte w katalogu wyłączeń zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zatem dla oceny prawnej tych wydatków kluczowe znaczenie ma kwestia ich związku z działalnością Spółki i jej przychodami.

Zwrotu kosztów wyjazdów pracownikom w charakterze przedstawicieli załogi nie można uznać za wypłatę należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową, do której zobowiązuje pracodawcę art. 77 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.). Zgodnie bowiem z powołanym przepisem, należności te przysługują pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy. Podróż służbowa wiąże się zatem z wykonywaniem tylko i wyłącznie obowiązków pracowniczych.

Wobec powyższego, ponoszenie przedmiotowych wydatków nie jest obowiązkiem Spółki, związanym z prowadzeniem przez niego działalności gospodarczej i zatrudnianiem pracowników, ale wynika z woli tego podmiotu.

W takiej sytuacji, ich kwalifikacja prawna zależy od kwestii istnienia związku przyczynowego pomiędzy ich ponoszeniem a przychodami Spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy, trudno znaleźć racjonalne uzasadnienie, w jaki sposób finansowanie tej sfery działalności pracowniczej miałoby wpływać na przychody Spółki bądź służyć zachowaniu albo zabezpieczeniu ich źródła. Podróże pracowników w charakterze przedstawicieli załogi nie służą bowiem w żaden sposób uzyskiwaniu przysporzeń majątkowych przez Spółkę.

Podsumowując, w przedmiotowym stanie faktycznym, ponoszenie wydatków w postaci wypłacanych pracownikom zwrotu kosztów wyjazdów odbywanych na posiedzenie ERZ w charakterze przedstawicieli załogi, poza siedzibę pracodawcy, nie ma na celu osiągania przychodów ani zachowania albo zabezpieczenia źródła ich uzyskiwania. W szczególności, nie stanowi ono realizacji obowiązków ustawowych, ciążących na Spółce. A zatem, przedmiotowe wydatki nie spełniają przesłanek uznania je za koszty uzyskania przychodów, określonych w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Ponadto informuje się, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wydana została odrębna interpretacja indywidualna.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.