ILPB3/423W-59/08-2/MT

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 15 września 2008 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB3/423W-59/08-2/MT

UZASADNIENIE

W dniu 18 sierpnia 2008 r. do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie wpłynęło pismo Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowanej przez Pełnomocnika z dnia 14 sierpnia 2008 r. (data nadania 14 sierpnia 2008 r.).

W piśmie tym, skierowanym do Ministra Finansów działającego przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, Pełnomocnik Spółki wzywa Ministra Finansów do usunięcia naruszenia prawa w interpretacji indywidualnej z dnia 28 lipca 2008 r. znak ILPB3/423-256/08-4/MM. Strona nie zgadza się z rozstrzygnięciem zawartym w ww. interpretacji, w którym stwierdzono, że wydatek poniesiony z tytułu opłaty za bezumowne korzystanie z działki nie stanowi kosztu uzyskania przychodów dla Spółki.

Dotychczasowy przebieg sprawy:

W dniu 28 kwietnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka od dnia 12 marca 2001 r. jest właścicielem zabudowanej nieruchomości składającej się z działek nr X/1, X/2, X/4. Na działce nr X/4 znajduje się zabytkowy budynek, natomiast pozostałą jej część stanowią teren utwardzony i trawniki. Na niezabudowanych działkach X/1 i X/2 znajdują się trawniki. Do dnia 30 kwietnia 2003 r. budynek przeznaczony był w części na siedzibę Spółki. Obecnie budynek zajęty jest na cele mieszkalne osób fizycznych i wynajęty najemcom prowadzącym działalność gospodarczą.

Do działki nr X/4 przylega nieruchomość gruntowa, oznaczona nr X/5, której właścicielem jest Gmina W. Teren utwardzony tej działki wykorzystywany jest na miejsca parkingowe dla pracowników w czasie pracy, klientów Spółki i jej najemców prowadzących działalność gospodarczą. Na pozostałej części działki znajdują się drzewa i trawniki, a także lampy i maszty, ujęte w ewidencji środków trwałych Spółki. Na przedmiotowych działkach Spółka wykonuje czynności porządkowe mające na celu utrzymanie posesji w należytym stanie. Od 2001 r. Spółka wywiązuje się wobec Gminy W. z obowiązku w podatku od nieruchomości za przedmiotowe działki.

Wydział Mienia Komunalnego i Skarbu Państwa Urzędu Miejskiego W. poinformował Spółkę o naliczeniu opłaty za bezumowne korzystanie z działki X/5. Opłata została naliczona za okres od dnia 1 marca 1998 r. do dnia 29 lutego 2008 r. w wysokości 40.130 zł netto plus obowiązujący podatek VAT w wysokości 8.828,60 zł W okresie tym Spółka nie wnosiła do Gminy żadnych opłat za korzystanie z działki X/5, jak również nie dysponowała żadnym tytułem prawnym.

W kwietniu 2008 r. Spółka otrzymała z ww. Wydziału fakturę VAT dotyczącą opłaty za korzystanie z gruntu z datą wystawienia faktury i datą sprzedaży - 7 kwietnia 2008 r. Kwota wynikająca z faktury miała zostać zapłacona przez Spółkę do dnia 30 kwietnia 2008 r., tj. zgodnie z terminem wymagalności. Faktura ujęta została w księgach rachunkowych w kosztach miesiąca kwietnia br. w kwocie 40.130 zł; podatek naliczony w kwocie 8.828,60 zł wykazany został do rozliczenia z podatkiem należnym w miesiącu kwietniu br.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowo Spółka zakwalifikowała opłatę za korzystanie z gruntu za okres od 1 marca 1998 r. do 29 lutego 2008 r. jako koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, uznając opłatę w kwocie netto 40.130 zł za jednorazowy koszt podatkowy w miesiącu kwietniu br. na podstawie otrzymanej od Gminy W. w dniu 14 kwietnia 2008 r. faktury VAT.

Wnioskodawca wyraził pogląd, że opłata za korzystanie z gruntu stanowi koszt uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako poniesiony w celu pozyskania przychodów, zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów. Opłata za korzystanie z gruntu nie jest związana z konkretnym przychodem, lecz stanowi wynagrodzenie za korzystanie z nieruchomości gruntowej Gminy. Zdaniem Spółki, charakter kosztu jest niewątpliwy i pomimo, że nie znajduje odzwierciedlenia w konkretnym przychodzie, stanowi koszt pośredni. Jest elementem kosztów stałych, które Spółka jest obowiązana uiścić korzystając i użytkując w prowadzonej działalności teren należący do Gminy. Przedmiotowy koszt odnosi się do całokształtu działalności gospodarczej Spółki w okresie od 1 marca 1998 r. do 29 lutego 2008 r. związanej z wykorzystywaniem pomieszczeń biurowych dla pracowników, z najmem lokali mieszkalnych i użytkowych.

W ocenie Spółki, ujęcie (zaksięgowanie) kosztu w księgach rachunkowych określa datę powstania kosztu podatkowego. Zatem, koszt podatkowy powstanie w dniu faktycznego zaksięgowania kosztu.

W wydanej w dniu 28 lipca 2008 r. interpretacji indywidualnej Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu - działając w imieniu Ministra Finansów na mocy upoważnienia wynikającego z § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) - uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzono, iż wydatek poniesiony z tytułu opłaty za bezumowne korzystanie z działki nie stanowi kosztu uzyskania przychodów Spółki. W wydanej interpretacji wskazano na treść art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowiącego, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Oceniając związek pomiędzy poniesionym wydatkiem a uzyskanym przychodem należy uwzględniać aspekt racjonalności ponoszonych kosztów w celu uzyskania przychodu, względnie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Równocześnie zaznaczono, iż wydatki związane z działalnością gospodarczą jednostki, aby mogły zostać uznane za koszty uzyskania przychodów, muszą być wynikiem przemyślanego i celowego działania.

Jednocześnie, mając na uwadze powyższe, zaznaczono, że odpowiedź w zakresie określenia, czy Spółka prawidłowo zakwalifikowała przedmiotową opłatę jako koszt uzyskania przychodów inny niż koszt bezpośrednio związany z przychodem, stała się bezprzedmiotowa.

Treść zarzutów zawartych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa:

Strona nie zgadza się z wydaną interpretacją, zarzucając tut. Organowi naruszenie prawa materialnego, tj. art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych poprzez jego błędną wykładnię i w konsekwencji niezastosowanie go dla opisanego stanu faktycznego.

Strona nie zgadza się z opinią tut. Organu stwierdzając, że opłata za bezumowne korzystanie z działki będąca wynagrodzeniem należnym Gminie W. nie ma charakteru odszkodowawczego.

W złożonym wezwaniu Strona ponownie przywołała argumentację w zakresie spełnienia przesłanek pozwalających na zaliczenie przedmiotowego wydatku do kosztów uzyskania przychodów (art. 15 ust. 1 oraz art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), opierając się w tej kwestii m.in. na orzecznictwie sądów administracyjnych. W ocenie Strony, wydatek poniesiony z tytułu opłaty za korzystanie z gruntu stanowi koszt uzyskania przychodów, ponieważ został poniesiony przez Spółkę w celu osiągnięcia przychodu i jednocześnie nie znajduje się w katalogu wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów. Ponadto, Pełnomocnik Strony wskazał, iż "bezspornym jest, iż działka 5/5 wykorzystywana była i jest przez spółkę w celu osiągnięcia przychodu - na terenie znajduje się parking oraz urządzenia spółki udostępniane najemcom. Istnieje zatem niewątpliwy związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy poniesionym przez spółkę wydatkiem z tytułu wynagrodzenia za korzystanie z gruntu, a osiąganymi przychodami".

Zdaniem Strony, nie można zgodzić się ze stanowiskiem tut. Organu, zgodnie z którym przedmiotowa opłata ma charakter odszkodowawczy i stanowi rekompensatę pieniężną za wyrządzenie szkody powstałej w związku z naruszeniem praw innego podmiotu, tj. korzystaniem bezumownie z przedmiotu cudzej własności.

Odpowiedź na zarzuty:

W odpowiedzi na ww. zarzuty, tut. Organ zmienia swoje stanowisko zawarte w indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 28 lipca 2008 r. znak ILPB3/423-256/08-4/MM i stwierdza, co następuje.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, iż kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, której celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Powyższe uregulowania prawne rozróżniają dwa rodzaje kosztów: koszty bezpośrednio związane z uzyskaniem przychodu oraz inne koszty niż koszty bezpośrednio związane z przychodem (koszty pośrednie). Ustawodawca jednak nie definiuje tych dwóch pojęć.

Biorąc pod uwagę treść przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do pierwszej grupy kosztów zaliczamy koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów. O tym co jest celowe, potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący tę działalność. Oczywiście nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością stanowić może koszt uzyskania przychodów. Skoro ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem osiągnięcia przychodów, to cel ten musi być widoczny.

Natomiast do drugiej grupy należy zaliczyć koszty poniesione w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, czyli wydatki poniesione na funkcjonowanie firmy, tj. wydatki ogólnoadministracyjne.

Spółka w złożonym wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa wskazała, iż opłata za bezumowne korzystanie z działki nr X/5 jest roszczeniem rozliczeniowym, a nie odszkodowawczym, tak jak to zostało zinterpretowane przez tut. Organ w zaskarżonej interpretacji indywidualnej. Gmina (właściciel działki) nigdy nie zarzuciła Spółce popełnienia czynu niedozwolonego, użytkowania gruntu bez wiedzy właściciela, czy też wyrządzenie jakiejkolwiek szkody. Gmina wskazała jedynie konieczność uregulowania stosunku prawnego dotyczącego przedmiotowej działki. W związku z tym, na spotkaniu przedstawicieli Gminy i Spółki ustalona została opłata za jej korzystanie za okres 1 marca 1998 r. - 29 lutego 2008 r. oraz miesięczna opłata za bieżące korzystanie z przedmiotowego gruntu do czasu formalnego uregulowania zasad jego użytkowania.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż przedmiotowa opłata nie została wpisana do katalogu wydatków nieuznawanych za koszty podatkowe, a zatem stanowi - stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - koszt uzyskania przychodu, bowiem wydatek ten poniesiony został w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodu. Spółka wyraźnie wskazała, iż sporny grunt został przez nią zagospodarowany, był i jest przez nią użytkowany oraz służy zarówno Spółce, jak i jej najemcom. Ponadto Spółka podejmuje czynności mające na celu utrzymanie gruntu w należytym stanie.

Z uwagi na fakt, iż opłaty za korzystanie z przedmiotowej działki nie można powiązać z żadnym konkretnym przychodem, należy stwierdzić, iż wydatek ten stanowi pośredni koszt uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Natomiast za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e ww. ustawy).

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 4 i 6 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.), podstawą zapisu w księgach rachunkowych jest dowód księgowy, który powinien zawierać m.in. datę dokonania operacji oraz stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych przez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia dowodu w księgach rachunkowych (dekretacja). Zapis księgowy powinien natomiast zawierać m.in. datę dokonania operacji gospodarczej, określenie rodzaju i numer identyfikacyjny dowodu księgowego stanowiącego podstawę zapisu oraz jego datę, jeżeli różni się od daty dokonania operacji, kwotę i datę zapisu (art. 23 ust. 2 ustawy o rachunkowości). Zatem o zadekretowaniu dokumentu do danego miesiąca decyduje data dokonania operacji gospodarczej. Dekret na fakturze powinien wskazywać jako datę ujęcia w kosztach właśnie ten miesiąc, na który przypada data dokonania operacji. Data zapisu księgowego jest bowiem tylko datą techniczną wprowadzenia informacji do systemu.

Z powyższego wynika zatem, iż pod pojęciem "dzień poniesienia kosztu" rozumieć należy dzień, na który Spółka uwzględniła koszt w prowadzonych przez nią księgach rachunkowych. Tym samym jest to dzień, który Spółka wskazała jako dzień (okres), do którego dany wydatek został przypisany.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż opłata za korzystanie z gruntu w kwocie netto 40.130,00 zł wynikająca z wystawionej przez Gminę W. w kwietniu 2008 r. faktury VAT jako pośredni koszt uzyskania przychodów - stosownie do art. 15 ust. 4d w zw. z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - winna zostać potrącona jako koszt podatkowy w kwietniu br.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Na zmienioną niniejszym aktem pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie z dnia 28 lipca 2008 r. znak ILPB3/423-256/08-4/MM stronie przysługuje prawo wniesienia skargi z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenie niniejszej odpowiedzi (art. 53 § 2 ww. ustawy) za pośrednictwem organu, który wydał interpretację (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Referencje

IPPB3/423-90/09-2/JG, interpretacja indywidualna

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl