ILPB3/4510-1-114/15-3/KS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z 4 marca 2015 r. (data wpływu 10 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu uznania ponoszonych wydatków za wydatki inwestycyjne kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną (pytanie nr 2) - jest prawidłowe.

W dniu 10 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu uznania ponoszonych wydatków za wydatki inwestycyjne kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną.

We wniosku przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka należy do międzynarodowego Koncernu, światowego lidera w produkcji taboru szynowego (Grupa) i samolotów. Zakład Spółki produkuje pudła lokomotyw oraz podzespoły dla pojazdów szynowych produkowanych przez Grupę.

Spółka zamierza realizować nową inwestycję na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: SSE). Nowa inwestycja będzie polegała na rozbudowie istniejącego zakładu (dalej: Projekt).

W związku z powyższym, Spółka ubiega się o rozszerzenie obszaru SSE na działki objęte planami inwestycyjnymi Spółki, które są położone na terenie W. Wniosek o rozszerzenie SSE został złożony w dniu 28 listopada 2014 r. Zgodnie z posiadanymi przez Spółkę informacjami, wniosek jest obecnie na etapie weryfikacji na szczeblu Ministerstwa Gospodarki.

W przypadku rozszerzenia SSE o działki objęte planami inwestycyjnymi Spółki, Spółka zamierza ubiegać się o uzyskanie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE (dalej: zezwolenie).

Na podstawie art. 17a ust. 2 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 j.t. z późn. zm.; dalej: ustawa o SSE), w dniu 27 stycznia 2015 r. Spółka złożyła do Ministra Gospodarki wniosek o przyznanie pomocy publicznej wraz z dokumentacją wykazującą wystąpienie efektu zachęty, o którym mowa w art. 6 Rozporządzenia Komisji UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz.Urz.UE.L 187 z 26.06.2014, str. 1; dalej: Rozporządzenie 651). Obecnie Spółka oczekuje na wydanie przez Ministra Gospodarki potwierdzenia afektu zachęty (dalej: Potwierdzenie efektu zachęty). Po wydaniu tego potwierdzenia Spółka będzie mogła rozpocząć inwestycję na przedmiotowych nieruchomościach.

W związku z Projektem Spółka poniesie szereg nakładów inwestycyjnych. Będą to wydatki m.in. na budowę hal produkcyjnych oraz zakup nowych linii technologicznych, które będą związane z przyszłą działalnością strefową. Wobec przedłużającego się procesu legislacyjnego związanego z procesem rozszerzenia SSE, Spółka rozważa możliwość poniesienia w znaczeniu kasowym części wydatków w charakterze inwestycyjnym, w tym w szczególności w formie zaliczek, jeszcze przed uzyskaniem zezwolenia. Jest to związane np. z faktem, iż czas oczekiwania na wyprodukowanie maszyn i urządzeń składających się na nowe linie, a niezbędnych do realizacji Projektu, jest bardzo długi (ze względu na wysoki stopień innowacyjności oraz zindywidualizowania tych maszyn i urządzeń). Z tego względu Spółce zależy na możliwie szybkim ich zamówieniu. Realizacja Projektu może się zatem wiązać z koniecznością poniesienia zaliczek/zadatków np. na realizację tych zamówień. Zapłata części zaliczek/zadatków może mieć zatem miejsce przed uzyskaniem przez Spółkę Zezwolenia, jak i po jego uzyskaniu.

W przypadku rozszerzenia SSE i otrzymania Zezwolenia Spółka będzie korzystała z pomocy publicznej w formie zwolnienia podatkowego dla dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej na terenie SSE. W związku z tym Spółka będzie zobowiązana do kalkulacji przysługującej jej maksymalnej kwoty zwolnienia podatkowego (limitu pomocy publicznej przysługującej jej na podstawie Zezwolenia) stanowiącej iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą. Na podstawie § 6 Rozporządzenia SSE Spółka za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą będzie mogła uznać koszty inwestycji poniesione na terenie SSE w trakcie obowiązywania Zezwolenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy dla celów kalkulacji wielkości pomocy publicznej w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, która będzie dostępna dla Spółki na podstawie Zezwolenia, przez poniesienie wydatków inwestycyjnych kwalifikujących się do objęcia pomocą należy rozumieć ich faktyczne poniesienie zgodnie z metodą kasową (tzn. z chwilą zapłaty).

2. Czy kwota zaliczek/zadatków, uiszczonych w znaczeniu kasowym przed dniem uzyskania Zezwolenia, będzie mogła zostać uwzględniona w wartości wydatków inwestycyjnych kwalifikujących się do objęcia pomocą w momencie uznania ich za poniesione, czyli w momencie zapłaty pozostałej części ceny danego środka trwałego (zakładając, że zapłata pozostałej części ceny nastąpi po dniu uzyskania Zezwolenia).

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 2. Wniosek Spółki w zakresie pytania nr 1 został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną wydaną w dniu 9 czerwca 2015 r. nr ILPB3/4510-1-114/15-2/KS.

Zdaniem Wnioskodawcy, o ile zaliczki/zadatki wpłacone zostaną po dniu wydania Potwierdzenia efektu zachęty, zapłata pozostałej części ceny za dany środek trwały zostanie dokonana już po dniu uzyskania Zezwolenia, kwota takich zaliczek/zadatków powiększy wartość wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą w momencie uznania ich za poniesione, czyli w momencie zapłaty pozostałej części ceny danego środka trwałego.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Na wstępie Spółka pragnie zaznaczyć, że w przypadku uzyskania Potwierdzenia efektu zachęty Spółka będzie mogła rozpocząć Projekt. A zatem, w opisanym stanie faktycznym, ewentualne poniesienie części wydatków inwestycyjnych w znaczeniu kasowym jeszcze przed uzyskaniem Zezwolenia nie ograniczy w żaden sposób możliwości uzyskania pomocy publicznej na realizację Projektu.

W opinii Spółki, koszty inwestycji mogą stanowić wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą w przypadku spełnienia łącznie trzech warunków:

* muszą zostać poniesione w związku z realizacją inwestycji na terenie SSE,

* muszą należeć do kategorii wymienionych w § 6 ust. 1 Rozporządzenia SSE, oraz

* muszą zostać poniesione w trakcie obowiązywania Zezwolenia.

Po pierwsze, nie powinno ulegać wątpliwości, że koszty zostaną poniesione na terenie SSE, ponieważ będą one dotyczyć inwestycji realizowanej na gruntach położonych w granicach SSE. Po drugie, jako że Spółka rozważa uiszczanie zaliczek/zadatków na koszty określone w szczególności w § 6 ust. 1 pkt 2-4 Rozporządzenia SSE, nie powinno być wątpliwości, iż planowane wydatki spełniają definicję zawartą w § 6 ust. 1 Rozporządzenia SSE. Z tego też względu wątpliwości może budzić więc jedynie kwestia momentu uznania ich za poniesione, która będzie tym samym decydująca dla możliwości uznania ich za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną.

Jak zauważają organy podatkowe, nie bez znaczenia jest użycie przez ustawodawcę w § 6 ust. 1 Rozporządzenia SSE trybu dokonanego, co wskazuje na fakt, że obciążenie winno być faktycznie zrealizowane. Prowadzi to do wniosku, wyprowadzonego powyżej w uzasadnieniu do stanowiska Spółki w zakresie pytania nr 1, że użyte w omawianym przepisie pojęcie odnosi się do kosztów definitywnie poniesionych, a więc faktycznie wydatkowanych (tak m.in. Minister Finansów - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 17 stycznia 2012 r. znak: IPPB3/423-927/11-2/MS). Spółka zauważa, że zapłata zaliczki nie spełnia powyższych przesłanek, gdyż w omawianej sytuacji zaliczki nie można uznać za koszt poniesiony w sposób definitywny. Spółka nie wyklucza też, że zaliczki będą mogły mieć charakter płatności zwrotnych. Dotyczy to sytuacji, w których np. przedmiot transakcji (nabycie środka trwałego) nie zostanie faktycznie zrealizowany. Nie zawsze może być także znana wysokość wynagrodzenia końcowego, do którego zapłaty będzie zobowiązana Spółka.

W świetle powyższego, zdaniem Spółki, należy przyjąć, że w przypadku zaliczki/zadatku za moment poniesienia wydatku inwestycyjnego uznać należy moment w którym dokonana zostanie ostateczna zapłata - w odniesieniu do nabycia środków trwałych będzie to ostateczna zapłata za dany środek trwały. Spółka jest bowiem zdania, że nie można uznać, iż zaliczki te będą stanowiły definitywnie (ostateczną) zapłatę ceny za nabycie środka trwałego, a tym samym nie można uznać, że zaliczki te będą równoznaczne z poniesieniem kosztu inwestycyjnego.

Artykuł 28 ust. 2 ustawy o rachunkowości wskazuje, iż cena nabycia to "cena zakupu składnika aktywów, obejmująca kwotę należną sprzedającemu, bez podlegających odliczeniu podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego, a w przypadku importu powiększona o obciążenia o charakterze publicznoprawnym oraz powiększona o koszty bezpośrednio związane z zakupem i przystosowaniem składnika aktywów do stanu zdatnego do używania lub wprowadzenia do obrotu, łącznie z kosztami transportu, jak też załadunku, wyładunku, składowania lub wprowadzenia do obrotu, a obniżona o rabaty, opusty, inne podobne zmniejszenia i odzyski". A zatem, zgodnie z powyższą regulacją, za cenę nabycia uważa się całość kwoty należnej zbywcy.

Zaliczka jest tymczasem tylko częścią ceny nabycia, a więc powinna być traktowana wyłącznie jak forma wpłaty na poczet kwoty przypadającej na rachunek przyszłych należności wierzyciela, ponieważ stanowi jedynie ułamek należności ustalonej w umowie, a jej wypłata nie jest tożsama z definitywnym dokonaniem zakupu. Dopiero zapłata pozostałej części ceny nabycia pozwoli więc na zaliczenie wypłaconej zaliczki do wartości początkowej środka trwałego i uznania jej za koszt inwestycji. Zaliczki dotyczące nakładów związanych z inwestycjami w SSE powinny być zatem uznane za wydatki kwalifikowane dopiero w momencie, w którym uiszczona zostanie pozostała (ostatnia) część należności.

Potwierdzeniem powyższego stwierdzenia może być interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 18 marca 2010 r. (sygn. ILPB3/423-1165/09-3/ŁM), zgodnie z którą "zaliczka jest tylko częścią należności wpłacanej lub wypłacanej na poczet należności. Funkcją zaliczki jest między innymi traktowanie jej jako formy wpłaty na poczet świadczenia, tj. kwoty przypadającej na rachunek przyszłych należności wierzyciela. Zatem zaliczka na zakup środka trwałego stanowi tylko część ceny nabycia. Dopiero zapłata pozostałej części ceny nabycia, pozwoli na zaliczenie wpłaconej zaliczki do wartości początkowej środka trwałego".

Zaliczka nie ma bowiem charakteru definitywnego, a więc podobnie jak w przypadku rozliczeń dokonywanych na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, moment jej zapłaty pozostaje irrelewantny również z punktu widzenia kalkulacji puli zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przychodów nie zalicza się m.in. pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych. Co prawda brak prawa do uznania zaliczek za koszty uzyskania przychodów nie wynika wprost z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jednakże organy podatkowe stoją na stanowisku, że sama zapłata zaliczki nie wiąże się z osiągnięciem przychodów po stronie dostawcy (usługodawcy), w związku z czym kwota zaliczki nie stanowi kosztu uzyskania przychodów dla wypłacającego tę zaliczkę. Związek pomiędzy poczynionym wydatkiem a przychodami powstanie dopiero po zrealizowaniu dostawy towaru, bądź wykonaniu usługi. Przykładem potwierdzającym powyższe jest m.in. interpretacja indywidualna z 11 marca 2008 r. znak: IBPB3/423-404/07/AK, wydana przez Ministra Finansów - Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, w której organ podatkowy stwierdził, iż: "zaliczki lub zadatki, które odbiorca towaru lub usługi będzie płacił Spółce nawet w wysokości 100% ustalonego wynagrodzenia umownego, na poczet ceny sprzedaży towaru lub wykonania usługi, które mają być przez Spółkę wykonane w przyszłości nie stanowią przychodu w dniu ich otrzymania zgodnie z przytoczonym art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ale tylko wtedy gdy zaliczki można przyporządkować do konkretnych usług lub dostaw w określonym terminie realizacji".

Biorąc powyższe pod uwagę, zdaniem Spółki, moment fizycznej zapłaty zaliczki/zadatku nie powinien mieć znaczenia dla kwestii możliwości uznania jej wartości za wydatek kwalifikujący się do objęcia pomocą. Zaliczki na środki trwałe nabyte w ramach planowanego Projektu powinny być rozpoznawane dopiero w momencie zapłaty ostatniej części płatności, która w sumie z zaliczkowaną kwotą, będzie stanowić całość ceny wykazanej na otrzymanej od dostawcy fakturze dokumentującej sprzedaż.

Prezentowane przez Spółkę stanowisko zostało potwierdzone na przestrzeni lat w licznych interpretacjach indywidualnych, w tym w szczególności w:

* interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 9 maja 2014 r. (sygn. ILPB3/423-54/14-2/KS), w której organ stwierdza, że: "zaliczki oraz zadatki na środki stanowiące element inwestycji Spółki na terenie specjalnej strefy ekonomicznej należy uznać za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą w momencie dokonania zapłaty pozostałej części ceny danego środka trwałego";

* interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 9 maja 2014 r. (sygn. ILPB3/423-51/14-3/KS), w której organ uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, że: "zaliczki/zadatki na środki trwałe uznaje się za poniesione i tym samym kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną, dopiero w momencie zapłaty całości wynagrodzenia z tytułu dokonanej na rzecz podatnika dostawy (o ile zapłata całości ceny nabycia nastąpiła po uzyskaniu Drugiego Zezwolenia na działalność w SSE, a zaliczka uregulowana została nie wcześniej niż po złożeniu Wniosku ";

* interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 5 sierpnia 2013 r. (sygn. IPPB3/423-380/13-2/MS), w której organ potwierdza stanowisko wnioskodawcy, iż: "zaliczki oraz zadatki podwyższają wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą w momencie dokonania zapłaty (w znaczeniu kasowym) pozostałej części (całości) ceny danego środka trwałego";

* interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 9 stycznia 2013 r. (sygn. IBPBI/2/423-1283/12/MO), z której wynika, że: "zaliczki nie można zaliczyć, w momencie jej zapłaty, do wartości początkowej środka trwałego. (...) Dopiero zapłata pozostałej części ceny nabycia, pozwoli na zaliczenie wpłaconej zaliczki do wartości początkowej środka trwałego. Reasumując, dopiero moment zapłaty pozostałej części ceny nabycia środka trwałego, będzie momentem, w którym podatnik będzie mógł zaliczyć cenę nabycia do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną (...). Tym samym stanowisko Spółki, w myśl którego, o ile zaliczki i/lub zadatki wpłacone zostaną po dniu złożenia Wniosku, a zapłata pozostałej części ceny za dany środek trwały zostanie dokonana już po dniu uzyskania Zezwolenia, kwota takich zaliczek oraz zadatków powiększy również wartość wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą w momencie uznania ich za poniesione, czyli w momencie zapłaty pozostałej części ceny danego środka trwałego, należy uznać za prawidłowe";

* interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 30 listopada 2012 r. (sygn. IBPBI/2/423-1126/12/PP), w której organ stwierdza, że: "Zaliczka jest formą wpłaty na poczet świadczenia, tj. kwotą przypadającą na rachunek przyszłych należności wierzyciela. Dopiero zapłata całości ceny (usług budowlanych i środków trwałych), pozwoli na uznanie tego wydatku za poniesiony. Zatem moment faktycznej zapłaty pozostałej części ceny (usług budowlanych środków trwałych) będzie momentem, w którym podatnik będzie mógł zaliczyć wpłaconą zaliczkę do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną (...)";

* interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 16 marca 2012 r. (sygn. IPPB3/423-1113/11-3/MS), w której organ uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, iż: "Pewnym odstępstwem od zasady kasowej jest sposób traktowania zaliczek, które de facto nie stanowią zapłaty ceny za stanowiące elementy inwestycji środki trwałe. W przypadku zaliczek bowiem, za moment poniesienia wydatku inwestycyjnego należy uznać moment w którym dokonana zostanie ostateczna zapłata za dany środek trwały";

* interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej z Poznaniu z 18 marca 2010 r. (sygn. ILPB3/423-1165/09-3/ŁM), zgodnie z którą: "(...) zaliczki nie można zaliczyć, w momencie jej zapłaty, do wartości początkowej środka trwałego. Według "Popularnego słownika języka polskiego" (wydawnictwo Wilga, rok wydania 2000), zaliczka jest tylko częścią należności wpłacanej lub wypłacanej na poczet należności. Funkcją zaliczki jest między innymi traktowanie jej jako formy wpłaty na poczet świadczenia, tj. kwoty przypadającej na rachunek przyszłych należności wierzyciela. Zatem zaliczka na zakup środka trwałego stanowi tylko część ceny nabycia (...)".

Cytowane powyżej interpretacje dotyczą co prawda jedynie zaliczek, jednak w ocenie Spółki, identyczna argumentacja może jednak zostać zastosowana w odniesieniu do zadatków, w związku z czym w ich przypadku zastosowanie powinny znaleźć jednakowe zasady.

Biorąc pod uwagę stanowisko organów podatkowych wielokrotnie prezentowane w interpretacjach indywidualnych, należy zatem uznać, iż w przypadku zaliczek/zadatków, za moment poniesienia wydatków inwestycyjnych należy uznać moment, w którym dokonana zostanie zapłata za dany środek trwały. Zasadę kasową odnosić bowiem należy do definitywnie ponoszonych kosztów inwestycyjnych, co zdaniem organów oznacza konieczność uiszczenia całej ceny nabycia, a nie tylko jej części (którą jest co do zasady zaliczka/zadatek).

Reasumując, na podstawie przytoczonych przepisów i linii interpretacyjnej prezentowanej przez organy podatkowe, należy stwierdzić, że zaliczki/zadatki na środki trwałe uznaje się za poniesione a tym samym kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną, dopiero w momencie zapłaty całości wynagrodzenia z tytułu dokonanej na rzecz podatnika dostawy (o ile zapłata całości ceny nabycia nastąpiła po uzyskaniu Zezwolenia na działalność w SSE, a zaliczka uregulowana została nie wcześniej niż po otrzymaniu Potwierdzenia efektu zachęty).

Tym samym, nawet jeżeli zaliczka/zadatek na dany środek trwały uiszczana będzie w znaczeniu kasowym jeszcze przed uzyskaniem Zezwolenia (lecz po otrzymaniu Potwierdzenia efektu zachęty), a zapłata końcowa reszty wynagrodzenia za ten środek trwały zostanie dokonana już po udzieleniu Spółce Zezwolenia, kwota przedmiotowych zaliczek/zadatków będzie uwzględniona w wartości wydatków kwalifikowalnych, odpowiednio je podwyższając.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie pytania nr 2 - jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Natomiast w odniesieniu do powołanych przez Spółkę interpretacji indywidualnych, stwierdzić należy, iż są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.