ILPB3/4510-1-186/15-2/JG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z 21 kwietnia 2015 r. (data wpływu 27 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* ustalenia czy wydatki związane z wynajęciem samolotu oraz pozostałe wydatki, tj. paliwo, opłaty lotniskowe lub zwrot takich wydatków pracownikowi będą stanowiły dla Spółki koszty uzyskania przychodów w całości - jest prawidłowe,

* zastosowania do ww. wydatków regulacji wynikającej z treści art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest prawidłowe.

W dniu 27 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* ustalenia czy wydatki związane z wynajęciem samolotu oraz pozostałe wydatki, tj. paliwo, opłaty lotniskowe lub zwrot takich wydatków pracownikowi będą stanowiły dla Spółki koszty uzyskania przychodów w całości,

* zastosowania do ww. wydatków regulacji wynikającej z treści art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka prowadzi działalność związaną z tworzeniem specjalistycznego oprogramowania. Spółka świadczy usługi na rzecz spółki niemieckiej A, która jest jedynym wspólnikiem Spółki. W związku z prowadzoną działalnością, Członkowie Zarządu udają się w podróże służbowe, zarówno krajowe jak i zagraniczne. W trakcie odbywanych podróży służbowych Członkowie Zarządu korzystają z wynajętych przez Spółkę samochodów.

Jeden z Członków Zarządu zatrudniony na podstawie umowy o pracę posiada uprawnienia pilota. Mając na uwadze powyższe, Spółka rozważa możliwość wynajęcia samolotu na cele podróży służbowej lub zwrotu wydatków związanych z wynajęciem i użytkowaniem samolotu w przypadku, gdy wydatki te poniósł bezpośrednio Członek Zarządu. Spółka stoi na stanowisku, iż ten środek transportu daje o wiele większe korzyści niż np. samochód osobowy, ze względu na czas podróży, który w przypadku przelotów jest znacznie krótszy. Decyzja o wykorzystaniu samolotu do celów podróży służbowych uzależniona jest od uzyskanej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych.

1. Czy wydatki związane z wynajęciem samolotu oraz pozostałe wydatki, tj. paliwo, opłaty lotniskowe lub zwrot takich wydatków pracownikowi będą stanowiły dla Spółki koszty uzyskania przychodów w całości.

2. Jeżeli wydatki, o którym mowa w pytaniu 1 stanowią koszty uzyskania przychodów to czy są ograniczone do wysokości przebytych kilometrów, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż wydatki, związane z wynajęciem samolotu oraz pozostałe wydatki, tj. paliwo, opłaty lotniskowe stanowią koszty uzyskania przychodów w całości, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W myśl powyższego przepisu, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zdaniem Spółki, podróże służbowe Członków Zarządu są ściśle związane z działalnością Spółki oraz z uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej.

Powyższe stanowisko Spółki również obejmuje sytuacje, w których Członek Zarządu samodzielnie wynajmie samolot i poniesie wydatki z tego tytułu (w tym również wydatki na paliwo oraz opłaty lotniskowe), a Spółka jako pracodawca dokona zwrotu tych wydatków. Co prawda § 3 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej stanowi, że na wniosek pracownika pracodawca może wyrazić zgodę na przejazd w podróży krajowej lub podróży zagranicznej jedynie samochodem osobowym, motocyklem lub motorowerem niebędącym własnością pracodawcy, to z katalogu zawartego w art. 16 nie wynika brak możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu kosztów używania na potrzeby działalności gospodarczej, samolotów niestanowiących składników majątku podatnika.

W związku z powyższym, wydatki Spółki związane ze zwrotem wydatków poniesionych przez pracownika z tytułu używania samolotu niestanowiącego majątku Spółki stanowią koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Spółka stoi na stanowisku, iż prawo do zaliczenia w koszty uzyskania przychodów Spółki wydatków związanych z wynajęciem samolotu oraz jego użytkowaniem, tj. paliwo, opłaty lotniskowe, nie jest ograniczone wyłączeniem, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl ww. przepisu, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu do celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu.

Powyższy przepis, zgodnie z jego literalnym brzmieniem, dotyczy wyłącznie samochodów osobowych. Z kolei zastrzeżenie, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 30 nie znajdzie zastosowania w przedmiotowej sprawie. Zatem ograniczenie wysokości kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie odnosi się do użytkowania samolotów.

W związku z powyższym, w przypadku wykorzystania wynajętego samolotu na potrzeby podróży służbowej nie znajdą zastosowania limity, o którym mowa w § 2 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. z 2002 r. Nr 27, poz. 271 z późn. zm.). Tym samym Spółka nie będzie obowiązana do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu w przypadku użytkowania samolotu na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy pośrednio potwierdzać może interpretacja Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z 23 marca 2007 r. (sygn. 1471/DPR2/423-208/06/JB), w której stwierdzone zostało, iż wydatki związane z najmem samolotów, w szczególności wydatki poniesione w związku z dietami, wyżywieniem, zakwaterowaniem, jak również koszty dowożenia członków załogi samolotów z miejsca zakwaterowania do portu lotniczego i z powrotem oraz wydatki związane z techniczną obsługą samolotów stanowią koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: "w celu" osiągnięcia przychodu, jak i "zachowanie" lub "zabezpieczenie" źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Podsumowując, wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy i koszt nie będzie objęty dyspozycją art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka prowadzi działalność związaną z tworzeniem specjalistycznego oprogramowania. W związku z prowadzoną działalnością, Członkowie Zarządu udają się w podróże służbowe, zarówno krajowe jak i zagraniczne. Jak wskazała Spółka, jeden z Członków Zarządu zatrudniony na podstawie umowy o pracę posiada uprawnienia pilota. Mając na uwadze powyższe, Spółka rozważa możliwość wynajęcia samolotu na cele podróży służbowej lub zwrotu wydatków związanych z wynajęciem i użytkowaniem samolotu w przypadku, gdy wydatki te poniósł bezpośrednio Członek Zarządu.

Dokonując rozstrzygnięcia na gruncie analizowanej sprawy, tut. Organ pragnie w pierwszej kolejności zauważyć, że wydatki, o których traktuje wniosek, tj. paliwo, opłaty lotniskowe lub zwrot takich wydatków pracownikowi nie zostały wskazane w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Wobec powyższego, należy dokonać oceny, czy opisane przez Wnioskodawcę wydatki poniesione z tytułu odbywania przez Członka Zarządu (pracownika) podróży służbowej, spełniają przesłanki materialnoprawne ujęcia ich w kosztach uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy w tym miejscu zauważyć, że zasadniczo podróże służbowe związane są z osiąganiem przychodów przez pracodawcę (przedsiębiorcę). Podejmowane są one bowiem w celu realizacji zadań służbowych i tym samym w celu uzyskiwania przychodu przez danego przedsiębiorcę. Skoro - jak wskazuje Spółka - opisany środek transportu daje o wiele większe korzyści niż np. samochód osobowy, ze względu na czas podróży, który w przypadku przelotów jest znacznie krótszy i wydatki związane z podróżami służbowymi członków zarządu są ściśle związane z działalnością Spółki oraz z uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej, to wydatki te mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podsumowując, Spółka może zaliczyć wydatki związane z wynajęciem samolotu oraz pozostałe wydatki, tj. paliwo, opłaty lotniskowe lub zwrot takich wydatków pracownikowi do kosztów uzyskania przychodów w całości na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W tym stanie rzeczy, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Ustosunkowując się natomiast do kwestii zawartej w pytaniu nr 2, dotyczącej zastosowania do powyższych wydatków regulacji wynikającej z treści art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy zauważyć, że zgodnie z powołanym przepisem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu.

W świetle powyższego - jak wynika z literalnej wykładni art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - wskazane ograniczenie ma jedynie zastosowanie w przypadku użytkowania przez podatników samochodów osobowych niestanowiących składników ich majątku i dotyczy wydatków z tytułu kosztów używania samochodu osobowego, a nie samolotu.

Zatem wydatki związane z wynajęciem samolotu oraz z jego użytkowaniem (paliwo, opłaty lotniskowe) nie będą ograniczone wyłączeniem, o którym stanowi art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W tym stanie rzeczy, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Końcowo, tut. Organ pragnie nadmienić, że dla możliwości uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu, konieczne jest jego właściwe udokumentowanie. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie reguluje sposobu prawidłowego dokumentowania kosztów. Mocą art. 9 ust. 1 nakłada ona jednak na podatników obowiązek prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Ponadto należy zauważyć, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Organ wydając przedmiotową interpretację indywidualną wskazał zakres i sposób zastosowania norm prawa podatkowego ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego oraz postawionych pytań. Jednocześnie ocenił stanowisko Wnioskodawcy pod względem zgodności z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego. Co do zasady bowiem przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych na podstawie art. 14b Ordynacji jest sam przepis prawa podatkowego.

Pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia poszczególnych wydatków Wnioskodawcy do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa. Dokonując interpretacji indywidualnej Organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji). Organ nie rozstrzyga o zindywidualizowanych obowiązkach podatkowych strony, gdyż może to nastąpić w ramach przeprowadzonego postępowania podatkowego.

Ustosunkowując się natomiast do powołanego przez Spółkę pisma organu podatkowego należy stwierdzić, że jest ono rozstrzygnięciem wydanym w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko do niego się odnoszącym, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie informuje się, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.