ILPB3/423-992/09-5/JG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminnej Spółdzielni, przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2009 r. (data wpływu 2 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 2 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismami z dnia 6 stycznia 2010 r. (data wpływu 7 stycznia 2010 r.) i z dnia 8 stycznia 2010 r. (data wpływu 11 stycznia 2010 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółdzielnia w dniu 22 października 2008 r. sprzedała osobie fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, środek trwały w postaci ciągnika gąsienicowego typu D-75 za kwotę 8.750 zł.

Nabywca uiścił należność w formie gotówki w kasie Spółdzielni w tym samym dniu. Również w tym dniu została wystawiona faktura VAT ze zwolnioną stawką podatkową, która została wysłana nabywcy listem poleconym ze zwrotnym potwierdzeniem odbioru w dniu 27 października 2008 r., ponieważ nabywca uzgodnił wcześniej osobisty odbiór tej faktury.

Sprzedany pojazd był całkowicie zamortyzowany.

Nabywca zobowiązał się do odbioru sprzętu we własnym zakresie i na własny koszt. Przystąpił do próby przewiezienia zakupionego ciągnika już w dniu zakupu.

W wyniku nieumiejętnej obsługi sprzętu przez pracowników nabywcy, prawdopodobnie doszło do uszkodzenia pojazdu. Kupujący przesłał pismo, zarzucając Spółdzielni, że sprzedała mu uszkodzony sprzęt, nie precyzując własnych żądań.

W odpowiedzi, Spółdzielnia zażądała usunięcia z własnego placu zakupionego ciągnika. Następnie kupujący odesłał oryginał faktury VAT bez żadnego pisma wyjaśniającego.

W dniu 12 grudnia 2008 r. Wnioskodawca otrzymał od kupującego pismo dotyczące odstąpienia od umowy sprzedaży ciągnika i zaspokojenia roszczeń. Spółdzielnia odmówiła spełnienia żądań nabywcy. Sprawa znalazła swój finał w Sądzie Rejonowym w XX. Na rozprawie, która odbyła się w dniu 10 września 2009 r., zawarta została ugoda na podstawie której Spółdzielnia zgodziła się zapłacić kwotę 7.250 zł tytułem zaspokojenia roszczeń powoda, a sprzedany ciągnik przeszedł z powrotem na własność pozwanej Spółdzielni. Sąd uznał bowiem, że transakcja doszła do skutku i odrzucił żądanie powoda odstąpienia od umowy sprzedaży.

W załączeniu Spółdzielnia przesłała potwierdzony odpis protokołu z zawartej ugody.

Pismem uzupełniającym z dnia 6 stycznia 2010 r. Wnioskodawca doprecyzował przedstawiony we wniosku stan faktyczny o informację, że kwota 8.750 zł uzyskana z tytułu transakcji sprzedaży ciągnika gąsienicowego, została w całości zaliczona przez Spółdzielnię do przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w roku 2008.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zapłacona kwota 7.250 zł na rzecz powoda jest dla Spółdzielni kosztem uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, zapłacona kwota 7.250 zł, którą w świetle ugody nazwać wprost odszkodowaniem czy karą, jest kosztem uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1, zwłaszcza, że pojazd ten po dokonaniu ewentualnych napraw, będzie przedmiotem dalszej sprzedaży, Spółdzielnia zaś, aby osiągnąć określony przychód, zobowiązana jest zabezpieczyć źródło tego przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

Powyższe oznacza, iż wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie przewidują bezpośredniego wyłączenia przedmiotowych kosztów z kosztów uzyskania przychodów. w konsekwencji, możliwość zaliczenia wskazanych wydatków do kosztów uzyskania przychodów uzależnione jest od oceny, czy zostały one poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę zaistniały stan faktyczny, wskazać należy że ugoda ze swej natury oznacza czynienie ustępstw przez każdą ze stron. Tym samym z racjonalnego punktu widzenia oraz literalnej wykładni art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy uznać, że wydatek związany z zawartą w trakcie procesu sądowego ugodą jest ponoszony w celu zabezpieczenia bądź zachowania źródła przychodów.

Reasumując, zapłacona przez Spółdzielnię kwota wynikająca z zawartej ugody sądowej jest dla Wnioskodawcy kosztem uzyskania przychodów w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie nadmienia się, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo -skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu - każdorazowo spoczywa na podatniku. Podatnik bowiem musi wykazać, że poniósł koszt celowy i zasadny z punktu widzenia prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

Dokumenty dołączone do wniosku nie były przedmiotem sprawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.