ILPB3/423-999/09-2/GC - Podwyższenie wartości środka trwałego o odsetki i prowizje od pożyczki.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 22 października 2009 r. (data wpływu 2 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie podwyższenia wartości środka trwałego o odsetki i prowizje od pożyczki oraz wypłacone kwoty z tytułu emisji obligacji - jest prawidłowe.

W dniu 2 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie podwyższenia wartości środka trwałego o odsetki i prowizje od pożyczki oraz wypłacone kwoty z tytułu emisji obligacji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka została powołana celem wybudowania, wraz ze współinwestorem, obiektu sportowo - rekreacyjnego z opcją jego późniejszego zarządzania.

Od sierpnia 2008 r. trwa projektowanie i realizacja budowy. Do marca 2009 r. Spółka nie prowadziła działalności gospodarczej generującej przychody. Incydentalne przychody były efektem pojedynczych transakcji, np. wynagrodzenie od współinwestora za wszczęcie procedury przetargowej, czy też sprzedaż współinwestorowi części projektu budowlanego (wniesionego aportem przez Wspólnika - Biuro Projektów). Od marca 2009 r. Spółka otrzymuje wynagrodzenie ryczałtowe, tzn. generuje przychody, na podstawie zawartej ze współinwestorem umowy o powierzeniu zarządu nieruchomością wspólną, w tym zastępstwo inwestorskie.

Niestety uzyskiwane środki pieniężne nie wystarczały na zapłatę zobowiązań z tytułu realizacji inwestycji. Spółka zawnioskowała zatem do Wspólnika - Miasto (jednostka powiązana), o udzielenie pożyczki m.in. na pokrycie faktur inwestycyjnych, którą to pożyczkę w listopadzie 2008 r. otrzymała.

Z tytułu otrzymanej pożyczki Spółka została obciążona przez Pożyczkodawcę (Wspólnika - Miasto) odsetkami, które w lipcu 2009 r. w całości uregulowała. Niestety na spłatę należności głównej, jak również na zapłatę kolejnych zobowiązań z tytułu prowadzonej budowy nadal nie było środków.

W związku z powyższym, Spółka zleciła Grupie Bankowej emisję obligacji Spółki, celem pozyskania środków na budowę części rekreacyjnej kompleksu. z części środków pieniężnych uzyskanych w wyniku emisji obligacji Spółka spłaciła należność główną pożyczki udzielonej przez Wspólnika - Miasto, a pozostałe środki przeznaczane są na zapłatę zobowiązań inwestycyjnych.

Otrzymana pożyczka, jak również emisja obligacji skutkowała i nadal skutkuje koniecznością płacenia kosztów ich pozyskania, czyli odsetek oraz prowizji. Naliczone odsetki oraz prowizje od środków pieniężnych przeznaczonych na pokrycie zobowiązań z tytułu prowadzonej inwestycji, są ewidencjonowane w księgach rachunkowych Spółki w całości (pełnej wysokości) jako podwyższające wartość środka trwałego w budowie (bilansowo i podatkowo). Zaznaczyć również należy, iż zarówno pożyczka, jak i wypłata kwot z tytułu emisji obligacji odbywała się (i nadal się odbywa) w transzach i terminach określonych w taki sposób, aby zabezpieczały środki pieniężne na pokrycie zobowiązań inwestycyjnych, na np. 2 - 3 miesiące "z góry".

Racjonalna gospodarka środkami pieniężnymi zobowiązuje Spółkę do lokowania wolnych środków pieniężnych, w tym tych przeznaczonych na późniejsze wydatkowanie w celach inwestycyjnych. Odbywa się to zarówno na zasadzie tworzenia depozytów na rachunkach bankowych, jak również w postaci udzielenia pożyczki jednostce powiązanej (o oprocentowaniu wyższym, aniżeli ponoszone przez Spółkę) do czasu wykorzystania ich przez Spółkę na pokrycie wydatków inwestycyjnych. z tego tytułu Spółka otrzymuje przychody w postaci odsetek, które są przychodami finansowymi w rozumieniu ustawy o rachunkowości i jednocześnie stanowią przychód podatkowy w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy odsetki i prowizje od kwoty otrzymanej od Wspólnika - Miasto pożyczki oraz wypłaconych kwot w wyniku emisji obligacji Spółki, w części przeznaczonej na pokrycie zobowiązań inwestycyjnych, w pełnej wysokości podwyższają wartość środka trwałego w budowie, tzn. bez zmniejszeń o odsetki przychodowe otrzymane z tytułu lokat bankowych oraz odsetek i prowizji uzyskanych w wyniku udzielenia pożyczki stanowiącej swoistą lokatę wolnych środków...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisem art. 16g ust. 1, 3, 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uważa się m.in. cenę nabycia lub koszt wytworzenia. Natomiast za cenę wytworzenia uważa się wartość w cenie nabycia m.in. wykorzystanych usług obcych i innych kosztów dających się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych, w tym opłat, odsetek i prowizji.

Odsetki te i prowizje dotyczą kredytów i pożyczek zaciągniętych przez jednostkę na sfinansowanie kosztów budowy. Powyższe przepisy nie wspominają o zmniejszaniu przedmiotowych kosztów obsługi finansowej (odsetek i prowizji) o przychody z tego tytułu (np. odsetki z lokat bankowych). w związku z powyższym, zdaniem Spółki, naliczone odsetki i prowizje od pożyczek, kredytów, wypłat związanych z emisją obligacji należy w pełnej wysokości zaliczyć do wartości środków trwałych w budowie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Warunkiem uznania wydatków za koszty uzyskania przychodów jest istnienie pomiędzy nimi a osiągnięciem przychodów związku przyczynowo - skutkowego, czyli wykazanie, że poniesienie wydatków ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu lub służy zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Ponadto art. 16 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy stanowi, że nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). Natomiast, w myśl pkt 12 cytowanego przepisu, nie uznaje się za koszty odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Stosownie do art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2 - 14, uważa się, w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia.

Na podstawie art. 16g ust. 4 ww. ustawy, za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Z powyższego przepisu wynika, że kwotę należną sprzedającemu, przy ustalaniu wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, zwiększają te odsetki związane z zakupem (kredyt, pożyczka), które zostały naliczone za okres do dnia przyjęcia do używania środka trwałego (wartości niematerialnej i prawnej), i które jednocześnie miały prawo być naliczone, gdyż zgodnie z umowami dotyczyły okresu do dnia przyjęcia środka trwałego (wartości niematerialnej i prawnej) do używania. Nie zwiększają zatem wartości początkowej środka trwałego (wartości niematerialnej i prawnej) odsetki, chociażby naliczone, lecz należne za okres po jego przyjęciu do używania. Te odsetki są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w dacie zapłaty.

Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, iż jest Ona w trakcie realizacji inwestycji polegającej na budowie obiektu sportowo - rekreacyjnego. Uzyskiwane przez Spółkę środki nie wystarczają jednak na pokrycie zobowiązań z tytułu realizacji tej inwestycji. w związku z tym, Spółka zaciągnęła pożyczkę od wspólnika (Miasta) oraz zleciła Grupie Bankowej emisję obligacji Spółki celem pozyskania dodatkowych środków finansowych na realizację budowy części rekreacyjnej kompleksu. Spółka wskazała także, iż otrzymana pożyczka, jak również emisja obligacji, skutkowała i nadal skutkuje koniecznością płacenia kosztów ich pozyskania, czyli odsetek oraz prowizji. Spółka naliczone odsetki oraz prowizje od środków pieniężnych przeznaczonych na pokrycie zobowiązań z tytułu prowadzonej inwestycji ewidencjonuje w księgach rachunkowych w pełnej wysokości jako podwyższające wartość środka trwałego w budowie.

W tym miejscu wskazać należy, iż zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o obligacjach (Dz. U. z 2001 r. Nr 120, poz. 1300 z późn. zm.), obligacja jest papierem wartościowym emitowanym w serii, w której emitent stwierdza, że jest dłużnikiem właściciela obligacji (obligatariusza) i zobowiązuje się wobec niego do spełnienia określonego świadczenia (wykupu obligacji). Oznacza to, że obligatariusz ma wierzytelność, o treści wynikającej z dokumentu obligacji, w stosunku do emitenta.

Wierzytelność ta polega na roszczeniu o spełnienie świadczenia przez emitenta na rzecz właściciela obligacji. Wykup obligacji może mieć charakter świadczenia pieniężnego lub niepieniężnego. Świadczenie pieniężne składa się z należności głównej (zwrot kapitału) oraz należności ubocznych stanowiących de facto wynagrodzenie za korzystanie z cudzego kapitału.

Wynagrodzenie należne obligatariuszom przybiera zwykle postać bądź to odsetek, bądź dyskonta.

Analiza tego przepisu w zasadzie pozwala na przyjęcie, iż wynagrodzenie za korzystanie z pożyczonego kapitału, którego podstawą jest stosunek zobowiązaniowy, wypłacone w formie odsetek, może być ujęte w ciężar kosztów. Jednakże, biorąc pod uwagę, iż emisja obligacji ma na celu zabezpieczenie środków służących realizacji prac inwestycyjnych, należy uznać, że przedmiotowe odsetki odnieść należy na wartość początkową środka trwałego.

Odnosząc zatem stan faktyczny sprawy do przepisów prawa podatkowego, stwierdzić należy, że odsetki naliczone od pożyczki udzielonej Spółce przez wspólnika za okres do dnia przyjęcia środka trwałego (obiektu sportowo - rekreacyjnego) do używania, zapłacone przez Spółkę odsetki stanowiące wynagrodzenie obligatariuszy oraz zapłacone prowizje, które to płatności również mają miejsce w okresie do dnia przyjęcia środka trwałego do używania, stanowią o koszcie wytworzenia przedmiotowego środka trwałego, a tym samym, o jego wartości początkowej, o której mowa w art. 16g ust. 1 pkt 2 w związku z art. 16g ust. 4 ustawy podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodami z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Jak stanowi art. 12 ust. 4 pkt 2 ww. ustawy, do przychodów nie zalicza się m.in. kwot naliczonych, lecz nieotrzymanych odsetek od należności, w tym również od udzielonych pożyczek (kredytów),

Z treści powyższych przepisów wynika, iż podatnik uzyskuje przychód podatkowy dopiero w momencie faktycznego otrzymania odsetek.

Z wniosku Spółki wynika również, iż racjonalna gospodarka finansowa zobowiązuje Ją do lokowania wolnych środków pieniężnych, w tym również tych przeznaczonych na późniejsze wydatkowanie w celach inwestycyjnych. Odbywa się to zarówno na zasadzie tworzenia depozytów na rachunkach bankowych, jak również w postaci pożyczki udzielanej wspólnikowi (z oprocentowaniem wyższym, a niżeli ponosi Spółka). z tego tytułu Spółka otrzymuje przychody w postaci odsetek, które kwalifikuje jako przychody podatkowe.

W tym miejscu należy wskazać, iż żadne przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie dopuszczają możliwości dokonania korekty (w tym przypadku zmniejszenia) kosztu wytworzenia, a tym samym i wartości początkowej środków trwałych, o otrzymane w trakcie realizacji inwestycji przychody finansowe w postaci odsetek lub prowizji.

Reasumując, odsetki i prowizje od udzielonej Spółce przez Wspólnika pożyczki oraz wypłacone kwoty w wyniku emisji obligacji Spółki, w części przeznaczonej na pokrycie zobowiązań inwestycyjnych podwyższają w pełnej wysokości wartość środka trwałego w budowie, bez pomniejszania ich o otrzymane odsetki z tytułu lokat bankowych oraz odsetki i prowizje z tytułu udzielenia przez Spółkę pożyczki.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.